ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: Ακόμη μια «επιτυχία» της Κυβέρνησης

ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: Ακόμη μια «επιτυχία» της Κυβέρνησης στη μάχη της ενάντια στα δικαιώματά μας ή μήπως ο υποταγμένος συνδικαλισμός καλά κρατεί;

                Αναμφισβήτητα το τελευταίο διάστημα της πανδημίας, των περιοριστικών μέτρων και της καραντίνας, η ελληνική Κυβέρνηση κατέβαλε φιλότιμες προσπάθειες να αποδείξει ότι ¨η κανονικότητα» εξακολουθεί να υπάρχει γιατί το κράτος είναι παρόν και «στιβαρό». Στο πλαίσιο αυτό –που οι αιτίες διαμόρφωσης του, δεν αποτελούν θέμα του παρόντος σημειώματος- το Υπουργείο Παιδείας και οι εκπρόσωποι του βρέθηκαν στο επίκεντρο των ΜΜΕ,

έβγαιναν σε όλες σχεδόν τις εκπομπές καθημερινά και διατυμπάνιζαν σε ποικίλους τόνους ότι η τηλεκπαίδευση προχωράει, ότι οι «φιλότιμοι» εκπαιδευτικοί συνεχίζουν την εκπαιδευτική διαδικασία κλπ.

                Οι Αγωνιστικές Κινήσεις εξαρχής τοποθετηθήκαμε με σαφήνεια και αποκαλύψαμε καταγγελτικά τις προθέσεις του Υπουργείου που υλοποιούνται μέσω της «τηλεκπαίδευσης», ξεκαθαρίσαμε ότι στεκόμαστε στο πλάι των μαθητών και των οικογενειών τους, έξω από τις πλατφόρμες του Υπουργείου και χωρίς να καταγραφόμαστε από το Υπουργείο και το πρακτικό μέρος της υλοποίησης όλου αυτού θα μπορούσαν να αναλάβουν και τα σωματεία μας. Αυτή ήταν η πρότασή μας προς τον κλάδο.

                Μια τέτοια στάση δυστυχώς δεν υιοθετήθηκε σχεδόν από καμία άλλη παράταξη. Από τη μια οι παρατάξεις του κυρίαρχου νυν και πρώην κυβερνητικού συνδικαλισμού –ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΚ, ΠΕΚ- παρότρυναν και με δηλώσεις στελεχών τους τη συμμετοχή στις πλατφόρμες του Υπουργείου αναπαράγοντας το αφήγημα του Υπουργείου για την αξία αλλά και την πρωτόγνωρη επιτυχία του εγχειρήματος. Από την άλλη το ΠΑΜΕ –που η στάση του σε πολλά τοπικά σωματεία είναι καθοριστική για τη διαμόρφωση πλειοψηφιών και τη λήψη αποφάσεων – συντάχθηκε υπέρ της τηλεκπαίδευσης με όποιον τρόπο μπορούμε και στα περισσότερα ΔΣ μαζί με τα ΣΥΝΕΚ και τη ΔΑΚΕ συμπαρατάχθηκε για να μην παρθεί καμία απόφαση καταγγελίας της επικοινωνιακής φιέστας που έστησε η Κυβέρνηση, παρά μόνο  στο δικό του πλαίσιο τόνιζε τα τεχνικά προβλήματα (έλλειψη σύνδεσης στο διαδίκτυο, εξοπλισμού κλπ).

                Γιατί έχει σημασία η παραπάνω αναφορά; Γιατί το αποτέλεσμα της πολιτικής επιλογής των παρατάξεων που προαναφέρθηκαν, ήταν οι συνάδελφοι να βρεθούν ακόμη πιο μόνοι και εν μέσω καραντίνας, να υφίστανται πιέσεις από στελέχη της εκπαίδευσης και τον διοικητικό μηχανισμό που ξέρει να κάνει καλά τη δουλειά του, να παλεύουν κατά βούληση και κατά το δοκούν μέσα στις πλατφόρμες του Υπουργείου, να πιέζονται κοινωνικά και ηθικά από τη σπέκουλα των ΜΜΕ, να ψάχνουν συλλογικότητες και συνεργασία μέσα στις ομάδες των social media που στήθηκαν, να εντατικοποιούν τη δουλειά τους και να έχουν και σωματικά προβλήματα μέσα από την πολύωρη ενασχόληση με τους υπολογιστές.

Κι όλα αυτά γιατί; Γιατί και ο επίσημος συνδικαλισμός για ακόμη μια φορά έκανε καλά τη δουλειά του. Δήλωσε την παρουσία του διά της απουσίας του! Σίγησε προς τους συναδέρφους ενώ βροντοφώναξε στη βάρβαρη αντεργατική πολιτική των κυβερνήσεων ότι στέκεται στο πλάι τους. Διέλυσαν και σμπαράλιασαν το στήριγμα των εργαζομένων, τα σωματεία για ακόμη μια φορά και κατέθεσαν τα διαπιστευτήρια τους στην Κυβέρνηση.

Γι αυτό περνάει αυτή η πολιτική! Αυτοί είναι οι βασικοί υπαίτιοι και έχουν πολιτικό και συνδικαλιστικό ονοματεπώνυμο.

agkinekp.blogspot.gr

21-04-2020