Τα ερχόμενα συνέδρια ΟΛΜΕ-ΔΟΕ γίνονται κάτω από το βάρος του διπόλου «επίθεση του συστήματος – ένταση των αγώνων στην εκπαίδευση». Η κυβέρνηση με τη στήριξη όλων των κέντρων εξουσίας αλλά και του ΠΑΣΟΚ κλιμακώνει μια πρωτοφανή σε διασπορά (σε όλες τις βαθμίδες) και ένταση επίθεση:
Στην πρωτοβάθμια: Τα νέα βιβλία στο δημοτικό και οι αλλαγές στα Αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών οδηγούν σε ένα πιο ταξικό σχολείο με πιο αντιδραστικό ιδεολογικό περιεχόμενο. Η αύξηση και το κατέβασμα της ύλης σε μικρότερες τάξεις, η «Ευέλικτη Ζώνη», η διαθεματική οργάνωση της ύλης, τα κείμενα, το ιδεολογικό περιεχόμενο και οι στόχοι που θέτουν κινούνται ενιαία και συστηματικά στην ίδια γραμμή επίθεσης. Που στοχεύει στην από νωρίς αποθάρρυνση των παιδιών και στην παραίτησή τους από το δικαίωμα στις σπουδές αλλά και στην εμπέδωση της κυριαρχίας των ιδανικών του συστήματος στους μικρούς μαθητές.
Στη δευτεροβάθμια: Η βάση του 10 πετάει με βίαιο τρόπο χιλιάδες μαθητές -βασικά λαϊκής προέλευσης- έξω από την τριτοβάθμια και τα νέα βιβλία του γυμνασίου μαζί με τη «διαθεματικότητα» κινούνται σε αντίστοιχη κατεύθυνση με τα αντίστοιχα μέτρα στην πρωτοβάθμια. Ο νόμος ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ δημιουργεί παραπέρα κατηγοριοποίηση των σχολείων. Δημιουργεί τα ΕΠΑΛ που όλο και περισσότερο προσομοιάζουν σε μια πιο εντατικοποιημένη και δύσκολη (για τους μαθητές) εκδοχή των σημερινών ΤΕΕ και τις ΕΠΑΣ που αποτελούν μια εκτρωματική και άγρια ταξική εκδοχή… ιδρυμάτων κατάρτισης (είναι δύσκολο να ονομαστούν σχολεία) όπου ο νεαρός μαθητής πρέπει να αφομοιώσει ότι δεν είναι γεννημένος για γράμματα (από τις ΕΠΑΣ οι πόρτες για την τριτοβάθμια είναι κλειστές), άρα θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι και τα δικαιώματα του στη δουλειά θα είναι ανάλογα, δηλαδή «ανύπαρκτα». Ταυτόχρονα, δημιουργείται κλίμα τεράστιας ανασφάλειας στους εκπαιδευτικούς της Τεχνικής για να παραδοθούν αιχμάλωτοι στη… μεγαλοψυχία των αιρετών και των πάσης φύσης μηχανισμών εκδουλεύσεων και εκβιασμών.
Στην τριτοβάθμια: Ο νέος νόμος-πλαίσιο καταργεί ουσιαστικά το άσυλο, βάζει ΑΕΙ και ΤΕΙ στη μέγγενη των ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων, θάβει τα δικαιώματα φοιτητών - σπουδαστών σε δωρεάν σίτιση – στέγαση – συγγράμματα και επιβάλλει την εξουθένωση-πολιτική υποταγή της νεολαίας με μαζικές διαγραφές, «στρατιωτικούς» εσωτερικούς κανονισμούς και ανάλογους ρυθμούς σπουδών.
Ταυτόχρονα, μέσω της επιχειρούμενης αναθεώρησης του άρθρου 16, των Συμπράξεων Δημόσιου-Ιδιωτικού Τομέα αλλά και πλήθους «δράσεων» («νέοι και επιχειρηματικότητα», «εικονικές επιχειρήσεις» κα.) τίθεται σε παραπέρα αμφισβήτηση η δημόσια δωρεάν παιδεία, κατάκτηση του κινήματος από προηγούμενες δεκαετίες. Ενώ πριν καλά καλά ψηφιστεί ο νόμος πλαίσιο ετοιμάζονται οι νόμοι για τα μεταπτυχιακά και την έρευνα.
Κι όλα αυτά μέσα σε κλίμα άγριας καταστολής όποιου αντιστέκεται. Χημικά, ξύλο και δίκες συνοδεύονται από άθλιες συκοφαντίες που εκτοξεύονται από τα αστικά ΜΜΕ.
