Απέναντι στην αντιδραστική επέλαση του συστήματος μόνη λύση είναι η συγκρότηση κινήματος

Απέναντι στην αντιδραστική επέλαση του συστήματος

μόνη λύση είναι η συγκρότηση κινήματος

Η καπιταλιστική κοινωνία της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και των πολέμων δείχνει σε κάθε πτυχή το αποκρουστικό της πρόσωπο. Οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί –που παροξύνονται κάτω από το βάρος της καπιταλιστικής κρίσης- καταστρέφουν χώρες, σφαγιάζουν λαούς, δημιουργούν καραβιές προσφύγων. Ταυτόχρονα, το κεφάλαιο ξεδιπλώνει την επίθεσή του στην εργατική τάξη και στους εργαζόμενους με στόχο την ολοκληρωτική συντριβή όλων των δικαιωμάτων που είχαν κατακτηθεί τον προηγούμενο αιώνα ως αποτέλεσμα της πάλης των λαών και της εργατικής τάξης αλλά και τις νικηφόρες επαναστάσεις που σφράγισαν τον αιώνα. Στην περιοχή μας, από τη Λιβύη μέχρι τη Συρία και τη Μέση Ανατολή αλλά και έως την Ουκρανία και τα Βαλκάνια, έχει δημιουργηθεί ένα τεράστιο τόξο πολεμικών συγκρούσεων ή εντάσεων που σφραγίζεται από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ και τον ανταγωνισμό με το ρώσικο ιμπεριαλισμό, στοιχεία που ευνοούν τους τυχοδιωκτισμούς των τοπικών αστικών τάξεων.

Σε όλον τον κόσμο, το κλίμα αντιδραστικοποιείται. Οι πολιτικές εκδοχές του συστήματος διαγκωνίζονται για το ποια είναι πιο μαύρη και δεξιά: Τραμπ και Κλίντον, Μακρόν και Λεπέν, Μέρκελ και Σουλτς. Σε αυτό το φόντο αποθρασύνονται και οι πιο ξεμασκάρευτες φασιστικές τάσεις.

Στη χώρα μας η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεχίζει το έργο των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ κι έχει αποδειχτεί εξαιρετικά αποτελεσματική στη συνέχιση της αντιλαϊκής μνημονιακής πολιτικής πετυχαίνοντας μέχρι τη στιγμή αυτή την αδρανοποίηση του λαϊκού παράγοντα. Οι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν να κρύψουν τη… ζήλια τους για το γεγονός αυτό. Η κυβέρνηση πολλαπλασιάζει τα μνημόνια και οξύνει την επίθεση στον εργαζόμενο λαό. Ταυτόχρονα παρουσιάζει τους φονιάδες ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της ΕΕ σα φίλους, εντάσσει τη χώρα στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και στον αντιδραστικό άξονα Ελλάδα – Αίγυπτος – Ισραήλ και κάνει το σφαγέα Νετανιάχου να δηλώνει για αυτήν «είναι ωραίο να νιώθεις ότι έχεις φίλους»! Σημαντικότερη όμως προσφορά της κυβέρνησης στο σύστημα είναι ότι ενίσχυσε την απάτη του μονόδρομου της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και επίθεσης και ότι λέρωσε τα οράματα της αριστεράς και της αντίστασης σε αυτή τη βαρβαρότητα.

Στην εκπαίδευση όλα κινούνται με ταχύτητα στον αστερισμό της εργαλειοθήκης ΕΕ-ΟΟΣΑ. Οι απολύσεις χιλιάδων αναπληρωτών (έχει και αυτή η κυβέρνηση τους δικούς της απολυμένους) συνοδεύεται από πλήρη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων των μόνιμων, που όλο και περισσότερο τρέχουν σε πολλά σχολεία διάφορων βαθμίδων και αντικειμένων – ακόμα και στη μέση της χρονιάς (Πρωτοβάθμια, Δευτεροβάθμια, ΕΠΑΛ, Μαθητεία, Ειδική Εκπαίδευση). Η αξιολόγηση έκανε το πρώτο βήμα εφαρμογής της, εμπλέκοντας τον κλάδο μέσω των «ειδικών συνεδριάσεων έκφρασης γνώμης» για επιλογή διευθυντών. Νέες συγχωνεύσεις τμημάτων είναι μπροστά. Η κατεύθυνση αυτή φάνηκε καθαρά και στην Τεχνική, όπου με όχημα τις ηλεκτρονικές εγγραφές, δημιουργείται η βάση για μαζικές συγχωνεύσεις τμημάτων, τομέων και ειδικοτήτων.

Η απάντηση του κινήματος είναι εντελώς αναντίστοιχη με την ένταση και το βάθος της επίθεσης. Η αποσυγκρότηση αυτή:

• Είναι συνέπεια της διαλυτικής κατεύθυνσης που κυριαρχεί, να χειροκροτεί, να προτείνει διορθώσεις, να συμμετέχει σε διαλόγους, να εκδίδει άπειρα υπομνήματα ζητώντας “σεβασμό στο δίκιο”, αντί να οργανώνει την πάλη ενάντια στα κυβερνητικά μέτρα.
• Είναι αποτέλεσμα της γραμμής να μη γίνεται συζήτηση για να προκύψουν αγωνιστικά βήματα αλλά ημερίδες και συζητήσεις με τον υπουργό και τις τοπικές διοικήσεις, αλλά ούτε σκέψη για απεργία- διαδήλωση.
• Είναι επακόλουθο της τακτικής να το στρίβεις μέσω των συλλόγων διδασκόντων, να νομιμοποιείς την εφαρμογή όλων των αντεργατικών-αντιεκπαιδευτικών εγκυκλίων συμμετέχοντας στα ΠΥΣ(Π-Δ)Ε, να προσφεύγεις στα δικαστήρια ενώ το άδικο γίνεται νόμος, να περιμένεις επερωτήσεις και προτάσεις νόμων στη Βουλή.

Είναι συμπύκνωση μια συνολικής πολιτικής γραμμής συνδιαλλαγής, συμβιβασμού, αυταπατών, ανάθεσης, συνδιοίκησης και ταξικής συνεργασίας (δηλαδή υποταγής), ήττας. Είναι η αστική και ρεφορμιστική γραμμή που κυριαρχεί για δεκαετίες στο κίνημα. Αυτή τη γραμμή πληρώνουμε, σε αυτή τη γραμμή πρέπει να γυρίσουμε την πλάτη.

Και να βαδίσουμε τον ΔΙΚΟ ΜΑΣ δρόμο: Είναι ο δρόμος της σύγκρουσης με την κυβέρνηση, τα ξένα και ντόπια αφεντικά της και τα δεκανίκια της. Είναι ο δρόμος της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ των δικαιωμάτων, της ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗΣ με αυτούς που μας γυρίζουν έναν αιώνα πίσω. Είναι δύσκολος και βασανιστικός, κόντρα στους αρνητικούς συσχετισμούς -αναμετριόμαστε και με τις δικές μας αδυναμίες- αλλά και ο μόνος πραγματικός και αποτελεσματικός. Είναι η επιλογή που θα ανακόψει τη βάρβαρη επίθεση. Γιατί το εύκολο, το άμεσο, το “εδώ και τώρα” αποδείχτηκε ψεύτικο και απατηλό.

Η πρόσφατη κόντρα που δόθηκε κατά τη διαδικασία «έκφρασης γνώμης» των Συλλόγων Διδασκόντων σχετικά με την επιλογή διευθυντών σχολείων, απέδειξε ότι ο κλάδος αρχίζει και πάλι να εκφράζει τη δυσαρέσκειά του για την συνέχιση και όξυνση της επίθεσης. Απέδειξε επίσης (τόσο μέσω των χειρισμών της ΔΟΕ όσο και τους ανοιχτού ξεπουλήματος της ΟΛΜΕ) ότι η ηγεσία αυτή είναι βαθιά ποτισμένη από την υποταγή και τη θεσμολαγνεία. Όπως και νάχει (και κρατώντας το θετικό της αντίστασης των εκπαιδευτικών στην ένταξή τους στην αξιολόγηση), η συζήτηση για το πώς θα εκφραστεί η ανυπακοή πρέπει να δώσει τη θέση της στη σοβαρή συζήτηση για το πώς θα συγκροτηθεί κίνημα. Γιατί η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, η αξιολόγηση, οι ταξικοί φραγμοί, η μείωση μισθών και συντάξεων κοκ δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με ανυπακοή και με «εναλλακτικά πρακτικά». Αλλά με κίνημα αντίστασης και διεκδίκησης. Οσο δύσκολο κι αν είναι, δεν υπάρχει άλλος δρόμος.

Με κίνημα:

• ΕΝΑΝΤΙΑ στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, την ιμπεριαλιστική εξάρτηση, το ΝΑΤΟ την ΕΕ, στην εμπλοκή της χώρας στα δολοφονικά ιμπεριαλιστικά σχέδια, σε ρατσισμό, εθνικισμούς και τυχοδιωκτισμούς - ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ να μην αλλάξουν τα σύνορα, να κλείσουν οι βάσεις, για ανθρώπινες συνθήκες σε πρόσφυγες και μετανάστες.
• ΕΝΑΝΤΙΑ σε παλιά και νέα μνημόνια, στην καπιταλιστική επίθεση, την εκμετάλλευση, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, τις απολύσεις και την ανεργία, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, την κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών, την αξιολόγηση και τον κανιβαλισμό, τους ταξικούς φραγμούς – ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, για μαζικούς μόνιμους διορισμούς, για ανθρώπινους μισθούς και συντάξεις, για δωρεάν περίθαλψη για όλους, για δωρεάν σπουδές για όλα τα παιδιά.
• ΕΝΑΝΤΙΑ στην πολιτική της φασιστικοποίησης και της κρατικής και παρακρατικής βίας και καταστολής, στους τρομονόμους και στους αντισυνδικαλσιτικούς νόμους – ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ για πολιτικές, συνδικαλιστικές και ατομικές ελευθερίες.
• ΕΝΑΝΤΙΑ σε αυταπάτες συνδιαχείρισης και συνδιοίκησης – ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ να δυναμώσει η γραμμή της αναμέτρησης με το σύστημα και τις κυβερνήσεις του, την αντιλαϊκή πολιτική.