Θα δώσουμε μια πραγματική μάχη ή θα παίζουμε κρυφτούλι με την ανυπακοή και τις συμβολικές ενέργειες;

AΠΟΛΥΣΕΙΣ -ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Δεν υπογράφουμε το κείμενο της ΔΟΕ για την αξιολόγηση.

 

Οι εκπαιδευτικοί καταλάβαμε πολύ καλά τον προγραμματισμό της κυβέρνησης. Πατάει γκάζι για την εφαρμογή της αυτοαξιολόγησης - αξιολόγησης και προετοιμάζει το επόμενο κύμα απολύσεων. Θεσμικό πλαίσιο, χρονοδιαγράμματα και φορείς υλοποίησης της πολιτικής είναι έτοιμα. Αν κάτι της έχει διαφύγει, θα το διορθώσει.

Καταλάβαμε πολύ καλά το ρόλο της συνδικαλιστικής ηγεσίας της ΔΟΕ. Αυτοί οι ξεπουλημένοι που τη διοικούν, καταφέρνουν να συνδυάζουν περίφημα τόσο τον χαρακτηρισμό «γελοίοι» όσο και τον χαρακτηρισμό «επικίνδυνοι». Κυριολεκτικά η ηγεσία του κλάδου βάζει πλάτη για να περάσει χωρίς διαμαρτυρία όλη η κυβερνητική πολιτική στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να καταπνίξει κάθε αντίσταση από τη γέννησή της.

Γνωρίζουμε όλοι, πως όλες ανεξαιρέτως οι γενικές συνελεύσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων εδώ και χρόνια τάσσονται κατά της αξιολόγησης χωρίς ταλαντεύσεις. Όλοι οι συνάδελφοι αγωνιούμε για τη δουλειά μας. Η εναντίωση του κλάδου στην κυβερνητική πολιτική είναι δεδομένη.

Δυστυχώς, αρχίζουμε να συνειδητοποιούμε πως αυτόν τον περήφανο κλάδο της πρωτοβάθμιας, οι πλειοψηφίες των συνδικαλιστικών παρατάξεων δεν τον έχουν ικανό να δώσει μια σοβαρή μάχη. Το ανόητο ερώτημα «μα γιατί δεν ξεσηκώνονται», γίνεται φύλλο συκής της δικής τους ανημποριάς. Η ηγεσία χλευάζει τη βάση επειδή αυτή δεν είναι ακόμα σε θέση να ξεπεράσει και να πετάξει αυτή τη συμβιβασμένη ηγεσία στο καλάθι των αχρήστων! Θα έρθει, όμως και αυτή η ώρα…

Κι ενώ όλα αυτά συμβαίνουν και τα κυβερνητικά μέτρα περνούν, η ΔΟΕ έστειλε ένα κείμενο αντίθεσης στην αξιολόγηση προς υπογραφή από όλους του εκπαιδευτικούς σε όλα τα σχολεία. Είναι μια κίνηση υποκριτική. Η συνδικαλιστική ηγεσία με αυτόν τον τρόπο προσπερνά τις ξεκάθαρες αποφάσεις των συλλόγων Π.Ε. πάνω στο ζήτημα. Τη ίδια στιγμή που η κυβέρνηση κόβει τις άδειες για την πραγματοποίηση γενικών συνελεύσεων, η ηγεσία της ΔΟΕ αγνοεί εντελώς τις αποφάσεις που έχουν ψηφιστεί από το σύνολό τους. Όταν υπάρχουν φωναχτές σκέψεις από την κυβέρνηση για συνολική τροποποίηση των νόμων που διέπουν τα συνδικάτα σε ακόμα πιο αντιδραστική κατεύθυνση, όταν γίνεται λόγος για ψηφοφορίες με κάλπη προκειμένου να διαλυθούν οι ζωντανές διαδικασίες των συνδικάτων, ενέργειες που αγνοούν τις διαδικασίες βάσης και το ανώτερο όργανο των σωματείων που είναι οι γενικές συνελεύσεις, δεν πρέπει να νομιμοποιούνται. Φυσικά, τα σωματεία δεν μπορούν να αντικατασταθούν από τους συλλόγους διδασκόντων των σχολείων. Ήδη καταγράφεται εκνευρισμός στη βάση των εκπαιδευτικών και απροθυμία υπογραφής του κειμένου, αφού γίνεται αντιληπτή η κοροϊδία. Την ίδια στιγμή δεν γίνεται ούτε νύξη για τη συνέχεια. Κουβέντα δεν βγαίνει από πουθενά για άνοιγμα κύκλου γενικών συνελεύσεων και σοβαρές κινητοποιήσεις. Για εμάς είναι καθαρό πως καμιά συλλογή υπογραφών δεν μπορεί να αποτρέψει την αξιολόγηση και τις απολύσεις.

Παρατηρούμε πως την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση επιταχύνει τους ρυθμούς υλοποίησης της πολιτικής της και θέτει συγκεκριμένους στόχους και χρονοδιαγράμματα, απογειώνονται από όλες σχεδόν τις παρατάξεις απόψεις για «ανυπακοή-απειθαρχία» και «να μείνει η αξιολόγηση στα χαρτιά». Εξ αρχής ξεκαθαρίζουμε πως στο συγκεκριμένο στάδιο εφαρμογής της κυβερνητικής πολιτικής και στη φάση που βρίσκεται το εκπαιδευτικό κίνημα, αυτές οι απόψεις είναι άνευ νοήματος και κρύβουν το πραγματικό πρόβλημα. Διαπιστώνουμε πως όσο προσπαθούν να ξεκαθαρίσουν τι σημαίνει «ανυπακοή» και τι «να μείνει η αξιολόγηση στα χαρτιά», τόσο απομακρύνονται από την προοπτική μιας μεγάλης παρατεταμένης σύγκρουσης και μεγάλης απεργίας, που είναι αναγκαίες, αν θέλουμε να βάλουμε φραγμό σε αξιολόγηση-τρομοκράτηση και απολύσεις.

Με το σπάσιμο των σεμιναρίων για την αξιολόγηση μπορούμε να επιτύχουμε μόνο καθυστέρηση και εκνευρισμό στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Θα λέγαμε, μάλιστα, πως η κυβέρνηση, αν δε δει τον κλάδο να ετοιμάζεται για πραγματική σύγκρουση, δε θα καθυστερήσει ιδιαίτερα την εφαρμογή των μέτρων. Άλλωστε, βλέπουμε στο άγονο συνδικαλιστικά έδαφος της εκπαίδευσης να φυτρώνουν τα πρώτα αγκάθια της αξιολόγησης, όπως ο έλεγχος των εκπαιδευτικών από συμβούλους και διευθυντές στα πλαίσια των κυβερνητικών οδηγιών, η αύξηση των ωρών παραμονής στο σχολείο, η τρομοκράτηση, η διαθεσιμότητα, η αργία, οι διώξεις και η εμπέδωση κλίματος ανασφάλειας.

Το σύνθημα «κανείς αξιολογητής στην τάξη» είναι μια δήλωση προθέσεων χωρίς αντίκρισμα που εύκολα γράφονταν και ποτέ δεν δοκιμάστηκε. Το μεγαλύτερο μέρος της αξιολόγησης δεν απαιτεί κανέναν αξιολογητή μέσα στην τάξη. Το κάλεσμα στους συναδέλφους να μην αφήσουν συμβούλους να μπουν στην τάξη έχει σημασία μόνο αν υπάρχει πραγματικό κίνημα που να μάχεται και να στηρίζει και σε ατομική βάση κάθε εργαζόμενο. Διαφορετικά, είναι μια έκκληση για ατομική στάση, σε φάση κινηματικής υποχώρησης. Οι αξιολογητές (σύμβουλοι και διευθυντές) δεν θα αξιολογήσουν μόνο αν δουν τον κλάδο να παλεύει πραγματικά. Σίγουρα αρκετοί διευθυντές σχολείων (ίσως και κάποιοι σχολικοί σύμβουλοι), θα βρεθούν μπροστά σε πολλαπλά διλλήματα και το πού θα γείρουν θα εξαρτηθεί από τον αγώνα που θα δώσει ο κλάδος.

Η κυβέρνηση ολοφάνερα δεν θα περιμένει τη νέα σχολική χρονιά. Μετά τα κάλαντα των Χριστουγέννων ετοιμάζει το δικό της τροπάριο. Γι’ αυτό δεν πρέπει να αφήσουμε τα πράγματα σε επίπεδο συνδικαλιστικού κινήματος να συνεχίσουν να κυλούν με τους ίδιους ρυθμούς. Είναι αναγκαίο φέτος να οργανώσουμε μια μεγάλη μάχη για να βάλουμε φραγμό στις απολύσεις και τη διάλυση της δωρεάν εκπαίδευσης.

Είναι φανερό πως ο αριθμός των ψήφων δε συνεπάγεται απαραίτητα και τη δυνατότητα καθοδήγησης ενός αγώνα. Έτσι, ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ (ή όπως αλλιώς μεταμφιέζονται) ούτε θέλουν ούτε μπορούν να δώσουν καμιά μάχη. Αντίθετα, θα κάνουν ό,τι μπορούν να για την αποτρέψουν. Καμία εμπιστοσύνη δεν πρέπει να δείξει ο κλάδος σε αυτές τις δυνάμεις, καμιά αυταπάτη για το ρόλο των κυβερνητικών κολαούζων.

Το ζητούμενο είναι τι θα κάνουν οι παρατάξεις που έχουν αναφορά στο κίνημα. Δεν υπάρχουν περιθώρια απλής διακήρυξης προθέσεων. Όλοι μας θα κριθούμε από τις συγκεκριμένες πρωτοβουλίες που θα πάρουμε. Αν και είναι φανερό πως με βάση τα μεγέθη της κάθε παράταξης αντιστοιχούν και άλλες ευθύνες, ωστόσο αυτές υπάρχουν και θα καταλογιστούν. Καθένας παίρνει την ευθύνη του τι λέει, τι κάνει και τι δεν κάνει.

Σε αυτή τη φάση, έχει σπουδαία σημασία το ξεπέρασμα των υποκειμενισμών και της αυτάρκειας. Η κοινή δράση είναι αναγκαία περισσότερο από οποιαδήποτε στιγμή. Πρέπει να παρθεί κάθε δυνατή πρωτοβουλία που θα επιχειρεί να συντονίσει πραγματικά «ό,τι κινείται» σε αγωνιστική κατεύθυνση χωρίς κωλύματα συνδικαλιστικής νομιμότητας. Όροι και προϋποθέσεις που ξεκινούν από «τη γενική πολιτική απεργία» και φτάνουν «στη λαϊκή εξουσία» δε βοηθούν στην προετοιμασία μιας μάχης και προμηνύουν  ταλαντεύσεις και πισωγυρίσματα σε κρίσιμες στιγμές. Αποτελούν, απλώς, βερμπαλισμούς αποφυγής της σύγκρουσης.

Παρατάξεις, συλλογικότητες, ανένταχτοι αγωνιστές, πρωτοβουλίες αγώνα, σύλλογοι και κυρίως κάθε συνάδελφος που νοιώθει τη λαίλαπα που έρχεται, πρέπει να κινηθούμε ενιαία. Μπορούμε να δώσουμε μεγάλες μάχες! Μπορούμε να νικήσουμε!

Με σωματεία όπλα των εργαζομένων και όχι εργαλεία των ξεπουλημένων!

Να ανοίξει κύκλος γενικών συνελεύσεων αμέσως μετά τις γιορτές. Μόνο με κεντρική αντιπαράθεση με την κυβέρνηση με μεγάλη απεργία μπορεί να απαντήσει ο κλάδος σε απολύσεις και αξιολόγηση.

·       Όχι στην αξιολόγηση-χειραγώγηση-τρομοκράτηση

·       Ανατροπή των απολύσεων - Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους

·       Ενάντια στους ταξικούς φραγμούς – Δωρεάν Δημόσια Εκπαίδευση για όλα τα παιδιά

·       Δουλειά – δωρεάν Παιδεία – δωρεάν Υγεία για όλο το λαό χωρίς προϋποθέσεις.

·       Δημοκρατικά δικαιώματα για το λαό. Όχι στη φασιστικοποίηση του συστήματος.

 

Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών