Χανιά : Οι εικονικές κινητοποιήσεις στην υπηρεσία της ηττοπάθειας και της απογοήτευσης

Η νέα σχολική χρονιά ξεκίνησε χειρότερα απ’ την περσινή. Οι πάνω από 1700 συνάδελφοι συνεχίζουν να είναι σε διαθεσιμότητα και να πασχίζουν μόνοι τους να αποφύγουν την απόλυση .

Η αξιολόγηση, οι επιτροπές αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας, οι εξωτερικοί αξιολογητές, με στόχο την πειθάρχηση των εκπαιδευτικών, τις μειώσεις παραπέρα των μισθών, τη δημιουργία νέων δεξαμενών απολύσεων, το κλείσιμο και τη κατηγοριοποίηση των σχολείων, προωθούνται με το «εντέλλεσθε» απ’ το Υπουργείο Παιδείας, απ’ την αρχή της φετινής χρονιάς. Οι ελλείψεις σε καθηγητές, βιβλία, αναλυτικά προγράμματα και διδακτέα ύλη στα ΕΠΑΛ και ΓΕΛ , μαζί με τη τράπεζα θεμάτων, η διόγκωση της γραφειοκρατίας στα σχολεία, δημιουργούν ένα εντατικοποιημένο και αγχωτικό περιβάλλον που δεν έχει σχέση με ότι θεωρούνταν ως τώρα εκπαιδευτική διαδικασία.

Απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση οι καθηγητές, όπως όλοι οι εργαζόμενοι έχουν να απαντήσουν στο βασικό ερώτημα : Είναι νομοτέλεια να παραδοθούν στη βαρβαρότητα ή μπορούν να φράξουν το δρόμο για να ζήσουν και πως;

Οι καθηγητές το Μάη του ’13 και το Σεπτέμβρη 2014 «απάντησαν» ότι θέλουν και έδειξαν ότι μπορούν. Όμως η συνδικαλιστική ηγεσία της ΟΛΜΕ, παρά την «αριστερή» πλειοψηφία σταμάτησε αυτόν αγώνα γιατί δεν υπήρχαν «όροι και προϋποθέσεις».Από τότε οποιαδήποτε κινητοποίηση προκηρύσσεται (απροετοίμαστη 24ωρη απεργία ή στάση εργασίας) είτε από ΟΛΜΕ είτε από ΑΔΕΔΥ εντάσσεται στην κατεύθυνση της δικαιολόγησης του ρόλου τους και στην καλλιέργεια εκλογικών αυταπατών και αναμονής μακριά από τις σημερινές αναγκαιότητες της ταξικής πάλης.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση ήταν και η τελευταία εισήγηση της ΟΛΜΕ με ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ να εισηγούνται τη συνέχιση της αδράνειας και το ΠΑΜΕ να τη στηρίζει. Εισήγηση που δεν συζητήθηκε καν στη Γενική Συνέλευση της ΕΛΜΕ Χανίων, αφού το προεδρείο του ΔΣ της ΕΛΜΕ Χανίων αποφάσισε να διαλύσει τη συνέλευση πριν ξεκινήσει «για λόγους μαζικότητας»,επικαλούμενο τον ν. 1264. Είναι το ίδιο το ΔΣ της ΕΛΜΕ Χανίων (6 στις 7 έδρες αριστερές παρατάξεις ) όμως, που τον τελευταίο μήνα προκήρυξε 2 στάσεις εργασίας, (8/10 και 22/10) χωρίς καμιά συζήτηση και ουσιαστική ενημέρωση των συναδέλφων ( μόνο με e-mail) για δυο πολύ σοβαρά θέματα ( διώξεις διαδηλωτών και ελλείψεις στα σχολεία καθηγητών και τράπεζα θεμάτων) με αποτέλεσμα η συμμετοχή να μετριέται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Βέβαια δεν έλειψαν οι δηλώσεις των μελών του ΔΣ στα τοπικά ΜΜΕ, ώστε να « δικαιωθούν» όσοι υποστηρίζουν ότι «ο κόσμος δεν τραβάει», αφού το ΔΣ αγωνίζεται, αλλά οι καθηγητές δεν ακολουθούν! Χωρίς αιδώ έβγαλαν και δελτίο τύπου για την πραγματοποίηση της «κινητοποίησης»! Για πολλοστή φορά χρησιμοποιούνται τα όργανα του συνδικαλισμού σαν σφραγίδες. Ποιοι λοιπόν καλλιεργούν και ενισχύουν τις λογικές και πρακτικές της ανάθεσης(?) για τις οποίες μέμφονται τους συναδέλφους;

          Αν η κυβέρνηση με τους μηχανισμούς καταστολής και τα εντέλλεσθε επιβάλλει την πολιτική της φτώχειας, των απολύσεων, της πειθάρχησης, των ταξικών φραγμών και της εξαθλίωσης, οι κυρίαρχες δυνάμεις και αντιλήψεις στο συνδικαλιστικό κίνημα προσπαθούν να πείσουν ότι οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα.. Τους θέλουν ψηφοφόρους όποτε στήνονται κάλπες. Οποιεσδήποτε κάλπες, ακόμα και αυτές για τα υπηρεσιακά συμβούλια που νομιμοποιούν και υλοποιούν τις απολύσεις, τις διώξεις και την αξιολόγηση. Έχουν ανάγει τις ενστάσεις, τις προσφυγές και τις δικονομικές ενέργειες στη μοναδική συνδικαλιστική δράση.

Η βαρβαρότητα δεν είναι νομοτέλεια ,όταν οι εργαζόμενοι πιστέψουν ότι έχουν δίκιο και είναι δικαίωμα τους η υπεράσπιση της ζωής τους και όχι της επιβίωσης. Μόνη λύση  για σωματεία-όπλα των εργαζομένων, είναι η συσπείρωση σε αυτά όσο το δυνατόν πιο πλατιού δυναμικού, απαλλαγμένου απ’ τις συνδιαχειριστικές λογικές και εκλογικές αναμονές και τις πρακτικές της ανάθεσης. Η ανάγκη προετοιμασίας ενός μεγάλου απεργιακού αγώνα με διάρκεια είναι ο πραγματικός άλλος δρόμος για τον κλάδο μας και περνάει μέσα από τη ενεργό συμμετοχή μας στις διαδικασίες του σωματείου. Ενός αγώνα που θα χαρακτηρίζεται από μαζικότητα και θα χρωματίζεται από την αποφασιστικότητα της σύγκρουσης και όχι τη συνδιαλλαγή με την πολιτική της βαρβαρότητας. Ένας αγώνας που θα εμπνέεται από απόψεις και δυνάμεις που θα αποκαλύπτουν και δεν θα εξωραΐζουν το σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης και θα στηρίζεται από τους ίδιους τους εργαζόμενους γιατί θα έχει προκύψει απ’ τους ίδιους και θα υπηρετεί τα συμφέροντα τους

Σε αυτή την προοπτική είναι ζωτική ανάγκη να κινηθεί κάθε συνάδελφος που ασφυκτιά μέσα σε αυτή την καταθλιπτική σιγή νεκροταφείου δικαιωμάτων και κατακτήσεων αλλά και ανυπαρξίας αγωνιστικής μαζικής και μαχητικής απάντησης

Χανιά, 23-10 -2014

Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών