Όταν λες ότι είσαι «δίπλα στους μαθητές» μαζί με την Κεραμέως, τη ΔΑΚΕ, τις ΠΕΚ και τις ΣΥΝΕΚ

 Απάντηση σε ανακοίνωση του ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών Πειραιά

Τρεις μέρες πριν τη δύσκολη απεργία της 26/11, επέλεξε το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών Πειραιά να διασκεδάσει την υποστηρικτική στην τηλε-«εκπαίδευση» στάση του, μέσω ανακοίνωσης, όπου επιτίθεται στην παράταξή μας (http://www.edupame.gr/content/otan-milas-gia-antistasi-alla-ginesai-allothi-tis-kyvernitikis-politikis).

  Χαριτολογώντας, θα μπορούσαμε να πούμε: «Συνάδελφοι, μην ανησυχείτε. Το κίνημα είναι σε καλά χέρια. Η πλειοψηφία ΠΑΜΕ-ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ στηρίζει την επίθεση της τηλε-«εκπαίδευσης» για να… εκθέσει την κυβέρνηση». Όμως, δυστυχώς, η εποχή δεν σηκώνει πολλά αστεία. Και επειδή ο συντάκτης της ανακοίνωσης του ΠΑΜΕ στραμπουλάει επί τρεις σελίδες τη γλώσσα του, μπας και μπερδέψει τα πράγματα, θα κάνουμε μια εισαγωγική διαπίστωση και κατόπιν θα θέσουμε τέσσερα ερωτήματα που δεν σηκώνουν μα μου σου του.

Η εισαγωγική διαπίστωση είναι η εξής: Πανηγυρίζει το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών ότι η θέση μας για την τηλε-«εκπαίδευση» «δεν βρίσκει ανταπόκριση στους εκπαιδευτικούς». Αν έχει μια στοιχειώδη επαφή με τους συναδέλφους αλλά και τους γονείς (που θεωρούμε ότι έχει), θα έχει καταλάβει ότι η μεγάλη πλειοψηφία τόσο του κλάδου όσο και των γονιών, κυριολεκτικά αποστρέφεται τη διαδικασία της τηλε-«εκπαίδευσης» και μάλιστα πολύ περισσότερο από όσο την άνοιξη. Η χρησιμοποίησή της άλλωστε ως απεργοσπαστικός μηχανισμός των μαθητικών καταλήψεων αλλά και η τηλε-ψηφοφορία για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια έδειξε καθαρά τη χρησιμότητά της για το σύστημα. Αν, πάλι, το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών εννοεί ότι οι συνάδελφοι έχουν συρθεί να συμμετέχουν στη διαδικασία απλώς επειδή είναι υποχρεωτική και δεν έχουν καμία απολύτως πολιτική κάλυψη από τα σωματεία, τότε έχουμε να δώσουμε πολλά συγχαρητήρια στο ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών. Πέτυχε μια νίκη ΕΝΑΝΤΙΑ σε εμάς, στον κλάδο και στους μαθητές με τις πλάτες των μηχανισμών του συστήματος! Πολύ περίεργοι πανηγυρισμοί, αλήθεια, για μια δύναμη που δηλώνει αριστερή, αγωνιστική και ταξική.

Ας περάσουμε, όμως, στα ερωτήματα:

Ερώτημα πρώτο: Βρισκόμαστε σε μια περίοδο, όπου το σύστημα χρησιμοποιεί την όποια κρίση (και την πανδημία) για να οξύνει την επίθεσή του στα λαϊκά δικαιώματα; Ναι ή όχι;

Ερώτημα δεύτερο: Είναι η τηλε-«εκπαίδευση» επίθεση στα δικαιώματα μαθητών και εκπαιδευτικών και εντάσσεται στο όνειρο του κεφαλαίου να προωθήσει την τηλε-εργασία σε συγκεκριμένα επαγγέλματα; Ναι ή όχι;

Ερώτημα τρίτο: Στο δοσμένο κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό πλαίσιο είναι η τηλε-«εκπαίδευση» μια καθαρά ΑΝΤΙΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ διαδικασία και όχι μια κάποιου τύπου (έστω ατελής) κανονική εκπαίδευση; Ναι ή όχι;

Ερώτημα τέταρτο: Οξύνει η τηλε-«εκπαίδευση» τις ταξικές ανισότητες στις σπουδές, όχι μόνο επειδή «λείπει ο εξοπλισμός», αλλά εξαιτίας των συνολικών συνθηκών ζωής των παιδιών του φτωχού λαού, ναι ή όχι;

Η δική μας απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα είναι καθαρή. Είναι τέσσερα κατηγορηματικά ΝΑΙ. Όπως θα δούμε παρακάτω, η απάντηση του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών είναι τέσσερα ντροπαλά ΟΧΙ. Ας διευκρινίσουμε την άποψή μας ξανά:

Ο κορονοϊός έχει χρησιμοποιηθεί ως ευκαιρία για το σύστημα για να περάσει πράγματα που ούτε στα καλύτερα όνειρά του δεν περίμενε. Η περιστολή των ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων, οι μισθοί των 200 ευρώ, το νομοσχέδιο Βρούτση, η τηλε-εργασία και πολλά άλλα προωθούνται με το λαό στο γύψο και με πρόσχημα τον κορονοϊό. Ειδικότερα:

Η τηλε-«εκπαίδευση» δεν είναι εκπαίδευση. Η τηλε-«εκπαίδευση» ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ!

Τηλε-«εκπαίδευση για τον μαθητή σημαίνει κατακόρυφη αύξηση των ανισοτήτων. Σε τηλε-περιβάλλον απογειώνονται οι ανισότητες που, έτσι κι αλλιώς, είναι παρούσες και στην κανονική εκπαιδευτική διαδικασία. Η σκληρή πραγματικότητα που ζουν τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών είναι η αιτία που δεν μπορούν ακόμα περισσότερο να ανταπεξέλθουν τυπικά και ουσιαστικά στις εικονικές τάξεις. Όχι μόνο γιατί δεν διαθέτουν τον εξοπλισμό ή σύνδεση. Αλλά και γιατί στο σπίτι τους υπάρχουν άλλες έγνοιες φτώχειας και ανεργίας και σοβαρά προβλήματα διαβίωσης, θέρμανσης κλπ, γιατί τα σπίτια τους δεν διαθέτουν ένα δωμάτιο για καθέναν που καλείται να συνδεθεί διαδικτυακά και για πολλούς άλλους λόγους.  

Σημαίνει πολλές ώρες μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, εκνευρισμό και κούραση. Οξύνει τα μαθησιακά προβλήματα και δημιουργεί νέα σε περισσότερους μαθητές. Σε τηλε-περιβάλλον οι πιο φτωχοί και πιο αδύναμοι μαθητές πετιούνται πιο εύκολα εκτός της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Στην τηλε-«εκπαίδευση» ο μαθητής είναι απλά φωνή και εικόνα (όταν, εάν και εφόσον) που ρυθμίζεται εξ αποστάσεως. Κάθε μαθητής είναι εκτεθειμένος σε δημόσια θέα. Στις εικονικές ηλεκτρονικές τάξεις η μόνη πραγματικότητα είναι η αντιδραστική παιδαγωγική και οι ταξικοί φραγμοί. Η τηλε-«εκπαίδευση» οξύνει σε μεγάλο βαθμό τα «νοσήματα», που, έτσι κι αλλιώς, χαρακτηρίζουν την αστική εκπαίδευση.

Τηλε-«εκπαίδευση» για τον γονιό σημαίνει ευθύνη να βρει τον εξοπλισμό για τα παιδιά του. Να εξασφαλίσει ιδιαίτερο χώρο για καθένα από αυτά. Να προσπαθεί να καλύπτει τα κενά και τη διαλυτική κατάσταση που δημιουργείται. Να εξασφαλίσει ηρεμία στο σπίτι. Να κάνει μια ακόμα δουλειά «πλήρους απασχόλησης» μέσα στο σπίτι του! Για την οποία πρέπει να πληρώνει κιόλας!

Τηλε-«εκπαίδευση» για τον εκπαιδευτικό σημαίνει ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις του. Τα ωράρια χάνονται, οι άδειες συνοδεύονται από δουλειά, ο έλεγχος είναι δεδομένος. Είτε με κλειστή είτε με ανοιχτή κάμερα βρίσκεται εκτεθειμένος να προσπαθεί να βγάλει την υπέρογκη ύλη των μαθημάτων σε συνθήκες που δεν ελέγχει. Δεν γνωρίζει αν οι μαθητές είναι πραγματικά παρόντες και καταλαβαίνουν. Χρεώνεται ως δική του ανεπάρκεια τα προβλήματα που δημιουργούνται από τα βαφτίσια μιας ηλεκτρονικής εφαρμογής σε «εκπαιδευτική διαδικασία». Αντιμετωπίζει στο σπίτι του, που έχει γίνει χώρος δουλειάς, τα ίδια προβλήματα με τους γονείς των μαθητών του. Κι αφού η τηλε-«εκπαίδευση»  δεν είναι εκπαίδευση, προφανώς, επιδιώκεται να αλλάξει ο χαρακτήρας της δουλειάς μας. Να μετατραπούμε, δηλαδή, σε «μισθοφόρους» μιας ψευτο-εκπαίδευσης του «όποιος θέλει» και, κυρίως, του «όποιος μπορεί»,  χωρίς να μας απασχολούν οι συνθήκες, οι επιπτώσεις και τα αποτελέσματα της δουλειάς μας.   

Για όλους αυτούς τους λόγους, από την αρχή ως το τέλος η στάση μας ήταν η αποκάλυψη του αντιδραστικού χαρακτήρα της τηλε-«εκπαίδευσης» και το κάλεσμα στα σωματεία να καλέσουν τους συναδέλφους σε ΑΠΟΧΗ από οποιαδήποτε διαδικασία προσδίδει στην επαφή τους με τους μαθητές το χαρακτήρα κανονικής εκπαιδευτικής διαδικασίας. Σε αποχή από τις πλατφόρμες του υπουργείου, σε μη ενημέρωση απουσιών και βιβλίου ύλης, σε μη τήρηση κανενός τύπου ωρολόγιου προγράμματος. Η μοναδική φορά που λείπει η λέξη ΑΠΟΧΗ από κάποιο δικό μας έγγραφο ήταν σε πρότασή μας στο ΔΣ της ΕΛΜΕ, όπου, σε μια προσπάθεια να περάσει μια στοιχειώδης γραμμή αντίστασης (πάντα σε προτάσεις μας στο ΔΣ της ΕΛΜΕ αποφεύγουμε να απαιτήσουμε συμφωνία στο σύνολο της γραμμής μας), βάζαμε προς ψήφιση τα εξής απλά:

«Απαιτούμε μέτρα προστασίας - μικρά τμήματα - τεστ – μόνιμες μαζικές προσλήψεις εκπαιδευτικών – καθαριστριών. Προσλήψεις στην υγεία – μέτρα προστασίας στα ΜΜΜ.

Δεν αναγνωρίζουμε την τηλε-"εκπαίδευση" ως κανονική εκπαιδευτική διαδικασία. Δεν κάνουμε προτάσεις εξορθολογισμού της τηλε-«εκπαίδευσης» - Δεν εξορθολογίζεται, είναι ταξική, άδικη, άνιση και διαλυτική.

Κανένας να μην συμπληρώσει βιβλία ύλης – απουσιολόγια.

Απαιτούμε άμεση και δραστική μείωση της ύλης  άμεση κατάργηση της τράπεζας θεμάτων.

Παλεύουμε για δωρεάν σπουδές για τους μαθητές – δουλειά με δικαιώματα για τους εκπαιδευτικούς – ελευθερίες για όλους.»

Περιττό να πούμε ότι το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών δεν άδραξε την ευκαιρία. Ηταν τόσο το άγχος του να στηρίξει την επίθεση της τηλε-«εκπαίδευσης» που απάντησε με κείμενο αποδοχής της (που ψηφίστηκε από όλες τις υπόλοιπες παρατάξεις), μέσω του γνωστού κόλπου της εποικοδομητικής κριτικής.

Ας δούμε όμως τι λέει το ΠΑΜΕ για όλα αυτά:

Παρακάμπτουμε ως απολύτως ανειλικρινείς και μη σοβαρές τις τοποθετήσεις μελών του (και στο ΔΣ της ΕΛΜΕ) «και εμείς αυτά λέμε». Στην ανακοίνωσή του μάλιστα το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών χωρίς καμία ντροπή αναφέρει: «Κάνουμε προσπάθεια να αποδομήσουμε στην πράξη κι όχι στα λόγια την τηλεκπαίδευση, ως μια διαδικασία που δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αντικαταστήσει τη ζωντανή διδασκαλία, που αυξάνει τις ταξικές ανισότητες και τους ταξικούς φραγμούς»! Θα ρωτούσαμε ειλικρινά: Πού την έχετε κάνει ρε συνάδελφοι αυτή την «προσπάθεια» και δεν την έχει αντιληφθεί κανένας; Ας δούμε ποια είναι η αλήθεια, λοιπόν μέσα από θέσεις και ντοκουμέντα:

«…για όσο καιρό είναι κλειστά τα σχολεία, εννοείται ότι ούτε μια διδακτική ώρα δεν πρέπει να χαθεί. Και αυτό σημαίνει: εξοπλισμός όλων των παιδιών με όλα τα αναγκαία τεχνολογικά μέσα, κρατική στήριξη στο παιδαγωγικό έργο των εκπαιδευτικών για αξιοποίηση όλων των δυνατών πρόσφορων μέσων για τη συνέχιση της μορφωτικής διαδικασίας» (https://www.kke.gr/article/Ta-sxoleia-prepei-na-einai-anoixta-kai-na-leitoyrgoyn-me-oloys-toys-oroys-prostasias.-Ki-ayto-den-to-ekane-oyte-to-sxediazei-i-kybernisi/).

«Να επαναδιδαχθεί η ύλη που «προχώρησε» στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση, όταν θα ανοίξουν τα σχολεία… Μη προσμέτρηση των απουσιών των μαθητών εφόσον δεν εξασφαλίζονται καθολικά τα τεχνολογικά μέσα» (http://www.edupame.gr/content/i-kyvernisi-kleinei-ta-sholeia-kai-stin-tilekpaideysi-pairnei-apoysia).

Τι λένε με απλά λόγια το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών και ο «πολιτικός φορέας που σχετίζεται», το ΚΚΕ;

Λένε ότι η τηλεκπαίδευση είναι μια κανονική (έστω ατελής) μορφωτική διαδικασία. Μάλιστα «ούτε μια διδακτική ώρα (σημείωση: τηλε-«εκπαίδευσης») δεν πρέπει να χαθεί»! Αρα πρέπει «να προχωράει η ύλη και απλώς να επαναδιδαχθεί δια ζώσης». Ενώ οι μαθητές «πρέπει να παίρνουν απουσίες που μετά να μην προσμετρηθούν για όσους δεν εξασφαλίζονται (σημείωση: ‘αποδεδειγμένα’! προσθέτει η ΔΟΕ) τα τεχνολογικά μέσα»!

Ψευδώς, στην ανακοίνωσή του, το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών Πειραιά αναφέρει τη θέση «Δεν βάζουμε απουσίες στα παιδιά που απουσιάζουν». Η πραγματική του θέση είναι αυτή που γράφεται παραπάνω. Αυτήν, άλλωστε, υποστήριξε σε ΔΣ στέλεχος του ΠΑΜΕ, λέγοντας ότι «αν κάποιο παιδί έχει υπολογιστή, πρέπει να μπαίνει κανονικά στο μάθημα».

Μπορεί κανείς να βρει μεγαλύτερη αναγνώριση της τηλε-«εκπαίδευσης» ως κανονικής εκπαιδευτικής διαδικασίας; Η πονηρή διατύπωση περί της αδυναμίας της τηλε-«εκπαίδευσης» «να αντικαταστήσει την ζωντανή διδασκαλία» είναι απλώς το θόλωμα των νερών για όποιον θέλει να δείχνει ότι πατά σε δύο βάρκες. 

Πουθενά το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών δεν έχει αναδείξει την τηλε-«εκπαίδευση» ως επίθεση στο λαό. Πουθενά δεν την έχει σχετίσει με την αντεργατική επίθεση της τηλε-εργασίας. Πουθενά δεν κατήγγειλε ευθέως και καθαρά την καταπάτηση του ωραρίου στην πρωτοβάθμια (14.10-17.20) που έφερε πάνω κάτω οικογένειες εκπαιδευτικών και μαθητών. Την αντιμετωπίζει ουσιαστικά ως φιλολαϊκή παροχή που πρέπει να γίνει αποδεκτή και να βελτιωθεί. Μπορεί κανείς, άλλωστε, να θαυμάσει την «υπεύθυνη» προτασεολογία του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών για την ορθή λειτουργία της τηλε-«εκπαίδευσης» με τον εύγλωττο υπότιτλο «Αν ακούει κάποιος στο Υπουργείο, επαναλαμβάνουμε ότι εδώ και τώρα ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ:» στον σύνδεσμο http://www.edupame.gr/content/asyghroniepafi-me-tin-ekpaideytiki-pragmatikotita.

Ακόμα και οι περσινές κορώνες ενάντια στην ύπαρξη πλήρους κανονικού ωρολόγιου προγράμματος τηλε-«εκπαίδευσης», έδωσαν τη θέση τους στο στόχο «να μην χαθεί καμία διδακτική ώρα τηλεκπαίδευσης». Γι’ αυτό μιλάμε για δεξιό κατήφορο…

Για την «ισότιμη πρόσβαση» στην… επίθεση

Το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών διεκδικεί «τάμπλετ για όλα τα παιδιά». Νομίζει (;) έτσι ότι θα αμβλύνει τις ανισότητες. Για τις οικογένειες που ζουν σε σπίτια πενήντα τετραγωνικών τι θα ζητήσει; Να χτιστεί κι άλλο δωμάτιο; Για τους μαθητές που οι γονείς τους είναι σπίτι τους τσακισμένοι από την ανεργία και τη φτώχεια, για τα σπίτια που δεν έχουν θέρμανση και ρεύμα; Μήπως σε όλους αυτούς το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών έχει καμία πρόταση «να τους δώσουμε παντεσπάνι»; Πόσα ακόμα «αιτήματα»-βέλη έχει η ρεφορμιστική φαρέτρα που προσπαθεί να ντύσει με «διεκδικητικό» μανδύα τη συμμόρφωση με την επίθεση του συστήματος;

Ποιος είναι «δίπλα στα παιδιά»;

Όταν εξελίσσεται επίθεση ενάντια στο λαό και στα παιδιά του, αυτός που είναι «δίπλα στους μαθητές» είναι αυτός που αντιστέκεται και όχι αυτός που νομιμοποιεί την επίθεση. Σε συνθήκες κλεισίματος των σχολείων η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΔΙΑΚΟΠΤΕΤΑΙ. Είτε το λέμε εμείς είτε όχι. Η ανθρώπινη και σωστή προσπάθεια των εκπαιδευτικών να είναι σε επαφή με τους μαθητές τους δεν μπορεί να βαφτίζεται κάποιου τύπου εκπαιδευτική διαδικασία. Το πώς θα υπάρξει αυτή η επαφή, επαφίεται στους εκπαιδευτικούς, με μόνη προαπαίτηση, με βάση τη δική μας θεώρηση να μην ρίχνει νερό στο μύλο του συστήματος, που θέλει να νομιμοποιήσει την τηλε-«εκπαίδευση» στις συνειδήσεις του λαού, να νομιμοποιήσει, δηλαδή, την εκτόξευση των ταξικών φραγμών και της επίθεσης. Δεν είμαστε αξιολογητές για να ορίσουμε εμείς τον τρόπο επαφής εκπαιδευτικών – μαθητών ούτε dealer κάποιας πλατφόρμας.

Επίσης, όποιος θέλει να είναι δίπλα στα παιδιά καλό θα είναι να ιεραρχεί ψηλά τα αιτήματα «δραστική μείωση της ύλης – κατάργηση της τράπεζας θεμάτων». Και όχι να τα εξαφανίζει με μια πληθώρα «αιτημάτων» κανονικοποίησης της τηλε-«εκπαίδευσης».

Καλά θα κάνει το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών να μην μιλάει για τις μαθητικές καταλήψεις. Η Υπουργική Απόφαση που χρησιμοποίησε την τηλε-«εκπαίδευση» (και τον κλάδο) ως απεργοσπαστικό μηχανισμό των μαθητικών καταλήψεων, πάτησε στην περσινή νομιμοποίησή της αλλά και στην απόλυτη σιωπή των συνδικαλιστικών οργάνων (και του ΠΑΜΕ) όταν η κυβέρνηση (12/9/2020) θεσμοθέτησε την υποχρεωτικότητα της τηλε-«εκπαίδευσης» και του webex.

Στη μάχη να μπλοκαριστεί η εφαρμογή της απεργοσπασίας σε σχολεία υπό κατάληψη, η παράταξή μας αλλά και η Ενότητα Αντίστασης Ανατροπής στην οποία συμμετέχουμε, ήμασταν στην πρώτη γραμμή. Ακόμα και σε κινητοποιήσεις (όπως στα Δικαστήρια στον Πειραιά), όπου η συμμετοχή μας ήταν ουσιαστική σε αντίθεση με ΟΛΕΣ τις άλλες παρατάξεις, που καλά καλά δεν έστειλαν ούτε τα μέλη του ΔΣ. Για τον ίδιο λόγο δεν μας «ακουμπάνε» αυτά που αναφέρονται στο τέλος της ανακοίνωσης. Εχουμε στηρίξει όλα τα χρόνια με την καθημερινή μας δράση το σωματείο όποτε αυτό δίνει στοιχειώδεις μάχες και αυτό το ξέρουν όλοι. Απέναντι στην επίθεση του συστήματος αλλά και τον αρνητικό συσχετισμό στο ΔΣ. Τον οποίο εμείς βιώνουμε πραγματικά, σε αντίθεση με το ΠΑΜΕ, το οποίο έχει την πλήρη άνεση να περνάει τις προτάσεις του με τη στήριξη όλων των άλλων παρατάξεων.

Και το τελικό ερώτημα:

Αφού, λοιπόν, η στάση μας «είναι βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης και των αντιδραστικών της σχεδίων» (όπως λέει η ανακοίνωση), πώς εξηγείται η σταθερή συμμαχία του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών με τις ΣΥΝΕΚ, τις ΠΕΚ και τη ΔΑΚΕ; Πώς εξηγείται ότι με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζει την τηλε-«εκπαίδευση» ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ; Μάλιστα, στο τελευταίο ΔΣ, δεχτήκαμε παρατήρηση (υπό τη σιγή των άλλων μελών!) από τη ΔΑΚΕ, ότι επαναφέρουμε το ζήτημα της τηλε-«εκπαίδευσης», επειδή απλώς θέσαμε ξανά κείμενο αντιπαραθετικό στο κείμενο της πλειοψηφίας που προσπαθεί να δώσει στην τηλε-«εκπαίδευση» ανθρώπινο πρόσωπο.

Συμπερασματικά:

Το γεγονός ότι η τηλε-«εκπαίδευση» έχει (έστω εικονικά) νομιμοποιηθεί ως κανονική εκπαιδευτική διαδικασία αποτελεί μια αρνητική εξέλιξη για το λαό, μια επιτυχία για την καπιταλιστική επίθεση και την κυβέρνηση. Αυτή η αρνητική εξέλιξη είχε την ευγενική χορηγία των συνδικαλιστικών ηγεσιών ΟΛΜΕ-ΔΟΕ, στην οποία σημαντικό (σχεδόν καθοδηγητικό ρόλο) είχε το ΠΑΜΕ. Όπως περίπου τα όσα τάμπλετ μοιραστούν έχουν την ευγενική χορηγία του κεφαλαίου και της ΕΕ.

Από την άλλη, έχει αυξηθεί κατακόρυφα η αποκάλυψη της αθλιότητας της τηλε-«εκπαίδευσης» και η αγανάκτηση των εκπαιδευτικών, των μαθητών και των οικογενειών τους για αυτήν.

Οσο μας αφορά, σε αυτήν την πραγματικότητα θα στηριχτούμε για να υπερασπίσουμε τα δικαιώματα των μαθητών στις δωρεάν σπουδές, τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών στη δουλειά. Για να δυναμώσει η παρακάτω κατεύθυνση:

·         Η τηλε-«εκπαίδευση» είναι μια άνιση, ταξική και άδικη διαδικασία που δεν έχει καμία σχέση με την εκπαιδευτική διαδικασία. Αποτελεί έναν από τους άξονες της κλιμάκωσης της επίθεσης που εξελίσσεται από το σύστημα στα λαϊκά δικαιώματα στις σπουδές και στη δουλειά.

·         Στην όποια επαφή των εκπαιδευτικών με τους μαθητές σε περίοδο καραντίνας, δεν μπορεί να «προχωράει» καμία ύλη, δεν μπορεί να καταχωρούνται απουσίες.

·         ΔΕΝ ενημερώνουμε βιβλία ύλης, δεν καταχωρούμε κανένα φύλλο απουσιών – ούτε καν «όλοι παρόντες», - κανένας μαθητής δεν είναι ούτε παρών ούτε απών σε μία κίβδηλη διαδικασία.

·         ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΑΜΕΣΗ κατάργηση της τράπεζας θεμάτων –ΑΜΕΣΗ δραστική μείωση της ύλης.

Καλούμε τα σωματεία και όλα τα συλλογικά όργανα να στηρίξουν την παραπάνω κατεύθυνση. Για να ηττηθεί η επίθεση της τηλε-«εκπαίδευσης». Για να στηριχτεί η μαζική αποχή από κάθε διαδικασία (πλατφόρμες, πρόγραμμα, ύλη, απουσίες) που κανονικοποιεί την τηλε-επαφή εκπαιδευτικών – μαθητών ως εκπαιδευτική διαδικασία.