ΕΝ ΑΡΧΗ

Οι ευχές για ένα καλότυχο νέο έτος συνεχίζονται. Βέβαια, οι ευχές δείχνουν τα συναισθήματά μας και ζεσταίνουν τις σχέσεις των ανθρώπων αλλά δεν καθορίζουν καταστάσεις. Κακοχρονιά ήταν το 2020 κι έφυγε. Κακήν κακώς τη διώξαμε. Όλοι την είχαν άχτι. Μας διέφυγε πως η αρχή της ημερομηνίας, που την λέμε πρωτοχρονιά, δεν είναι παρά ένα σημείο στην περιφορά της Γης γύρω από τον Ήλιο, που βάλαμε οι άνθρωποι για να μπορούμε να μετράμε. Στον κύκλο του χρόνου το τέλος και η αρχή ταυτίζονται σε άπειρα σημεία, ευτυχώς.

Βιαστήκαμε τόσο να αφήσουμε πίσω μας το 20, που δεν το απαλλάξαμε από τα βάρη που κουβαλούσε. Άνθρωποι του τα φόρτωσαν, όχι όλοι. Μα το ξεφόρτωμα είναι ευθύνη εκείνων που δεν ευθύνονται για τα βάρη της περσινής χρονιάς. Έτσι συμβαίνει για όλα. Για την πείνα φταίνε αυτοί που έχουν την εξουσία, οι αστοί, μα οι πεινασμένοι και όσοι δεν θέλουνε τη πείνα πρέπει να παλέψουν για εξαλειφθεί αυτό το κακό από τον κόσμο. Έτσι, το πέρσι μπήκε στο φέτος, όπως κάθε φορά, με όλα τα μπαγκάζια του.

Το πρώτο που απίθωσε το 20 στο 21, είναι η μελαγχολία που πέφτει σαν το χιόνι και καίει τον αροδαμό των δέντρων εκείνων που τολμούν να βλαστήσουν μέσα στο καταχείμωνο. Η μελαγχολία είναι το αποτέλεσμα της παραίτησης μα και της πάλης χωρίς αποτέλεσμα, είναι η έκφραση της απώλειας και της απουσίας που γέννησε η καραντίνα. Είναι γενικά, το συναίσθημα που καταστάλαξε από τη διαχείριση της ζωής μας από τον εχθρό, που εμφανίζεται ως «προστάτης» μας. Είναι το αποτέλεσμα της αγανάκτησης και της οργής, όταν δεν βρουν δρόμο να περπατήσουν και να φωνάξουν. Είναι το καμπανάκι που μας υπενθυμίζει πως έχουμε πολλά να κάνουμε, πως έχουμε υποχρέωση να παλέψουμε.

Μπροστά στο κακό της πανδημίας και σε σχεδόν απόλυτο συνδικαλιστικό κενό, οι άθλιοι που κυβερνούν φαντάζουνε πανίσχυροι και ο λαός αδύναμος. Το αίσθημα αδυναμίας που βιώνει κάποιος μπροστά στις απαιτήσεις της πάλης, τον σπρώχνει συχνά να νοσταλγεί τις λιγότερο επικίνδυνες μορφές της κυριαρχίας του αντιπάλου, τις ανώδυνες συνθήκες υποταγής του. Όμως, ο αντίπαλος έχει ξεσαλώσει και δεν περιθάλπει υποταγμένους. Τι μπορούμε να κάνουμε; αναρωτιούνται πολλοί. Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό. Δείχνει μεν έναν συμβιβασμό με την άδικη μοίρα αλλά φανερώνει επίσης, πως δεν βολεύεται ο κόσμος στο σκοτάδι, ζητά ένα χέρι να του δείξει προς το φως. Ποιος θα δείξει με το δάχτυλο την κατεύθυνση; Αυτό είναι μια πρόκληση  για την αριστερά.

Να μη γίνουμε μοιραίοι. Να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας. Μοίρα είναι ο «δαίμων» ενός ανθρώπου, ο μοιραστής. «Δαίω» θα πει μοιράζω. Άλλοτε είναι ευδαίμονας και άλλοτε δυσδαίμονας. Ο Ηράκλειτος, γνωστός για την ιδέα της συνεχούς αλλαγής που διέπει ως νόμος το σύμπαν, υποστήριζε πως ο δαίμονας στη ζωή ενός ανθρώπου είναι ο χαρακτήρας του (ἦθος ἀνθρώπῳ δαίμων). Ο ανθρώπινος χαρακτήρας καθορίζεται από το σύνολο των κοινωνικών σχέσεων και από την κοινωνική τάξη που ανήκει. Αισθήματα, αυταπάτες, νοοτροπίες και αντιλήψεις για τη ζωή έχουν ταξικό πρόσημο. Η μοίρα μας είναι ο εαυτός μας.

Ο Μαρξ απέδειξε πως την ανθρώπινη ζωή δεν τη ρυθμίζει η τύχη. Οι άνθρωποι δημιουργούν την ιστορία τους «όχι όπως τους αρέσει, όχι μέσα σε συνθήκες που οι ίδιοι διαλέγουν μα μέσα σε συνθήκες που υπάρχουν άμεσα, που είναι δοσμένες και που κληροδοτήθηκαν από το παρελθόν». Αν περιμένουμε να έρθει η βολική στιγμή, είμαστε χαμένοι. Ο αγώνας είναι δυνατότητα και αναγκαιότητα. Για να είναι αποτελεσματική η πάλη μας χρειάζεται να διδαχτούμε από το παρελθόν, να διαβάσουμε σωστά το παρόν και να ατενίσουμε στο μέλλον. Δεν μαντεύουμε το αύριο, το εκτιμούμε λαμβάνοντας υπόψη τα δεδομένα που κάθε φορά υπάρχουν, προσαρμοζόμαστε για να αλλάξουμε, αντιστεκόμαστε για να κρατήσουμε. Την καλοχρονιά και την κακοχρονιά την καθορίζει η πράξη.

Τα μαντάτα έρχονται σαν ριπή πολυβόλου. Σκληρή καραντίνα ξανά ώστε να δημιουργηθούν, λένε, όροι να ανοίξουν τα σχολεία. Όταν είναι ανοιχτά δίνεται μια αίσθηση κανονικότητας. Φαίνεται πως το τσίρκο της τηλε-«εκπαίδευσης» δεν μπορεί να δικαιολογήσει τη μεγάλη σφαγή που θα γίνει στα σχολεία. Άρον άρον άνοιγμα κι όποιος ζήσει! Κραυγαλέος ο τυχοδιωκτισμός της κυβέρνησης απ’ όποια πλευρά κι αν τον δεις, φανερός κι ο εκνευρισμός της.

Γνωρίζει πως η αγανάκτηση πληθαίνει και φρόντισε ακόμα και η σκέψη για διαμαρτυρία να τιμωρείται. Παρεμβαίνει ο εισαγγελέας άμεσα και της προσάπτει κατηγορία. Είναι έτοιμη να ανυψώσει τα drones, να κατεβάσει τις αύρες, να γεμίσει τους δρόμους με μπάτσους, να απαγορέψει τις συναθροίσεις άνω των τεσσάρων, να καταργήσει την αστική δημοκρατία. Φυσικά, πάντα παντού τα πρόστιμα που γδέρνουν και τρομοκρατούν τον λαό. Ό,τι έκαναν το 2020, ήταν πρόβα. Η παράσταση αρχίζει το 2021 και περιλαμβάνει, επιπλέον, τη φιέστα για το 1821. Οι Έλληνες αστοί που τους εκπροσωπεί η Αγγελοπούλου, απόγονοι των καραβοκύρηδων, των εμπόρων και των κοτζαμπάσηδων που έκαναν τη μεγάλη επανάσταση υποταγή στις Μεγάλες Δυνάμεις και έφτιαξαν μια χώρα εξαρτημένη από τους φονιάδες ιμπεριαλιστές, ετοιμάζονται να πανηγυρίσουν την κυριαρχία τους πάνω στον λαό.

Οι αστοί δεν έχουν καραντίνα, δεν καταλαβαίνουν πρόστιμα κι απαγορέψεις. Δεν νοιώθουν την απώλεια. Ζουν και κινούνται ελεύθερα σε έναν δικό τους κόσμο. Κάνουν κάθε βδομάδα τεστ, δεν έχουν άγχος για τη νοσηλεία τους σε περίπτωση που αρρωστήσουν και τρέχουν να κάνουν πρώτοι το εμβόλιο αψηφώντας τη σειρά, που υποτίθεται πως υπάρχει. Εγωιστές! Απέδειξαν πως όταν βουλιάζει το καράβι, σώζονται πρώτα οι επιβάτες της πρώτης θέσης.

Ο λαός υποφέρει από την καραντίνα, βιώνει την απώλεια του εγκλεισμού. Σκληρός πρέπει να γίνει απέναντι στο άδικο των αστών, σκληρά πρέπει να παλέψει για να αλλάξει αυτόν τον άκαρδο κόσμο. Η δύναμή του βρίσκεται στους δρόμους. Όταν δρα, όταν παίρνει τη ζωή του στα χέρια του, δεν κερδίζει μόνο δικαιώματα, δημιουργεί πολιτισμό. Τα πιο όμορφα πράγματα γράφτηκαν και ειπώθηκαν σε μέρες σκληρού αγώνα. Η αγάπη, η τρυφερότητα, η συντροφικότητα, η φιλία, η περηφάνεια, η αντοχή, η αλληλεγγύη ξεπηδούν από το σύνθημα, από τον καθημερινό του αγώνα για τη ζωή. Δεν αλλάζουμε τον τρόπο που αγκαλιαζόμαστε, παλεύουμε για να ζούμε αγκαλιασμένοι. Δεν αλλάζουμε τον τρόπο που αγωνιζόμαστε, απεργούμε και διαδηλώνουμε.

Αντιστεκόμαστε στη μελαγχολία. Παλεύουμε για τη ζωή.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΔΡΑΣΗ

Β.Δ.