Πρότυπα – Πειραματικά: Μια “ληγμένη υπόθεση” που δεν έχει κλείσει..

“Ανταπόκριση” από Χανιά

Παραθέτω μια περιγραφή γεγονότων που συντελέστηκαν το τελευταίο χρονικό διάστημα και αφορούν την επικείμενη μετατροπή του 1^ου Γυμνασίου Χανίων σε Πειραματικό σχολείο. Δεν περιορίζομαι σε απλή αναφορά, αλλά παράλληλα καταθέτω ένα πλαίσιο πολιτικής ερμηνείας τους και φυσικά, την πολιτική μου άποψη.

- Το περασμένο καλοκαίρι (11/6/2020) η κυβέρνηση τροποποιεί το νόμο που αφορά τα Πρότυπα και τα Πειραματικά σχολεία (“Αναβάθμιση του Σχολείου και άλλες διατάξεις”) και έτσι πλέον:

α. κάθε διευθυντής Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΔΔΕ) μπορεί να προχωρήσει σε κατάθεση πρότασης προς το υπουργείο μετατροπής κάποιου σχολείου σε Πρότυπο–Πειραματικό χωρίς τη συγκατάθεση του Συλλόγου Διδασκόντων του (Κεφάλαιο Β’, Άρθρο 13”).

β. ο νόμος ταυτίζει, επί της ουσίας, τα Πειραματικά και τα Πειραματικά σχολεία, ελαχιστοποιώντας τις μεταξύ τους διαφορές

- Στη 1/3/2021 τα σχολεία καλούνται μέσω υπουργικών αποφάσεων να εκδηλώσουν το ενδιαφέρον τους για να χαρακτηριστούν ως Πρότυπα και Πειραματικά (ΦΕΚ 776/26-2-2021)

- Την Τρίτη 9/3/2021 πραγματοποιείται διαδικτυακή σύγκληση συλλόγου καθηγητών του 1^ου Γυμνασίου Χανίων με πρωτοβουλία της διεύθυνσής του (το σχολείο λειτουργούσε και άρα καθημερινές μαζικές συναθροίσεις διεξάγονταν καθημερινά). Σε αυτή συμμετείχε και ο Διευθυντής ΔΔΕ Χανίων έτσι ώστε να αναδείξει τα πλεονεκτήματα των Προτύπων–Πειραματικών και να αποσπαστεί η συναίνεση της πλειοψηφίας, ή έστω σημαντικού τμήματος, του Συλλόγου Διδασκόντων. Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας υπήρξε και παραμένει, απογοητευτικό για όσους έχουν λάβει θέση υπέρ των σχεδίων της κυβέρνησης (συντριπτική, ουσιαστικά καθολική, εναντίωση).

- Στις 23/3/2021 δημοσιεύεται στον τοπικό τύπο δήλωση του τοπικού κυβερνητικού βουλευτή κ. Β. Διγαλάκη, σύμφωνα με την οποία είχε (ήδη) κατατεθεί αίτηση για τη μετατροπή του 1^ου Γυμνασίου Χανίων σε πειραματικό. Άμεσα επικρατεί αναβρασμός μεταξύ των καθηγητών του και μέσω διαδικτυακών επικοινωνιών κοινοποιούν τις ερωτήσεις τους προς τη διεύθυνση του σχολείου και τη διεύθυνση ΔΔΕ, ενώ ειδοποιούν την τοπική ΕΛΜΕ.

- Στις 24/3/2021 ο Διευθυντής της ΔΔΕ Χανίων ανακοινώνει αποσταλεί αίτηση υποψηφιότητας για το 1^ο Γυμνάσιο Χανίων. Η ημερομηνία του πρωτοκόλλου της αίτησης (24/3/2021) έπεται της ανακοίνωσης–δήλωσης του κ. Διγαλάκη.

- Στις 29/3/2021 πραγματοποιείται μαζική παράσταση διαμαρτυρίας στη ΔΔΕ με απόφαση του Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Χανίων (Κείμενο 1). Σε αυτή:

α. υπήρξε μαζική παρουσία καθηγητών, κυρίως από το 1^ο Γυμνάσιο και δασκάλων από το 7^ο δημοτικό (είναι επίσης υποψήφιο για να μετατραπεί σε Π–Π)

β. οι τοποθετήσεις της ΕΛΜΕ εμπεριείχαν, εκτός άλλων, τον προσδιορισμό ότι το αίτημά δεν είναι πολιτικό, αλλά εκπαιδευτικό, απαντώντας, ή έτσι πιστεύοντας, στις “κατηγορίες” κυβερνητικών παραγόντων (ακόμα και βουλευτών) και παραγόντων της εκπαιδευτικής διοίκησης, περί πολιτικών, αλλά και κομματικών κινήτρων και σκοπιμοτήτων

γ. ζητήθηκε επίμονα από τον διευθυντή της ΔΔΕ να αποσύρει την υπογραφή του (με μία παρατεταμένη επίκληση στο συναίσθημα η οποία εκφράζονταν, κυρίως, μέσω αναφορών στη συναδελφικότητα). Ο διευθυντής απήντησε με απόλυτη άρνηση αλλά και κυνικότητα. Με τέτοιο τρόπο που ένας άνθρωπος με μεγάλη φαντασία θα έλεγε πως είδε το αόρατο σιδερένιο χέρι της εξουσίας να πέφτει με δύναμη πάνω στην άρνηση όσων δεν θέλουν να αποδεχτούν την πραγματικότητα, ότι δηλαδή ένα φυσικό πρόσωπο που εκπροσωπεί έναν υψηλόβαθμο κρατικό θεσμό δεν κρίνεται από γονείς και καθηγητές και ότι το γνωρίζει

- Αποστέλλεται στα τοπικά ΜΜΕ κείμενο καθηγητών του 1^ου Γυμνασίου Χανίων με το οποίο δηλώνουν τη διαφωνία τους στην επιδιωκόμενη μετατροπή.

- Στις 30/4/201 πραγματοποιήθηκε διαδικτυακή συζήτηση των καθηγητών του 1ου Γυμνασίου Χανίων κατά την οποία αποφασίστηκαν:

I. Διεξαγωγή δια ζώσης συζήτησης – ενημέρωσης προς τους γονείς του σχολείου, Σάββατο 3/4/2021, σε συνδιοργάνωση με την ΕΛΜΕ Χανίων (ΚΕΙΜΕΝΑ 2 ΚΑΙ 3)

2. Πρόταση-Προτροπή στην ΕΛΜΕ Χανίων να συγκαλέσει Γενική Συνέλευση, όπως και έκανε (ΚΕΙΜΕΝΟ 3)

- Πρέπει να σημειωθεί ότι, η αρνητική θέση των καθηγητών του προκάλεσε και άλλες παρεμβάσεις τοπικών βουλευτών

α. Η Ντόρα Μπακογιάννη προέβη σε δήλωση στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook (1/4//2021) σύμφωνα με την οποία, αφενός “το 1^ο Γυμνάσιο αποφασίστηκε να γίνει πειραματικό” και αφετέρου η κίνηση αυτή μέλει να ωφελήσει “ταλαντούχα παιδιά που δεν έχουν τις οικονομικές δυνατότητες”

β. Στη 1/4//2021 οι καθηγητές του 1^ου Γυμνασίου λάβαμε μήνυμα σύμφωνα με το οποίο το Δ.Σ. του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων αφού μας ευχαριστούσε για την πρόσκλησή μας στη συζήτηση, αρνούνταν τη συμμετοχή του επικαλούμενο λόγους διασφάλισης της υγείας των συμμετεχόντων και δήλωνε την άρνησή του να μεταβιβάσει την πρόσκληση στα μέλη του συλλόγου. Αντέτεινε πρόταση διεξαγωγής τηλεσυνάντησης του Δ.Σ. του Συλλόγου Γονέων (και όχι του συνόλου των γονέων) με τους καθηγητές. Σε αυτό σημείο πρέπει να αναφερθεί πως, όπως είχε ήδη ανακοινωθεί από τοπικά ΜΜΕ, ήδη είχε πραγματοποιηθεί τηλεσυνάντηση του κυβερνητικού Βουλευτή κ. Βολουδάκη με εκπροσώπους γονέων στην οποία, “οι εκπρόσωποι των γονέων συμφώνησαν με την προοπτική της μετατροπής”.

γ. Στις 2/4/2021 λάβαμε νέο μήνυμα με το οποίο η διεύθυνση του σχολείου μας κοινοποιούσε πρόσκληση του κ. Μ. Βολουδάκη η οποία αφορούσε τηλεδιάσκεψη τη Δευτέρα 5/4 με θέμα: "Συζήτηση για τη μετατροπή των σχολικών μονάδων 1^ου Γυμνασίου και 7^ου Δημ. Σχολείου Χανίων σε Πειραματικά" στην οποία καλούνταν να παρευρίσκονται οι Δ/ντές των σχολείων, ένας εκπρόσωπος από κάθε Σύλλογο Διδασκόντων, οι Πρόεδροι των Συλλόγων Γονέων των σχολείων και ο Πρόεδρος της Ένωσης Γονέων, ενώ επιπρόσθετα ζητούνταν η έγκαιρη γνωστοποίηση του ονοματεπωνύμου του εκπροσώπου του κάθε Συλλόγου Διδασκόντων. Το μήνυμα συνοδεύονταν από έναν ακόμα προσδιορισμό του ακριβούς χρόνου απάντησης σύμφωνα με το οποίο η απάντησή μας (ποιων άραγε, εφόσον δεν απευθύνονταν σε όργανο;) έπρεπε να δοθεί μέχρι τις 16:00 της ίδιας μέρας.

Τελικώς μετά από συζήτηση μεταξύ των παρευρισκομένων καθηγητών του 1^ου Γυμνασίου στη συνάντηση με τους γονείς αποφασίστηκε να δοθεί έγγραφη αρνητική απάντηση, στην οποία δηλώνονταν η άρνηση συμμετοχής μας, η κρίση μας περί του προσχηματικού της χαρακτήρα και της συνολικής μας εναντίωσης στις μετατροπές σε Πρότυπα – Πειραματικά.

Δύο λόγια για τα Πρότυπα – Πειραματικά

1. Θεωρώ αναγκαίο να καταστεί σαφές πως δεν πρέπει να αναπαράγεται με κανένα τρόπο, κανένας διαχωρισμός μεταξύ Προτύπων και Πειραματικών. Θωρώ μάλιστα πως δεν πρέπει να αναφέρονται παρά μόνο κατά ζεύγη, δηλαδή Πρότυπα – Πειραματικά (Π-Π). Δεν είναι θέμα ονοματοδοσίας αλλά πολιτικής ουσίας, καθώς ο οποιοσδήποτε διαχωρισμός: εν πρώτοις επιτείνει τη σύγχυση για το στόχο του συστήματος και της κυβέρνησης, ο οποίος δεν είναι άλλος από το να δημιουργήσει “πρότυπα” σχολεία στα οποία η αξιολόγηση - χειραγώγηση θα τρέχει πιο γρήγορα με σκοπό να λειτουργούν ως μοχλός πίεσης για τα υπόλοιπα και εν δευτέροις αφήνει “ανοιχτό γήπεδο” σε όποιον θέλει “να πετάξει, με αριστερόστροφο σπιν, τη μπάλα στην εξέδρα”, μιλώντας για τα ιδανικά πειραματικά που υπήρξαν κάπου – κάπως – κάποτε (δηλαδή αποκλειστικά στη φαντασία του). Με βάση, λοιπόν, το νέο νόμο:

α. μαθητές θα πετιούνται κατά χιλιάδες εκτός σχολείου και οι “τυχεροί” εξ αυτών θα σέρνονται στην απλήρωτη ανήλικη εργασία (μαθητεία, Νόμος 4692)

β. καθηγητές θα δουλεύουν όσο και όποτε η διοίκηση αποφασίσει. Χωρίς ωράρια, δικαιώματα και χρόνο να ασχοληθούν με τα παιδιά, αλλά επιφορτισμένοι αφενός να συλλέγουν πτυχία και προσόντα και αφετέρου να συμπληρώνουν φόρμες αξιολόγησης και να κυνηγούν χορηγούς. Δηλαδή πιστοποίηση της δικής τους υποταγή και διαπίστευση καθυπόταξης των μαθητών τους. (Νόμος 4692)

Ο ίδιος νόμος άλλωστε δεν αναφέρει κάτι ξεχωριστό για τους “δύο αυτούς τύπους” σχολείων, πέραν του τρόπου εισαγωγής των μαθητών σε αυτά. Η ψευδεπίγραφη όμως διαφοροποίηση ήδη ουσιαστικά διαψεύσθηκε από τη δήλωση της Ν. Μπακογιάννη, η οποία έχει συνειδητά διττή ανάγνωση. Από τη στοχεύει στην οικοδόμηση κοινωνικού, “φιλανθρωπικού” προφίλ, από την άλλη αποστέλλει μήνυμα στην καλή κοινωνία των Χανίων, αφού προσδιορίζει ότι με κάποιον τρόπο είναι “από τη μοίρα γραμμένο” ότι “ταλαντούχα παιδιά” θα κληρώνονται και εν πάση περιπτώσει θα αποτελούν το δυναμικό αυτών των σχολείων

2. Είναι “αξιοθαύμαστη” η επιμονή-εμμονή των παρατάξεων που εκπροσωπούν την σοσιαλδημοκρατική – κυβερνητική κατεύθυνση (ΣΥΝΕΚ), αλλά και αυτών που, ποικιλοτρόπως, εκφράζουν τη ρεφορμιστική λογική (“Αγωνιστική Συσπείρωση” - “Παρεμβάσεις”) να προσδιορίζουν και να τονίζουν ξανά και ξανά τις διαφορές μεταξύ Προτύπων και Πειραματικών. Οι πρώτες αντιπολιτεύονται πασχίζοντας εναγωνίως να κρατήσουν το επίπεδο της αντιπαράθεσης έως εκεί που δεν τίθεται ζήτημα σύγκρουσης με τον πυρήνα της πολιτικής που από κοινού με την κυβέρνηση πρεσβεύουν (“Αξιολόγηση”, ελαστικές σχέσεις εργασίας, γενίκευση της τηλ – εκαπίδευσης κ.α.), όσο αφορά τις δεύτερες, υποδηλώνει ότι όσο η επίθεση (παρ)οξύνεται, όχι μόνο δεν υποτάσσονται στην αναγκαιότητα αντίστασης που αυτή γεννά, αλλά αναζητούν τον προοδευτικό ρόλο που (κατά κάποιους) διαδραμάτισαν τα Πειραματικά σε άλλες χώρες, “παράγοντας μέχρι και αντισυστημικά στελέχη”. Ή διαφορετικά, αναζητούν μια καλύτερη συνθήκη λειτουργίας η οποία υπήρχε, όταν και όσο, μόνο σαν αποτέλεσμα ενός ευνοϊκότερου ταξικού συσχετισμού τον οποίο είχε παράξει ο παρελθοντικός αδιαπραγμάτευτος λαϊκός–ταξικός, εργατικός αγώνας (άλλης λογικής, δυναμικής, κατεύθυνσης και προσανατολισμού).

3. Στα σχολεία που μετατρέπονται σε Π–Π οι καθηγητές χάνουν τις κατεκτημένες οργανικές τους θέσεις. Γύρω από αυτό το ζήτημα έχει σηκωθεί πολύ σκόνη.

- Κατά κάποιους “αυτό δεν απασχολεί τους γονείς και την κοινωνία και δεν πρέπει να τίθεται στην εποχή που η μόνιμη δουλειά αποτελεί πλέον πολυτέλεια”.

- Κατά άλλους αποτελεί τον κύριο, αν όχι το μόνο, λόγο για τον οποίο πρέπει να αντιδράσουν οι καθηγητές.

Η αλήθεια δεν βρίσκεται “κάπου στη μέση”. Στην πραγματικότητα, στην εποχή που το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά βάλλεται σχεδόν πανταχόθεν, “στέλνεται εξορία” ως παρελθοντολογική στρέβλωση και η πάλη για την ανάδειξή του σαν αναγκαία συνθήκη αξιοπρεπούς διαβίωσης αποδυκνείεται ως πολύ δύσκολη υπόθεση, οι υποχωρήσεις από τη μάχη όχι μόνο δεν επιτυγχάνουν καλύτερους όρους διαπραγμάτευσης με τον αντίπαλο, αλλά αντίθετα του παραχωρούν έδαφος. Έδαφος που καθίσταται ελεύθερο να το καλύψει στην έφοδό του ενάντια στα δικαιώματα του λαού και υπέρ των κερδών του κεφαλαίου.

Ας δούμε όμως πως γειώνεται το προαναφερθέν λογύδριο σε απτή πραγματικότητα: σύμφωνα με τον νόμο οι καθηγητές στα Π-Π χάνουν τις οργανικές τους θέσεις. Δύνανται όμως να παραμένουν σε αυτά για μια διετία και αν καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής, αλλά και κατά το πέρας της κριθούν άξιοι (μέσω μιας πολυποίκιλης και φυσικά διαβλητής διαδικασίας). Αν τα αποτελέσματα των αξιολογήσεων (εξετάσεων διάφορων πρακτικών και κοινωνικών συμπεριφορών /γιατί το φρονημάτων ακούγεται «βαρύ»/) θα διατηρούν τη θέση τους για ακόμα 4 χρόνια. Η ισχύ της οργανικής τους θα ανανεώνεται ή θα παύει αναλόγως των αποτελεσμάτων των, νέων, ανά διετία, αξιολογικών κρίσεων.

Είναι σαφές ότι δεν υπάρχει δικαίωμα στη μόνιμη δουλειά, ότι ο πέλεκυς της εξουσίας θα επικρέμεται 24/7 πάνω από τα κεφάλια των συναδέλφων που υπηρετούν σε αυτά τα σχολεία, Άρα, πράγματι, η διαφοροποίηση του εργασιακού καθεστώτος (χωρίς καν να συνυπολογιστεί η αλλαγή των εργασιακών όρων) είναι τόσο μεγάλη που αποτελεί το πρώτιστο που θα έπρεπε να απασχολεί.

Πόσο όμως διαφορετικές είναι οι περιγραφόμενες συνθήκες στον νόμο για τα Π-Π σχολεία από τις συνθήκες που πρόκειται να συναντήσει το σύνολο των καθηγητών αν περάσει, ο ψηφισμένος, νόμος για την αξιολόγηση και ο «νέος» εργασιακός νόμος επιστροφής στις “προ Σικάγου” συνθήκες ; Είναι τόσο κοντά που για να εντοπιστούν οι διαφορές χρειάζεται “μεγεθυντικός φακός”.

► Με βάση τα προαναφερθέντα (και κυρίως το σημείο 3) καθίσταται σαφές πως η επίθεση στην εκπαίδευση έχει καθολικό χαρακτήρα. Αφορά όλα τα σχολεία, όλους(;)* τους συναδέλφους και αποτελεί τμήμα της συνολικής υπόθεσης ζωής του εργαζόμενου λαού. Άρα:

1^ο. Δεν μπορεί κανείς να δει καθαρά τι συντελείται στην υπόθεση των Π-Π αν δεν την εντάσσει εκεί που οργανικά εντάσσεται, στην επίθεση δηλαδή του συστήματος απέναντι στα δικαιώματα μαθητών και καθηγητών

2^ο. Δεν μπορεί κανείς να απαξιώσει ούτε το ειδικό ζήτημα των Π-Π (αφού όπως καταδείξαμε τα Π-Π προορίζονται για “δρεπανοφόρα” της επίθεσης), ούτε την αγωνία των συναδέλφων που χάνουν άμεσα την οργανική τους και “μπαίνουν απότομα και μάλιστα ετεροχρονισμένα, στο κόσμο των αναπληρωτών”

3^ο. Συμπυκνώνοντας τα πρώτα δύο σημεία συμπερασμάτων, δεν μπορεί κανείς να απαξιώνει τις προσπάθειες αντίστασης των καθηγητών του σχολείου μας και όσων άλλων σχολείων έχουν κάνει ανάλογες, αλλά αντίθετα πρέπει να τις βλέπει διδακτικά και ταυτόχρονα να προσδιορίζει πως η επιτυχής συνέχειά τους και πόσο μάλλον το επιτυχές αποτέλεσμά τους, περνά αναγκαστικά από την ένταξή τους σε μια συνολικότερη διαδικασία πάλης με πολλά και περισσότερα υποκείμενα. Πάλης για την υπεράσπιση του δικαιώματος των παιδιών του λαού στη μόρφωση και τη δουλειά και για την προάσπιση του δικαιώματος των εργαζομένων καθηγητών στη μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα.

4^ο. Πρέπει να καταστεί σαφές ότι η επιτυχία της προσπάθειας των καθηγητών όσων σχολείων “τους έλαχε” να μετατραπούν σε Π-Π έχει ως προϋπόθεση τη στήριξή της από τους συναδέλφους.

Άρα αποτελεί αναγκαία συνθήκη να απομονωθούν φωνές διασπαστικές οι οποίες επιχειρούν να μετακυλήσουν το πρόβλημα σε κάποιο άλλο σχολείο (“να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα”) ή έστω το εύχονται. Πρέπει να μεταφερθεί η συζήτηση σε επίπεδο ΓΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ, να λάβει συνολικά χαρακτηριστικά και να ενωθεί με τις αγωνίες των συναδέλφων οι οποίοι θα κλιθούν να δουλεύουν σε παρόμοιες συνθήκες ή ήδη, σε κάποιο βαθμό, το κάνουν (οι αναπληρωτές βρισκόμαστε ήδη από τη ψήφιση του “προσοντολογίου” Γαβρόγλου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ σε ανηλεές κυνήγι προσόντων, χωρίς η παρούσα κατάσταση να μας επιτρέπεται καν να ονειρευόμαστε οργανικές..).

5^ο. Η προαναφερθείσα στήριξη πρέπει να διευρυνθεί έτσι ώστε να αγκαλιαστεί και από τους γονείς των παιδιών, δηλαδή στους εργαζόμενους της κοινωνίας αυτής που στενάζει.

Η επίτευξη ενός τόσο μεγαλεπήβολου, αλλά και τόσο αναγκαίου, στόχου, επί της ουσίας της δημιουργίας ενός μετώπου μαθητών – καθηγητών των σχολείων – φοιτητών, δεν γίνεται με μισόλογα ή με αυτό-ανακηρύξεις κάποιας συνδικαλιστικής παράταξης σε τέτοιο. Οι επίμονες, ή και αποκλειστικές, αναφορές σε παιδαγωγικές επάρκειες, σε αιτήματα αποκλειστικά εκπαιδευτικού χαρακτήρα, οι εκκλήσεις διαρκείας σε κυβερνητικά ή θεσμικά στελέχη να επιτελέσουν φιλολαϊκό ρόλο, δεν πρόκειται να αγκαλιάσουν και να αγκαλιαστούν ούτε από τον Χασάν, ούτε από τον άνεργο πατέρα του. Δεν πρόκειται να γοητεύσουν ούτε τον κ. Νίκο που πήρε κλήση γιατί είχε μεταβεί στον χώρο “μαύρης εργασίας” του, ούτε τον 13χρονο γιο του που του έσπασαν το χέρι ασφαλίτες με πολιτικά.

Η επιλογή του δρόμου προς το λαό περνά από την ανάδειξη του πραγματικού στόχου της κυβέρνησης, ο οποίος στο χώρο της εκπαίδευσης συνοψίζεται στο “ένα σχολείο για λίγους, ένα σκληρό και απόλυτα πειθαρχημένα παιδιά, με καθηγητές «κέρβερους» που θα αξιολογούνται καθημερινά από αξιολογητές με υπερεξουσίες έτσι ώστε να εξαναγκάζονται να επιβάλλουν στα παιδιά το “νέο” “παιδαγωγικό” μοντέλο της πειθάρχησης, με τους “νέους” διδακτικούς στόχους, δηλαδή την εκμάθηση της υποταγής και της αποδοχής της πραγματικότητας της πείνας χωρίς γκρίνια, του θανάτου χωρίς διαμαρτυρίας, της καταστολής χωρίς αντίσταση..”

6^ο. Η κυβέρνηση εκμεταλλευόμενη την πανδημία και τους θανάτους που η ίδια η εγκληματική, αλλοπρόσαλλη, αλλά σταθερά προσανατολισμένη προς την εξυπηρέτηση του κεφαλαίου, πολιτική της προκάλεσε, επιχειρεί μέσω ενός καταιγισμού νομοθετημάτων και της ενεργοποίησης διάφορων μηχανισμών που το αστικό κράτος έχει χρόνια χτίσει και η συμβιβαστική – ρεφορμιστική λογική έχει συσκοτίσει την ταξική τους φύση, να πετύχει στόχους του που πριν από κάποια χρόνια θα φάνταζαν κακοεμπνευσμένο θρίλερ νεαρού φασίζοντα νεοφιλελεύθερου.

Η τράπεζα θεμάτων οδήγησε το 2013 χιλιάδες παιδιά εκτός σχολείου. Οι εισακτέοι στα τριτοβάθμια ιδρύματα θα μειωθούν την επόμενη χρονιά τόσο που ο πατήρ Μητσοτάκης φαντάζει σαν καρικατούρα αποτελεσματικότητας, αν τοποθετηθεί δίπλα - δίπλα με τους κοινωνικούς εκτελεστές της τωρινής κυβέρνησης.

Η τηλ – εκπαίδευση, που με την ανοχή του συνόλου σχεδόν των παρατάξεων αποτελεί πλέον μια πραγματικότητα, έχει ήδη οδηγήσει χιλιάδες παιδιά να συνηθίσουν τον εαυτό τους έξω από το χώρο του σχολείου, έχει αποκλείσει χιλιάδες άλλα, έχει απελπίσει γονείς και μαθητές, έχει φέρει στα όρια χιλιάδες συναδέλφους, έχει καταστρατηγήσει εργασιακά δικαιώματα και παραβιάσει το “άβατο” της σχολικής τάξης, έχει ήδη χρησιμοποιηθεί ως απεργοσπαστικός μηχανισμός και ήδη έχει προβλεφτεί η χρήση της για “αναπλήρωση αναπληρωτών” (αντικατάσταση συναδέλφων, αποκλεισμός δύσβατων περιοχών από το δικαίωμα παροχής εκπαίδευσης στα παιδιά τους).

Η αστυνομία “κόβει βόλτες» στα πανεπιστήμια εμποδίζοντας με τον πιο βίαιο τρόπο την έκφραση όσων φωνών δεν είναι αρεστές στο σύστημα της εκμετάλλευσης, με τρόπο τόσο προκλητικό που δεν τον είχε ονειρευτεί καν ο κάθε ιδεολογικός απόγονος της χούντας.

Ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Η ανάγνωσή του θα τελειώσει μόνο αν οι εργαζόμενοι σκίσουν το βιβλίο. Τη μαύρη βίβλο της εκμετάλλευσης που συντάσσει το κεφάλαιο και υλοποιούν οι διάφοροι μηχανισμοί του.

Η διαδικασία της πάλης ενάντια στη συντελούμενη φασιστικοποίηση δεν πρέπει να εγκλωβιστεί σε αυταπάτες αλλαγής “από τα μέσα”, σε αναζητήσεις έξυπνων αντιπροτάσεων/”αποδράσεων” που θα επανασυστήσουν τα, ουδέποτε υπαρκτά, σχολεία “για τις ανάγκες του λαού και του τόπου”, σε εκλογικές αναμονές και “ξαναζεσταμένες αυταπάτες”. Οφείλουμε να μην επιτρέψουμε να οδηγηθεί στην απελπισία που γεννά η πραγματικότητα όταν η βροχή της επίθεσης ξεπλένει τις μπογιές καμουφλαρίσματός της με την οποία την ντύνουν χρόνια και χρόνια λογικές συνδιαλλαγής.

*τα λίγα (3) χρόνια που εργάζομαι στην εκπαίδευση έχω, αρχικά δειλά, μια απορία που σταδιακά μετατράπηκε σε θέση και πλέον, με την τροπή που παίρνουν τα πράγματα, μπορεί να περάσει και στο στάδιο της έκφρασής της και είναι η εξής: ένας συνάδελφος που για να διατηρήσει τη θέση του στις νέες κρίσεις έχει επιφορτιστεί διοικητικά/υπηρεσιακά με το “έργο” να πειθαναγκάζει συναδέλφους να εφαρμόζουν την κυβερνητική πολιτική ακόμα και όταν αυτή περιλαμβάνει στοχοθεσία “ελάφρυνσης” των σχολείων από μαθητές, αλλά και εξαναγκασμό συναδέλφων σε διάφορες ενέργειες ενάντια στα συμφέροντά μας, μπορεί να θεωρείται συνάδελφος και να συμμετέχει στις διαδικασίες των σωματείων μας; Για μένα η απάντηση είναι αρνητική (καθώς αυτός που βάζει τον κατάσκοπο ηθελημένα σπίτι του είτε ελπίζει να αλλάξει στρατόπεδο ο τελευταίος /έγινε μια φορά από έναν συγχωριανό ου, αλλά δεν τον ξέρεις/, είτε θεωρεί πως δεν διεξάγεται σύγκρουση, είτε εποφθαλμιά καλή μεταχείριση από το άλλο στρατόπεδο)

υ.γ. στο μεσοδιάστημα μεταξύ της συγγραφής του κειμένου και της αποστολής του μεσολάβησε διαδικτυακή συνάντηση μεταξύ των καθηγητών του 1^ου Γυμνασίου και γονέων. Οι καθηγητές ικανοποίησαν έτσι το αίτημα του Δ.Σ. του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων το οποίο προέβαλλε ως αποκλειστικό αίτιο της άρνησης συμμετοχής του και της μεταβίβασης της πρόσκλησης στα μέλη του Συλλόγου τον υγειονομικό κίνδυνο των δια ζώσης συναντήσεων. Από τη πλευρά των γονέων συμμετείχαν κυρίως μέλη του Δ.Σ. (τα οποία κατά 100% αποτελούνταν από πολίτες Ελληνικής καταγωγής σε ένα σχολείο του οποίου οι μαθητές είναι κατά πολύ μεγάλο ποσοστό παιδιά μεταναστών πρώτης ή δεύτερης γενιάς), ενώ δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω πόσοι άλλοι έλαβαν ειδοποίηση και είχαν την άνεση χειρισμού της τεχνολογίας ώστε να συμμετέχουν.

Μέλη του Δ.Σ. απήντησαν αρνητικά για το αν έχουν εκφραστεί θετικά ως Σύλλογος ή ως Δ.Σ. όσο αφορά τη μετατροπή του σχολείο σε Π-Π. Σε αίτημα που μετά αυτής της παραδοχής κατατέθηκε από κάποιο γονέα (μη μέλος του Δ.Σ.) και από καθηγητές να προσδιορίσει το Δ.Σ. στον τύπο ότι οι γονείς του σχολείου, αλλά και το ίδιο το Δ.Σ, δεν έχει πάρει θέση και να διαψεύσει κατηγορηματικά δημοσιεύματα που αφήνουν σαφώς την εντύπωση πως Δ.Σ. και γονείς γενικά είναι θετικοί προς την πραγμάτωση ενός τέτοιου ενδεχομένου, “απλά” απάντησαν αρνητικά.. με μια αιτιολογία θολή. Τόσο θολή που μου θύμισε μια φράση σύμφωνα με την οποία αυτός που την εκστόμισε δεν κρίνεται από καθηγητές και γονείς..

Λεωνίδας Σαμαράς Αναπληρωτής Καθηγητής, Συνεργαζόμενος με τις “Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών”