ΑΠΟΧΗ από τις εκλογές για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια!

Να στηρίξουμε τα δικά μας όργανα, τις συνελεύσεις, τα σωματεία μας

H κυβέρνηση διεξάγει (5/11) τις εκλογές για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια (Υ.Σ.) ΚΥΣΔ(Π)Ε-ΑΠΥΣΔ(Π)Ε-ΠΥΣΔ(Π)Ε και θα επιδιώξει να σύρει τον κόσμο της εκπαίδευσης στις κάλπες, για να νομιμοποιήσει με την ψήφο του τα όργανα αυτά. Το ΥΠΕΠΘ δίνει «δώρο» μια μέρα άδεια σε αυτούς που θα ψηφίσουν. Εξαγορά και εκβιασμός μαζί για να δοθεί κύρος σε μια διαδικασία που η συμμετοχή σ’ αυτή, ήταν πριν μικρότερη του 50%.

Οι δια­δι­κα­σί­ες για τα Υ.Σ. πά­ντο­τε θεωρού­νταν – και ή­ταν – δια­δι­κα­σί­ες ε­νταγ­μέ­νες πλή­ρως στο διοι­κη­τι­κό μηχανισμό. Για αυτό και το υ­πουρ­γεί­ο ολοκλήρωσε τα χαρακτηριστικά τους τρο­πο­ποιώ­ντας τους ό­ρους συμ­με­το­χής σε αυτές και βα­σι­κά την προ­ϋ­πό­θε­ση να εί­ναι ο εκπ­αιδευτικός μέ­λος των πρω­το­βάθ­μιων ε­νώ­σε­ων. Ούτε μέλος ΕΛΜΕ η Συλλόγου, οπότε ούτε εισφορά, επιπλέον ούτε εργασία αλλά άδεια. Απλά(;) ζητείται η ψήφος για να δοθεί κύρος και νομιμοποίηση στη λειτουργία των Υ.Σ. καθιστώντας συνυπεύθυνους καθηγητές και δασκάλους.

Με τις εκλογές για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια επιδιώκεται:

• Η νομιμοποίηση δια της συμμετοχής όλων των αντιδραστικών - αντιεκπαιδευτικών αποφάσεων των οργάνων αυτών.
• Η ανάδειξη της συνυπευθυνότητας του κλάδου, στην υλοποίηση των κυβερνητικών επιλογών.
• Η επικύρωση με το πρόσχημα της συναπόφασης όλων των σχεδιασμών για περιστολή δικαιωμάτων και κατακτήσεων.
• Η επιβεβαίωση - αποδοχή από τους εκπαιδευτικούς, της λειτουργίας του συνδικαλισμού σαν συμπλήρωμα της διοίκησης και σαν αντίγραφο «φτηνών» μεθόδων κομματαρχών, όπου αποθεώνεται το «κατόπιν ενεργειών μου».
• Η ενίσχυση της γραμμής στο εσωτερικό του κλάδου που υποτάσσεται στους «από πάνω», που αμβλύνει τις αντιδράσεις του κόσμου, που βάζει εμπόδια στην χειραφέτηση από την κυβέρνηση και τους κρατικούς μηχανισμούς.

Στις σημερινές συνθήκες ολομέτωπης επίθεσης αναχρονισμού, βασική επιλογή του συστήματος είναι το τσάκισμα κάθε συλλογικής, μαζικής δράσης. Και η υποκατάσταση του συνδικαλισμού από κρατικά όργανα όπου όλοι «συμμετέχουμε» αλλά η κυβέρνηση αποφασίζει με τελικό στόχο οι εκπαιδευτικοί να μην αναζητούν τη λύση στο σωματείο τους αλλά στον «αιρετό» τους.

• Αντί για τη συλλογική δράση, ο ατομισμός.
• Αντί για το συνδικαλισμό, οι «κομματάρχες» του συστήματος.
• Αντί για τον αγώνα, η αιχμαλωσία και οι «χάρες».
• Αντί για την κατάκτηση δικαιωμάτων, ο εξευτελισμός.

Τα όργανα αυτά ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ. Τα όργανα αυτά είναι του συστήματος και δεν αλώνονται από το κίνημα των εργαζομένων. Η λιγότερο ή περισσότερο «αγωνιστική», «ανυπάκουη», «απείθαρχη», «αριστερή» συμμετοχή στις εκλογές για τα Υ.Σ. είναι αντικειμενικά αποδοχή - νομιμοποίηση αυτών των πειθαρχικών οργάνων κρατικών φερέφωνων. Είναι άρνηση της αναγκαιότητας να γίνουν βήματα χειραφέτησης από τον κρατικό και υποταγμένο συνδικαλισμό και φανερά αναντίστοιχη με τις απαιτήσεις του εκπαιδευτικού κόσμου και τα καθήκοντα που θέτει η περίοδος.

Εμείς λέμε ότι η συνολική αποκάλυψη και καταγγελία του ρόλου των οργάνων αυτών, η ολοκληρωμένη αντίθεση στα αντιεκπαιδευτικά – αντιλαϊκά σχέδια της κυβέρνησης, η υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων του κλάδου δεν μπορεί να επιτευχθεί με τη συμμετοχή στα όργανα αυτά. Πιστεύουμε ότι η θέση – στάση της ΑΠΟΧΗΣ από τις εκλογές για τα Υ.Σ. δρα ενισχυτικά στην κατεύθυνση της οικοδόμησης ενός ανεξάρτητου από την κυβέρνηση και συνολικά από το κράτος, συνδικαλιστικού κινήματος. Που οι μόνες του εξαρτήσεις θα είναι τα συμφέροντα των εκπαιδευτικών.

ΑΠΟΧΗ λοιπόν από τις εκλογές για τα Υ.Σ. Για να κα­τα­δει­χθεί ο πα­λιός και ο νέ­ος ρό­λος των πει­θαρ­χι­κών ορ­γά­νων. Για να κα­τα­δει­χθεί η α­νά­γκη ε­νί­σχυ­σης των πραγ­μα­τι­κών συν­δι­κα­λι­στι­κών ορ­γά­νων του κλά­δου. Για να α­να­δει­χθεί η α­ξί­α της υ­πε­ρά­σπι­σης των δι­καιω­μά­των μας μέ­σα α­πό μα­ζι­κές, α­γω­νι­στι­κές και κι­νη­μα­τι­κές δια­δι­κα­σί­ες.

Η ΜΑΖΙΚΗ ΑΠΟΧΗ από τις εκλογές θα αποτελέσει ένα πρώτο βήμα στον αναγκαίο δρόμο που πρέπει να βαδίσουμε για να αλλάξουν τα πράγματα στο χώρο. Που την επομένη των εκλογών θα συνεχίζει αυτή την αναγκαία παρατεταμένη προσπάθεια συζήτησης - αντίστασης - κοινής δράσης για την ανασυγκρότηση του εκπαιδευτικού κινήματος.