Όμως, η επίθεση δεν τελειώνει εδώ. Στο άμεσο μέλλον πρέπει να περιμένουμε:
- αλλαγές (προς το χειρότερο) στο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια (η βάση του 10 που πέταξε χιλιάδες μαθητές από λαϊκές οικογένειες έξω απ’ τα πανεπιστήμια δεν είναι αρκετή) και
- κλιμάκωση της επίθεσης στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση με προώθηση των προτάσεων του ΕΣΥΠ και σίγουρα επίθεση στις κατακτήσεις των εκπαιδευτικών με προώθηση της αξιολόγησης.
Είναι φανερό ότι τα κέντρα εξουσίας του συστήματος (κυβέρνηση, ΠΑΣΟΚ, ΣΕΒ, ΕΕ, αστικός τύπος) απεργάζονται ριζικές λύσεις στην εκπαίδευση. Βασικοί στόχοι τους:
· Το παραπέρα χτύπημα της δημόσιας δωρεάν παιδείας
· Το ξεθεμελίωμα των δικαιωμάτων των παιδιών στην πρόσβαση στην εκπαίδευση
· Η ουσιαστική κατάργηση της έννοιας του πτυχίου και η εμπέδωση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων με απόλυτο τρόπο
· Το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών
· Η συντριβή των αντιστάσεων και των κινημάτων μαθητών, εκπαιδευτικών, φοιτητών.
Αυτή η συνολική επίθεση είναι η βάση που κινητοποίησε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους του χώρου της εκπαίδευσης (ας σκεφτούμε μόνο ότι όλη αυτή τη χρονιά, κάθε Τετάρτη ή Πέμπτη το κέντρο της Αθήνας ήταν κατειλημμένο από διαδηλωτές) σε ένα κύκλο αγώνων που είναι πολύ πιθανό να συνεχιστεί – ακόμα και με αλλαγή σκυτάλης. Αυτός ο ένας χρόνος αγώνων μας βοηθά να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα:
· Σε όλες αυτές τις κινητοποιήσεις, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που συμμετείχαν ήταν νέες γενιές (και στους δασκάλους) με μειωμένη –ίσως- πολιτική εμπειρία, αλλά και χωρίς να κουβαλάνε το βάρος της ήττας που παρέλυσε ολόκληρους πολιτικούς χώρους (ιδιαίτερα στη δευτεροβάθμια). Και διαθέτοντας την ορμή και την αποφασιστικότητα που έδωσε αυτή τη συγκλονιστική διάρκεια αλλά και το δυναμισμό τόσο στην απεργία των δασκάλων όσο και στις φοιτητικές κινητοποιήσεις.
· Το κίνημα του χρόνου αυτού διέλυσε τη ρητορική και τα άλλοθι διάφορων δυνάμεων που εδώ και χρόνια είχαν ως αγαπημένο μοτό το «δεν τραβάει ο κόσμος». Αποδείχτηκε περίτρανα ότι αυτό που δεν τραβάει είναι οι διάφορες συνδικαλιστικές ηγεσίες.
· Σε σχέση με αυτές (τις συνδικαλιστικές ηγεσίες) θα πρέπει να ειπωθεί ότι η πλήρης έλλειψη εμπιστοσύνης του κόσμου σε αυτές φάνηκε απ’ το γεγονός ότι οι δάσκαλοι συμμετείχαν πολύ πιο μαζικά στις πορείες απ’ ότι στις γενικές συνελεύσεις, που ήταν γενικά άμαζες. Αντίθετα, στους φοιτητές που δεν είχαν το «Μπράτη» τους, οι γενικές συνελεύσεις ήταν πολύ μαζικές. Όμως οι ηγεσίες αυτές κατάφεραν να ξεπεράσουν ακόμα και αυτή την αφερεγγυότητά τους, φτάνοντας σε στάση ανοιχτού ξεπουλήματος και προδοσίας. Η ΔΟΕ –αφού άφησε την απεργία των δασκάλων στον «αυτόματο πιλότο»- εξαφανίστηκε μετά τον Οκτώβρη, η ΟΛΜΕ δούλευε ανοιχτά τους καθηγητές με τις απανωτές αποφάσεις που μετέθεταν τον επόμενο βήμα την… κλιμάκωση, η ΓΣΕΕ αρνήθηκε πεισματικά οποιαδήποτε εμπλοκή στους αγώνες. Έγινε καθαρό ότι οι δυνάμεις της ΔΑΚΕ ήθελαν να μην κινηθεί τίποτα ενώ της ΠΑΣΚ να γίνει μια φασαρία φθοράς της κυβέρνησης χωρίς όμως να υπάρξει κίνδυνος μπλοκαρίσματος της επίθεσης.
· Όμως, δυστυχώς, βγήκαν καθαρά και αρνητικά συμπεράσματα για διάφορες δυνάμεις (κοινοβουλευτικές αλλά και εξωκοινοβουλευτικές) που μιλούν στο όνομα του κινήματος. Αποκαλύφθηκε ότι παρά τους βερμπαλισμούς, τα προγράμματα και τους «τσαμπουκάδες», πολλές δυνάμεις που αναφέρονται στην αριστερά έχουν υποστεί σοβαρές δεξιές μετατοπίσεις: Που φάνηκαν καθαρά στην (ομόφωνη!) ανακούφισή τους στα ΔΣ των ΔΟΕ και ΟΛΜΕ στις συνεδριάσεις κλεισίματος των απεργιών αλλά και στην αμηχανία ή εχθρότητά τους στις προσπάθειες στησίματος απεργιακών επιτροπών. Φάνηκαν από τη δυσκολία να ακολουθήσουν τις φοιτητικές κινητοποιήσεις και από τις ανύπαρκτες προσπάθειές τους να δουλέψουν στην κατεύθυνση δημιουργίας πανεκπαιδευτικού μετώπου. Φάνηκαν απ’ την έλλειψη εμπιστοσύνης στη δύναμη των αγώνων, από την υποταγή τους στους συσχετισμούς στις ομοσπονδίες και την απουσία πρωτοβουλιών βάσης. Φάνηκαν από τις λογικές αποσυγκρότησης και «κοινοβουλευτικοποίησης» του κινήματος, που τις χαρακτηρίζουν.
Τα συνέδρια ΟΛΜΕ-ΔΟΕ θα γίνουν –και πάλι- μακριά από τη μεγάλη μάζα των εκπαιδευτικών που παραμένουν στριμωγμένοι απ’ την εντεινόμενη λιτότητα και το κλίμα ανασφάλειας για το αύριο. Όμως, η αναταραχή στην εκπαίδευση και την κοινωνία θα συνεχιστεί και θα ενταθεί –είτε το «περιμένουμε» είτε όχι. Πρέπει να προετοιμαζόμαστε.
Όσο μας αφορά, έχουμε απεριόριστη εμπιστοσύνη στη δύναμη του κινήματος και των αγώνων και πουθενά αλλού!
- Γι’ αυτό και θα συνεχίσουμε να θέτουμε τις δυνάμεις μας στην υπηρεσία του κινήματος, της αντίστασης, του αγώνα.
- Γι’ αυτό και θα συνεχίσουμε να προωθούμε την κοινή δράση με άλλα σχήματα αλλά και με ανεξάρτητους αγωνιστές στη βάση του κλάδου – πέρα από την ομηρία των αρνητικών συσχετισμών στις ομοσπονδίες.
- Γι’ αυτό και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για σωματεία ανεξάρτητα από τις αστικές επιρροές και από την κρατική-εργοδοτική κηδεμονία, για σωματεία εξαρτημένα από τα ταξικά συμφέροντα της μεγάλης μάζας των εκπαιδευτικών, μαζί με τους μαθητές, τους φοιτητές και το λαό.
· Πραγματικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις.
· Να ανατραπεί η ταξική επίθεση που εξελίσσεται σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες μέσα από μια καταιγίδα μέτρων (νέα βιβλία, ευέλικτη ζώνη, ΣΔΙΤ, ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ, βάση του 10, προτάσεις ΕΣΥΠ, νόμος-πλαίσιο, αξιολόγηση, αναθεώρηση του άρθρου 16).
· Κάτω ο νόμος πλαίσιο.
· Υπερασπιζόμαστε τη δημόσια δωρεάν παιδεία.
· Υπερασπιζόμαστε τα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά μας δικαιώματα.
· Να καταργηθεί ο θεσμός του ωρομίσθιου – μαζικοί μόνιμοι διορισμοί με βάση το χρόνο λήψης πτυχίου – ΟΛΟΙ οι αναπληρωτές και ωρομίσθιοι πλήρη μέλη των ΕΛΜΕ και των Διδ.Συλλόγων.
