Αντίσταση - οργάνωση – αγώνας

Μόνιμη και σταθερή δουλειά, μισθοί, ασφάλιση-περίθαλψη, σπουδές, ελευθερίες ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

Με σωματεία όργανα αντίστασης και διεκδίκησης ενάντια στην υποταγή, τη συνδιαχείριση και το συμβιβασμό

Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014

Ελληνική Χαλυβουργία & καθαρίστριες το μήνυμα είναι ένα! Θα σας τσακίσουμε!

Δύο σημαντικές εξελίξεις είχαμε σήμερα για το εργατικό κίνημα. Από τη μια η απόφαση του Αρείου Πάγου για τις καθαρίστριες που αποδέχτηκε την αναστολή της απόφασης του δικαστηρίου που τις δικαίωνε, δικαιώνοντας την κυβέρνηση, και από την άλλη η απόφαση του Ανώτατου Συμβουλίου Εργασίας όπου δέχτηκε το αίτημα του Μάνεση για ομαδική απόλυση 45 εργατών από το εργοστάσιο του Ασπρόπυργου της Ελληνικής Χαλυβουργίας.
Δύο αποφάσεις όχι απευθείας από την κυβέρνηση αλλά από "ανεξάρτητα όργανα" του κράτους όπου ως "ανεξάρτητα" υποτίθεται ότι στέκονται πάνω από τις όποιες "κοινωνικές διαφορές" και κρίνουν αντικειμενικά με βάση τους νόμους του κράτους κ.λπ., κ.λπ.....
Όργανα του κράτους όμως. Ενός κράτους που μόνο ανεξάρτητο δεν είναι, μόνο πάνω από τη κοινωνία δεν είναι. Είναι ξεκάθαρα ταξικό, εξυπηρετεί τα συμφέροντα της τάξης που εκπροσωπεί και στήνει διάφορα όργανα για να δημιουργεί τις δικές του αντιστάσεις απέναντι στις αντιστάσεις και τους αγώνες των εργαζόμενων. Όργανα που σε κάποιες περιόδους, συνήθως αγωνιστικής πίεσης ή μπροστά στο φόβο μην υπάρξει κάτι τέτοιο, μπορεί να παίρνουν φαινομενικά φιλεργατικές αποφάσεις, συνήθως συμβιβασμού, αλλά στις κρίσιμες στιγμές θα πάρουν τις αποφάσεις που ταιριάζουν πραγματικά στο ρόλο τους και αφού έχουν καταφέρει να πετύχουν αυταπάτες και στάσεις αναμονής στους εργαζόμενους. Και δε πα να λέγονται όπως θέλουν. Δικαστήρια, Συμβούλια, Διαιτησίες και πάει λέγοντας. Ας συμμετέχουν και "εκπρόσωποι" των εργαζόμενων σε αυτά. Η φύση τους και ο ρόλος τους είναι ένας. Ενάντια στους εργαζόμενους να περνάνε αποφάσεις φιλοεργοδοτικές.
Είναι τυχαίο άραγε που οι αποφάσεις αυτές αφορούν τους εργαζόμενους δύο χώρων που οι αγώνες τους ήταν και είναι σημαντικοί, μακρόχρονοι και συγκίνησαν ή συγκινούν τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού, που είχαν ή έχουν την αλληλεγγύη όλων μας, που δημιούργησαν ή δημιουργούν ελπίδες ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος, πραγματικός αυτή τη φορά, υπεράσπισης των συμφερόντων των εργαζόμενων και ότι αυτός δεν είναι άλλος από αυτόν της αντίστασης και του αγώνα; Είναι τυχαίο που η συγκεκριμένη απόφαση για τη Χαλυβουργία Ασπρόπυργου ήρθε τώρα που αποφάσισαν οι συνάδελφοί τους του Βόλου να αρνηθούν τις "προτάσεις" της εργοδοσίας; Είναι τυχαίο που η κυβέρνηση, η εργοδοσία, το σύστημα στο σύνολό του, σε καμιά περίπτωση δεν έκανε πίσω και αντιμετώπισε και τις δύο περιπτώσεις είτε με προσπάθεια σποράς αυταπατών είτε με τα ΜΑΤ;
Είναι τυχαίο που οι αποφάσεις πάρθηκαν τώρα; Τώρα που κυβέρνηση και ιμπεριαλιστές, μετά τη ...νίκη της αριστεράς και παρά τη δική τους ...ήττα, διαμηνύουν σε όλους τους τόνους το: θα σας τσακίσουμε και θα σας πατάξουμε κι άλλο; Για μας τουλάχιστον τυχαίο δεν είναι τίποτα. Ακόμη κι όταν τα γεγονότα μοιάζουν να είναι άσχετα μεταξύ τους.
Οι απολύσεις σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα είναι προ των πυλών πια να γίνουν πιο ανοιχτά και χωρίς πολλά τερτίπια. Το ζητά το Δ.Ν.Τ., το ζητά η Ε.Ε. και η τράπεζά της, το ζητούν οι ντόπιοι καπιταλιστές, το εφαρμόζει πιστά η κυβέρνηση, το πολιτικό προσωπικό των ιμπεριαλιστών και του κεφαλαίου.
Τα μηνύματα ξεκάθαρα και προς τους επίδοξους "αριστερούς" και "φιλολαϊκούς" κυβερνήτες αυτού του τόπου. Κυρίως όμως προς αυτούς που ελπίζουν σε αυτούς. Δε χωράνε μεσοβέζικες λύσεις, δε χωράνε παραχωρήσεις, δεν έχουν κανένα νόημα τα πέρα δώθε στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και οι χαριεντισμοί με τον ΣΕΒ, τους εφοπλιστές, τους τραπεζίτες. 'Η με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες θα είσαστε που λέει και ένα σύνθημα, μέσες λύσεις δεν υπάρχουν.
Οι εργάτες λοιπόν, όλος ο εργαζόμενος λαός, θα πρέπει και αυτοί να πάρουν τις δικές τους αποφάσεις. Οι αυταπάτες με όποιο τρόπο κι αν εκφράζονται, συνδικαλιστικό, κινηματικό, θεσμικό, πολιτικό κ.λπ., αν και ποτέ δεν ήταν προς όφελός τους, τώρα που τα πράγματα από τη μεριά των ιμπεριαλιστών και του κεφαλαίου γίνονται πιο ξεκάθαρα, τώρα που η επιλογή είναι "ποιος θα φάει ποιόν", δεν χωράνε πια όταν αφορά τη ζωή τους. Μόνο η αντίσταση, ο αγώνας για διεκδίκηση όσων δικαιωματικά τους ανήκουν, είναι η "άλλη λύση", η σωτηρία γι' εμάς. Μακρυά από δικαστήρια, από όργανα συνδιοικητικά, μακρυά από ψευτοελπίδες που μπορεί να δημιουργούνται από διάφορους για κυβερνητικές αλλαγές, αρκεί να κάτσουν υπομονετικά και να ...περιμένουν! Να πάρουν τα σωματεία, όπου υπάρχουν, στα χέρια τους, να τα μετατρέψουν από "μπλε", "πράσινους", "ροζ" και "κόκκινους" κυματοθραύστες των διαθέσεών τους σε πραγματικά όργανα πάλης όπου θα έχουν τον πρώτο και αποφασιστικό λόγο. Να δημιουργήσουν τα δικά τους όργανα πάλης όπου δεν υπάρχουν όπου θα εκφράζεται η πραγματική αυτοοργάνωση των εργαζόμενων και όχι αυτή που φαντασιώνονται κάποιοι άλλοι "αντιθεσμικοί". Να σταθούν με πραγματικό τσαμπουκά απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ., απέναντι στο κράτος και την κυβέρνηση, απέναντι στο κεφάλαιο και να μοιράσουν τις δικές τους σφαλιάρες που θα έχουν αποτέλεσμα την υπεράσπιση της ζωής τους και όχι την υποταγή και το συμβιβασμό που επιδιώκουν κάποιοι άλλοι δήθεν τσαμπουκάδες.
Και αυτό που επίσης χρειάζεται άμεσα είναι να ξεπεραστεί η πολυδιάσπαση του εργατικού κινήματος που επιβάλουν οι διάφοροι εργατοπατέρες. Να πάψει το φαινόμενο αγωνιζόμενα κομμάτια του λαού κατά των απολύσεων, είτε στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα, να αγωνίζονται κατά μόνας και χώρια, χωρίς κανένα συντονισμό ακόμη και στις διαδηλώσεις. Όπως χθες όπου διοικητικοί, εργαζόμενοι ΕΡΤ, διαθέσιμοι από άλλους χώρους  πραγματοποίησαν χωριστές συγκεντρώσεις και συναντήθηκαν μάλλον τυχαία.
Αυτό που χρειαζόμαστε όλοι οι εργαζόμενοι είναι ενιαίος, αποφασιστικός, παρατεταμένος αγώνας, με τα δικά μας όργανα πάλης, μακρυά από αυταπάτες θεσμικές και κυβερνητικών αλλαγών, απέναντι σε ένα αντίπαλο που είναι συγκροτημένος, που έχει τα δικά του όργανα επιβολής των αποφάσεών του και ελέγχου συνειδήσεων και στάσεων, που είναι αποφασισμένος να περάσει τα συμφέροντά του με κάθε τρόπο. Την ίδια αποφασιστικότητα και οργάνωση πρέπει να δείξουμε και εμείς απέναντί του! Για να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας!
Από Αντίσταση στις Γειτονιές

Δεν υπάρχουν σχόλια: