Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Είναι γνωστή η πρόσφατη εγκύκλιος του ΥΠΕΠΘ, στην οποία καλούνται οι σύλλογοι διδασκόντων να καταθέσουν τις προτάσεις τους για την «επιμόρφωση» στο πλαίσιο μιας διαδικασίας που το υπουργείο την ονομάζει… «δημόσια διαβούλευση» (τι άλλο θα σκεφτούν;!).
Οι όμορφες, όμως, λεξούλες των συντακτών των υπουργικών αποφάσεων δεν μπορούν να κρύψουν τις πραγματικές κυβερνητικές προθέσεις. Τις πραγματικές προθέσεις, που απλώνονται σε διάφορα επίπεδα:
1. Μέσω της προπαγάνδας για την «δια βίου μάθηση» και την «επιμόρφωση», η κυβέρνηση -αλλά και όλοι οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί που αντιστρέφουν την πραγματικότητα- θέλουν να καλλιεργήσουν την ψευδή άποψη ότι για τα προβλήματα της εκπαίδευσης δεν ευθύνονται η κυβέρνηση και η ταξική κυρίαρχη πολιτική αλλά οι εκπαιδευτικοί που «δεν ξέρουν να κάνουν καλά τη δουλειά τους».
2. Σε περιβάλλον συνεχούς επίθεσης στις εργασιακές μας σχέσεις και ανασφάλειας, η κυβέρνηση και το κεφάλαιο θέλουν να καταστήσουν τους εκπαιδευτικούς πανικόβλητους συλλέκτες «πιστοποιήσεων» επιμόρφωσης για να φυλάξει ο καθένας μόνος του -απογοητευμένος και πιεσμένος- τα νώτα του σε μελλοντική εφαρμογή της αξιολόγησης-χειραγώγησης. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι το πλήθος των επιμορφωτικών σεμιναρίων που πραγματοποιούνται γίνονται -σχεδόν αποκλειστικά- εκτός ωραρίου εργασίας, γεγονός που αποτελεί κατάφωρη παραβίασή του (ακόμα και της Σαββατιάτικης αργίας).
3. Η κυβέρνηση παραδίδει τις λεγόμενες «επιμορφώσεις» στο μεγάλο κεφάλαιο, μέσω του μνημονίου που υπέγραψε πρόσφατα ο ΥΠΕΠΘ με οκτώ… κοινωφελή ιδρύματα (Ωνάση, Λαμπράκη, Μποδοσάκη κλπ). Ετσι, αποδεικνύεται περίτρανα πως οι υποτιθέμενες σωτήριες κοινοτικές επιδοτήσεις είναι σωτήριες -και πάλι- για το ίδιο το κεφάλαιο.
4. Όμως το… πιο σύντομο ανέκδοτο είναι ότι ο ΥΠΕΠΘ καταφεύγει -λέει- στη βάση για να μαζέψει προτάσεις. Τι έγινε, ρε παιδιά; Η κυβέρνηση που ρίχνει χημικά όποτε κάποιος εργαζόμενος στραβοκοιτάξει τα κυβερνητικά μέτρα θυμήθηκε… τη βάση;! Όχι, συνάδελφοι… Απλώς, κάνει μια πονηρή επιχείρηση παράκαμψης του συνδικαλιστικού φορέα για να την παρουσιάσει σαν άμεση συμμετοχή των εκπαιδευτικών στα σχέδια του ΥΠΕΠΘ. Θέλει να εφαρμόσει για μια ακόμα φορά την απάτη οι εκπαιδευτικοί να «συμμετέχουν» και εκείνοι να ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ.
Όσο, για το τι εννοεί «επιμόρφωση» το υπουργείο, αρκεί κανένας να ανακαλέσει τη… μοναδική εμπειρία των ΠΕΚ. «Σεμινάρια» που πολλές φορές είναι στα όρια της κωμωδίας, αν και οι επιμορφούμενοι συνάδελφοι (που είναι αναγκασμένοι -για να μονιμοποιηθούν- να τα παρακολουθήσουν μετά το σχολείο και Σαββατοκύριακα) μάλλον ζουν κάτι που είναι στα όρια της τραγωδίας.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Άλλο η ανάγκη όλων μας για γνώση και μόρφωση και άλλο τα σχέδια της κυρίαρχης πολιτικής για «επιμόρφωση». Στη συσκότιση του ζητήματος συνεπικουρούν οι απόψεις της πλειοψηφίας της ΟΛΜΕ που αντιμετωπίζουν το ζήτημα σαν «επαγγελματικό» συγκαλύπτοντας τις ταξικές - ιδεολογικές - πολιτικές του πλευρές (που είναι και οι βασικές).
Σε κάθε περίπτωση, η οποιαδήποτε διαδικασία «επιμόρφωσης» δεν πρέπει να είναι υποχρεωτική ή επιλεκτική, δεν πρέπει να συνδέεται με την αξιολόγηση και την κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών και δεν πρέπει να αποτελεί μια ακόμα πόρτα εισόδου του κεφαλαίου στην εκπαίδευση. Αυτές οι θέσεις αφορούν το συνδικαλιστικό κίνημα και πρέπει να συζητηθούν στις συνελεύσεις.
Είναι γνωστή η πρόσφατη εγκύκλιος του ΥΠΕΠΘ, στην οποία καλούνται οι σύλλογοι διδασκόντων να καταθέσουν τις προτάσεις τους για την «επιμόρφωση» στο πλαίσιο μιας διαδικασίας που το υπουργείο την ονομάζει… «δημόσια διαβούλευση» (τι άλλο θα σκεφτούν;!).
Οι όμορφες, όμως, λεξούλες των συντακτών των υπουργικών αποφάσεων δεν μπορούν να κρύψουν τις πραγματικές κυβερνητικές προθέσεις. Τις πραγματικές προθέσεις, που απλώνονται σε διάφορα επίπεδα:
1. Μέσω της προπαγάνδας για την «δια βίου μάθηση» και την «επιμόρφωση», η κυβέρνηση -αλλά και όλοι οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί που αντιστρέφουν την πραγματικότητα- θέλουν να καλλιεργήσουν την ψευδή άποψη ότι για τα προβλήματα της εκπαίδευσης δεν ευθύνονται η κυβέρνηση και η ταξική κυρίαρχη πολιτική αλλά οι εκπαιδευτικοί που «δεν ξέρουν να κάνουν καλά τη δουλειά τους».
2. Σε περιβάλλον συνεχούς επίθεσης στις εργασιακές μας σχέσεις και ανασφάλειας, η κυβέρνηση και το κεφάλαιο θέλουν να καταστήσουν τους εκπαιδευτικούς πανικόβλητους συλλέκτες «πιστοποιήσεων» επιμόρφωσης για να φυλάξει ο καθένας μόνος του -απογοητευμένος και πιεσμένος- τα νώτα του σε μελλοντική εφαρμογή της αξιολόγησης-χειραγώγησης. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι το πλήθος των επιμορφωτικών σεμιναρίων που πραγματοποιούνται γίνονται -σχεδόν αποκλειστικά- εκτός ωραρίου εργασίας, γεγονός που αποτελεί κατάφωρη παραβίασή του (ακόμα και της Σαββατιάτικης αργίας).
3. Η κυβέρνηση παραδίδει τις λεγόμενες «επιμορφώσεις» στο μεγάλο κεφάλαιο, μέσω του μνημονίου που υπέγραψε πρόσφατα ο ΥΠΕΠΘ με οκτώ… κοινωφελή ιδρύματα (Ωνάση, Λαμπράκη, Μποδοσάκη κλπ). Ετσι, αποδεικνύεται περίτρανα πως οι υποτιθέμενες σωτήριες κοινοτικές επιδοτήσεις είναι σωτήριες -και πάλι- για το ίδιο το κεφάλαιο.
4. Όμως το… πιο σύντομο ανέκδοτο είναι ότι ο ΥΠΕΠΘ καταφεύγει -λέει- στη βάση για να μαζέψει προτάσεις. Τι έγινε, ρε παιδιά; Η κυβέρνηση που ρίχνει χημικά όποτε κάποιος εργαζόμενος στραβοκοιτάξει τα κυβερνητικά μέτρα θυμήθηκε… τη βάση;! Όχι, συνάδελφοι… Απλώς, κάνει μια πονηρή επιχείρηση παράκαμψης του συνδικαλιστικού φορέα για να την παρουσιάσει σαν άμεση συμμετοχή των εκπαιδευτικών στα σχέδια του ΥΠΕΠΘ. Θέλει να εφαρμόσει για μια ακόμα φορά την απάτη οι εκπαιδευτικοί να «συμμετέχουν» και εκείνοι να ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ.
Όσο, για το τι εννοεί «επιμόρφωση» το υπουργείο, αρκεί κανένας να ανακαλέσει τη… μοναδική εμπειρία των ΠΕΚ. «Σεμινάρια» που πολλές φορές είναι στα όρια της κωμωδίας, αν και οι επιμορφούμενοι συνάδελφοι (που είναι αναγκασμένοι -για να μονιμοποιηθούν- να τα παρακολουθήσουν μετά το σχολείο και Σαββατοκύριακα) μάλλον ζουν κάτι που είναι στα όρια της τραγωδίας.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Άλλο η ανάγκη όλων μας για γνώση και μόρφωση και άλλο τα σχέδια της κυρίαρχης πολιτικής για «επιμόρφωση». Στη συσκότιση του ζητήματος συνεπικουρούν οι απόψεις της πλειοψηφίας της ΟΛΜΕ που αντιμετωπίζουν το ζήτημα σαν «επαγγελματικό» συγκαλύπτοντας τις ταξικές - ιδεολογικές - πολιτικές του πλευρές (που είναι και οι βασικές).
Σε κάθε περίπτωση, η οποιαδήποτε διαδικασία «επιμόρφωσης» δεν πρέπει να είναι υποχρεωτική ή επιλεκτική, δεν πρέπει να συνδέεται με την αξιολόγηση και την κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών και δεν πρέπει να αποτελεί μια ακόμα πόρτα εισόδου του κεφαλαίου στην εκπαίδευση. Αυτές οι θέσεις αφορούν το συνδικαλιστικό κίνημα και πρέπει να συζητηθούν στις συνελεύσεις.
- Να γυρίσουμε την πλάτη – να μη συμμετέχουμε στη στημένη «διαβούλευση» του ΥΠΕΠΘ.
- ΟΧΙ στην αξιολόγηση – στην παραβίαση του ωραρίου – στα «μνημόνια» συνεργασίας με το κεφάλαιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου