Αντίσταση - οργάνωση – αγώνας

Μόνιμη και σταθερή δουλειά, μισθοί, ασφάλιση-περίθαλψη, σπουδές, ελευθερίες ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

Με σωματεία όργανα αντίστασης και διεκδίκησης ενάντια στην υποταγή, τη συνδιαχείριση και το συμβιβασμό

Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013

Χαρτοπόλεμος ανακοινώσεων αντιστρόφως ανάλογος της “δράσης” του ΔΣ και των μελών του.


Χαρτοπόλεμος ανακοινώσεων αντιστρόφως ανάλογος της “δράσης” του ΔΣ και των μελών του.

     Η επίθεση της άθλιας τρικομματικής κυβέρνησης βρίσκεται σε εξέλιξη και τα συνδικαλιστικά όργανα σε ύπνωση. Ενόψει των εκλογών για το συνέδριο της ΔΟΕ τα πνεύματα οξύνονται με αφορμή τη λειτουργία των συνδιοικητικών οργάνων (ΠΥΣΠΕ-ΚΥΣΠΕ), που καμία σχέση δεν έχουν με συνδικαλιστικά όργανα. Οι διάφορες ανακοινώσεις από παρατάξεις και μέλη του ΔΣ του συλλόγου μας δεν ξεκαθαρίζουν τους πραγματικούς πολιτικούς λόγους που οδήγησαν σε «κρίση» και ανασύνθεση του προεδρείου.
    Δεν πρόκειται να σχολιάσουμε αναλυτικά τις ανακοινώσεις, όμως, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε τις θέσεις μας για μια σειρά ζητήματα που έχουν τεθεί.
     Κατ’ αρχήν, επισημαίνουμε ότι ο τελευταίος χαρτοπόλεμος ανακοινώσεων είναι αντιστρόφως ανάλογος της «δράσης» του ΔΣ που έχει οδηγήσει τα μέλη του συλλόγου μας σε απόλυτη αδράνεια. Αδράνεια, που τη δικαιολογούν με τις γνωστές ατάκες όπως: «ο κόσμος δεν ξεσηκώνεται», «δεν τον νοιάζει», «κατά βάθος οι εκπαιδευτικοί συμφωνούν με την αξιολόγηση».
    Πιο συγκεκριμένα:
   1)  Η μόνιμη ενασχόληση των παρατάξεων με τους αιρετούς είναι δείγμα απόδρασης από τα σωματεία και την προσπάθεια οργάνωσης αγώνων με προοπτική. Αφού κατά τη γνώμη τους «ο κόσμος είναι στον καναπέ του», το πεδίο δράσης μεταφέρεται αλλού, δηλαδή από τα συνδικάτα στα ΠΥΣΠΕ. Πέρα κι έξω από την προσωπικότητα του κάθε αιρετού, τα όργανα αυτά που έχουν ως ρόλο την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής, ήταν και είναι ένας μηχανισμός που στήθηκε με την καραμέλα της συνδιοίκησης ενάντια στα σωματεία και παράλληλα η οδός μέσα από την οποία ο κυρίαρχος συνδικαλισμός κινούσε τις διάφορες ρουσφετολογικές διαδικασίες. Τίποτα δεν πρόσφερε στους εκπαιδευτικούς ο θεσμός του αιρετού ούτε και θα προσφέρει. Όσοι αγωνιστές δε βολεύονται με το να είναι «το μάτι και το αυτί του κλάδου» μέσα σε αντιδραστικά κυβερνητικά όργανα και θέλουν πραγματικά να βοηθήσουν το λαό και τους αγώνες του, πρέπει να ξανασκεφτούν τη στήριξη που παρέχουν σε τέτοιου τύπου κρατικούς θεσμούς.
      2)  Πάγια θέση των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών είναι ότι η συγκρότηση προεδρείου σε ένα διοικητικό συμβούλιο σωματείου γίνεται στη βάση πολιτικής συμφωνίας και συγκεκριμένων δεσμεύσεων. Η λογική συγκρότησης του προεδρείου σε αναλογική-αντιπροσωπευτική βάση είναι εντελώς λαθεμένη πολιτικά και εκφράζει αυτούς που θέλουν να χρησιμοποιήσουν τα συνδικαλιστικά όργανα κι όχι να τα υπηρετήσουν. Θέση σε όργανα που δεν μπορεί κάποιος επί της ουσίας να την υπερασπιστεί, δεν τη διεκδικεί. Οι διαδικασίες και οι αποφάσεις ενός διοικητικού συμβουλίου αποκτούν σημασία αν μπορούν να δημιουργήσουν κίνηση στη βάση των εργαζομένων και αν τους εκφράζουν, διαφορετικά είναι κενό γράμμα. Η ψήφιση αποφάσεων στη βάση πρόσκαιρων συσχετισμών έχει κοντά ποδάρια.
   Σε ό,τι αφορά την τελευταία ανασυγκρότηση του προεδρείου του ΔΣ του συλλόγου μας, δεν αναδεικνύεται το πιο σπουδαίο. Ότι, δηλαδή, το πλαίσιο απόφασης που ψήφισαν από κοινού ΠΑΣΚ και ΜΑΖΙ υιοθετεί σειρά ακροδεξιών συνθημάτων.
   3)Όσο για το «ανεξάρτητο» των παρατάξεων, θα λέγαμε πως η απόκρυψη των θέσεων δεν κρατάει για πολύ. Μπορεί π.χ. η παράταξη ΜΑΖΙ να μη μας διαφώτισε ποτέ για τους λόγους αποκοπής της από τη ΔΑΚΕ, να μην έχει κάνει ίχνος αυτοκριτικής για την πολύχρονη-μέχρι πρόσφατα- στήριξη κυβερνητικών πολιτικών σε τοπικό και κεντρικό επίπεδο που οδήγησε τους εκπαιδευτικούς στη σημερινή τους εξαθλίωση, να μη μας λέει ξεκάθαρα τις θέσεις που έχει σε μια σειρά θέματα για να μπορεί να ελίσσεται, όμως κι απ’ αυτά που δε λέει κανείς διατυμπανίζει τις θέσεις του. Βέβαια, πρέπει να παραδεχτούμε πως με τον καιρό, μέσα από πλούσια αρθρογραφία,  μέλη της γίνονται πιο συγκεκριμένα.
    Το σύνολο σχεδόν των πολιτικών απόψεων και των πρακτικών που κυριαρχούσαν στα σωματεία σε μια προηγούμενη ιστορική περίοδο που η επίθεση του συστήματος δεν είχε τα σημερινά άγρια χαρακτηριστικά, έχει ξεπεραστεί από τις εξελίξεις. Οι δυνάμεις που εξακολουθούν να ελέγχουν τα συνδικαλιστικά όργανα, όσο τους επιτρέπεται, θα συνεχίσουν να τα χρησιμοποιούν για τους δικούς τους σχεδιασμούς, μια και δεν μπορούν πια να πείσουν τους εργαζόμενους. Το ζητούμενο για όλους εμάς είναι να τους ξεπεράσουμε κάνοντας το σύνθημα πραγματικότητα, δηλαδή να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας.

Να ξαναγίνουν τα σωματεία όργανα πάλης των εργαζομένων.
Να δώσουμε ενωμένοι τη μάχη ενάντια στον κοινωνικό μεσαίωνα που απειλεί τις ζωές μας.
Να συμμετάσχουμε όλοι σε κάθε συζήτηση και εκδήλωση, σε κάθε κινητοποίηση και διαδήλωση για να υπερασπιστούμε το δικαίωμα μας στη ζωή.
Να βαδίσουμε το δύσκολο δρόμο, το δρόμο της προοπτικής.




Δεν υπάρχουν σχόλια: