Νομοσχέδιο Χατζηδάκη: Όροι εργασίας και συνδικαλισμού επιστροφής στο 1850!

 

Πανστρατιά να μην περάσει!

Όπως ακριβώς το σύστημα «γιόρτασε» την επέτειο του Πολυτεχνείου και της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου με όργιο κρατικής καταστολής, όπως «γιόρτασε» την ανεξαρτησία της χώρας με τεμενάδες στο Αιζενχάουερ και τους Αμερικάνους, έτσι «γιορτάζει» την εργατική Πρωτομαγιά με νέο όργιο επίθεσης στα εργασιακά και στο συνδικαλισμό μέσω του νομοσχεδίου Χατζηδάκη. Ένα νομοσχέδιο που:

- Απελευθερώνει τις υπερωρίες μέσω της αύξησης του νόμιμου ορίου τους, του υποτιθέμενου συμψηφισμού τους μέσα στο χρόνο και της αναίρεσης υποχρέωσης επαναπρόσληψης απολυμένου ακόμα κι αν αυτός δικαιωθεί.

- Χτυπάει παραπέρα τις συλλογικές συμβάσεις και τη συλλογική διαπραγμάτευση μέσω της λεγόμενης «ατομικής διαπραγμάτευσης, η οποία στην πράξη δεν είναι παρά επιβολή της απόφασης του εργοδότη στον εργαζόμενο.

- Μονιμοποιεί την τηλε-εργασία, εκμεταλλευόμενη την περίοδο της πανδημίας αλλά και τη σιωπή των συνδικαλιστικών ηγεσιών όλη αυτήν την περίοδο.

Αν, όμως, όλα τα παραπάνω αποτελούν θεσμική νομιμοποίηση της ήδη άθλιας πραγματικότητας που έχει διαμορφωθεί de facto στις εργασιακές σχέσεις και, άρα, άνοιγμα του δρόμου για νέα επιδείνωσή τους, η επίθεση στο συνδικαλισμό έχει χαρακτηριστικά τομής. Συγκεκριμένα:

·         Θεσμοθετείται η ηλεκτρονική ψηφοφορία για την πραγματοποίηση απεργίας, όπου είναι απαραίτητη η υπερψήφισή της από το 50%+1 των μελών του Σωματείου. Όταν οι διάφορες αστικές ηγεσίες έχουν την διακυβέρνηση με όχι πάνω από το 20% του εκλογικού σώματος. Με τον τρόπο αυτό, ουσιαστικά, ακυρώνει τις γενικές συνελεύσεις και φακελώνει τους εργαζόμενους.

·         Θεσμοθετείται –κατά τη διάρκεια απεργίας- προσωπικό ασφαλείας, ώστε να καλύπτεται το ένα τρίτο των υπηρεσιών. Η πονηρή διατύπωση του ποσοστού επί των υπηρεσιών ανοίγει το δρόμο στην τοποθέτηση προσωπικού ασφαλείας κατά βούληση και χωρίς όριο από τις εργοδοσίες.

·         Ποινικοποιούνται οι απεργιακές φρουρές αλλά και η απλή προπαγάνδιση της απεργίας, μέσω της ποινικοποίησης της υποτιθέμενης «άσκησης πίεσης, ακόμα και ψυχολογικής» στους απεργοσπάστες.

·         Βγαίνει παράνομη οποιαδήποτε απεργία συνδεθεί με κατάληψη.

·         Τιμωρούνται τα σωματεία που αρνούνται να εγγραφούν στο Μητρώο Πραγματικών Δικαιούχων, μέσω της απαγόρευσης διαπραγμάτευσης Συλλογικής Σύμβασης. Και εδώ το σύστημα χρησιμοποίησε την υποταγή των κυβερνητικών και ρεφορμιστικών συνδικαλιστικών ηγεσιών.

Συνολικά, το εκτρωματικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη επαναφέρει όρους εργασίας και συνδικαλισμού που ανάγονται στο 1850! Επιδιώκει την πλήρη παράδοση των εργαζομένων στις ορέξεις των αφεντικών αλλά και στην απαγόρευση κάθε δυνατότητας των εργαζομένων να παράξουν ένα συνδικαλισμό ταξικό, αγωνιστικό, ενάντια στους εργοδότες και το αστικό κράτος.

Άξιος ο μισθός όλων των συνδικαλιστικών ηγεσιών που έφεραν εδώ την κατάσταση. Που οδήγησαν το συνδικαλιστικό κίνημα στη συνδιαλλαγή με το κεφάλαιο και το κράτος, που προώθησαν τη λογική της ταξικής «συνεργασίας» (δηλαδή ταξικής υποταγής των εργαζομένων και της εργατικής τάξης στο κεφάλαιο). Που έφεραν τη διάλυση, την απομαζικοποίηση των συνδικάτων και την υποταγή.

Όμως, διέξοδος ΥΠΑΡΧΕΙ! Και είναι η ιστορικά γνωστή. Αυτή που έφερε νίκες και δικαιώματα. Αυτή που έκανε τους εργαζόμενους να είναι περήφανοι και να αξιώνουν μια ζωή με δικαιώματα. Είναι η πεποίθηση ότι μόνο οι ανυποχώρητοι και επίμονοι αγώνες είναι αυτοί που μπορούν να διεκδικήσουν μια τέτοια ζωή. Είναι η ΟΡΓΑΝΩΣΗ και Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ.

ü  Να μην περάσει η ιστορική οπισθοδρόμηση του νομοσχεδίου Χατζηδάκη!

ü  Να οργανωθεί η αντίσταση σε κάθε χώρο δουλειάς!

ü  Μαζικός αγώνας για ζωή και δουλειά με δικαιώματα!