Εκλογές για τα ΠΥΣΔΕ - ΚΥΣΔΕ

Εννιά ερωτήσεις, μια η απάντηση: ΑΠΟΧΗ

Όχι στην ΑΠΑΤΗ της Συνδιοίκησης!

· Τι όργανα είναι τα Υ.Σ.; Κρατικά όργανα, εισηγητικά, εκτελεστικά, πειθαρχικά με αναβαθμισμένο τελευταία τον πειθαρχικό-αξιολογικό τους ρόλο, επιφορτισμένα με το καθήκον υλοποίησης – εφαρμογής της κυβερνητικής πολιτικής. Η μειοψηφική συμμετοχή αιρετών των εργαζομένων σ’ αυτά, αποτελεί μόνο επίφαση δημοκρατικότητας και στοχεύει στη χειραγώγηση του κλάδου.
· Γιατί δεν απαιτούμε να αυξηθεί η συμμετοχή μας; Το αστικό κράτος αποφασίζει τη δημιουργία, τους όρους λειτουργίας τους, καθώς επίσης τη διάλυσή τους και τη δημιουργία άλλων οργάνων όταν δεν εξυπηρετούν την κυβερνητική πολιτική. Το πλήρες πέρασμα του ελέγχου των εκλογών τους στο κράτος πριν λίγα χρόνια ήταν τέτοιου τύπου αναπροσαρμογή.
· Μα δεν είναι κατάκτηση του συνδικαλιστικού κινήματος η συμμετοχή στα όργανα αυτά; Εδώ η έννοια κατάκτηση χάνει τη σημασία της. Γυρίζουμε πίσω τη δεκαετία του ’80 που το ΠΑΣΟΚ μοίραζε …«γεύση εξουσίας» στους συνδικαλιστές της εποχής, ενισχύοντας ουσιαστικά τα δεσμά υποταγής του συνδικαλιστικού κινήματος με το κράτος και τις εκάστοτε κυβερνήσεις του. Τις συνέπειες τις βιώνουμε σήμερα με την αποσυγκρότηση του κινήματος και την κυριαρχία της γραμμής της υποταγής και της συναίνεσης.
· Να μη μαθαίνουμε τι γίνεται; Όποια απόφαση εναντιώνεται στα συμφέροντα και τις κατακτήσεις του κλάδου δεν αποκρύπτεται. «Κοινοποιείται» σε όλους μας δια της υλοποίησης-εφαρμογής της. «Αυτιά και μάτια» δεν έχει ανάγκη ο κόσμος της εκπαίδευσης. Γιατί και βλέπουμε και ακούμε, βιώνουμε την επίθεση που εξελίσσεται ενάντιά μας και «γνωρίζουμε» τα νέα σχέδια που εξυφαίνονται. Αντίσταση απαιτείται, και όχι συνδιαλλαγή και υποταγή.
· Μα δεν πρέπει να είμαστε μέσα στα πράγματα; Μέσα στα «πράγματα» μπήκαν αρκετοί και …έμειναν εκεί. Ξεκινάς από «συνδικαλιστής», μπαίνεις στα …πράγματα, και γίνεσαι διοίκηση. Μέσα στις αγωνίες και τα προβλήματα των συναδέλφων πρέπει το συνδικαλιστικό κίνημα να είναι και κόντρα στην κυρίαρχη κατάσταση πραγμάτων.
· Δεν πρέπει να ελέγχουμε τις αποφάσεις της διοίκησης; Ακριβώς το αντίθετο επιτυγχάνεται. Συμβολή στη νομιμοποίηση των αυθαιρεσιών και στην άμ­βλυν­ση των α­ντι­δρά­σε­ων, εμπόδια στον πραγματικό και αποτελεσματικό έλεγχο. Αυτόν που μόνο το συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα, με τα δι­κά του όρ­γα­να (ΕΛΜΕ και Διδ/κοί Σύλλογοι), με τις δι­κές του δια­δι­κα­σί­ες και τα δι­κά του μέσα μπορεί να διασφαλίσει.
· Και γιατί δεν απέχουμε από κάθε εκλογική διαδικασία; Μα όσοι ισχυρίζονται αυτά τους διαφεύγει ότι τα Α/βάθμια και Β/θμια όργανα είναι η κατάκτησή μας. Εκεί μπορούμε να συζητήσουμε, να αποφασίσουμε να οργανώσουμε αγώνες. Η ενίσχυση των μαζικών διαδικασιών του κλάδου είναι πρωταρχικός όρος για τη συγκρότηση μαχητικού εκπαιδευτικού κινήματος.
· Και γιατί δίνεται μια μέρα άδεια για να ψηφίσουμε; (και τρεις έως πέντε! μέρες στους υποψήφιους;) Εξαγορά απαραίτητη για να δοθεί κύρος σε μια διαδικασία που η συμμετοχή σε αυτή, ήταν πριν μικρότερη του 50%. Οι δια­δι­κα­σί­ες για τα Υ.Σ. πά­ντο­τε θεωρού­νταν – και ή­ταν – δια­δι­κασίες ε­νταγ­μέ­νες πλή­ρως στο διοι­κη­τι­κό μηχανισμό. Για αυτό και το υ­πουρ­γεί­ο ολοκλήρωσε τα χαρακτηριστικά τους τρο­πο­ποιώ­ντας τους ό­ρους συμ­με­το­χής σε αυτές και βα­σι­κά την προ­ϋ­πό­θε­ση να εί­ναι ο εκπ­αιδευτικός μέ­λος των πρω­το­βάθ­μιων ε­νώ­σε­ων. Ούτε μέλος ΕΛΜΕ ή Συλλόγου, οπότε ούτε εισφορά, επιπλέον ούτε εργασία αλλά άδεια. Ζητείται η ψήφος για να δοθεί κύρος και νομιμοποίηση στη λειτουργία των Υ.Σ., καθιστώντας συνυπεύθυνους καθηγητές και δασκάλους.
· Και γιατί ΑΠΟΧΗ από τις εκλογές για τα Υ.Σ.; Για να κα­τα­δει­χθεί, ο πα­λιός και ο νέ­ος, ρό­λος των ορ­γά­νων αυτών. Για να κα­τα­δει­χθεί η α­νά­γκη ε­νί­σχυ­σης των πραγματικών συν­δι­κα­λι­στι­κών ορ­γά­νων του κλά­δου. Για να α­να­δει­χθεί η α­ξί­α της υ­πε­ρά­σπι­σης των δι­καιω­μά­των μας μέ­σα α­πό μα­ζι­κές, α­γω­νι­στι­κές και κι­νη­μα­τι­κές διαδικασί­ες. Για να μη νομιμοποιήσουμε αυτά τα κρατικά φερέφωνα. Για να γίνουν βήματα χειραφέτησης από τη διοίκηση. Για να ενισχυθεί η κατεύθυνση της οικοδόμησης ενός ανεξάρτητου από την κυβέρνηση και συνολικά από το κράτος, συνδικαλιστικού κινήματος. Που οι μόνες του εξαρτήσεις θα είναι τα συμφέροντα των εκπαιδευτικών και του λαού.