Αντίσταση - οργάνωση – αγώνας

Μόνιμη και σταθερή δουλειά, μισθοί, ασφάλιση-περίθαλψη, σπουδές, ελευθερίες ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

Με σωματεία όργανα αντίστασης και διεκδίκησης ενάντια στην υποταγή, τη συνδιαχείριση και το συμβιβασμό

Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008

ΝΟΜΟΣ 3475/2006 (ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ): ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΘΗΤΩΝ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Η λειτουργία των Επαγγελματικών Λυκείων (ΕΠΑΛ) και των Επαγγελματικών Σχολών (ΕΠΑΣ) επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις ότι ο νόμος 3475/2006 αποτέλεσε μια αντιδραστική εξέλιξη, ένα επιθετικό βήμα ταξικής κατηγοριοποίησης σχολείων και εκπαιδευτικών, χτυπήματος εργασιακών δικαιωμάτων των συναδέλφων αλλά και μορφωτικών και εργασιακών δικαιωμάτων των μαθητών μας.
Για τους εκπαιδευτικούς
Όπως αναμενόταν, με την ολοκλήρωση της εφαρμογής του νόμου 3475/2006 έχουν προκληθεί πολύ σοβαρά προβλήματα στους εκπαιδευτικούς της τεχνικής επαγγελματικής εκπαίδευσης. Προβλήματα που, όπως όλα δείχνουν, θα εντείνονται διαρκώς, ιδιαίτερα μάλιστα μετά την τελευταία υπουργική απόφαση και τις σχετικές εγκυκλίους για τις αναθέσεις. Η κατάργηση τομέων και ειδικοτήτων από τα ΕΠΑΛ αφήνει πολλούς συναδέλφους "χωρίς αντικείμενο", χωρίς βέβαια να υπάρχει ακόμα "πειστική" εξήγηση γιατί κάποιες ειδικότητες δεν πρέπει να υπάρχουν στα ΕΠΑΛ και κάποιες άλλες έπρεπε να καταργηθούν από τη δημόσια τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση. Οι "μεταρρυθμιστές" αποφεύγουν να παρουσιάσουν ολοκληρωμένο σχεδιασμό και το στόχο του, όπως και όταν έγινε η μετατροπή των ΤΕΛ σε ΤΕΕ. Και τότε και τώρα η τεχνική εκπαίδευση χρησιμοποιήθηκε ως όχημα υπονόμευσης δικαιωμάτων εκπαιδευτικών και μαθητών. Είναι φανερό πως η ρευστή κατάσταση που έχει προκύψει, δημιουργεί κλίμα τεράστιας ανασφάλειας και αβεβαιότητας στους συναδέλφους και αποτελεί το ιδανικό έδαφος για διοικητικές αυθαιρεσίες και εμπέδωση καθεστώτος ιδιότυπης ομηρίας και φόβου για το εργασιακό τους μέλλον.
Οι δυο τύποι σχολείων ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ οδηγούν σε κατηγοριοποίηση εκπαιδευτικών ανάλογα σε ποιο σχολείο διδάσκουν. Ο τύπος σχολείου της ΕΠΑΣ που προωθείται έχει στο στόχαστρο και εργασιακά δικαιώματα. Με τις συγχωνεύσεις σχολείων, τις καταργήσεις τομέων και ειδικοτήτων και τη μονιμοποίηση του θεσμού των ωρομισθίων, το υπουργείο προχωράει παραπέρα στο χτύπημα των εργασιακών σχέσεων που έχει ανοίξει με την κατάργηση της επετηρίδας. Όπως και στον 2640/1998, η ίδρυση ή κατάργηση ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ, η προσθήκη ή κατάργηση τομέων και ειδικοτήτων μπορεί να γίνεται κάθε χρόνο με την αντίστοιχη αύξηση (;) ή μείωση οργανικών θέσεων των εκπαιδευτικών. Αυτό, αν συνδυαστεί με άρθρα του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα περί υποχρεωτικών μετατάξεων και κατάργησης της οργανικής θέσης, οδηγεί σε βίαιη απομάκρυνση εκπαιδευτικών από το ΥΠΕΠΘ. Παράλληλα, έντονες είναι και οι πιέσεις που ασκούνται για την τοποθέτηση συναδέλφων σε σχολεία της Πρωτοβάθμιας.
Η ίδρυση ΕΠΑΣ και από άλλους οργανισμούς και υπουργεία, αλλά και ιδιωτικές επιχειρήσεις, όπως και τα ΙΕΚ, δημιουργούν νέες κατηγορίες εκπαιδευτικών που δεν ανήκουν στο ΥΠΕΠΘ, με άγνωστες διαδικασίες προσλήψεων (πιθανά μόνο ωρομίσθιοι) χωρίς ενιαία συλλογική έκφραση και δυνατότητα διεκδίκησης. Η πολυδιάσπαση αυτή των όρων εργασίας και πρόσληψης βοηθάει στην κατηγοριοποίηση, στο πέρασμα της αξιολόγησης - χειραγώγησης. Πολιτική που είναι στις προτεραιότητες της κυβέρνησης.
Για τους μαθητές
Με το νόμο 3475/2006 η τεχνική εκπαίδευση χωρίζεται σε δυο παράλληλα σχολεία, ΕΠΑΛ και ΕΠΑΣ. Ο νομοθέτης δεν κρύβει τα έντονα ταξικά χαρακτηριστικά αυτού του νόμου: "τα ΕΠΑΣ απευθύνονται σε μαθητές οι οποίοι επιθυμούν να φοιτήσουν σε κείνες τις ειδικότητες που δεν απαιτούν ισχυρή θεωρητική υποστήριξη, ή σε μαθητές που τους ενδιαφέρει να αποκτήσουν πρακτικές δεξιότητες και δεν επιθυμούν ή δεν αισθάνονται ικανοί να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους στο ΕΠΑΛ". Ως τώρα, μας έλεγαν ότι υπάρχουν μαθητές που δεν είναι "προικισμένοι" για ανώτερες σπουδές. Τώρα τολμούν να καταγράψουν σε νόμο τις ρατσιστικές κοινωνικές αντιλήψεις τους περί ανικανότητας μεγάλου τμήματος των μαθητών να αφομοιώσουν γνώσεις και αφαιρούν από τους μαθητές των ΕΠΑΣ τη δυνατότητα πρόσβασης σε άλλη βαθμίδα της εκπαίδευσης.
Οι μαθητές που "επιλέγουν" (;!) την τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση στις σημερινές σκληρές κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, προέρχονται στη συντριπτική τους πλειοψηφία από τμήματα της εργατικής τάξης οικονομικά ασθενέστερα. Είναι απόφοιτοι ενός γυμνασίου εντατικοποιημένου και απωθητικού που όπως συνολικά η εκπαίδευση, πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια, ως περιεχόμενο, μέθοδοι και μέσα, δε στοχεύει σε μόρφωση ισόρροπα θεωρητική και πρακτική, σε ολόπλευρη καλλιέργεια και ανάπτυξη των δυνατοτήτων των νέων ανθρώπων. Γράφονται στην Α΄ τάξη ΕΠΑΛ, όπου το αναλυτικό πρόγραμμα σε βασικά μαθήματα είναι το ίδιο με του Γενικού Λυκείου και αξιολογούνται με τον ίδιο τρόπο. Ακόμη και το όριο των αδικαιολόγητων απουσιών έχει μειωθεί. Όχι μόνο τους δίνονται τα βιβλία του Γενικού Λυκείου, αλλά κάποια ενώ είναι για την τρίτη τάξη δίνονται στους μαθητές της πρώτης. Ενώ στο Γυμνάσιο -και στα καταργημένα ΤΕΕ- ο μαθητής είχε δυνατότητα επιλογής θεμάτων στις εξετάσεις, στο ΕΠΑΛ είναι υποχρεωμένος να απαντήσει σε όλα τα θέματα διαβαθμισμένης δυσκολίας, όπως στο Γενικό Λύκειο.
Ο στόχος είναι σαφής: να αποθαρρυνθούν οι μαθητές να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Όσοι επιμείνουν να φοιτήσουν στα ΕΠΑΛ μετά την πρώτη τάξη, με την ελπίδα να συνεχίσουν σε ΤΕΙ, βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα σχολείο που έχει αντιγράψει, από την ύλη μέχρι τα βιβλία, τις απουσίες και τις εξετάσεις, το Γενικό Λύκειο. Τα αναλυτικά προγράμματα της Β΄ και Γ΄ τάξης και τα βιβλία εκφράζουν την ίδια κατεύθυνση της εντατικοποίησης και της αποθάρρυνσης. Επιδίωξη, η πλειοψηφία να μην μπορεί να αποκτήσει ούτε το απολυτήριο του ΕΠΑΛ, τίτλο ισότιμο με το απολυτήριο του Γενικού Λυκείου, στον οποίο οδηγούσαν πριν τον 2640/1998 τα ΤΕΛ και πριν τον 3475/2006 ο Β΄ κύκλος ΤΕΕ.
Όσο για την πρόσβαση των αποφοίτων των ΕΠΑΛ σε ΑΕΙ, αυτή γίνεται εξαιρετικά δύσκολη και μάλλον μόνο θεωρητικά δυνατή. Όχι μόνο γίνεται με τους όρους και τα μαθήματα του Γενικού Λυκείου, αλλά επιπλέον ούτε προσχηματικά δεν φρόντισε το ΥΠΕΠΘ ώστε οι μαθητές των ΕΠΑΛ να διδάσκονται επαρκώς και σε ίσο χρόνο τα κοινά μαθήματα (π.χ. στα Μαθηματικά και τη Φυσική οι μαθητές στα ΕΠΑΛ διδάσκονται σε λιγότερες ώρες την ίδια ύλη με αυτή που διδάσκονται οι συμμαθητές τους στο Γενικό Λύκειο). Ένα -απροσδιόριστο ακόμα- χαμηλό ποσοστό έχει δυνατότητα εισαγωγής σε τμήματα και σε σχολές των ΤΕΙ με ειδικές πανελλήνιες εξετάσεις, αλλά σε 4 πλέον μαθήματα (κι εδώ αύξηση σε σχέση με τα 3 των ΤΕΕ).
Το Υπουργείο Παιδείας υλοποιώντας την πολιτική της κατάργησης των όποιων δικαιωμάτων έχουν απομείνει στη νεολαία, αποσκοπεί να στρέψει τους μαθητές στην πρόωρη κατάρτιση, στη διαμόρφωση φτηνού και ευέλικτου εργατικού δυναμικού.
Στις ΕΠΑΣ οι μαθητές δε διδάσκονται κανένα θεωρητικό μάθημα (ούτε γλώσσα, ούτε μαθηματικά) και δεν έχουν καμιά δυνατότητα πρόσβασης σε άλλη βαθμίδα της εκπαίδευσης. Δεν δίνεται καμία ουσιαστική και στις περισσότερες ειδικότητες ούτε τυπική επαγγελματική κατοχύρωση. Οι πτυχιούχοι των περισσότερων ειδικοτήτων, προκειμένου να αποκτήσουν επαγγελματικά δικαιώματα, εργάζονται -κατά κανόνα σχεδόν αμισθί-, ώστε να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα ένσημα. Επιπλέον, μειώνεται τόσο το κόστος λειτουργίας των ιδιωτικών σχολών, αφού έχει μειωθεί ο αριθμός μαθημάτων (25 ώρες) όσο και των δημόσιων, αφού τα υπουργεία που ιδρύουν ΕΠΑΣ θα μπορούν να καλύπτουν τις ανάγκες τους σε προσωπικό με ωρομίσθιους. Έχει αποδειχτεί, τέλος, ότι τα ΙΕΚ είναι άλλος ένας φραγμός στην επαγγελματική κατοχύρωση των νέων που κατηγοριοποιεί ακόμα παραπέρα τις ήδη κατακερματισμένες ειδικότητες.
Οι πρόσφατες δηλώσεις Λυκουρέντζου στα Χανιά είναι αρκετά αποκαλυπτικές για το τι φέρνουν στους μαθητές μας τα ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ. Αφού ο υφυπουργός μίλησε "με εκπροσώπους των τραπεζών και της βιομηχανίας" αποφάσισε τη "διαρκή συνεργασία με τις τοπικές αγορές" και αμφισβήτησε την έννοια του πτυχίου αφού "προκύπτει η ανάγκη πιστοποίησης της γνώσης του πτυχιούχου και πρακτικής του άσκησης" (να θυμίσουμε εδώ ότι η πρακτική άσκηση είναι από τα βασικά οχήματα νομιμοποίησης της ουσιαστικά απλήρωτης και ανασφάλιστης εργασίας). Παρατήρησε ακόμα ότι "δεν είναι εποχή που το κράτος θα λύσει τα προβλήματα των παιδιών μας" αλλά "ο καθένας πρέπει να επενδύει στον εαυτό του"!! Τόσες προοπτικές δηλαδή!
Οι αιτίες των αντιφάσεων της ΤΕΕ και το συνδικαλιστικό κίνημα
Από πού πηγάζει το επαναλαμβανόμενο χάος στην ΤΕΕ; Ποια είναι η αιτία των συνεχών αλλαγών στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας; Για μας είναι καθαρό: Το ζήτημα δεν είναι στενά εκπαιδευτικό! Είναι κοινωνικό και πολιτικό!
Η εκπαίδευση ως τμήμα της κοινωνίας κουβαλάει τους ανορθολογισμούς, τα κρισιακά φαινόμενα και τα αδιέξοδα που έχει δημιουργήσει η κυρίαρχη πολιτική σε όλες τις κοινωνικές πτυχές. Κάθε κεφαλαιοκρατική οικονομία και ειδικότερα η ελληνική, που οριοθετείται και "αναπτύσσεται" με βάση τις ποσοστώσεις και τις ντιρεκτίβες της Ε.Ε., αδυνατεί από τη φύση της να οργανώσει και να προγραμματίσει τις ανάγκες σε εργατικό δυναμικό, σε εργαζόμενους κάθε τομέα. Το παραδεχόταν "κομψά" και η εισηγητική έκθεση του νομοσχεδίου: "…oι ανάγκες της αγοράς εργασίας μεταβάλλονται συνεχώς και κατά συνέπεια, κάθε πρόβλεψη σχετικά με τις ανάγκες για ειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό είναι δύσκολη και επισφαλής". Αυτή είναι και η βάση της όξυνσης των αντιφάσεων και της κρίσης του εκπαιδευτικού συστήματος στη χώρα, με αποτέλεσμα οι όποιες αλλαγές προωθούνται να εντείνουν τους ταξικούς φραγμούς, την επίθεση στα δικαιώματα στη μόρφωση και στη δουλειά.
Ο ρόλος του συνδικαλιστικού κινήματος δεν είναι να συνδιαλέγεται ως "κοινωνικός εταίρος" (!!) για την επιδιόρθωση των αδιόρθωτων. Είναι να υπερασπίζεται και να διευρύνει δικαιώματα στη βάση συγκεκριμένων στόχων - διεκδικήσεων, καταδεικνύοντας ταυτόχρονα τα αδιέξοδα του συστήματος.
Για την εργασιακή κατάσταση στην τεχνική επαγγελματική εκπαίδευση
Από τα παραπάνω, είναι ξεκάθαρο ότι οι εκπαιδευτικοί δεν έχουμε καμία ευθύνη για τα σοβαρά προβλήματα που έχουν προκύψει από την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής (παραπέρα υπονόμευση της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης, περικοπές, ταξικοί φραγμοί) μέσω της εφαρμογής του νόμου 3475/2006, της 118842/Γ2/17-09-2008 Υ.Α. και των σχετικών εγκυκλίων για τις αναθέσεις, των συνεχών πιέσεων για την αύξηση της αναλογίας των μαθητών ανά εκπαιδευτικό σε αίθουσες και εργαστήρια, τις συμπτύξεις τμημάτων κ.λπ. Είναι αναγκαίο, αρχίζοντας από τις ΕΛΜΕ, δηλαδή τα πρωτοβάθμια όργανα, το συνδικαλιστικό κίνημα να οργανώσει και να αναπτύξει την πάλη για την προάσπιση των εργασιακών μας δικαιωμάτων και των δικαιωμάτων των μαθητών μας.
Δε θα επιτρέψουμε να παραδοθεί ούτε ένας συνάδελφος αιχμάλωτος στη… μεγαλοψυχία των στελεχών της διοίκησης και των πάσης φύσης μηχανισμών εκδουλεύσεων και χειρισμών. Απαιτούμε την άμεση υλοποίηση των πρακτικών μέτρων, όπως αποφασίστηκαν και στη Γενική Συνέλευση της ΕΛΜΕ Πειραιά (1-10-2008), έτσι ώστε κανένας εκπαιδευτικός να μην υποχρεώνεται να βρίσκεται σε καθεστώς ομηρίας (υπεραριθμία, διάθεση) εκτός αίθουσας διδασκαλίας ή εργαστηρίου. Συγχρόνως, συνεχίζουμε:
  • Αντιστεκόμαστε στις απόπειρες μετατόπισης της ευθύνης στους συναδέλφους.
  • Δεν αποδεχόμαστε την κατηγοριοποίηση σχολείων, ειδικοτήτων, εκπαιδευτικών, μαθητών.
  • Υπερασπιζόμαστε τα εργασιακά μας δικαιώματα: σταθερή, μόνιμη δουλειά για όλους. Nα μη χαθεί καμία θέση εργασίας. Nα μην κλείσει κανένα σχολείο. Καμία βλαπτική μεταβολή στο εργασιακό καθεστώς των συναδέλφων. Δεν είναι οι εκπαιδευτικοί υπεύθυνοι για τα αδιέξοδα της κυρίαρχης πολιτικής.
  • Αντιστεκόμαστε στην πολιτική της εντατικοποίησης και των ταξικών φραγμών, πολιτική που εντείνεται σε όλους τους τύπους και βαθμίδες της εκπαίδευσης, ιδιαίτερα στις ΕΠΑΣ που αποτελούν άγρια ταξική εκδοχή ιδρυμάτων κατάρτισης.
  • Απαιτούμε δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες, ενάντια στις περικοπές, τη συρρίκνωση, την εκχώρηση κομματιών στους ιδιώτες, τη λειτουργία με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και τον κατακερματισμό (ιδιωτικά και δημόσια ΙΕΚ, ΚΕΚ, ΕΠΑΣ, ΟΑΕΔ κ.λπ.).
  • Απαιτούμε υλικοτεχνική υποδομή και ανθρώπινα σχολεία.
  • Αποκρούουμε τις προσπάθειες συμφιλίωσης της νεολαίας με την πραγματικότητα του φτηνού ευέλικτου εργάτη.
  • Να κατοχυρωθούν όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα των μαθητών στο πτυχίο και χωρίς προαπαιτούμενα τα ένσημα που τους παραδίδουν βορά στην απληστία της αγοράς που συνθλίβει δικαιώματα και απαιτεί σύγχρονους σκλάβους.
  • Να ανακληθεί άμεσα η Υ.Α. και οι σχετικές εγκύκλιοι για τις αναθέσεις.
  • ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ 3475/2006 (ΕΠΑΛ - ΕΠΑΣ).

Δεν υπάρχουν σχόλια: