Πρώτη ανάγνωση: Επισιτιστική κρίση
Το οικονομικό-πολιτικό-κοινωνικό σύστημα, λοιπόν, που λέγεται καπιταλισμός και που σύμφωνα με τους υπερασπιστές του είναι το μόνο πετυχημένο, πέτυχε να έχει μεγάλα ποσοστά νηστικών μαθητών στα σχολεία. Πέτυχε να υπάρχουν χιλιάδες οικογένειες με άδειο το ψυγείο, των οποίων τα παιδιά λιποθυμούν από την πείνα στις σχολικές αίθουσες. Και για να μην τους αδικήσουμε, σε αυτή την επιτυχία συνέβαλαν οι υπεύθυνοι του ελληνικού success story και του πρωτογενούς πλεονάσματος...
Δεν είναι λίγες οι έρευνες σε διεθνές επίπεδο που αναλύουν διάφορες επιπτώσεις στην υγεία του πληθυσμού μιας χώρας σε κρίση. Άλλωστε, δεν χρειάζεται και πολλή επιστήμη για να καταλάβει κανείς, ότι ένας λαός που καθημερινά γίνεται πιο φτωχός, που είναι σε μεγάλο ποσοστό άνεργος ή το εισόδημά του μειώνεται συνεχώς, είναι ένας λαός με σημαντικά προβλήματα υγείας. Τόσο λόγω της μη επαρκούς διατροφής, όσο και λόγω των περικοπών στην περίθαλψη και την ασφάλεια. Τα δεδομένα αυτά οδηγούν σε συμπεράσματα που μιλούν για μείωση του προσδόκιμου ζωής των πληθυσμών και για την εμφάνιση ξεχασμένων ασθενειών (π.χ. φυματίωση) σε λαϊκά στρώματα.
Άρα λοιπόν, μόνο λαϊκισμός και προπαγάνδα δεν είναι -όπως διατείνονται οι κυρίαρχοι- όταν συζητάμε για την ασιτία και δη στους μαθητές. Είναι ένα γεγονός που αντικατοπτρίζει την κατάσταση που ζει ο λαός μας και η οποία χειροτερεύει ολοένα με τα «σωτήρια» μέτρα τους.
Δεν είναι λίγες οι έρευνες σε διεθνές επίπεδο που αναλύουν διάφορες επιπτώσεις στην υγεία του πληθυσμού μιας χώρας σε κρίση. Άλλωστε, δεν χρειάζεται και πολλή επιστήμη για να καταλάβει κανείς, ότι ένας λαός που καθημερινά γίνεται πιο φτωχός, που είναι σε μεγάλο ποσοστό άνεργος ή το εισόδημά του μειώνεται συνεχώς, είναι ένας λαός με σημαντικά προβλήματα υγείας. Τόσο λόγω της μη επαρκούς διατροφής, όσο και λόγω των περικοπών στην περίθαλψη και την ασφάλεια. Τα δεδομένα αυτά οδηγούν σε συμπεράσματα που μιλούν για μείωση του προσδόκιμου ζωής των πληθυσμών και για την εμφάνιση ξεχασμένων ασθενειών (π.χ. φυματίωση) σε λαϊκά στρώματα.
Άρα λοιπόν, μόνο λαϊκισμός και προπαγάνδα δεν είναι -όπως διατείνονται οι κυρίαρχοι- όταν συζητάμε για την ασιτία και δη στους μαθητές. Είναι ένα γεγονός που αντικατοπτρίζει την κατάσταση που ζει ο λαός μας και η οποία χειροτερεύει ολοένα με τα «σωτήρια» μέτρα τους.
Δεύτερη ανάγνωση: Ιδιωτική πρωτοβουλία για την καταπολέμηση της ασιτίας
Επίσης, το επιτυχημένο καπιταλιστικό σύστημα κατόρθωσε να παραχωρήσει την καταπολέμηση της ασιτίας στα σχολεία μέσω της ιδιωτικής χορηγίας. Είναι, άλλωστε, εγγενές χαρακτηριστικό του η απεμπόληση των δικών του υποχρεώσεων απέναντι στο λαό και τη νεολαία και η προσφορά γης και ύδατος στο ιδιωτικό κεφάλαιο.
Το ένα πρόβλημα εδώ σε σχέση με την ιδιωτική πρωτοβουλία είναι η φιλανθρωπία από την πλευρά της αστικής τάξης. Το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, όπως και άλλοι αντίστοιχοι οργανισμοί υπό την διεύθυνση γόνων μεγάλων αστικών οικογενειών της χώρας, εμφανίζεται ως μεγάλος ευεργέτης του φτωχού λαού. «Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι» δηλαδή. Η εκμεταλλεύτρια τάξη πετάει υπερήφανη τα ξεροκόμματα στους υποτακτικούς της, θησαυρίζοντας από τη δική τους δουλειά και το ξεζούμισμα.
Το άλλο πρόβλημα είναι ότι όσο ιδιωτική είναι η πρωτοβουλία παροχής γευμάτων σε κάποιους μαθητές, άλλο τόσο ιδιωτική είναι και η πρωτοβουλία σταματήματος της πρωτοβουλίας αυτής. Ένα «λυπούμαστε, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε το πρόγραμμα» αρκεί, για να επιστρέψουν οι χιλιάδες αυτές των οικογενειών στην προτέρα κατάσταση της πείνας, χωρίς κανείς να κατηγορήσει κανέναν...
Η ανάγκη σίτισης στα σχολεία υπάρχει και είναι μεγάλη. Είναι ανάγκη επιβίωσης του νεαρότερου κομματιού του πληθυσμού. Άρα υπάρχει και η ανάγκη διεκδίκησης γευμάτων για τους μαθητές και αυτή η διεκδίκηση πρέπει να απευθύνεται στο κράτος. Όχι σε χορηγούς, όχι σε αστούς φιλάνθρωπους.
Υ.Γ. «Το υπουργείο Εσωτερικών, ύστερα από συνεννόηση και με τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών Χρήστο Σταϊκούρα, θα προχωρήσει σε έκτακτη επιχορήγηση 8 εκατομμυρίων ευρώ για την προμήθεια πετρελαίου θέρμανσης σε σχολεία της χώρας.» Αυτό, ύστερα από κινητοποίηση μαθητών και γονιών στη Νάουσα και τη Φλώρινα και το κλείσιμο των σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών. Λεφτά υπάρχουν...Επίσης, το επιτυχημένο καπιταλιστικό σύστημα κατόρθωσε να παραχωρήσει την καταπολέμηση της ασιτίας στα σχολεία μέσω της ιδιωτικής χορηγίας. Είναι, άλλωστε, εγγενές χαρακτηριστικό του η απεμπόληση των δικών του υποχρεώσεων απέναντι στο λαό και τη νεολαία και η προσφορά γης και ύδατος στο ιδιωτικό κεφάλαιο.
Το ένα πρόβλημα εδώ σε σχέση με την ιδιωτική πρωτοβουλία είναι η φιλανθρωπία από την πλευρά της αστικής τάξης. Το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, όπως και άλλοι αντίστοιχοι οργανισμοί υπό την διεύθυνση γόνων μεγάλων αστικών οικογενειών της χώρας, εμφανίζεται ως μεγάλος ευεργέτης του φτωχού λαού. «Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι» δηλαδή. Η εκμεταλλεύτρια τάξη πετάει υπερήφανη τα ξεροκόμματα στους υποτακτικούς της, θησαυρίζοντας από τη δική τους δουλειά και το ξεζούμισμα.
Το άλλο πρόβλημα είναι ότι όσο ιδιωτική είναι η πρωτοβουλία παροχής γευμάτων σε κάποιους μαθητές, άλλο τόσο ιδιωτική είναι και η πρωτοβουλία σταματήματος της πρωτοβουλίας αυτής. Ένα «λυπούμαστε, δεν μπορούμε να συνεχίσουμε το πρόγραμμα» αρκεί, για να επιστρέψουν οι χιλιάδες αυτές των οικογενειών στην προτέρα κατάσταση της πείνας, χωρίς κανείς να κατηγορήσει κανέναν...
Η ανάγκη σίτισης στα σχολεία υπάρχει και είναι μεγάλη. Είναι ανάγκη επιβίωσης του νεαρότερου κομματιού του πληθυσμού. Άρα υπάρχει και η ανάγκη διεκδίκησης γευμάτων για τους μαθητές και αυτή η διεκδίκηση πρέπει να απευθύνεται στο κράτος. Όχι σε χορηγούς, όχι σε αστούς φιλάνθρωπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου