Το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του ετοιμάζουν…

…Έναν ακόμα πιο βαρύ χειμώνα για τους εργαζόμενους

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Οι εξαγγελίες Καραμανλή στη ΔΕΘ δεν ήταν εξαγγελίες ενός (υποψήφιου) πρωθυπουργού. Ηταν οι κυνικές απειλές ενός συστήματος του οποίου όλα τα κέντρα ομονοούν στην πρωτοφανή κλιμάκωση της άγριας επίθεσης στα δικαιώματά μας

Το καλοκαίρι που πέρασε δεν ήταν καθόλου άδειο γεγονότων. Σημαντικά αντιδραστικά νομοσχέδια πέρασαν στα μουλωχτά και προετοιμάστηκε η κλιμάκωση της επίθεσης του συστήματος και του πολιτικού του προσωπικού στα δικαιώματα των εργαζομένων. Ενώ τα 300.000 καμένα στρέμματα στην Αττική έρχονται να «δέσουν» με το νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο του ΥΠΕΧΩΔΕ που προβλέπει ανοικοδόμηση 200.000 στρεμμάτων στην Ανατολική Αττική για να υποδεχτεί την Αθήνα των… οκτώ εκατομμυρίων, όπως έχουν δηλώσει ότι οραματίζονται (!) κορυφαίοι κυβερνητικοί παράγοντες.

Με φόντο την καπιταλιστική κρίση, το κεφάλαιο, η ΕΕ και οι κυβερνήσεις τους προετοιμάζουν νέα επιδρομή στο εισόδημα των εργαζομένων, πλήρη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και κατάργηση των κατακτήσεων σε ασφάλιση - περίθαλψη. Τα δώρα είναι στο στόχαστρο, οι διορισμένοι στο δημόσιο από 1-1-10 θα υπογράφουν χειρότερες συμβάσεις ενώ εξαπλώνεται σε όλη την Ευρώπη το φαινόμενο της απλήρωτης δουλειάς (ή δουλείας) στην οποία συμμετέχουν άνθρωποι που ελπίζουν ότι θα διοριστούν κανονικά από τις εταιρίες τους «όταν ξεπεραστεί η κρίση»!

Και όλα αυτά βέβαια συνοδεύονται από πρωτοφανή κλιμάκωση της κρατικής καταστολής. Ο Θοδωρής Ηλιόπουλος που κρατούνταν χωρίς δίκη από τον προηγούμενο Δεκέμβρη έπρεπε να φτάσει στα όρια του θανάτου (49 μέρες απεργίας πείνας) για να απελευθερωθεί τελικά. Και οι δυνάμεις καταστολής αφού έκαναν τα εκτεταμένα πογκρόμ της ντροπής ενάντια στους μετανάστες – θύματα των πολέμων και της φτώχειας και πέρασαν άθλια αντιδημοκρατικά μέτρα παρακολουθήσεων και καταγραφής DNA, φτιάχνουν στρατόπεδα-γκέτο, εξοπλίζονται με πλαστικές σφαίρες, όπλα ηλεκτροσόκ και αύρες για να αντιμετωπίσουν την αντίσταση του εχθρού λαού. Ενώ έπονται δίκες μαθητών που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη

Το σύστημα προσπαθεί να καλλιεργήσει φρούδες εκλογικές ελπίδες με σκοπό τον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων και τη δημιουργία αυταπατών ότι δήθεν η επίθεση μπορεί να ανακοπεί. Όμως όποιο και να είναι το αποτέλεσμα των εκλογών, η επίθεση θα ενταθεί. Αλλωστε, είναι παραπάνω από φανερό το χέρι βοήθειας που δίνει το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση για να περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα και να βρει στρωμένο το έδαφος για να συνεχίσει τη διακυβέρνηση στο ίδιο ακριβώς μοτίβο.

Το ίδιο χέρι βοήθειας δίνουν και οι υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ – ΟΛΜΕ – ΔΟΕ με την άθλια και διαλυτική δουλειά που κάνουν τόσα χρόνια. Που έχει δημιουργήσει ένα «συνδικαλισμό» δεμένο χειροπόδαρα από την κρατική και αστική κηδεμονία.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Ο χώρος της εκπαίδευσης θα συνεχίζει να βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα:

Με ένταση των περικοπών που οδηγεί σε παραπέρα αμφισβήτηση τη δημόσια δωρεάν παιδεία. Στην κατεύθυνση αυτή, ετοιμάζονται συμπτήξεις τμημάτων και οξύνεται η οικονομική ασφυξία των σχολικών μονάδων.

Με μέτρα προώθησης του ελέγχου και της χειραγώγησης των εκπαιδευτικών μέσω της κακόφημης «αξιολόγησης». Ο λεγόμενος Προγραμματισμός Εκπαιδευτικού έργου σε αυτή την κατεύθυνση θα λειτουργούσε. Η απάντηση του κλάδου τον ακύρωσε πέρσι στην πράξη και επέστρεψε φέτος «φτιασιδωμένος» αλλά στην ίδια αντιδραστική κατεύθυνση.

Με πολιτική ενίσχυσης της ιδιωτικής παιδείας αλλά και γενικευμένης εισόδου ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στη δημόσια εκπαίδευση.

Με ένταση των ταξικών φραγμών σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Η βάση του 10 αποκλείει χιλιάδες μαθητές από την τριτοβάθμια εκπαίδευση και το νέο σύστημα Εισαγωγής θα λειτουργεί σε ακόμα πιο ταξική κατεύθυνση.

Με δυο λόγια με μέτρα που θέτουν σε αμφισβήτηση θεμελιώδη εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών και μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Αυτή η «κατά ριπάς» επίθεση στα δικαιώματά μας επιβάλλει μια «μοντέρνα» βαρβαρότητα με κανόνα «όλα για το κεφάλαιο, τίποτα για τους εργαζόμενους».

Οι εργαζόμενοι βρισκόμαστε μπροστά σε αυτή τη σκληρή πραγματικότητα. Με κόντρα ΟΛΑ τα κέντρα εξουσίας του συστήματος, το πολιτικό και συνδικαλιστικό του προσωπικό.

Με μοναδικό αλλά ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ όπλο αυτό που είχαμε πάντα. Το όπλο που μπορεί όχι μόνο να ανακόψει την επίθεση αλλά να ανοίξει το δρόμο για το τέλος της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Τον αγώνα.

• Ουσιαστικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Να ζούμε μόνο από τη δουλειά μας.
• Υπερασπιζόμαστε το Δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας - Ενάντια στους ταξικούς φραγμούς - Όχι στην πειθάρχηση - αξιολόγηση. Υπερασπιζόμαστε τα εργασιακά μας δικαιώματα (ωράριο, οργανικότητα, μονιμότητα) - Οχι στην κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών. Όχι σε μέτρα και εγκυκλίους ελέγχου και χειραγώγησης («προγραμματισμό του εκπαιδευτικού έργου», αξιολόγηση σχολικών μονάδων κλπ)
• Ενάντια στις περικοπές – Ανθρώπινα και ασφαλή σχολικά κτίρια αντίστοιχα με τις ανάγκες.
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Κατάργηση της ωρομίσθιας και της αναπλήρωσης.
• Κατάργηση των αντιασφαλιστικών νόμων Σιούφα - Ρέππα - Πετραλιά. Η ασφάλιση είναι αδιαπραγμάτευτο κοινωνικό δικαίωμα για ΟΛΟΥΣ.
• Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους.
• Επιδόματα ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις σε όλους τους ανέργους για όλο το διάστημα της ανεργίας.
• Να σπάσει η τρομοκρατία - Να μην περάσουν τα νέα μέτρα κρατικής καταστολής -Κάτω τα χέρια από το άσυλο - Να σταματήσουν όλες οι συνδικαλιστικές διώξεις - Να απελευθερωθούν όλοι οι συλληφθέντες του Δεκέμβρη και να αποσυρθούν όλες οι κατηγορίες.
• Κάτω τα χέρια από τους μετανάστες - Νομιμοποίηση και πλήρη δικαιώματα για όλους τους μετανάστες – Λαθραίοι είναι οι πόλεμοι και η εξαθλίωση που γεννούν ο ιμπεριαλισμός και ο καπιταλισμός.

Με κεντρικό στόχο «δε θα πληρώσουμε την κρίση τους» είναι αναγκαίο να δημιουργήσουμε κάθε είδους πρωτοβουλίες και επιτροπές που θα διευκολύνουν την πλατύτερη συμμετοχή συναδέλφων που ψάχνουν δρόμους να συμμετέχουν στην αντίσταση και πάλη.

Δεν τρέφουμε κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Μόνη λύση το κίνημα.

Να δώσουμε τη μάχη και να διεκδικήσουμε τα σωματεία μας. Ανήκουν σε εμάς και όχι στο υπηρετικό προσωπικό του συστήματος και στη μειοψηφία οδηγεί την κοινωνία στη νέα βαρβαρότητα.