ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΑΝΑΣΑ

Περίπου πέντε βασανιστικά λεπτά κατάφερε να ζήσει κάτω από το γόνατο του μπάτσου ο Τζορτζ Φλόιντ. Ακόμα κι αν δεν είχε ψελλίσει ποτέ πως δεν μπορούσε να αναπνεύσει, είναι σίγουρο πως όλα τα στάδια του επιθανάτιου ρόγχου του μαύρου γίγαντα που κείτονταν στην άσφαλτο, διαπέρασαν το παντελόνι του μπάτσου Ντέρεκ Τσόβιν και έφτασαν στο ψυχρό μυαλό του. Τον άφησε μετά τον τελευταίο σπαραγμό, όταν ήρθε η πλήρης ακινησία. Έτσι σφάζουν τα ζώα. Στη Μέκκα του καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού, έτσι ξοφλιούνται οι άνθρωποι.

Στο βλέμμα του νεκρού Τζορτζ χαράκτηκε η αγωνία που έκλεισε μια μαύρη ζωή. Στο βλέμμα του λευκού Ντέρεκ φαίνεται η απόφαση του συστήματος να επιβάλλει την τάξη του. Στο βλέμμα του δεύτερου μπάτσου Του Τάο από κοινότητα μεταναστών, καταγράφεται η φράση «η υποταγή στοχεύει τους ανυπότακτους».

Οι μαύροι εξεγείρονται φωνάζοντας «I CAN’ T BREATHE». Οι δικαστές κάνουν τη δουλειά τους, οι μπάτσοι το ίδιο, οι «σοφοί» ζητούν απονομή δικαιοσύνης και καταλαγή. Ο Τραμπ οργισμένος από την εξέγερση που καίει τις πολιτείες, θέτει τον στρατό σε επιφυλακή. Στην Μινεάπολη η εθνοφρουρά επιτηρεί τους δρόμους.

Πίσω από σπαρακτικά γεγονότα, πίσω από τη δίκαιη οργή που γίνεται εξέγερση, πίσω από τις προσπάθειες κριτικής για τα «κακώς κείμενα» και ευαισθητοποίησης, κρύβονται αναλύσεις που δε βοηθούν τις λαϊκές μάζες.

Ο ρατσισμός δεν υπάρχει γενικά και αόριστα ως αντιπαράθεση λευκών και έγχρωμων. Έτσι καταλήγει. Το σύστημα είναι η μήτρα, η ιδεολογία του που επίσημα διδάσκεται μέσα στις σχολικές αίθουσες, τριγυρισμένη με μεγαλόστομες κουβέντες για «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα». Η πολιτική αγωγή διδάσκει πως κάποιοι πάντα θα διοικούν και κάποιοι θα διοικούνται. Από τη μια οι εκλεχτοί, οι άριστοι και από την άλλη η πλέμπα.

Οι αναφορές αόριστα στην κοινωνία, η κριτική γενικά στους ανθρώπους και αυτά που έχουν στα μυαλά τους,η λογική πως όλα είναι ιδέες, κρύβουν τη δύναμη που κινεί τον τροχό της ιστορίας. Την ταξική πάλη.

Πίσω από τη φράση «παραδειγματική τιμωρία» κρύβεται μπόλικη αντίδραση και υπόκλιση στη δύναμη των δικαστηρίων τους. Το δίκιο δεν έχει σχέση με την αστική δικαιοσύνη, που όμως πρέπει να απαιτείται κι εκεί. Το δίκιο δικαιώνεται στους δρόμους και καταγράφεται ως λαϊκή κατάκτηση, επιβάλλεται πάνω στις αποφάσεις ακόμη κι αν ποτέ δεν γίνει νόμος τους. Εξαρτάται και διαρκεί όσο ο συσχετισμός δύναμης είναι ευνοϊκός.

Πίσω από τον φασισμό δεν κρύβεται η ΚΟΥ ΚΟΥΞ ΚΛΑΝ που ξεμπουκάρει με το σύνθημα «I CAN BREATHE». Είναι εργαλείο δράσης του. Ο φασισμός που δέρνει με τον νόμο, ο φασισμός των μπάτσων που κυνηγάει τους έγχρωμους και τους φτωχούς, ο φασισμός που έθαψε σε ομαδικούς τάφους τους φτωχούς, λευκούς και μαύρους, αυτές τις μέρες της επίθεσης της πανδημίας τους, είναι ο πιο επικίνδυνος. Καθοδηγεί όλα τα φασιστοειδή.

Τα τραγικά γεγονότα που επαναλαμβάνονται σε διάφορες χώρες δεν είναι απλή απομίμηση δυνατών σκηνών «αλά far west». Είναι δείγματα της καταστροφής που φέρνει το σύστημα που σαπίζει και επιτίθεται.

Χτυπά πλέον δυνατά το καμπανάκι του κινδύνου.

«Δεν μπορώ να αναπνεύσω»! Κραυγή διαμαρτυρίας που συντηρεί μια εξέγερση.

Αναγκαία η κριτική, που δε γίνεται, στον καπιταλισμό. Μια κριτική που πρέπει να ζητά την ανατροπή του. Για να μη γίνει γκρίνια, πρέπει να περιγράφει την προοπτική.

Ό,τι μας κλέβουν, να πάρουμε πίσω.

Γι' αυτό ζητείται ανάσα.

Β.Δ.