Αιτήσεις τοποθετήσεων

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Διανύουμε μια περίοδο μετωπικής επίθεσης του συστήματος και της κυβέρνησης απέναντι σε όλες τις πτυχές των κατακτήσεων και των δικαιωμάτων των εργαζόμενων και της νεολαίας.
Η ψήφιση του αντιασφαλιστικού νόμου (με τις πλάτες της συνδικαλιστικής ηγεσίας και παρά τις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις) ανοίγει το δρόμο σε παραπέρα χτύπημα των ασφαλιστικών κατακτήσεων όλων των εργαζομένων, και του δημοσίου.
Ταυτόχρονα, η χρόνια λιτότητα φέρνει μεγάλο κομμάτι εργαζομένων αντιμέτωπο με το φάσμα της φτώχειας ενώ το κύμα ιδιωτικοποιήσεων έρχεται να ολοκληρώσει τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και της μόνιμης και σταθερής δουλειάς.

Η εκπαίδευση βρίσκεται στο στόχαστρο των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων. Σε όλες τις βαθμίδες βάλλονται τα δικαιώματα της νεολαίας στη μόρφωση και τη δουλειά και οι κατακτήσεις των εκπαιδευτικών:
Νέα βιβλία και προγράμματα σε δημοτικό και γυμνάσιο, όγκος πληροφοριών, προπαγάνδιση αξιών, στόχων και ιδεολογημάτων της άρχουσας τάξης (ευέλικτη ζώνη, διαθεματικότητα, αξιολόγηση, δια βίου μάθηση...) μεταμφιεσμένων με την προβιά της επιστημονικής γνώσης, νόμος ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ, βάση του 10, νόμος πλαίσιο για την τριτοβάθμια, ΣΔΙΤ... στοχεύουν στην αύξηση των ταξικών φραγμών και στην «ελάφρυνση» του αστικού κράτους από την υποχρέωση παροχής δημόσιας δωρεάν παιδείας.

Ταυτόχρονα, τη χρονιά που πέρασε υπήρξαν πλήθος επιθετικών πρωτοβουλιών του ΥΠΕΠΘ που συγκροτούν έναν πόλεμο «χαμηλής έντασης» ενάντια σε κατακτήσεις του κλάδου. Μέσω ενός ιδιότυπου «κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος» καταιγισμού υπουργικών αποφάσεων, το υπουργείο:
Επιχείρησε να περάσει από το παράθυρο τη «νομιμοποίηση» της αξιολόγησης προσπαθώντας να αναγκάσει τους συλλόγους διδασκόντων να αξιολογήσουν υποψήφιους υποδιευθυντές, προώθησε την τιμωρία των μαθητικών κινητοποιήσεων μέσω της εγκυκλίου για τη λεγόμενη «αναπλήρωση ύλης», προσπάθησε -με διάφορες ταχύτητες και όχι ενιαία- να προωθήσει την εφαρμογή διατάξεων του καθηκοντολογίου, άφησε απλήρωτους συναδέλφους αναπληρωτές και ωρομίσθιους κ.α.

Όλες αυτές οι εξελίξεις –υπό την ουσιαστική στήριξη όλων των κέντρων εξουσίας και τις ευλογίες του ΣΕΒ, της ΕΕ αλλά και του ΠΑΣΟΚ- πάτησαν στη διαλυτική δουλειά της υποταγμένης συνδικαλιστικής ηγεσίας. ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ υπονόμευσαν ανοιχτά τον αγώνα υπεράσπισης των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, η ΓΣΕΕ υπέγραψε και τη δίχρονη σύμβαση λιτότητας και φτώχειας. Η πλειοψηφία σε ΟΛΜΕ και ΔΟΕ δρα αποπροσανατολιστικά, ανασταλτικά ως τροχοπέδη στην οργάνωση και ανάπτυξη των αγώνων των εκπαιδευτικών.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, όχι αμελητέα μερίδα συναδέλφων κρατιέται σε απόσταση από το σωματείο και τις διαδικασίες του. Ωστόσο σε αυτή τη δύσκολη περίοδο -που θα έχει όλο και ψηλότερες απαιτήσεις συλλογικών και έντονων αγώνων-, είναι απαραίτητο όλοι οι συνάδελφοι να «διεκδικήσουν» τα σωματεία για την προώθηση των πραγματικών τους συμφερόντων. Τα σωματεία δεν ανήκουν στους εκπροσώπους που υπηρετούν την πολιτική της άρχουσας τάξης. Ανήκουν σε όλους εμάς.

Την περίοδο αυτή που γίνονται οι αιτήσεις τοποθετήσεων -κάτω από το συνολικά δυσμενές κλίμα επίθεσης και εργασιακής ανασφάλειας- δεν πρέπει να αφεθεί η διοίκηση με την κάλυψη των δήθεν «συν- διοικητικών οργάνων» (ΠΥΣΔΕ) να παίζει «μπάλα» μόνη της στο γνωστό γήπεδο των πιέσεων-αυθαιρεσιών. Καλούμε όποιον συνάδελφο αντιληφθεί οποιαδήποτε διοικητική αυθαιρεσία κατά τη διαδικασία των τοποθετήσεων, να απευθυνθεί άμεσα στην ΕΛΜΕ.

Όλα δείχνουν ότι και η επόμενη χρονιά θα είναι κρίσιμη
Να στηρίξουμε τα σωματεία μας – Να τα κάνουμε όργανα πάλης
Να δυναμώσουμε την αντίσταση και το συλλογικό αγώνα