Καλούμε:
- 8 Μάη, στη Γενική Συνέλευση της ΕΛΜΕ Πειραιά
- 14 Μάη στις εκλογές της ΕΛΜΕ Πειραιά για αντιπροσώπους
- 15 Μάη, στην 24ωρη απεργία ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ για τα ταμεία
Στην πρωτοβάθμια: Τα νέα βιβλία στο δημοτικό και οι αλλαγές στα Αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών οδηγούν σε ένα πιο ταξικό σχολείο με πιο αντιδραστικό ιδεολογικό περιεχόμενο. Η αύξηση και το κατέβασμα της ύλης σε μικρότερες τάξεις, η «Ευέλικτη Ζώνη», η διαθεματική οργάνωση της ύλης, τα κείμενα, το ιδεολογικό περιεχόμενο και οι στόχοι που θέτουν κινούνται ενιαία και συστηματικά στην ίδια γραμμή επίθεσης. Που στοχεύει στην από νωρίς αποθάρρυνση των παιδιών και στην παραίτησή τους από το δικαίωμα στις σπουδές αλλά και στην εμπέδωση της κυριαρχίας των ιδανικών του συστήματος στους μικρούς μαθητές.
Στη δευτεροβάθμια: Η βάση του 10 πετάει με βίαιο τρόπο χιλιάδες μαθητές -βασικά λαϊκής προέλευσης- έξω από την τριτοβάθμια και τα νέα βιβλία του γυμνασίου μαζί με τη «διαθεματικότητα» κινούνται σε αντίστοιχη κατεύθυνση με τα αντίστοιχα μέτρα στην πρωτοβάθμια. Ο νόμος ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ δημιουργεί παραπέρα κατηγοριοποίηση των σχολείων. Δημιουργεί τα ΕΠΑΛ που όλο και περισσότερο προσομοιάζουν σε μια πιο εντατικοποιημένη και δύσκολη (για τους μαθητές) εκδοχή των σημερινών ΤΕΕ και τις ΕΠΑΣ που αποτελούν μια εκτρωματική και άγρια ταξική εκδοχή… ιδρυμάτων κατάρτισης (είναι δύσκολο να ονομαστούν σχολεία) όπου ο νεαρός μαθητής πρέπει να αφομοιώσει ότι δεν είναι γεννημένος για γράμματα (από τις ΕΠΑΣ οι πόρτες για την τριτοβάθμια είναι κλειστές), άρα θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι και τα δικαιώματα του στη δουλειά θα είναι ανάλογα, δηλαδή «ανύπαρκτα». Ταυτόχρονα, δημιουργείται κλίμα τεράστιας ανασφάλειας στους εκπαιδευτικούς της Τεχνικής για να παραδοθούν αιχμάλωτοι στη… μεγαλοψυχία των αιρετών και των πάσης φύσης μηχανισμών εκδουλεύσεων και εκβιασμών.
Στην τριτοβάθμια: Ο νέος νόμος-πλαίσιο καταργεί ουσιαστικά το άσυλο, βάζει ΑΕΙ και ΤΕΙ στη μέγγενη των ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων, θάβει τα δικαιώματα φοιτητών - σπουδαστών σε δωρεάν σίτιση – στέγαση – συγγράμματα και επιβάλλει την εξουθένωση-πολιτική υποταγή της νεολαίας με μαζικές διαγραφές, «στρατιωτικούς» εσωτερικούς κανονισμούς και ανάλογους ρυθμούς σπουδών.
Ταυτόχρονα, μέσω της επιχειρούμενης αναθεώρησης του άρθρου 16, των Συμπράξεων Δημόσιου-Ιδιωτικού Τομέα αλλά και πλήθους «δράσεων» («νέοι και επιχειρηματικότητα», «εικονικές επιχειρήσεις» κα.) τίθεται σε παραπέρα αμφισβήτηση η δημόσια δωρεάν παιδεία, κατάκτηση του κινήματος από προηγούμενες δεκαετίες. Ενώ πριν καλά καλά ψηφιστεί ο νόμος πλαίσιο ετοιμάζονται οι νόμοι για τα μεταπτυχιακά και την έρευνα.
Κι όλα αυτά μέσα σε κλίμα άγριας καταστολής όποιου αντιστέκεται. Χημικά, ξύλο και δίκες συνοδεύονται από άθλιες συκοφαντίες που εκτοξεύονται από τα αστικά ΜΜΕ.
