Αντίσταση - οργάνωση – αγώνας

Μόνιμη και σταθερή δουλειά, μισθοί, ασφάλιση-περίθαλψη, σπουδές, ελευθερίες ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

Με σωματεία όργανα αντίστασης και διεκδίκησης ενάντια στην υποταγή, τη συνδιαχείριση και το συμβιβασμό

Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014

Μια απάντηση από συναδέλφους που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα

Κυκλοφόρησε κείμενο επτά συναδέλφων σε διαθεσιμότητα, στο οποία γίνονται κάποιες πολιτικές επισημάνσεις, ασκείται κριτική στη Συντονιστική Επιτροπή Διαθέσιμων Αθήνας και καλούμαστε όλοι στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ το Σάββατο 1 Νοέμβρη.
Έτσι κι αλλιώς κάποιες πολιτικές επισημάνσεις είναι σωστές, όπως κατά την άποψή μας, σωστές είναι και πλευρές της κριτικής στη Συντονιστική, κριτική την οποία έχουμε διατυπώσει δημόσια σε συνελεύσεις της Συντονιστικής.
Την άποψή μας για το ζήτημα των διαθεσιμοτήτων – απολύσεων την καλύπτει η πρόσφατη τοποθέτηση των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών, την οποία επισυνάπτουμε στο τέλος του κειμένου.
Δεν αντέχουμε όμως να μην προσθέσουμε μερικά πράγματα σε σχέση με την πρόσκληση στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ. Κοιτάξτε, συναδέλφισσες και συνάδελφοι:
Έχει το απόλυτο δικαίωμα κάθε κόμμα, οργάνωση, παράταξη, κάθε ξεχωριστή συγκρότηση δηλαδή, να κάνει βήματα οργανωτικής της ενίσχυσης και να κάνει τους δικούς της σχεδιασμούς. Άλλωστε και εμείς την οργανωμένη δράση υποστηρίζουμε.
Ας κάνουμε και ένα βήμα πίσω και ας υποθέσουμε ότι κάθε κόμμα, παράταξη κλπ έχει ακόμα και το “δικαίωμα” να ψαρεύει στα θολά νερά και να αποκρύπτει ποιος οργανώνει το συλλαλητήριο καθώς και το γεγονός ότι η πρωτοβουλία οργανώθηκε από... «ελάχιστα άτομα» (από την καθοδήγηση του ΠΑΜΕ δηλαδή χωρίς καμία συνεννόηση με οποιονδήποτε άλλον) από τις αρχές Σεπτέμβρη! Καθώς και ότι μπορεί να μην ανησυχεί για το γεγονός ότι “το ξεκίνημα της νέας προσπάθειας της 1 Νοέμβρη” (όπως λένε οι συνάδελφοι) ψηφίστηκε σε μια σειρά σωματεία της χώρας από καθαρά καθεστωτικές δυνάμεις.
Ας κάνουμε και το τελευταίο βήμα υποχώρησης και ας ανεχτούμε και το δικαίωμα στη διγλωσσία κάποιου, που στο ένα κείμενο (των συναδέλφων – συναδελφισσών) απαιτείται να “δειχτεί ο πραγματικός υπεύθυνος της διαθεσιμότητας-απόλυσής μας, που είναι στρατηγική της Ε.Ε” ενώ στο κεντρικό κάλεσμα του ΠΑΜΕ για τη 1 Νοέμβρη δε γίνεται κουβέντα για ΕΕ! Όποτε γουστάρουμε απαιτητικοί πολιτικά δηλαδή κι όποτε γουστάρουμε «πλατιοί» και χωρίς πολλές πολλές απαιτήσεις.
Όμως, ως εδώ η κατανόηση!
Αγαπητοί συνάδελφοι, κανένας (όσο σπουδαίος κι αν νιώθει για τον εαυτό του) δεν μπορεί , δεν έχει το δικαίωμα να απαιτεί με θράσος από όλους τους άλλους να υποταχτούν στις δικές του ιεραρχήσεις. Δεν έχει το δικαίωμα κάποιος που οργανώνει ένα σαββατιάτικο συλλαλητήριο να υπονομεύει την απεργιακή προοπτική. Δεν έχει το δικαίωμα να ζητάει και τα ρέστα κάποιος που δηλώνει “Προσπάθησαν οι ίδιες δυνάμεις στη συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ στις 16 Σεπτέμβρη να βάλουν θέμα γενικής απεργίας λίγο πριν τη 1 Νοέμβρη. Ο στόχος είναι προφανής: Να υπονομεύσουν την απόφαση εκατοντάδων σωματείων, κύρια του ιδιωτικού τομέα, για κάθοδο στην Αθήνα. Είναι κυριολεκτικά αδίστακτοι.”(!!!), όπως ανερυθρίαστα (αδίστακτα θα λέγαμε) δήλωσαν οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ στην ΟΛΜΕ!
Ούτε έχει το δικαίωμα να κατηγορεί κάποιος τους... συνεργάτες του στην ΟΛΜΕ για το πρόγραμμα αδράνειας που κατέβηκε στις συνελεύσεις (μαζί ψήφισαν το πρόγραμμα του τίποτα ΣΥΝΕΚ, ΠΑΜΕ και ΔΑΚΕ) ενώ εμείς είμαστε στον αέρα, ενώ η αξιολόγηση προχωράει, ενώ το νέο λύκειο της απόρριψης εφαρμόζεται.
Και πάνω από όλα, κανένας δεν έχει το δικαίωμα να μας κάνει να ξεχάσουμε. Τις δηλώσεις για “την απεργία που δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως μέσο εκβιασμού της κυβέρνησης”, τις προτάσεις για 48ωρες όταν μας απολύανε, τις προτάσεις για διακοπή της απεργίας με την πρώτη μείωση των ποσοστών. Τις (ν)τροπολογίες στη Βουλή για να μας στείλουν σε ΙΕΚ και ΣΕΚ την ίδια ακριβώς στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ μας καλούσε να περιμένουμε να βγει κυβέρνηση και ενώ η αναγκαιότητα του αγώνα ήταν κρίσιμη. Για να αποδειχτεί ότι οι κοινοβουλευτικές αυταπάτες απαντιούνται σε πολλές αποχρώσεις…
Θα συμφωνήσουμε με τους συντάκτες του κειμένου ότι “κανένας ‘σωτήρας’, κυβερνητικός ή άλλος, δεν θα μας λύσει το πρόβλημα”. Ούτε καν –θα λέγαμε εμείς- αυτοί οι σωτήρες που... συνωστίζονται στις εκλογές του ναού της συνδιαχείρισης, των ΠΥΣΔΕ και των ΚΥΣΔΕ, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια το κάλεσμα της Συνέλευσής μας για μη κατάθεση ψηφοδελτίων. Στα ΠΥΣΔΕ και ΚΥΣΔΕ όπου μπαίνουν υπογραφές σε τοποθετήσεις εν ενεργεία συναδέλφων στα σχολεία, όντας δεδομένες οι δικές μας διαθεσιμότητες. Τοποθετήσεις που είναι βεβαίως νόμιμες. Πλην όμως είναι ΟΛΕΣ ΑΔΙΚΕΣ.
Τέλος, δεν μπορούμε παρά να διατυπώσουμε σε όλους (ΟΛΜΕ, ΣΥΝΕΚ, ΠΑΜΕ) ένα ερώτημα: Αλήθεια, μετά το απογευματινό συλλαλητήριο της 23 Οκτώβρη και το Σαββατιάτικο της 1 Νοέμβρη, ποιο είναι, σύμφωνα με τα μακροπρόθεσμα στρατηγήματά τους, το επόμενο βήμα... κλιμάκωσης;; Εκτός φυσικά από τις εκλογές στα ΠΥΣΔΕ καταρχήν και τις βουλευτικές στη συνέχεια! Ή πιο χοντρά: ΚΑΜΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΚΟΠΗΣ ΘΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΟΥΜΕ, συναδέλφισσες και συνάδελφοι;


Χρύσα Χοτζόγλου – σε διαθεσιμότητα (ΕΛΜΕ Πειραιά)
Νώντας Μπαζοδήμος – σε διαθεσιμότητα (Α ΕΛΜΕ Δυτ. Αττικής)
(ακολουθεί η τοποθέτηση των Αγωνιστικών Κινήσεων που αναφέρθηκε παραπάνω):
http://deltioake.blogspot.gr/2014/10/blog-post_66.html
Η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ


Δεν υπάρχουν σχόλια: