Παρουσίαση – αποκάλυψη των αντιδραστικών διατάξεων του πολυνομοσχεδίου για την εκπαίδευση

 

Να μην περάσει!

Η κυβέρνηση παίρνοντας χρυσό μετάλλιο στην ατιμία και στην… αντικοινωνική στάση εκμεταλλεύεται την καραντίνα, για να περάσει ένα νομοθετικό τερατούργημα ενάντια στο λαό, στα παιδιά του και στους εκπαιδευτικούς: Σχολειοποίηση του νηπιαγωγείου, αλλαγές στο δημοτικό, αύξηση ορίου (από 22 σε 26) και ελάχιστου μαθητών για σχηματισμό τμήματος, αύξηση των εξεταζόμενων μαθημάτων στο γυμνάσιο, τράπεζα θεμάτων στο λύκειο, άνοιγμα του δρόμου για πολλαπλές βάσεις εισαγωγής για πρόσβαση στην τριτοβάθμια, εμπέδωση της πειθάρχησης στη σχολική ζωή, μαζικό κλείσιμο ΕΠΑΛ μέσω ηλικιακού ορίου, αξιολόγηση και κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών ώστε οι τελευταίοι να είναι αποτελεσματικοί «μπαμπούλες» των μαθητών.

Από το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό μέχρι το Γυμνάσιο και το Λύκειο, το ίδιο κατάμαυρο νήμα συνδέει τις  κυβερνητικές εξαγγελίες. Φραγμοί παντού, κόφτες δικαιωμάτων, μέτρα αποκλεισμού μαζί με δημιουργία κλίματος αποθάρρυνσης για την πλειοψηφία των παιδιών του λαού. Το δικαίωμα στις δωρεάν σπουδές που ροκανίζεται χρόνια τώρα από όλες τις κυβερνήσεις βαδίζει προς συντριπτικό χτύπημα. Και ταυτόχρονα, πειθάρχηση, χειραγώγηση, κατηγοριοποίηση εκπαιδευτικών και σχολείων μέσω αξιολόγησης.

Οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών, στις παρακάτω παραγράφους, θα περιγράψουμε τις βασικές διατάξεις του νομοσχεδίου, οι οποίες υπηρετούν το αντιδραστικό σχέδιο που αναφέραμε. Να σημειώσουμε μόνο, ότι μια σειρά «εξειδικεύσεις» θα έρθουν με νέους νόμους και εγκυκλίους (νόμος για την ΤΕΕ, συγκεκριμενοποίηση της διαδικασίας αξιολόγησης, της ακριβούς διαδικασίας εισαγωγής στην τριτοβάθμια, διάταξη για γενναία μείωση των εισακτέων κα.). Με άλλα λόγια, το όλο πλαίσιο θα γίνει ακόμα πιο ακραία αντιλαϊκό, ακόμα πιο αντιδραστικό στο αμέσως επόμενο διάστημα. Κατά την καταγραφή των διατάξεων του πολυνομοσχεδίου, προσπαθήσαμε να τις ομαδοποιήσουμε θεματικά.

ΛΥΚΕΙΟ

Καταρχάς, να διευκρινιστεί ότι οι αλλαγές που προβλέπονται στο πολυνομοσχέδιο αποτελούν το θεμέλιο του Νέου Λυκείου, όπως το σχεδιάζει η κυβέρνηση. Γι αυτό απουσιάζουν προειλημμένες αποφάσεις, οι οποίες από τη μια θα ολοκληρώσουν τους στρατηγικούς στόχους  συστήματος-κυβέρνησης και από την άλλη δεν βιάζονται χρονικά να τις γνωστοποιήσουν, επειδή θα αφορούν αρχικά τους μαθητές που θα φοιτήσουν το σχολικό έτος 2020-2021 στην Α΄ Λυκείου.

Συγκεκριμένα στο πολυνομοσχέδιο προβλέπεται:

Από το σχολικό έτος 2020-2021

Για την προαγωγή και απόλυση των μαθητών αυξάνεται ο Γενικός Μέσος Όρος(ΓΜΟ)από 9,5 σε 10. Κι ενώ αυτό εκ πρώτης όψεως φαίνεται ανώδυνο, το γεγονός ότι τα θέματα των εξετάσεων  για όλους τους τύπους  Λυκείου –όπως ρητά αναφέρεται στο πολυνομοσχέδιο- κατά 50% θα προέρχονται από Τράπεζα Θεμάτων Διαβαθμισμένης Δυσκολίας σημαίνει την αύξηση των μετεξεταστέων μαθητών. Η εμπειρία της εφαρμογής του μέτρου το 2013-2014 έδειξε αύξηση των μετεξεταστέων κατά 40%.

Άρα,  η Τράπεζα Θεμάτων θα μπορούσε να μετονομαστεί σε πραγματικό κόφτη των δικαιωμάτων των μαθητών στις σπουδές. Εάν μάλιστα λάβουμε υπόψη και την αύξηση των φροντιστηριακών μαθημάτων –όπως είχε γίνει και το 2013-2014- καταλαβαίνουμε το αδιέξοδο στο οποίο θα οδηγηθούν οι λαϊκές οικογένειες σε συνθήκες μαζικής ανεργίας, φτώχειας και εξαθλίωσης  που ήδη βιώνουν τα πλατιά λαϊκά στρώματα.

Παράλληλα, αξίζει να προσέξουμε δύο ακόμη σημεία:

1.  Εκπαιδευτικοί θα κληθούν να καταθέσουν θέματα σ αυτήν την Τράπεζα –η οποία θα χρηματοδοτηθεί και από το ΕΣΠΑ με  κάποια εκατομμύρια ευρώ- ενισχύοντας λογικές και πρακτικές επίπλαστου διαχωρισμού και κατηγοριοποίησης στον κλάδο.

2. Η Υπουργός άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο να ισχύσει η Τράπεζα Θεμάτων , εάν το  εγκρίνει το ΙΕΠ,  και για τους μαθητές που θα φοιτήσουν το 2020-2021 και στη Β΄ Λυκείου.

Για τους μετεξεταστέους του Ιουνίου η Τράπεζα-Κόφτης είναι αδυσώπητη,  καθώς για να προαχθούν ή να απολυθούν θα πρέπει στα γραπτώς εξεταζόμενα να γράψουν 10, δηλ. φαίνεται ότι τον Σεπτέμβριο δεν μετράει ο προφορικός βαθμός των τετραμήνων και για τα μαθήματα που δεν εξετάζονται γραπτά,  εάν ένας μαθητής-τρια έχει μέσο όρο τετραμήνων κάτω από 10,  το Σεπτέμβριο εξετάζεται προφορικά από επιτροπή του σχολείου και θα πρέπει σε αυτή την προφορική εξέταση να βαθμολογηθεί με 10 για να περάσει το μάθημα. Τα παραπάνω σαφώς δυσκολεύουν το Λύκειο για τα φτωχά και μικρομεσαία κοινωνικά στρώματα.

Είναι σίγουρο ότι αυξάνονται τα γραπτώς εξεταζόμενα μαθήματα, -τουλάχιστον κατά ένα σε κάθε τάξη- αλλά θα καθοριστεί με Υπουργική απόφαση ποια θα είναι αυτά,  όπως και το ωρολόγιο πρόγραμμα των τάξεων του Λυκείου. Καθορίζεται,  όμως,  ότι στον προσανατολισμό των ανθρωπιστικών σπουδών σε δύο χρόνια θα αντικατασταθεί η Κοινωνιολογία από τα Λατινικά. Κατά τη γνώμη μας η αοριστία σχετικά με τα διδασκόμενα ή τα γραπτώς εξεταζόμενα μαθήματα επίτηδες υπάρχει για να καλλιεργηθεί μια συντεχνιακή αλληλοφαγωμάρα μεταξύ των ειδικοτήτων και ενδεχόμενο παζάρεμα με το Υπουργείο. Η  πολιτική του διαίρει και βασίλευε που αποκρύπτει ότι επί της ουσίας όλοι οι εκπαιδευτικοί –ανεξαρτήτως ειδικότητας- θα υποστούν εργασιακά τις συνέπειες της απομαζικοποίησης του Λυκείου, ανεξάρτητα από πρόσκαιρες αυξομειώσεις των ωρών τους. Το ίδιο αποπροσανατολιστική είναι και η συζήτηση για την Κοινωνιολογία και τα Λατινικά, τον προοδευτικό ή τον συντηρητικό προσανατολισμό των Κυβερνήσεων της ΝΔ ή του ΣΥΡΙΖΑ.

Με σαφήνεια,  όμως,  ορίζεται ότι δίνεται έμφαση στην ερευνητική εργασία,  αρχής γενομένης από τα μαθήματα της Πολιτικής Παιδείας και της Πληροφορικής που η αξιολόγηση της θα προσμετράται κατά 50% στο βαθμό του β΄ τετραμήνου. Στο όνομα του ακαδημαϊσμού και της κριτικής προσέγγισης της γνώσης θα δυσκολέψει και θ αγχώσει παιδιά που δεν έχουν τα μέσα αλλά και το αντίστοιχο κοινωνικοπολιτισμικό κεφάλαιο να αντεπεξέλθουν και φυσικά θα σημάνει επιπλέον φόρτο εργασίας για τους εκπαιδευτικούς-πολυεργαλεία αλλά και θα αξιοποιηθεί και για την αξιολόγησή τους.

Στόχος  τους είναι η μαζική απόρριψη μαθητών και οι ακόμη μεγαλύτερες περικοπές  θέσεων εκπαιδευτικών, αυτό που ονομάζουν κυνικά «εξορθολογισμό».  Για αυτό από το σχολικό έτος 2020-2021 οι κατευθύνσεις θετικών Σπουδών και Υγείας συγχωνεύονται με αποτέλεσμα να θεσμοθετηθούν οι συνδιδασκαλίες Φυσικής και Χημείας. Για το Υπουργείο τα τμήματα των 17-18 μαθητών είναι «ολιγομελή και ασύμφορα» γι αυτό θέλει να  γίνουν 25αρια και βάλε, την ίδια στιγμή που ο κόσμος πληρώνει υπέρογκα ποσά στην «ποιοτική ιδιωτική εκπαίδευση» που πιστοποιεί την ποιότητά της με τα ολιγομελή τμήματα των 5-10 μαθητών. Για τον ίδιο λόγο καταργούνται και τα 7ωρα μαθήματα των κατευθύνσεων, χωρίς όμως να έχει οριστεί ακόμη σε τι μετατρέπονται. Επίσης,  από τη συγχώνευση των κατευθύνσεων δεν είναι ξεκάθαρο στο πολυνομοσχέδιο ότι οι υποψήφιοι θα επιλέγουν σχολές από δύο επιστημονικά πεδία. Οι επιλογές μπορεί να παραμένουν περιορισμένες όπως είχε γίνει από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Επιπλέον,  επανέρχονται τα μαθήματα αυξημένης βαρύτητας που θα προετοιμάσουν το έδαφος για τη δεύτερη βάση εισαγωγής που θα απαιτούν οι Πανεπιστημιακές Σχολές,  σε μία τριετία, όπως φαίνεται.

Τέλος, οι μαθητές θεωρητικής κατεύθυνσης στη Γ’ Λυκείου θα παρακολουθήσουν υποχρεωτικά και μαθηματικά, και οι των άλλων κατευθύνσεων θα παρακολουθήσουν ιστορία (λογική «κόντρα» μαθήματος),που αντικειμενικά θα τους επιβαρύνει με επιπλέον φόρτο εργασίας και θα προσθέσει ακόμη ένα εμπόδιο στην προσπάθειά πρόσβασης στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση. 

ΕΘΝΙΚΟ ΑΠΟΛΥΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ

Πολύς λόγος γίνεται για το Εθνικό Απολυτήριο, το οποίο θα αφορά τους μαθητές που θα φοιτήσουν στην Α΄ Λυκείου το Σεπτέμβριο του 2020. Οι λεπτομέρειές του δεν περιέχονται σε αυτό το νομοσχέδιο αλλά η κυβέρνηση μας έχει προετοιμάσει για την βασική του στόχευση. Θα προσμετράται ο βαθμός και των τριών τάξεων του Λυκείου, με διαφοροποιημένο ποσοστό και θα είναι αναγκαίο και πιστοποιητικό γλωσσομάθειας για την απόκτηση του Εθνικού Απολυτηρίου –είτε από ιδιωτικό φορέα είτε το Κρατικό που θα δίνουν οι μαθητές χωρίς εξέταστρα.  Εντατικοποίηση, εξόντωση των 15άρηδων, βαθμοθηρία και στο βάθος απόρριψη των περισσότερων. Το κράτος δίνει σαφές μήνυμα στους νεολαίους: Κάνε όνειρα και οι κυβερνήσεις  ξέρουμε πώς θα τα γκρεμίσουμε.  Ακόμη,  η υποχρεωτικότητα της γλωσσομάθειας εκτός από την εντατικοποίηση και τα φροντιστήρια κλπ. θα δυσκολέψει και παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην εκμάθηση ξένων γλωσσών.

Το σημαντικότερο όλων σε βάθος τριετίας(;) έχει εξαγγελθεί μείωση των εισακτέων σε πολύ μεγάλο ποσοστό που θα υλοποιηθεί με την υιοθέτηση των προτάσεων των Πανεπιστημίων και τη διπλή βάση εισαγωγής: το 10 του κράτους και την μεγαλύτερη βάση που θα ορίζει η κάθε σχολή.

Για εμάς το Πολυνομοσχέδιο και οι νόμοι ή οι υπουργικές αποφάσεις που θα ακολουθήσουν έχουν ως στόχο τον έλεγχο της ροής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και της κατανομής του εργατικού δυναμικού. Θα προσπαθήσουν να κάνουν ακόμα πιο ταξικό το Λύκειο, που θα αποθαρρύνει και θα απορρίπτει τους πολλούς και θα τους στρέφει στην επαγγελματική κατάρτιση κατακρεουργώντας το δικαίωμα στις σπουδές. Για αυτούς τους λόγους το νομοσχέδιο δεν είναι μόνο εκπαιδευτικό είναι εκδικητικό για όλους τους εργαζόμενους και τα παιδιά τους, τα παιδιά μας. Γι αυτό πρέπει έτσι να ειδωθεί και να απαντηθεί η ανατροπή του από τον λαό.

ΕΠΑΛ

Τα ΕΠΑΛ μπορεί να τα περιμένει το δικό τους «μαρτύριο» (ιδιαίτερος νόμος), ωστόσο, η διάταξη περί ηλικιακού ορίου εγγραφής τα 17 χρόνια αποκλείει απόφοιτους ΕΠΑΛ που θέλουν να παρακολουθήσουν άλλη ειδικότητα αλλά και απόφοιτους ΓΕΛ. Η διάταξη προοιωνίζει μια κατεύθυνση ενίσχυσης μεταλυκειακών δομών κατάρτισης και –όπως δείχνουν οι πρώτες αναφορές- οδηγεί σε άμεση μείωση του μαθητικού πληθυσμού στα ΕΠΑΛ περίπου 40%! Με ό,τι αυτό συνεπάγεται τόσο για το «δωρεάν» για τους μαθητές όσο και για τις μαζικές υπεραριθμίες εκπαιδευτικών που θα προκύψουν. Ταυτόχρονα, καταργούνται τα απογευματινά ΕΠΑΛ.

ΓΥΜΝΑΣΙΟ

Οι αλλαγές για το γυμνάσιο στοχεύουν, μέσα από τη μεγαλύτερη εντατικοποίηση και όρθωση επιπλέον εξεταστικών φραγμών στην παραπέρα αποθάρρυνση των μαθητών και στην ώθησή τους να εγκαταλείπουν την εκπαιδευτική διαδικασία μια ώρα γρηγορότερα ακόμα και από τη θεσμοθετημένη υποχρεωτική εκπαίδευση, στην οποία βέβαια υπάρχει ήδη διαρροή. Η εκπαίδευση ταυτίζεται με τις εξετάσεις και τον απορριπτικό τους χαρακτήρα: «… με κύριο στόχο την ενίσχυση της γενικής παιδείας και την οργάνωση της παρακολούθησης και μελέτης των μαθημάτων, μέσω της διαμόρφωσης ενός συνεκτικότερου πλαισίου αξιολόγησης της επίδοσης των μαθητών», όπως ρητά αναφέρεται σε πολλά  σημεία της εισηγητικής έκθεσης του νομοσχεδίου.

Την ίδια ώρα αναπαράγουν τη λογική που καλλιεργείται εδώ και χρόνια για βασικά (που εξετάζονται) και δευτερεύοντα μαθήματα, για ισχυρές και «υποδεέστερες» ειδικότητες (που κινδυνεύουν), να βγει αυτό το μάθημα και να μπει το άλλο (και με μπόλικες δόσεις δήθεν επιστημονισμού), διαιωνίζοντας ένα εμφυλιοπολεμικό κλίμα ανάμεσα στους συναδέλφους.

Συγκεκριμένα:

·         Το πρώτο τετράμηνο θα εξετάζονται γραπτά όλα τα μαθήματα (ωριαία εξέταση) εκτός από μουσική, καλλιτεχνικά και γυμναστική. Στα γραπτώς εξεταζόμενα μαθήματα υπάγονται τώρα και η τεχνολογία και η πληροφορική.

·         Το δεύτερο εξάμηνο επίσης θα εξετάζονται γραπτά όλα τα μαθήματα. Μέχρι τώρα τα μαθήματα που εξετάζονταν στις προαγωγικές/ απολυτήριες εξετάσεις του Ιούνη δεν εξετάζονταν γραπτά το β’ τετράμηνο.  Άρα επιπλέον εξετάσεις σε μαθήματα. Η δυνατότητα του καθηγητή να δώσει συνθετική δημιουργική εργασία στα μαθήματα της ομάδας Β’ (αυτά που δεν εξετάζονται τον Ιούνη) που προβλεπόταν ήδη, γίνεται υποχρεωτική για την Πληροφορική.

·         Τα εξεταζόμενα μαθήματα του Ιούνη θα αυξηθούν από 4(;) σε 7 (;). Δηλ. στη Νεοελληνική Γλώσσα και Γραμματεία (ήτοι Γλωσσική Διδασκαλία + Νεοελληνική Λογοτεχνία), Ιστορία, Μαθηματικά, Φυσική σχεδιάζουν να προσθέσουν την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία (ήτοι Αρχαία Ελληνική Γλώσσα + Αρχαία Ελληνικά Κείμενα από Μετάφραση), τη Βιολογία και τα Αγγλικά.

Έτσι, τα 5 στην πραγματικότητα γραπτώς εξεταζόμενα μαθήματα αυξάνονται σε 9, αφού η εισαγωγή ενός κοινού τίτλου και ότι οι μαθητές, αντί να εξετάζονται σ’ ένα μάθημα για ένα δίωρο, θα εξετάζονται σε δυο μαθήματα μέσα σε ένα τρίωρο, προσπαθεί να αποκρύψει ότι άλλο μάθημα η Γλώσσα κι άλλο η Λογοτεχνία, άλλο τα Αρχαία κι άλλο η Οδύσσεια. 

·         Για την προαγωγή ή απόλυση των μαθητών διατηρείται η βάση του 10 ανά μάθημα ή το 13 ως Μ.Ο. ετήσιας επίδοσης.  Διαφορετικά ο μαθητής παραπέμπεται σε επαναληπτικές εξετάσεις. Επαναφέρεται, όμως, το όριο των 4 μαθημάτων που είχε καταργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν κάποιος μαθητής έχει μείνει σε περισσότερα από 4 μαθήματα, δεν έχει δικαίωμα επανεξέτασης και χάνει τη χρονιά του.

·         Τέλος, οι επαναληπτικές εξετάσεις θα διεξάγονται, όπως και προ ΣΥΡΙΖΑ, τον Σεπτέμβρη. Είναι αλήθεια ότι η επανεξέταση των μαθητών τον Ιούνιο, λίγες μέρες μόλις μετά από την πρώτη εξέτασή τους κι αφού έχει προηγηθεί «πρόγραμμα υποστηρικτικής διδασκαλίας 5-10 διδακτικών ωρών»  (συνήθως στην πράξη δεν ξεπερνά το 1ή 2 δίωρα) για κάθε μάθημα στο οποίο έχει παραπεμφθεί μαθητής, αποτελεί σκέτη κοροϊδία. Δεν πιστεύει κανείς ότι είναι δυνατόν ελλείψεις, αδυναμίες, κενά ολόκληρης χρονιάς να καλυφθούν σε 2 ώρες.  Ωστόσο και η παραπομπή στο Σεπτέμβρη, χωρίς καμιά μέριμνα από τη μεριά της πολιτείας, εναποθέτει την ευθύνη για την προετοιμασία των μαθητών αποκλειστικά στους ίδιους και στις οικογένειές τους, μ’ ό,τι αυτό συνεπάγεται.

ΔΗΜΟΤΙΚΟ

·      Προβλέπεται ως ελάχιστο όριο μαθητών ανά τμήμα να είναι 20 μαθητές ενώ το ανώτερο 26.

Αν αποφασίσουν να εφαρμόσουν το άρθρο απαρέγκλιτα, θα γίνουν αθρόες συγχωνεύσεις τμημάτων και σχολείων. Το συγκεκριμένο μέτρο, που για πρώτη φορά ορίζει ελάχιστο όριο μαθητών ανά τάξη, συνδυάζεται με το Προεδρικό Διάταγμα 79/2017 που προβλέπει υποχρεωτικές μετακινήσεις μαθητών με συνοπτικές διαδικασίες.

Για παράδειγμα 12/θέσιο σχολείο που θα έχει 38 εγγραφές, δεν μπορεί να δημιουργήσει δύο τμήματα των 19 μαθητών, αλλά θα δημιουργήσει ένα τμήμα των 26 παιδιών ενώ για τα υπόλοιπα 12, σύμφωνα με το Π.Δ 79/2017, θα εγγραφούν σε όμορα σχολεία κι όχι σε αυτό που δικαιωματικά ανήκουν! Έτσι, λοιπόν, θα καταργούνται τμήματα, θα συγχωνεύονται σχολεία, οι εκπαιδευτικοί θα βγαίνουν υπεράριθμοι ενώ μαθητές δε θα έχουν στην πράξη το δικαίωμα να εγγραφούν στο σχολείο της γειτονιάς τους!

·      Εισάγονται νέα «Νέοι θεματικοί κύκλοι-ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ» στο Δημοτικό.

Δε διευκρινίζεται ο τρόπος που θα εισαχθούν στα πλαίσια του ωρολόγιου προγράμματος. «Οι νέοι θεματικοί κύκλοι-Εργαστήριο Δεξιοτήτων» από μόνοι τους αποτελούν μια σοβαρή αντιδραστική ιδεολογική παρέμβαση στους μαθητές του Δημοτικού αλλά και του Γυμνασίου, αφού εισάγεται κι εκεί.

ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΑΓΩΓΗ

Η αναφορά του πολυνομοσχέδιου στην προσχολική αγωγή έχει να κάνει με την εισαγωγή των μαθημάτων αγγλικών, πληροφορικής και φυσικής αγωγής στο Νηπιαγωγείο. Αυτό δείχνει πως δεν ήταν διόλου ξεκάρφωτη η αναφορά της Υπουργού σε «μαθήματα που γίνονται στο νηπιαγωγείο» και όχι σε άγνοια του αναλυτικού προγράμματος το οποίο αναφέρεται σε «σύνολο δραστηριοτήτων».

Ιδιαίτερα η εισαγωγή αγγλικών και πληροφορικής θα σχολειοποιήσει το πρόγραμμα του νηπιαγωγείου, θα διασπάσει αναγκαστικά το πρόγραμμα και θα θέσει επί του πρακτέου ζητήματα ωραρίου και χρονικής παραμονής των νηπιαγωγών στο χώρο του σχολείου (θα λογαριάζεται χρόνος εργασίας ή διδασκαλίας για την/τον νηπιαγωγό ο χρόνος που θα απασχολούνται τα νήπια από τις ειδικότητες ;).

Μόνο τρεις χώρες στην ΕΕ ακολουθούν αυτό το παράδειγμα που στην ουσία θέτει την λογική των επιδόσεων στα μαθήματα από πολύ νωρίς με επιπτώσεις στα νήπια που δεν έχουν ακόμη αξιολογηθεί ολοκληρωμένα. Ή καλύτερα μπορεί κανείς να υποθέσει που οδηγούν!

Όσον αφορά την φυσική αγωγή είναι γνωστό πως η λεγόμενη ψυχοκίνηση αποτελεί βασικό στοιχείο της όποιας δραστηριότητας του προγράμματος του νηπιαγωγείου που θα μπορούσε σε αυτή τη βάση να οργανωθεί με μεγαλύτερη συστηματικότητα χωρίς αυτό να συνεπάγεται την εισαγωγή της ως μάθημα.

Αν εξ άλλου το Υπουργείο –και ο κάθε Υπουργός- τόσο κόπτονται για την καλή φυσική κατάσταση των μαθητών του νηπιαγωγείου γιατί στοιβάζουν τα νήπια σε αίθουσες που τα τετραγωνικά τους, οι –ανύπαρκτοι- βοηθητικοί χώροι, τα ανεπαρκή εποπτικά μέσα, τα ασφυκτικά προαύλια, καθόλου δεν ευνοούν τον στόχο της φυσικής αγωγής και υγιεινής;

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ-Νέοι θεματικοί κύκλοι στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο

Αντιδραστικό ιδεολογικό γιουρούσι στη συνείδηση της νέας γενιά

Το «Εργαστήριο Δεξιοτήτων - Νέοι θεματικοί κύκλοι» που εισάγει το πολυνομοσχέδιο-λαιμητόμος στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο, είναι μια σοβαρή ιδεολογική παρέμβαση στη συνείδηση της νέας γενιάς, ένα αντιδραστικό ιδεολογικό γιουρούσι.

Η εκπαίδευση, έτσι κι αλλιώς, έχει ως στόχο τη διαιώνιση του ταξικού συσχετισμού, την αναπαραγωγή της κυρίαρχης ιδεολογίας του οικονομικοκοινωνικού συστήματος που υπηρετεί: εξωραΐζει τις αρχές και τις αξίες του συστήματος αυτού, διαπαιδαγωγεί τις νέες γενιές, τις πλάθει ευέλικτες, πειθήνιες και ευεπίφορες στα κελεύσματα και τους σχεδιασμούς του.

Η κυβέρνηση διδάσκει την πολιτική της. Θέλει τη νεολαία υποταγμένη γιατί την προετοιμάζει για τον εργασιακό μεσαίωνα που επιχειρεί να επιβάλει. Επιλέγει να μη μείνει στη γενικόλογη αστική διαπαιδαγώγηση. Μετατρέπει σε διδακτικά αντικείμενα ό,τι υπηρετεί τις προτεραιότητες που θέτει το σύστημα σήμερα και τα ιδεολογήματα που παρήγαγε στην κρίση του, στις σισύφειες προσπάθειες «ανάπτυξης» του, στα πλαίσια των άγριων ανταγωνισμών του αλλά και της νίκη του πάνω στην εργατική τάξη. Τα ιδεολογήματα αυτά είναι τόσο αντιδραστικά και ολέθρια όσο και οι πράξεις του.

Θεματικοί Κύκλοι του Εργαστηρίου Δεξιοτήτων, όπως αναφέρονται στο πολυνομοσχέδιο, περιλαμβάνουν: «Αυτομέριμνα, Ασφάλεια και πρόληψη, Διατροφή, Σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, Πρόληψη εξαρτήσεων, Ψυχική υγεία, Κλιματική Αλλαγή, Οικολογική συνείδηση, Αειφόρος ανάπτυξη, Φυσικές καταστροφές, Παγκόσμια τοπική κληρονομιά, Ανθρώπινα δικαιώματα, Εθελοντισμός, Αλληλοσεβασμός και διαφορετικότητα, Δράσεις δημιουργικότητας και καινοτομίας, Νεανική Επιχειρηματικότητα, Ρομποτική, STEM/STEAM, Νέες τεχνολογίες, Γνωρίζω τα επαγγέλματα». Διακρίνουμε τέσσερις ομάδες. Η πρώτη αφορά στη διαμόρφωση της προσωπικότητα των μαθητών, η δεύτερη στο περιβάλλον, η τρίτη σε ζητήματα κοινωνικής δράσης και η τελευταία σε ζητήματα παραγωγής. Η ορολογία είναι γνωστή. Την ακούμε στις ειδήσεις και τις αναλύσεις των Μέσων Μαζικής Παραπληροφόρησης και στα διαγγέλματα.

Αυτό το σύστημα που κάθε πλευρά της ανθρώπινης ζωής, κοινωνικής και προσωπικής, την έχει κάνει εμπόρευμα, που τα αδιέξοδά του τα χώνει στα μυαλά των ανθρώπων ως δικά τους αδιέξοδα είναι η βάση των προσωπικών προβλημάτων της νεολαίας. Το σύστημα και οι κυβερνήσεις του προωθούν τα ναρκωτικά, την πορνεία, την ανασφάλεια. Τις αιτίες των προβλημάτων που οξύνονται θέλει να συγκαλύψει διδάσκοντας ότι όλα είναι ζητήματα διαπαιδαγώγησης. Στα πλαίσια αυτά, ο κόσμος που πεινά θα διδάσκεται τις αρχές σωστής διατροφής. Τα παιδιά των ανέργων θα διδαχτούν επιχειρηματικότητα σε μια χώρα που δεν παράγει ούτε καρφίτσα και θα εμπεδώσουν την αρχή ότι η εργασία είναι ζήτημα προσωπικών ικανοτήτων. Θα διδάσκονται εθελοντισμός αντί για διεκδίκηση. Μη ξεχνάμε το υπουργείο υγείας, που εν μέσω πανδημίας, καλούσε εθελοντές γιατρούς αντί να κάνει διορισμούς. Θα ήταν αστεία όλα αυτά, αν δεν έπαιζαν με ανθρώπινες ζωές.

«Χτίσε νέες ιδέες, δώσε νέες λύσεις», είναι το μότο της αιτιολογικής έκθεσης. Που σημαίνει πως όλα είναι ατομική υπόθεση. Αποκρύπτουν ποια είναι η γενεσιουργός αιτία των κοινωνικών προβλημάτων και ότι η απάντηση δεν μπορεί να έρθει μέσα από ένα δίωρο μάθημα ή ένα project. Το ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ με τους Νέους Θεματικούς Κύκλους προστίθενται, αρχικά πιλοτικά, στο υποχρεωτικό ωρολόγιο πρόγραμμα Δημοτικών και Γυμνασίων. Σκοπός, η «ενίσχυση της καλλιέργειας ήπιων δεξιοτήτων, δεξιοτήτων ζωής και δεξιοτήτων τεχνολογίας και επιστήμης στους μαθητές…». Οι δεξιότητες για τις οποίες  γίνεται λόγος, πρακτικά, σημαίνουν ταχύρρυθμη εκπαίδευση των νέων σε αντικείμενα που σε αυτή τη φάση το σύστημα χρειάζεται. Όποια μόρφωση παρέχει είναι επιδερμική.

Σύμφωνα με τον νόμο, το πιλοτικό πρόγραμμα εξυπηρετεί διττό σκοπό: «Αφενός την ενίσχυση της βιωματικής και ανακαλυπτικής μάθησης, με στόχο την πιο άμεση και ενεργή συμμετοχή των μαθητών στην τάξη… και αφετέρου την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών σε μεθοδολογίες εργαστηριακής (μη τυπικής) προσέγγισης της διδασκαλίας». Οι εκπαιδευτικοί-πολυεργαλείο, αφού χειρίστηκαν την τηλεκπαίδευση, μπορούν να κάνουν τα πάντα. Θα ακολουθήσει η αξιολόγησή τους. Έτσι κι αλλιώς, η μέθοδος διδασκαλίας είναι η διδασκαλία του συστήματος.     

Όλα αυτά, τα «ωραία και… θαυμαστά», εισάγονται στο υποχρεωτικό ωρολόγιο πρόγραμμα Δημοτικών και Γυμνασίων με την αχανή και ανερμάτιστη διδακτέα ύλη που ήδη πιέζει εκπαιδευτικούς και μαθητές. Το πολυνομοσχέδιο δε μας διαφωτίζει για το πώς θα ενταχθούν. Η εντατικοποίηση είναι βέβαιη.

Τέλος, το όλο πρόγραμμα θα δώσει την ευκαιρία και για κάποια «δωράκια» κέρδους σε  «ημέτερους» που θα στήνουν σεμινάρια, ημερίδες, επιμορφώσεις στις πλάτες μαθητών- εκπαιδευτικών.

Ευτυχώς, για τον λαό και τη νεολαία, η γνώση δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα της επιστήμης και της τεχνολογίας ούτε μόνο παράγωγο των εκπαιδευτικών θεσμών. Η γνώση παράγεται και στην εργασία και στην κοινωνική ζωή-ταξική πάλη. Στους αγώνες βρίσκεται η ελπίδα, αυτές θα διεκδικήσουν λύσεις.

ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΟΙΝΕΣ

Στο όνομα της ασφάλειας και της αντιμετώπισης του «σχολικού εκφοβισμού», η κυβέρνηση δίνει μεγάλη έμφαση στη θέσπιση και εφαρμογή εσωτερικού κανονισμού λειτουργίας των σχολικών μονάδων και στην αυστηροποίηση των ποινών (επαναφορά τριήμερης και πενθήμερης αποβολής).

Καταρχάς, πρέπει να επισημάνουμε ότι ένα προηγούμενο διάστημα έχει διαμορφωθεί με τη βοήθεια των ΜΜΕ και με αφορμή μεμονωμένα περιστατικά μία επίπλαστη εικόνα και ένα ψευδές αφήγημα ότι στα σχολεία παρατηρούνται σε μαζική κλίμακα ανάρμοστες ή και έντονα παραβατικές συμπεριφορές, πολλαπλά φαινόμενα bulling κλπ. Η εικόνα αυτή στοχοποιεί και απαξιώνει  από τη μια πλευρά τη μαθητική νεολαία και από την άλλη ενοχοποιεί έμμεσα τους εκπαιδευτικούς ως ανεπαρκείς ή πλημμελείς στην αντιμετώπιση παρόμοιων φαινομένων. Έτσι, οι διατάξεις του πολυνομοσχεδίου έρχονται ως ώριμο φρούτο και η κρατική παρέμβαση προβάλλεται ως αναγκαία. Ο τίτλος –στόχος στο πολυνομοσχέδιο «ασφάλεια  στο σχολείο» είναι προκλητικός για τη νεολαία και τους εργαζόμενους εκπαιδευτικούς. Δεν επιδιώκουν την ασφάλεια των μαθητών από την υποτιθέμενη διογκωμένη «σχολική παραβατικότητα» αλλά επιχειρούν να «θωρακίσουν» την δική τους αντιλαϊκή πολιτική στην εκπαίδευση από τις μαθητικές- αρχικά- αντιδράσεις. Διαμαρτυρίες, αποχές από τα μαθήματα, καταλήψεις, πορείες, που με τη συστημική λογική παρεμποδίζουν την εύρυθμη λειτουργία του σχολείου, θα εντάσσονται στην μαθητική  παραβατικότητα και θα αντιμετωπίζονται «κατάλληλα» σύμφωνα με τις διατάξεις του επιβαλλόμενου εσωτερικού κανονισμού. Και,  γενικότερα, να επιβάλουν ένα κλίμα ασφυκτικού ελέγχου και συνεχούς εποπτείας της μαθητικής νεολαίας  στην εκπαίδευση.

Στο πολυνομοσχέδιο, στο όνομα της «αυτονομίας και της δημοκρατίας» προβλέπεται η διαμόρφωσή του εσωτερικού κανονισμού από όσους συμμετείχαν ως τώρα και στο σχολικό συμβούλιο (διευθυντής, εκπαιδευτικοί, εκπρόσωποι του δήμου, γονέων και προεδρείου 15μελούς). Ο κανονισμός αυτός θα εγκρίνεται από τον αρμόδιο Συντονιστή και τον Διευθυντή Εκπαίδευσης (τόσο αυτόνομα και τόσο δημοκρατικά!). Παράλληλα το Υπουργείο (άρθρο 37) «με απόφαση του Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων, μετά από εισήγηση του Ι.Ε.Π. μπορεί να εκδίδεται πρότυπος κανονισμός λειτουργίας των σχολικών μονάδων, με τον οποίο προσδιορίζονται οι άξονες αναφοράς και ειδικότεροι κανόνες σχετικά με την οργάνωση και λειτουργία της σχολικής μονάδας, τη συνεργασία με τους γονείς και κηδεμόνες και τους συλλόγους τους καθώς και με τα μαθητικά συμβούλια, θέματα συμπεριφοράς των μαθητών και μαθητριών και αρμονικής συνεργασίας μεταξύ των μελών της σχολικής μονάδας εν γένει, καθώς και κάθε άλλο σχετικό θέμα». Άρα, ο εσωτερικός κανονισμός ενισχύει τον ασφυκτικό κρατικό έλεγχο σε όλες τις πτυχές της σχολικής ζωής.

Για το ζήτημα των ποινών και της αναγραφής της διαγωγής στα πιστοποιητικά σπουδών.

Σ’ αυτό το θέμα υπάρχουν τουλάχιστον δύο όψεις: Η πρώτη αφορά τη συζήτηση που είχε ανοίξει το προηγούμενο διάστημα για το ανάλογο νομοθετικό πλαίσιο και τη χαλάρωση στις ποινές που έφερε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Και η κίνηση της κυβέρνησης της ΝΔ έρχεται να «διορθώσει» για κάποιους το σχολείο- «ξέφραγο αμπέλι» του ΣΥΡΙΖΑ ή να «συντηρητικοποιήσει» για κάποιους άλλους τη σχολική ζωή. Αυτό όμως είναι ψευτοδίλημμα, γιατί καμία συστημική κυβέρνηση ούτε η προηγούμενη  ούτε η τωρινή έχουν τη βούληση να αναδείξουν τα αίτια που προκαλούν συμπεριφορές που χρήζουν «αντιμετώπισης» και πολύ περισσότερο, γιατί η δική τους πολιτική, οικονομική, κοινωνική και εκπαιδευτική προκαλεί τέτοιου είδους συμπεριφορές.

Και η δεύτερη όψη σχετίζεται με την αναγκαία παρακάτω  διάκριση: Από τη μια,  το πλαίσιο ποινών και η διαγωγή, που είναι επακόλουθο τους, είναι ένας κατασταλτικός μηχανισμός που στιγματίζει, απαξιώνει και προσπαθεί να επιβάλει την πειθάρχηση και την υποταγή των μαθητών στο ταξικό σχολείο της απόρριψης. Και από την άλλη, είναι υπαρκτή η ανάγκη να τίθενται όρια στις συμπεριφορές των παιδιών και των εφήβων, όρια που γίνονται αντιληπτά ως ένδειξη πραγματικού ενδιαφέροντος των εκπαιδευτικών προς τα παιδιά. Αυτό το ενδιαφέρον δεν έχει καμία σχέση με την προσπάθεια και αυτής της κυβέρνησης, που και μέσω του πολυνομοσχεδίου επιδιώκει να καταστήσει τους εκπαιδευτικούς ιμάντες προώθησης-εφαρμογής της αντιμαθητικής-αντιλαϊκής της πολιτικής και σύγχρονους παιδονόμους  για την «απείθαρχη» νεολαία.

ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΕΣ

Όσον αφορά το ζήτημα των αναπληρωτών το νομοσχέδιο συνεχίζει και επεκτείνει την ίδια πολιτική που ίσχυε και εφαρμοζόταν και μέχρι τώρα. Δηλαδή της συνέχισης της πολιτικής της αδιοριστίας, της εφαρμογής του προσοντολογίου αλλά και της αντιμετώπισης των αναπληρωτών σαν εργαζόμενων β’ κατηγορίας.

Η ανακοίνωση για καθιέρωση των διπλών μορίων στα δυσπρόσιτα θέλουν να παρουσιάζεται σαν την «διόρθωση» της αδικίας του νόμου Γαβρόγλου. Γνωρίζουμε πολύ καλά, όμως, ότι η πραγματικότητα και το δούλεμα των αναπληρωτών παραμένει η ίδια. Δηλαδή η δουλειά 9 μήνες τον χρόνο μάξιμουμ, τα λειψά δικαιώματα, το αέναο κυνήγι για το μάζεμα των μορίων και ο ανταγωνισμός που φέρνει αυτό.

Επίσης η επαναφορά της τιμωρίας, σε δυο χρόνια, αν δεν παρουσιαστεί ο αναπληρωτής στην θέση για την οποία προσλήφθηκε και σε τρία(!) χρόνια, αν δεν παρουσιαστεί για θέση από ειδική πρόσκληση, θέλει να επιβάλει την «ατομική» ευθύνη του εκπαιδευτικού για την μη κάλυψη μιας κενής θέσης. Το ότι παρουσιάζεται σαν μια απάντηση στον κόσμο που δεν «επιλέγει» να πάει στα δυσπρόσιτα και απομακρυσμένα νησιά δείχνει την πολιτική λογική με την οποία κινούνται. Δηλαδή ρίξιμο της ευθύνης στους εκπαιδευτικούς, επειδή δεν μπορούν να ζήσουν με 6 ή 7 πενιχρούς μισθούς και μακριά από τις οικογένειές τους. Σύμφωνα με την κυβέρνηση οι αναπληρωτές πρέπει να τα δέχονται όλα, καθώς και να είναι έτοιμοι να δουλέψουν οποιαδήποτε στιγμή και αν τους πάρουν (φέτος είχαμε προσλήψεις τον Μάρτιο) και όπου τους πάρουν!

Κι όλα αυτά με δεδομένα όσα αναφέρθηκαν σε προηγούμενες παραγράφους σε σχέση με τον περιορισμό προσωπικού που θα προκύψει τόσο μέσω των ορίων τμημάτων στα δημοτικά, όσο και μέσω της συρρίκνωσης των ΕΠΑΛ, που θα φέρει το ηλικιακό όριο. Ακόμα πιο άπιαστο το όνειρο του διορισμού!

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Σε ότι αφορά την αξιολόγηση η Υπουργός έχει δηλώσει ότι πρώτα (Σεπτέμβρης 2020) θα ξεκινήσει η αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας και έπειτα θα ακολουθήσει η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών (Σεπτέμβρης 2021). Φυσικά να σημειώσουμε ότι η παγίωση της τηλε-«εκπαίδευσης» είναι από μόνη της μια διαδικασία αξιολογική (άτυπα).

Για την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας το νομοσχέδιο την χωρίζει στα δύο μέρη: τη αυτοαξιολόγηση (εσωτερική) και την εξωτερική. Για την πρώτη αναφέρει ότι πραγματοποιείται από τον σύλλογο διδασκόντων με ευθύνη του Διευθυντή και σε συνεργασία με τον Συντονιστή. Μέσα σε αυτήν πρέπει να συμπεριληφθούν όλοι οι στόχοι που είχαν τεθεί, οι δράσεις που υλοποιήθηκαν, οι δυσκολίες που αντιμετωπίστηκαν καθώς και ο βαθμός επίτευξης των στόχων αυτών. Πρόκειται δηλαδή για την «εικόνα» του σχολείου, άρα και την θεσμοθέτηση του Διευθυντή του σχολείου σαν άτυπου αξιολογητή των συναδέλφων αλλά και σαν τον παράγοντα πίεσης για ανάληψη περαιτέρω καθηκόντων και εντατικοποίησης της δουλειάς στο σχολείο. Νομιμοποιεί επίσης και την εξωτερική αξιολόγηση που έπεται. Σύμφωνα με αυτήν ο Συντονιστής, λαμβάνοντας υπόψη τον «απολογισμό της σχολικής μονάδας», συντάσσει τις δικές του παρατηρήσεις οι οποίες μεταβιβάζονται στο ΠΕ.Κ.Ε.Σ και εν τη συνέχεια κεντρικά.

Να επισημάνουμε ξανά ότι η αξιολόγηση χρησιμοποιείται σαν ένα πολυεργαλείο από το σύστημα. Αποδέκτες έχει τους εκπαιδευτικούς, προκειμένου να τους μετατρέψει σε πειθήνιους χωρίς δυνατότητες αντιδράσεων, να εντατικοποιήσει την εργασία τους. Χρησιμοποιείται επίσης για το κλείσιμο, την συγχώνευση σχολικών μονάδων, αν αυτό κριθεί «αναγκαίο». Η αξιολόγηση, όμως, στοχεύει και στο «τελικό προϊόν» της εκπαίδευσης: το μαθητή. Ο εκπαιδευτικός πρέπει δηλαδή να μετατραπεί σε ιμάντα μεταβίβασης όλης της αντιδραστικής αστικής ιδεολογίας, να μάθει στον μαθητή στις «αξίες» του συστήματος, τον ανταγωνισμό και τον ατομικό δρόμο. Να τον πείσει ότι η εύρεση εργασίας αύριο, πρέπει να είναι μια ατομική υπόθεση. Για αυτό άλλωστε θεωρούμε την αξιολόγηση ένα κομβικό κομμάτι της αντιπαράθεσης του εκπαιδευτικού κινήματος με τις κυβερνήσεις.

Πρότυπα - Πειραματικά

Στο πολυνομοσχέδιο δίνεται αρκετό βάρος στα πρότυπα και στα πειραματικά σχολεία. Η κυβερνητική επιλογή και τάση του συστήματος είναι να ενισχυθούν τα σχολεία αυτά, τόσο ως προς τον αριθμό τους , όσο και ως προς το ειδικό τους βάρος. Για αυτό και οι διατάξεις για τα σχολεία αυτά είναι αρκετά εκτεταμένες. Ο λόγος είναι διπλός και βασίζεται σε δύο παράγοντες, οι οποίοι αλληλοσυμπλέκονται:

·         Ο ένας είναι η ενίσχυση μιας λογικής κατηγοριοποίησης σχολείων και εκπαιδευτικών, μια λογική που έχει τόσο πολιτικές όσο και ιδεολογικές προεκτάσεις.

·         Ο δεύτερος είναι ότι αυτά τα σχολεία αποτελούν (ήδη) πραγματικά… πρότυπα εφαρμογής της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων και… εργαστήρια πειραματισμού στις νέες αντιλαϊκές επιδιώξεις του συστήματος. Η αυστηρή πολλαπλή και εξωτερική αξιολόγηση (είναι χαρακτηριστικό ότι αναφέρεται συγκεκριμένα ότι «Ο Συντονιστής Εκπαιδευτικού Έργου αξιολογεί την επιστημονική και διδακτική επάρκεια του εκπαιδευτικού, ύστερα από συνολική εκτίμηση του έργου του, η οποία περιλαμβάνει παρατήρηση της διδασκαλίας στην τάξη και εκτίμηση του φακέλου με τις εργασίες και το διδακτικό υλικό, που ο εκπαιδευτικός παραχωρεί στους μαθητές») στα Π.Σ και στα ΠΕΙ.Σ θα αποτελέσει τη γέφυρα για την εφαρμογή αντίστοιχων διατάξεων σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.  Δεν είναι, επίσης, τυχαία η ανυπαρξία οργανικών θέσεων στα σχολεία αυτά.

Αυτό προωθούν με το πολυνομοσχέδιο: Μια παιδεία ταξική - για λίγους και εκλεκτούς.
Προσαρμοσμένη στον εργασιακό μεσαίωνα που επιχειρούν να επιβάλλουν. 

·        Τα σωματεία των εκπαιδευτικών να διοργανώσουν Γενικές Συνελεύσεις και σε ανοιχτούς χώρους (προαύλια σχολείων) για να αποφασιστούν κινητοποιήσεις.

·        Όχι συμβολικές κινήσεις - εκδηλώσεις. Αλλά ανοιχτές συγκεντρώσεις - διαδηλώσεις με ασφάλεια και τα απαραίτητα μέτρα προστασίας.

·        Να αποφασιστεί ΑΠΟΧΗ από κάθε Τηλε-(εκπαίδευση, επιμόρφωση) του υπουργείου. Η στήριξη των μαθητών μας και των οικογενειών τους είναι ο κοινός αγώνας για να μη περάσει το νομοσχέδιο σφαγείο δικαιωμάτων.

Μαζί με γονείς και μαθητές να προστατεύσουμε το καθολικό δικαίωμα στις σπουδές.

Το πολυνομοσχέδιο να μην περάσει! Να διεκδικήσουμε

για όλα τα παιδιά ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ -για όλο το λαό ΜΟΝΙΜΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

Το σποτ μας για το Πολυνομοσχέδιο: https://www.youtube.com/watch?v=AEA_EvUdp7c

https://foniantistasis.gr/