Όμως, η επίθεση δεν τελειώνει εδώ. Στο άμεσο μέλλον πρέπει να περιμένουμε:
- αλλαγές (προς το χειρότερο) στο σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια (η βάση του 10 που πέταξε χιλιάδες μαθητές από λαϊκές οικογένειες έξω απ’ τα πανεπιστήμια δεν είναι αρκετή) και
- κλιμάκωση της επίθεσης στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση με προώθηση των προτάσεων του ΕΣΥΠ και σίγουρα επίθεση στις κατακτήσεις των εκπαιδευτικών με προώθηση της αξιολόγησης.
Είναι φανερό ότι τα κέντρα εξουσίας του συστήματος (κυβέρνηση, ΠΑΣΟΚ, ΣΕΒ, ΕΕ, αστικός τύπος) απεργάζονται ριζικές λύσεις στην εκπαίδευση. Βασικοί στόχοι τους:
· Το παραπέρα χτύπημα της δημόσιας δωρεάν παιδείας
· Το ξεθεμελίωμα των δικαιωμάτων των παιδιών στην πρόσβαση στην εκπαίδευση
· Η ουσιαστική κατάργηση της έννοιας του πτυχίου και η εμπέδωση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων με απόλυτο τρόπο
· Το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών
· Η συντριβή των αντιστάσεων και των κινημάτων μαθητών, εκπαιδευτικών, φοιτητών.
Αυτή η συνολική επίθεση είναι η βάση που κινητοποίησε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους του χώρου της εκπαίδευσης (ας σκεφτούμε μόνο ότι όλη αυτή τη χρονιά, κάθε Τετάρτη ή Πέμπτη το κέντρο της Αθήνας ήταν κατειλημμένο από διαδηλωτές) σε ένα κύκλο αγώνων που είναι πολύ πιθανό να συνεχιστεί – ακόμα και με αλλαγή σκυτάλης. Αυτός ο ένας χρόνος αγώνων μας βοηθά να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα:
· Σε όλες αυτές τις κινητοποιήσεις, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που συμμετείχαν ήταν νέες γενιές (και στους δασκάλους) με μειωμένη –ίσως- πολιτική εμπειρία, αλλά και χωρίς να κουβαλάνε το βάρος της ήττας που παρέλυσε ολόκληρους πολιτικούς χώρους (ιδιαίτερα στη δευτεροβάθμια). Και διαθέτοντας την ορμή και την αποφασιστικότητα που έδωσε αυτή τη συγκλονιστική διάρκεια αλλά και το δυναμισμό τόσο στην απεργία των δασκάλων όσο και στις φοιτητικές κινητοποιήσεις.
· Το κίνημα του χρόνου αυτού διέλυσε τη ρητορική και τα άλλοθι διάφορων δυνάμεων που εδώ και χρόνια είχαν ως αγαπημένο μοτό το «δεν τραβάει ο κόσμος». Αποδείχτηκε περίτρανα ότι αυτό που δεν τραβάει είναι οι διάφορες συνδικαλιστικές ηγεσίες.
· Σε σχέση με αυτές (τις συνδικαλιστικές ηγεσίες) θα πρέπει να ειπωθεί ότι η πλήρης έλλειψη εμπιστοσύνης του κόσμου σε αυτές φάνηκε απ’ το γεγονός ότι οι δάσκαλοι συμμετείχαν πολύ πιο μαζικά στις πορείες απ’ ότι στις γενικές συνελεύσεις, που ήταν γενικά άμαζες. Αντίθετα, στους φοιτητές που δεν είχαν το «Μπράτη» τους, οι γενικές συνελεύσεις ήταν πολύ μαζικές. Όμως οι ηγεσίες αυτές κατάφεραν να ξεπεράσουν ακόμα και αυτή την αφερεγγυότητά τους, φτάνοντας σε στάση ανοιχτού ξεπουλήματος και προδοσίας. Η ΔΟΕ –αφού άφησε την απεργία των δασκάλων στον «αυτόματο πιλότο»- εξαφανίστηκε μετά τον Οκτώβρη, η ΟΛΜΕ δούλευε ανοιχτά τους καθηγητές με τις απανωτές αποφάσεις που μετέθεταν τον επόμενο βήμα την… κλιμάκωση, η ΓΣΕΕ αρνήθηκε πεισματικά οποιαδήποτε εμπλοκή στους αγώνες. Έγινε καθαρό ότι οι δυνάμεις της ΔΑΚΕ ήθελαν να μην κινηθεί τίποτα ενώ της ΠΑΣΚ να γίνει μια φασαρία φθοράς της κυβέρνησης χωρίς όμως να υπάρξει κίνδυνος μπλοκαρίσματος της επίθεσης.
· Όμως, δυστυχώς, βγήκαν καθαρά και αρνητικά συμπεράσματα για διάφορες δυνάμεις (κοινοβουλευτικές αλλά και εξωκοινοβουλευτικές) που μιλούν στο όνομα του κινήματος. Αποκαλύφθηκε ότι παρά τους βερμπαλισμούς, τα προγράμματα και τους «τσαμπουκάδες», πολλές δυνάμεις που αναφέρονται στην αριστερά έχουν υποστεί σοβαρές δεξιές μετατοπίσεις: Που φάνηκαν καθαρά στην (ομόφωνη!) ανακούφισή τους στα ΔΣ των ΔΟΕ και ΟΛΜΕ στις συνεδριάσεις κλεισίματος των απεργιών αλλά και στην αμηχανία ή εχθρότητά τους στις προσπάθειες στησίματος απεργιακών επιτροπών. Φάνηκαν από τη δυσκολία να ακολουθήσουν τις φοιτητικές κινητοποιήσεις και από τις ανύπαρκτες προσπάθειές τους να δουλέψουν στην κατεύθυνση δημιουργίας πανεκπαιδευτικού μετώπου. Φάνηκαν απ’ την έλλειψη εμπιστοσύνης στη δύναμη των αγώνων, από την υποταγή τους στους συσχετισμούς στις ομοσπονδίες και την απουσία πρωτοβουλιών βάσης. Φάνηκαν από τις λογικές αποσυγκρότησης και «κοινοβουλευτικοποίησης» του κινήματος, που τις χαρακτηρίζουν.
Τα συνέδρια ΟΛΜΕ-ΔΟΕ θα γίνουν –και πάλι- μακριά από τη μεγάλη μάζα των εκπαιδευτικών που παραμένουν στριμωγμένοι απ’ την εντεινόμενη λιτότητα και το κλίμα ανασφάλειας για το αύριο. Όμως, η αναταραχή στην εκπαίδευση και την κοινωνία θα συνεχιστεί και θα ενταθεί –είτε το «περιμένουμε» είτε όχι. Πρέπει να προετοιμαζόμαστε.
Όσο μας αφορά, έχουμε απεριόριστη εμπιστοσύνη στη δύναμη του κινήματος και των αγώνων και πουθενά αλλού!
- Γι’ αυτό και θα συνεχίσουμε να θέτουμε τις δυνάμεις μας στην υπηρεσία του κινήματος, της αντίστασης, του αγώνα.
- Γι’ αυτό και θα συνεχίσουμε να προωθούμε την κοινή δράση με άλλα σχήματα αλλά και με ανεξάρτητους αγωνιστές στη βάση του κλάδου – πέρα από την ομηρία των αρνητικών συσχετισμών στις ομοσπονδίες.
- Γι’ αυτό και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για σωματεία ανεξάρτητα από τις αστικές επιρροές και από την κρατική-εργοδοτική κηδεμονία, για σωματεία εξαρτημένα από τα ταξικά συμφέροντα της μεγάλης μάζας των εκπαιδευτικών, μαζί με τους μαθητές, τους φοιτητές και το λαό.
· Πραγματικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις.
· Να ανατραπεί η ταξική επίθεση που εξελίσσεται σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες μέσα από μια καταιγίδα μέτρων (νέα βιβλία, ευέλικτη ζώνη, ΣΔΙΤ, ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ, βάση του 10, προτάσεις ΕΣΥΠ, νόμος-πλαίσιο, αξιολόγηση, αναθεώρηση του άρθρου 16).
· Κάτω ο νόμος πλαίσιο.
· Υπερασπιζόμαστε τη δημόσια δωρεάν παιδεία.
· Υπερασπιζόμαστε τα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά μας δικαιώματα.
· Να καταργηθεί ο θεσμός του ωρομίσθιου – μαζικοί μόνιμοι διορισμοί με βάση το χρόνο λήψης πτυχίου – ΟΛΟΙ οι αναπληρωτές και ωρομίσθιοι πλήρη μέλη των ΕΛΜΕ και των Διδ.Συλλόγων.
Υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα στις σπουδές, στη δουλειά, στις ελευθερίες
Καλούμε:
- 8 Μάη, στη Γενική Συνέλευση της ΕΛΜΕ Πειραιά
- 14 Μάη στις εκλογές της ΕΛΜΕ Πειραιά για αντιπροσώπους
- 15 Μάη, στην 24ωρη απεργία ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ για τα ταμεία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου