Περί μετατάξεων και άλλων …δαιμόνων!

Περί μετατάξεων και άλλων …δαιμόνων!

«Νόμιμες οι μετατάξεις εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην πρωτοβάθμια»! Έτσι έκρινε το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών, απορρίπτοντας σχετική αίτηση ακύρωσης των αντιδίκων.

Έχει ένα ενδιαφέρον να διαβαστεί το σχετικό έγγραφο και η αιτιολογία της απόφασης, αλλά για μας άλλα είναι τα σημαντικά ζητήματα.

1. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε υπό ποιο καθεστώς έγιναν αυτές οι περιβόητες μετατάξεις, υπό το βάρος ποιων εκβιασμών από την τότε κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ δια του υπουργού -τότε- Κυριάκου Μητσοτάκη.

2. Δεν θα πρέπει επίσης να ξεχνάμε το …timing: κλείσιμο εν μια νυκτί της ΕΡΤ και άμεση απόλυση χιλιάδων εργαζομένων σ’ αυτήν, καθώς επίσης και το καθεστώς διαθεσιμότητας (στην ουσία απόλυση) χιλιάδων εκπαιδευτικών της Τεχνικής Εκπαίδευσης.

3. Δεν θα πρέπει να υποτιμάμε, πόσο μάλλον να λοιδορούμε, όσους τελικά έκαναν αιτήσεις για μετάταξη, καθώς βρέθηκαν ΜΟΝΟΙ τους, να αναμετρηθούν με πιθανή διαθεσιμότητα-απόλυση στο μέλλον. Οι κυρίαρχες παρατάξεις που ήταν στην ηγεσία πρωτοβάθμιων αλλά κυρίως δευτεροβάθμιων οργάνων ψέλλισαν χλιαρές αντιδράσεις. Με τη στάση τους -την απραξία τους- αποδέχτηκαν και ως ένα βαθμό συνέργησαν στην κυβερνητική πολιτική. Στάθηκαν άπραγες (για να μην πούμε ότι ως ένα βαθμό ευνόησαν) στην πολυδιάσπαση του κλάδου και στο αλληλοφάγωμα που ακολούθησε…

4. Δεν πρέπει να υποτιμάμε και τη στάση ορισμένων άλλων παρατάξεων που θέλησαν να εκμεταλλευτούν την δικαιολογημένη οργή και αγανάκτηση των εργαζομένων, αλλά πάνω απ’ όλα την αγωνιστική τους διάθεση και να την κατευθύνουν σε ανώδυνα μονοπάτια. Συνδικαλιστικές παρατάξεις, υπό τη «σημαία» της Αριστεράς, εμπορεύτηκαν την πρόθεση των εργαζομένων να αγωνιστούν και να υπερασπίσουν το δικαίωμά τους στην εργασία^. να επιστρέψουν τις αιτήσεις για μετάταξη και τις αποφάσεις για διαθεσιμότητα στους αποστολείς τους. Έκαναν τα αδύνατα δυνατά να μην αναπτυχθεί κίνημα ενάντια στην επίθεση που δέχονταν όλοι αυτοί οι εκπαιδευτικοί. Και επικεντρώθηκαν σε ατέρμονους δικαστικούς αγώνες, η τελική έκβαση των οποίων δεν αναιρεί την πολιτική των κυβερνήσεων…

Η κυβέρνηση, όλα αυτά τα χρόνια, κρύβεται πίσω από τεχνικές λεπτομέρειες (κοινές και μη κοινές ειδικότητες μεταταγμένων, ενστάσεις, «έννομο συμφέρον», δικαστικές εκκρεμότητες…). Κρατά σε ομηρία χιλιάδες εκπαιδευτικούς. Υπόσχεται διορισμούς μόνιμων εκπαιδευτικών, οι οποίοι μετατρέπονται σε προσλήψεις αναπληρωτών. Από φαινομενικός υποστηρικτής της «πλήρους και ασφαλούς εργασίας» ως αντιπολίτευση, τώρα ως κυβέρνηση αποκρύπτει τις απολύσεις χιλιάδων εκπαιδευτικών και παράλληλα υπερηφανεύεται για τις ελάχιστες θέσεις επισφαλούς εργασίας…

Υπόσχεται σύσταση οργανικών θέσεων για όλους τους εκπαιδευτικούς (μεταταγμένους και μη) και την ίδια στιγμή συγχωνεύει ή κλείνει σχολεία, τμήματα, καταργεί ειδικότητες στα ΕΠΑΛ, αυξάνει το ωράριο των εκπαιδευτικών, αλλάζει το ωρολόγιο πρόγραμμα, καταργεί τον δάσκαλο του ολοήμερου δημοτικού, καταργεί ή ακυρώνει τμήματα ολοήμερων νηπιαγωγείων δημιουργώντας πλεονάσματα εκεί που υπάρχουν κενά και μετακινούμενους εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων αλλά και δασκάλων.

Για τις Αγωνιστικές Κινήσεις ήταν από την αρχή καθαρό: κανένα δικαστήριο, κανένας ένδικος αγώνας, καμία προσφυγή στα δικαστήρια (εγχώρια και ευρωπαϊκά) δεν μπορεί να υποκαταστήσει τους πραγματικούς, μαζικούς, ανυποχώρητους αγώνες για να υπερασπίσουμε το δικαίωμά μας στην εργασία! Μπορεί να φαντάζει εύκολος ο δρόμος και γρήγορη η λύση που υπόσχονται διάφοροι καλοθελητές που προτείνουν «άλλου είδους κινητοποιήσεις». Είναι όμως μια χίμαιρα και δυστυχώς οδηγεί στην υποχώρηση, στην ιδιώτευση, στην απογοήτευση, στην αποστράτευση.

Οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών με τις μικρές τους δυνάμεις θα συνεχίσουν την προσπάθεια να μπολιάσουν στο κίνημα την άποψη για μαζικούς αγώνες.

Θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε ότι για το κίνημα είναι ζωτικής σημασίας να αρνηθούμε τη γραμμή του συμβιβασμού, της ανάθεσης των αγώνων μας σε αυτόκλητους σωτήρες.

Είναι ανάγκη να γυρίσουμε την πλάτη σε λογικές συνδιαλλαγής και να βαδίσουμε το ΔΙΚΟ μας δρόμο!

Το δρόμο της Αντίστασης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων μας

• για μόνιμη, σταθερή και ασφαλή δουλειά
• για μισθούς και συντάξεις που να μας επιτρέπουν να ζούμε
• για δωρεάν δημόσια εκπαίδευση

Μάιος 2017