«ΤΗΛΕΚΑΤΑΡΤΙΣΗ-ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ». ΓΙΑΤΙ ΤΕΤΟΙΑ ΕΠΙΜΟΝΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΑ; ΝΑ ΑΡΝΗΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΑΜΦΙΣΒΗΤΕΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΚTHΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΡΟΛΟ ΜΑΣ!

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι

Η επιμονή του Υπουργείου Παιδείας να «ξεπετάξει» την τηλεκατάρτιση για την «τηλεκπαίδευση» μέσω μίας μαζικότατης δοκιμής σε χιλιάδες προϊσταμένες που κράτησε μιάμιση ώρα, και η αποστολή κωδικών για να δημιουργηθούν αντίστοιχες «πλατφόρμες», δεν δείχνει τίποτε άλλο παρά την πρόθεση της κυβέρνησης να εμφανίσει βιαστικά και του προχείρου μία κανονικότητα σε μία εκπαίδευση και σε μία κοινωνία που αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζει -και πρόκειται να αντιμετωπίσει- διπλά υγειονομικά και κοινωνικά προβλήματα. Πολύ οξυμένα μάλιστα. Δεν είναι όμως ο μοναδικό τους στόχος. Τι μπορεί να αντιπαρατεθεί σε αυτή την εικονική πραγματικότητα εκπαίδευσης;

Πρώτον: Δεν πρόκειται για εκπαίδευση και καταχρηστικώς δίνουν αυτό το όνομα Εκπαίδευση σε κάθε βαθμίδα, πολύ περισσότερο στην προσχολική αγωγή (αλήθεια μήπως να μιλήσουμε για τηλε-αγωγή;) όπου η αμεσότητα, η ψυχοκίνηση κλπ παίζουν βασικό ρόλο, είναι άλλο πράγμα. Είναι η καθημερινή επαφή και αλληλεπίδραση στο χώρο της σχολικής μονάδας. Καμία σχέση με την εικονική διάδραση της οθόνης.

Βέβαια καιρό τώρα έχει σε μεγάλο βαθμό σχολειοποιηθεί το νηπιαγωγείο και μάλιστα με πολύ άσχημο τρόπο. Τα αμέτρητα φύλλα εργασίας και η διδακτική πρακτική στα νηπιαγωγεία ,δυστυχώς καθ εικόνα και ομοίωση του δημοτικού, έχουν από καιρό υπερκεράσει τους… υψηλούς στόχους που θέτουν υποκριτικά τα αναλυτικά προγράμματα και οι σχολικοί σύμβουλοι. Ήρθε και η Υπουργός Παιδείας και μίλησε για μαθήματα στο νηπιαγωγείο (αποδεικνύεται πως δεν ήταν απλά μη ενημερωμένη για τα πρόγραμμα δραστηριοτήτων!) και έδεσε το γλυκό.

Δεύτερο: Οι προϊσταμένες και όσοι σπεύσουν στις πλατφόρμες αλήθεια πως θα ελέγξουν και… ( για να πούμε και μία «κακή» λέξη) και πως θα αξιολογήσουν αυτή την σχέση εκ του μακρόθεν; Είναι σχέση με το παιδί ή με τον γονέα; (υπόψιν πρωτοβουλιακά είτε μέσω mail, είτε μέσω μπλοκ η πλειοψηφία των νηπιαγωγών είχε απευθυνθεί στους «μαθητές» τους ήδη εν μέσω εγκλεισμού).

Να δουν λέει τα παιδιά τους/τις δασκάλες τους… Και να τους πουν οι δασκάλες τι; Να εξασφαλίσουν ποια ροή σχέσης, πόσα ποσοστά συμμετοχής, και πόση πραγματική προσοχή και προσπάθεια από το ίδιο το παιδί; Με έναν γονιό να παρακολουθεί –τι λέω να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο!- σε αυτή τη διαδικασία και μία συντονίστρια που έχει τη δυνατότητα να επέμβει αν το θελήσει; Σας θυμίζει κάτι αυτό;

 Κι έπειτα, ρωτήσαμε πόσοι γονείς –σε αυτή την θυελλώδη ζοφερή συγκυρία- που άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους, ή που πρέπει να δουλέψουν εξ αποστάσεως ή να τρέξουν να βγάλουν τα σπασμένα τώρα που θα… ανοίξει η καραντίνα, έχουν το χρόνο και τη διάθεση να ασχοληθούν;

Είναι φανερό πως ανοίγω παραβιασμένες πόρτες. Είμαι σίγουρος πως παρόμοιες σκέψεις κάνουν οι περισσότερες συνάδελφοι/ισσες. Και είμαι πολύ καχύποπτος για τις αβανταδόρικες παρεμβάσεις κάποιων προϊσταμένων νηπιαγωγείων στην πρόσφατη… πρόβα-δοκιμή της Παρασκευής όπου μάλιστα κάποιες εξ αυτών έθεσαν και το ζήτημα τι θα κάνουν με τις αναπληρώτριες που έχουν! Για να λάβουν την  απάντηση από την γραμματέα του Υπουργείου ότι όποιος πληρώνεται πρέπει να συμμετέχει!

Τι συμβαίνει λοιπόν και ειδικά στην Καλαμαριά όταν το 2013 οι 16  προϊστάμενες νηπιαγωγείων ύψωσαν το ανάστημα τους και αρνήθηκαν την αυτοαξιολόγηση  διακινδυνεύοντας μάλιστα και πειθαρχικές κυρώσεις (το διακύβευμα ήταν σαφώς μεγαλύτερο τότε); Πως εξηγείται η σημερινή «προθυμία»;

Κανείς δεν  υποχρεώνει σήμερα κανέναν να συμμετάσχει στην λεγόμενη τηλεκπαίδευση. Γνωρίζουν από το υπουργείο ότι στο «εγχείρημα» τους υπάρχουν πολιτικά, κοινωνικά, ηθικά αλλά και τεχνικά και νομικά κενά. Γι αυτό και νοιάζονται τόσο πολύ για την ενημέρωση των γονέων ότι θα χρησιμοποιηθούν τα mail τους!

Δεν είναι μήπως οι ίδιες συναδέλφισσες με «τότε» αυτές που σήμερα εμφανίζονται πρόθυμες; Άντε να βγήκε και κάποια στη σύνταξη…

Η εξήγηση βρίσκεται στο γεγονός ότι σήμερα οι οσφυοκάμπτες, και υποταγμένοι που βρίσκονται στην συνδικαλιστική ηγεσία, οι πολιτικές δυνάμεις που κυριαρχούν-ακόμα και αυτοί που θέλουν να αναφέρονται στην «αριστερά»- δεν ενημέρωσαν, δεν στήριξαν τους/τις συναδέλφους απέναντι στην πίεση του Υπουργείου. Στην ουσία δεν το έκαναν και «τότε», το 2013, όμως τυπικά ο κλάδος είχε πάρει μια αρνητική θέση όπου πάνω της οι τοπικές πρωτοβουλίες μπορούσαν  να στηριχτούν και να αντισταθούν. Όπως έγινε και στην Καλαμαριά! Αντίθετα σήμερα η συνδικαλιστική ηγεσία και οι ομοσπονδίες φανερά έβαλλαν πλάτη στα κυβερνητικά σχέδια . Και τη στιγμή που και η ίδια η υφυπουργός δήλωνε πως τουλάχιστον 20% δεν συμμετείχε στην τηλεκπαίδευση, ζητούσαν λαπ τοπ και τάμπλετ! Οι καλύτερος χορηγός της τηλεκπαίδευσης αναδείχτηκε ο υποταγμένος συνδικαλισμός!

Συναδέλφισσες μου…

 Η κυβέρνηση επιδιώκει –χρησιμοποιώντας και το νηπιαγωγείο- να εμφανίσει μία εικόνα κανονικής ροής στην εκπαίδευση έτσι ώστε να πραγματοποιηθούν οι εξετάσεις και να δρομολογηθούν τα σχέδια της για την εκπαίδευση γενικότερα όπως φάνηκαν στο κακόφημο Πολυνομοσχέδιο σκούπα. Που… έσπασε πραγματικά την καραντίνα!

 Είναι εξ άλλου γνωστό πως για φέτος προγραμμάτιζαν γενναία μείωση των εισακτέων (την πρόλαβε ο κορονοϊός). Επίσης έγινε γνωστό ότι από την προηγούμενη χρονιά θέσεις αναπληρωτών σε νησί των Δωδεκανήσων και στην Γαύδο καλύφτηκαν με… τηλεκπαίδευση.

Εκτός των άλλων το Πολυνομοσχέδιο προβλέπει την παραπέρα σχολειοποίηση του Νηπιαγωγείου με τις ειδικότητες αγγλικών, πληροφορικής και φυσικής αγωγής  που επιπλέον θα θέσουν και ζήτημα ωραρίου (που βέβαια έχει τεθεί με διάφορες αφορμές).

Σε συνθήκες πανδημίας αυξάνει τα ανώτερα και τα κατώτερα όρια των τάξεων και μάλιστα εν όψει της καθολικής εφαρμογής της δίχρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης! Αυτοί  που μέχρι πρόσφατα μιλούσαν για σχολεία-υγειονομικές βόμβες είναι έτοιμοι να λειτουργήσουν ξανά τα νηπιαγωγεία και τους παιδικούς σταθμούς γιατί λέει δεν συμβάλουν στην διάδοση του ιού. Ποιους να πιστέψουμε και πότε; Απέναντι σε όλους αυτούς που μας λογαριάζουν για αναλώσιμους πρέπει να σηκώσουμε ανάστημα. Να υπερασπίσουμε τον πραγματικό ρόλο μας ως εργαζόμενοι αλλά και ως εκπαιδευτικοί!

Δεν ισχυρίζομαι ότι μη συμμετέχοντας κάνω την… μεγάλη επανάσταση. Όπως επίσης μπορώ να κατανοήσω ότι οι συνάδελφοι-ισσες πιεσμένοι από ποικίλες καταστάσεις («ηθικά» από γονείς ή από τη συμμετοχή άλλων συναδέλφων,  προπαντός από πίεση  ή φόβο για τους μισθούς μα , ακόμα και διάθεση να προσφέρουν στα παιδιά κυρίως όμως  από την απουσία συνδικαλιστικής και συλλογικής  στήριξης ) σέρνονται στη συμμετοχή.

Το να έχουμε συνείδηση όμως τι πραγματικά κάνουμε μπροστά σε μία οθόνη, σε τι «πρωτόκολο» βάζουμε τις υπογραφές μας , τι αυταπάτες καλλιεργούμε στον εαυτό μας πρώτα αλλά και στους άλλους είναι άλλο ζήτημα. Γιατί αυτή η κοροϊδία μας εκθέτει διπλά: Και ως εργαζόμενους που εκχωρούν τα δικαιώματα τους και ως εκπαιδευτικούς που απέναντι σε γονείς-μαθητές συναινούν σε μία εξαπάτηση! Αυτό είναι σε ότι μας αφορά το περιεχόμενο της ατομικής ευθύνης του καθένα και της καθεμιάς μας.

Ως προϊστάμενος ανάρτησα τα mail των συναδέλφων όπως ήμουν υποχρεωμένος προκειμένου να λάβουν τους περίφημους… κωδικούς. Αλλά μέχρι εκεί.

Να μην συμμετάσχουμε στην παράτα και στην κοροϊδία της λεγόμενης τηλεκατάρτισης-τηλεκπαίδευσης, στην εικονική κανονικότητα που θέλουν να μας φορέσουν στενό κορσέ.

Ας κάνουμε λοιπόν την προσωπική υπέρβαση –ακόμα και αν τα συνδικάτα μας δεν μας υποστηρίζουν ως όφειλαν- και ας κρατήσουμε δυνάμεις για αυτά που έρχονται. ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ!   

ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, λοιπόν, ΣΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ; ΑΣ ΣΟΒΑΡΕΥΤΟΥΜΕ…

Δημήτρης Μάνος

Νηπιαγωγός, μέλος των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών.