Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών: Ποιοι κάνουν κουρελόχαρτα τις αποφάσεις του Συνεδρίου;

Σάββατο 20 Ιουλίου 2013

Ποιοι κάνουν κουρελόχαρτα τις αποφάσεις του Συνεδρίου;

Ποιοι βγάζουν λάδι τον ιμπεριαλισμό για τις εξελίξεις στη χώρα μας;

Ποιοι δε βοήθησαν να σπάσει η απαγόρευση των διαδηλώσεων;

Στο συνέδριο της ΟΛΜΕ προτάθηκε από τους συνέδρους των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών η πραγματοποίηση αντιιμπεριαλιστικής, αντι-ΕΕ διαδήλωσης τις ημέρες της επίσκεψης Σόιμπλε (που ήταν ήδη γνωστή). Οι ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ είχαν ήδη αποχωρήσει από το Συνέδριο. Κανένας εκπρόσωπος από τις άλλες παρατάξεις (ΣΥΝΕΚ, Παρεμβάσεις – ΠΑΜΕ) δε δήλωσε διαφωνία (δημόσια τουλάχιστον) στην πρόταση αυτή και η πρόταση πέρασε ομόφωνα από το Συνέδριο. Η απόφαση αυτή του Συνεδρίου ήταν προς υλοποίηση καθώς δεν προέβλεπε καμία περαιτέρω απόφαση από τον νέο ΔΣ της ΟΛΜΕ.

Μετά από αυτό, θα έπρεπε η ΟΛΜΕ να καλέσει ανοιχτά χτες 18/7 σε διαδήλωση με αντιιμπεριαλιστικά και αντιΕΕ χαρακτηριστικά. Μετά την απαγόρευση των διαδηλώσεων που επέβαλε η κυβέρνηση, η διαδήλωση ήταν ακόμα πιο επιβεβλημένη ακριβώς για να σπάσει η απαγόρευση στην πράξη.

Αυτό όμως δεν έγινε. Ουτε κάλεσμα της ΟΛΜΕ υπήρξε, ούτε πανό στη διαδήλωση που έγινε.

Στη συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ που έγινε, υπερψηφίστηκε η πραγματοποίηση της διαδήλωσης μόνο από πέντε μέλη του ΔΣ (ΣΥΝΕΚ και Παρεμβάσεις). Κατά ψήφισαν έξι μέλη (ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚ και ΠΑΜΕ) κι έτσι η πρόταση καταψηφίστηκε. Εχουμε λοιπόν να κάνουμε κάποιες ερωτήσεις:

Προς ΣΥΝΕΚ και Παρεμβάσεις:

· Από πού κι ως πού έπρεπε να αποφασίσει το ΔΣ της ΟΛΜΕ πάνω σε μια ήδη ειλημμένη (ομόφωνα κιόλας) από το Συνέδριο απόφαση, παραβιάζοντάς την τελικά;

· Τι νόημα έχει τότε η σύγκληση συνεδρίου και οι αποφάσεις του; Ή, μήπως, μόνη άξια σεβασμού συνεδριακή διαδικασία είναι η ψήφιση του ΔΣ της ΟΛΜΕ;

· Ή τελικά (αυτό αναφέρεται στις ΣΥΝΕΚ) ήταν ενοχλητικός ο προσδιορισμός της διαδήλωσης ως αντιιμπεριαλιστικής – αντιΕΕ, ένας προσδιορισμός που πολιτικοποιούσε το ζήτημα και ξεπερνούσε τη στόχευση της «αντιλαϊκής μερίδας» του γερμανικού ιμπεριαλισμού (της Μέρκελ και του Σόιμπλε δηλαδή), όπως θεωρεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε αντίθεση με μια υποτιθέμενη άλλη;

Προς ΠΑΜΕ:

· Θα πάρει καθαρά την ευθύνη το ΠΑΜΕ να μας πληροφορήσει αν σύμφωνα με την ανάλυσή του έχει ξεπεραστεί «ο χωρισμός του κόσμου σε μια χούφτα κράτη-τοκογλύφους και σε μια τεράστια πλειοψηφία κράτη-οφειλέτες», «ο αγώνας των μεγάλων δυνάμεων για το οικονομικό και πολιτικό μοίρασμα του κόσμου» και πολλά ακόμα αντίστοιχα που αναδεικνύουν τις οδυνηρές συνέπειες τις ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας και των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στον κόσμο;

· Έχουν αντιληφθεί οι συνάδελφοι του ΠΑΜΕ ότι η στάση τους, σε αντίθεση με αυτά που δηλώνουν, οδηγεί σε αθώωση της αστικής τάξης της χώρας για το ξεπούλημα των πλουτοπαραγωγικών της πηγών αλλά και των ίδιων των εργαζομένων και την παράδοσή τους στις πιο βάρβαρες ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις; Έχουν αντιληφθεί ότι νεόκοπη κοσμοπολίτικη γραμμή τους οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στις διαλυτικές θεωρίες της ευρωπαϊκής νέας αριστεράς, που με τη σειρά τους οδηγούν γραμμή –όπως έχει δείξει η πραγματικότητα- σε υποταγή στο μονόδρομο του συστήματος και στην ταξική συνεργασία;

· Ηταν, άραγε, λάθος οι μαζικές αντιιμπεριαλιστικές διαδηλώσεις που γίνονταν στην Ελλάδα τις προηγούμενες δεκαετίες από ευρύτερα λαϊκά στρώματα και φώναζαν «Μπους φασίστα – δολοφόνε», ενοχλώντας την αστική τάξη της χώρας, τους ξένους προστάτες της, αλλά και δεχόμενα «αριστερή» κριτική από τις πιο έξαλλες αναρχικές τάσεις;

· Και τέλος, πέρα από όλα τα άλλα: Υπήρχε ή όχι το καθήκον να γίνει διαδήλωση πέρα από όλα τα άλλα, αποκλειστικά για να καταγγελθεί έμπρακτα η «απαγόρευση συναθροίσεων και διαδηλώσεων»;

ü Κάτω τα χέρια από το δικαίωμα στη διαδήλωση – κάτω τα χέρια από τις λαϊκές ελευθερίες.

ü Να δυναμώσουμε την πάλη ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση και την καπιταλιστική βαρβαρότητα.

ü Αντίσταση στην καπιταλιστική επίθεση – Εξω από ΝΑΤΟ και ΕΕ!