Όλοι στην Απεργία στις 9 Απρίλη

Δεν το βάζουμε κάτω. Όλοι στην Απεργία στις 9 Απρίλη

Μόνη λύση η μαζική αντίσταση – ο άμεσος απεργιακός αγώνας κόντρα στην υποταγή και τις αυταπάτες!

Αδίστακτα η κυβέρνηση συνεχίζει να εφαρμόζει τα μέτρα που αποφασίζουν οι ιμπεριαλιστές της τρόικας, του ΔΝΤ και της ΕΕ, καταστρέφοντας τις ζωές εκατομμυρίων εργαζομένων και ανέργων της χώρας. Ο νέος πολυνόμος-μνημόνιο που συνοδεύτηκε από τα «μπράβο» των ξένων προστατών της άρχουσας τάξης, από τη μια, διαλύει μια σειρά από δικαιώματα και, από την άλλη, προετοιμάζει το επόμενο βήμα παραπέρα γκρεμίσματος των εργατικών κατακτήσεων.

Με ή χωρίς πλεόνασμα, είτε με "έξοδο στις αγορές" είτε με "προγράμματα στήριξης", η καθημερινή μάχη για επιβίωση γίνεται όλο και πιο δύσκολη για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Κι αυτό γιατί αυτή η επίθεση αποτελεί στρατηγική κατεύθυνση του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού, που, ειδικά στο περιβάλλον της παγκόσμιας κρίσης και της όξυνσης των ανταγωνισμών, δεν διστάζει να καταστρέψει χώρες και λαούς προκειμένου να διασφαλίσει κέρδη και αγορές. Κατεύθυνση η οποία δεν λογαριάζει τις προεκλογικές ανησυχίες του ντόπιου αστικού πολιτικού προσωπικού, πατάει στους αρνητικούς ταξικούς συσχετισμούς και δεν θα σταματήσει παρά μόνο όταν οι εργαζόμενοι και ο λαός αποφασίσουν να σηκώσουν το κεφάλι.

Ούτε δυο βδομάδες δε συμπληρώθηκαν από τις πρώτες απολύσεις εκπαιδευτικών-δημοσίων υπαλλήλων και κυβέρνηση-υπουργείο παιδείας κάνουν επέλαση. Κηρύσσουν ολοκληρωτικό πόλεμο στο χώρο της εκπαίδευσης επιχειρώντας να τον ερημώσουν από όσα εργασιακά, μορφωτικά και δημοκρατικά δικαιώματα έχουν παραμείνει.

Από το Σεπτέμβρη οι Ομοσπονδίες τα έδωσαν όλα στη μάχη των Συλλόγων Διδασκόντων σε σχέση με την αυτοαξιολόγηση. Στη μάχη αυτή συμμετείχαμε, σημειώνοντας, όμως, σε κάθε μας τοποθέτηση ότι οι κινήσεις αυτές δεν μπορούν να ανατρέψουν την κυβερνητική επίθεση και πως οι ζυμώσεις που γίνονταν στους συναδέλφους θα έπρεπε να επενδυθούν στην προετοιμασία ΜΙΑΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ με βασικούς στόχους την ανατροπή των απολύσεων, την ανατροπή του θεσμικού πλαισίου αυτοαξιολόγησης – αξιολόγησης και του «νέου» λυκείου. Με άλλα λόγια λέγαμε ότι η γραμμή της «ανυπακοής» είναι αδιέξοδη όταν δεν καθορίζεται από τη συγκρότηση κινήματος.

Οι συνάδελφοι εκδηλώθηκαν. Ακόμα και μέσα στην έδρα του αντιπάλου (στο Σύλλογο Διδασκόντων, που έχει διοικητικό ρόλο) και παρά τις τρομοκρατικές μεθοδεύσεις πολλών διευθυντών και σχολικών συμβούλων δε δίστασαν να εκφράσουν την αντίθεσή τους. Και αφού η κυβέρνηση έκανε το αναμενόμενο (προχώρησε στην ανάθεση, παρακάμπτοντας το Σύλλογο), οι Ομοσπονδίες αφού στην αρχή έκαναν ότι δεν καταλαβαίνουν, δεν προχώρησαν καν στο να καλέσουν συνελεύσεις προέδρων. Υπήρξαν και ανακοινώσεις που μιλούσαν για… νίκη του κινήματος! Κατά τρόπο εξευτελιστικό Ομοσπονδίες δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων μετέτρεψαν μέσα σε λίγες ώρες την ανυπακοή σε… υπακοή και τον εαυτό τους σε δικηγορικά γραφεία που γράφουν εξώδικα και κείμενα που ουσιαστικά θυμίζουν το «βγαίνω παραπονούμενος αλλά ΕΚΤΕΛΩ». Η σκέψη συγκρότησης αγώνα δείχνει να είναι μακριά όχι μόνο από τους κυβερνητικούς συνδικαλιστές που πλέον δεν εκφράζουν τίποτα, αλλά και από την αριστερά της ήττας και του συμβιβασμού ΣΥΝΕΚ – ΠΑΜΕ που δίνουν το αγωνιστικό ραντεβού στις κάλπες για την ΕΕ και τους καλλικρατικούς Δήμους. Οι αστικές και ρεφορμιστικές αυτές ηγεσίες κάνουν τόσο διαλυτική δουλειά, που σχεδόν έχουν καταφέρει να πείσουν και τον κόσμο ότι «δεν τραβάει» και ότι «οι αγώνες δεν έχουν αποτέλεσμα». Και όλα αυτά με εκκωφαντικούς βερμπαλισμούς για να κρύψουν την άτακτη υποχώρηση. Με τον τρόπο αυτό, οι Διοικήσεις των Ομοσπονδιών (με όλο και πιο ομόφωνο, μάλιστα, τρόπο) έχουν αφήσει πραγματικά ξεκρέμαστους τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι, ο ένας με τον άλλον, ψάχνουν –μοναχικά- τρόπο αντίδρασης.

Η στάση της συνδικαλιστικής ηγεσίας (ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ) απέναντι στην αντεργατική λαίλαπα είναι κατάπτυστη. Δεν έχει να προσφέρει παρά ηττοπάθεια και υποταγή. Με την πρόσφατη συμφωνία της με τον ΣΕΒ για Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που προέκυψε χωρίς ούτε μια γενική απεργία, η ΓΣΕΕ έβαλε και την υπογραφή της στην κυβερνητική πολιτική που δήθεν στηλιτεύει, χαρίζοντας "εργασιακή ειρήνη" στους εργοδότες. Όχι μόνο δεν προωθεί και δεν δίνει τη δυνατότητα στους εργαζόμενους να εκφράσουν αγωνιστικά την οργή τους, αλλά αντίθετα υπονομεύει ανοιχτά κάθε εστία αντίστασης που εμφανίζεται. Η ΑΔΕΔΥ από τη μεριά της κράτησε ανοιχτά προδοτική στάση απέναντι στους χιλιάδες διαθέσιμους και τις πρώτες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων που είναι ήδη πραγματικότητα. Η συνδικαλιστική ηγεσία χρησιμοποιεί ως άλλοθι την κινηματική κάμψη που έχει η ίδια επιβάλει, για να κρύψει το γεγονός ότι ούτε θέλει ούτε μπορεί να οργανώσει την πάλη που είναι αναγκαία.

Κάθε δύναμη ή συνάδελφος που θέλει πραγματικά να αντισταθεί πρέπει να διαχωριστεί και να μην «βάζει πλάτη» από  μια γραμμή που μας οδηγεί στην ήττα και την υποταγή,  με δήθεν «ανυπότακτες» κορώνες.

Θεωρούμε ότι μετά το πέρασμα (για την ώρα) των απολύσεων, έρχεται καταιγίδα νέων αντιδραστικών μέτρων συντριβής των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών και των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών. Η επίθεση αυτή αποτελεί στρατηγική επιλογή όλων των κέντρων εξουσίας του συστήματος, όλων των ντόπιων και ξένων αφεντικών (ΕΕ-ΔΝΤ-κεφάλαιο). Τα κέντρα αυτά δεν επιζητούν βασικά τη συναίνεση των θυμάτων αλλά να στείλουν το μήνυμα του τρόμου και της αποφασιστικότητας. Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται αγώνας μεγάλου εύρους και αποφασιστικότητας για την ανατροπή της πολιτικής αυτής. Ο αγώνας αυτός δεν μπορεί να αναβάλλεται συνεχώς κάτω από τη δικαιολογία του αρνητικού συσχετισμού για τον απλό λόγο ότι η επίθεση είναι τόσο συντριπτική που αυτόματα κάνει ακόμα πιο δυσμενή το συσχετισμό. Με βάση τα παραπάνω:

Καλούμε τις Ομοσπονδίες να κάνουν το καταφανώς αναγκαίο: Να καλέσουν γενικές συνελεύσεις και Συνελεύσεις Προέδρων με εισήγηση ΑΜΕΣΟΥ απεργιακού προγράμματος αμέσως μετά το Πάσχα. Οι στόχοι, νομίζουμε προφανείς:

·         Ανατροπή του πλαισίου απολύσεων-διαθεσιμότητας-κινητικότητας. Να γυρίσουν πίσω στα σχολεία όλοι οι συνάδελφοι.

·         Ανατροπή του  πλαισίου αξιολόγησης – αυτοαξιολόγησης – διάλυσης των εργασιακών σχέσεων .

·         Ανατροπή του «νέου Λυκείου» και της Τράπεζας θεμάτων - Δωρεάν Δημόσιο σχολείο για όλα τα παιδιά

·         Μόνιμη και σταθερή δουλειά, ασφάλιση-περίθαλψη, για όλους

1.       ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ στη γενική ΑΠΕΡΓΙΑ στις 9 Απρίλη. Η παραμικρή οπισθοχώρηση από τη γραμμή της απεργίας δυναμώνει τον αντίπαλο και σπέρνει ηττοπάθεια στους εργαζόμενους και στο κλάδο, ενισχύει τους εργατοπατέρες που κάνουν τα πάντα για να αποφύγουν τη γραμμή της μαζικής απεργίας-σύγκρουσης με τη βάρβαρη πολιτική.     

2.       Τη βδομάδα αυτή να μπλοκάρουμε με κάθε τρόπο οποιοδήποτε επόμενο βήμα προώθησης της αυτοαξιολόγησης. Κερδίζουμε χρόνο και προσπαθούμε να συντονίσουμε από τα κάτω σωματεία, παρατάξεις, σχήματα, αγωνιστές εκπαιδευτικούς που ΔΕ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΟΥΝ.

3.       Σε περίπτωση που πιέζονται συνάδελφοι να υπογράψουν ότι ενημερώθηκαν για τις αναθέσεις σε ομάδες είτε να μην υπογράψουμε για την ώρα κανένα χαρτί είτε να υπογράψουμε το κείμενο της ΟΛΜΕ και το αντίστοιχο της ΔΟΕ , αντικαθιστώντας τις τελευταίες τρεις σειρές «Θεωρώ, τέλος, …παντός νόμιμου δικαιώματος μου» (που υποδηλώνουν ότι συμμετέχουμε σε ομάδες αλλά επιφυλασσόμαστε για νόμιμα δικαιώματα) με το κείμενο «Με δεδομένα τα παραπάνω επιφυλάσσομαι για την τελική μου στάση με βάση και τις συλλογικές αποφάσεις του κλάδου». Προτείνουμε στις ΕΛΜΕ και στους Διδ. Συλλόγους το παραπάνω κείμενο για να παραμένουν στη λογική ότι ΔΕΝ ΠΑΡΑΙΤΟΥΜΑΣΤΕ. Tο δίλημμα έχει τεθεί: Η ΘΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ Η ΘΑ ΜΑΣ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΝ!! Αυτό το δίλημμα αν δεν το απαντήσουμε εμείς, θα το απαντήσει η κυβέρνηση!

Οι εργαζόμενοι και συνολικά ο λαός και θέλουν και μπορούν! Θέλουν να ζουν με αξιοπρέπεια, να δουλεύουν με ανθρώπινους όρους, να πληρώνονται στην ώρα τους, με μισθούς που θα ικανοποιούν τις ανάγκες τους, να έχουν δικαίωμα στη δωρεάν και δημόσια υγεία και παιδεία, δικαίωμα στις συντάξεις. Μπορούν να αντισταθούν ενάντια στη βαρβαρότητα και την τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, ενάντια στην πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου και επιβάλλει στους εργαζόμενους συνθήκες σύγχρονης δουλείας. Να αντισταθούν με όπλο την αλληλεγγύη και το συλλογικό αγώνα, με σωματεία και επιτροπές αγώνα όπλα των εργαζομένων και όχι εργαλεία των συμβιβασμένων. Όσο πιο καθαρό γίνεται αυτό, τόσο θα ανοίγει η προοπτική για διεκδικήσεις που θα ανατρέψουν τη σημερινή πραγματικότητα.

Αυτή είναι η προοπτική που τόσο φοβούνται και προσπαθούν να καταστείλουν με τη βία και την τρομοκρατία. Γι' αυτό προσπαθούν να μας χωρίσει σε εργαζόμενους κι άνεργους, σε "δημόσιους" και "ιδιωτικούς", σε "μόνιμους" και "αναπληρωτές", σε «διαθέσιμους» εντός και εκτός πίνακα. Γι' αυτό θέλουν να απαγορεύσουν τις απεργίες και τις διαδηλώσεις (που κατά τα άλλα "δεν ωφελούν σε τίποτα"), θέλουν να καταργήσουν τις συνδικαλιστικές ελευθερίες και στέλνουν όσους αγωνίζονται στα δικαστήρια και τα πειθαρχικά. Να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας! Γνωρίζοντας ότι η λύση των προβλημάτων ποτέ δεν ήρθε κι ούτε πρόκειται να έρθει με τις εκλογές. Ότι δεν μπορεί να ανατεθεί σε "ειδικούς", αλλά απαιτεί μαζική συμμετοχή και αποφασιστικότητα. Κόντρα στη μοιρολατρία και την ηττοπάθεια. Με βάση τις δικές μας ανάγκες να οργανωθούμε, να ξαναβρούμε τη δύναμή μας και να αγωνιστούμε για να κερδίσουμε!

deltioake.blogspot.com                                                                                                                                                                                                               7/4/2014

Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών