Πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 28/5 στις 1:30 μμ συγκέντρωση διαμαρτυρίας της ΕΛΜΕ έξω από τη ΔΔΕ Καρδίτσας για το ζήτημα του 1ου Γυμνασίου και του 1ου ΓΕΛ που χαρακτηρίζονται “πρότυπα-πειραματικά” (ΕΔΩ). Λίγος κόσμος κύρια από το 1ο Γυμνάσιο (απόντες οι συνάδελφοι του 1ου ΓΕΛ). Σίγουρα έπαιξε ρόλο ότι η συγκέντρωση αποφασίστηκε την παραμονή και στα σχολεία η ανακοίνωση στάλθηκε την ίδια μέρα το πρωί, αλλά δεν είναι αυτή η κύρια αιτία- θα εξηγηθούμε παρακάτω.
Στην αγωνία των συναδέλφων για την εργασιακή τους ανασφάλεια (χάνονται οι οργανικές τους θέσεις) οι απαντήσεις του ΔΔΕ ήταν καθησυχαστικές(;;;) λέγοντας ότι, όπως όταν έκλεισε το Πειραματικό στο Φανάρι (αλήθεια γιατί ...το “πείραμα” δεν πέτυχε) οι εκπαιδευτικοί προτάσσονταν για τα επόμενα χρόνια στην απόκτηση οργανικών θέσεων όπου υπήρχαν κενά έτσι θα συμβεί και στις τωρινές περιπτώσεις. Μόνο που αυτό δεν είναι γραμμένο σε κανένα νόμο. Βέβαια σε επίδειξη συνδικαλισμού τόνισε ότι δεν είναι διατυπωμένο και το αντίθετο(!). Μάλιστα ισχυρίστηκε ότι δεν υπάρχει καμιά κατηγοριοποίηση την ίδια στιγμή που στην ανακοίνωση-διαφήμιση της ΔΔΕ Καρδίτσας υπογραμμίζονται οι ομάδες αριστείας στις απογευματινές δραστηριότητες των σχολείων αυτών. Με βάση τις εξελίξεις αυτές και την ένσταση που προβάλλεται από κάποιους γονείς ότι “...νοιάζεστε (οι εκπαιδευτικοί) μόνο για το εργασιακό σας, τα παιδιά μας θα ωφεληθούν”, να επαναλάβουμε κάποια ζητήματα:
Πάντα θα πρέπει να εξετάζουμε όχι τι λένε οι κυβερνώντες και οι υπάλληλοί τους αλλά τι εννοούν και βασικά τι επιδιώκουν.
Μια χαρά είναι ο πειραματισμός και τα πειράματα, πηγή γνώσης. Αλλά για να μη λέμε πολλά, ας ειπωθεί μια (1) μέθοδος διδασκαλίας που πρωτο-εφαρμόστηκε σε αυτά τα σχολεία και μετά παντού. Ουσιαστικά αποτελεί το “φερετζέ” των πραγματικών επιδιώξεων του υπουργείου. Να καταστήσει δηλαδή τα σχολεία αυτά “πιλότους”- “λαγούς” για:
1. Να αναιρέσει το δωρεάν χαρακτήρα της δημόσιας εκπαίδευσης αφού καθιστά υποχρεωτική την άντληση πόρων από δωρεές και χορηγούς προς επίτευξη των δραστηριοτήτων τους. Επέρχεται έτσι ως αποτέλεσμα η είσοδος και των υπόλοιπων σχολείων σ’ αυτό το κυνήγι. Παράλληλα χάνεται το σχολείο της γειτονιάς.
2. Να κατηγοριοποιεί τα σχολεία μέσα από την αυτοαξιόλογηση των σχολικών μονάδων και μέσω του ανταγωνισμού που αυτή επιφέρει δρα σε βάρος του δικαιώματος στις σπουδές όλων των μαθητών.
3. Να εντατικοποιεί τη διδασκαλία προκειμένου να «πιαστούν» οι δείκτες της αυτοαξιολόγησης με αποτέλεσμα να διευρύνονται οι ανισότητες ανάμεσα στους μαθητές, αφού οι συνέπειες λόγω κοινωνικών ανισοτήτων υπερμεγενθύνονται απ’ τους όρους λειτουργίας του σχολείου. Και στα Πειραματικά, όπου οι μαθητές φοιτούν μετά από κλήρωση (στα Πρότυπα δίνουν εισαγωγικές εξετάσεις), οι όροι σπουδών δημιουργούν ένα ελιτίστικο σχολείο, απωθητικό για τους “αδύναμους” μαθητές.
4. Να επιβάλλει τη αξιολόγηση των εκπαιδευτικών όπου ο αξιολογητής επιθεωρεί και ελέγχει την καθημερινή διδακτική πράξη. Μάλιστα από τα βασικά κριτήρια της αξιολόγησης των καθηγητών είναι η ενεργός συμμετοχή τους στη διαδικασία αξιολόγησης των συναδέλφων τους. Πρόκειται για μια διαδικασία “ανέλιξης ή διασφάλισης θέσης” μέσω “πατήματος επί πτωμάτων” και υπόκλισης σε κάθε διευθυντική επιταγή. Όσο για το χιλιοειπωμένο ότι η αξιολόγηση δεν θα έχει τιμωρητικό χαρακτήρα -μάλιστα στα ΜΜΕ γράφτηκε ότι θα έχει οικονομικό μπόνους- η κακή αξιολόγηση των εκπαιδευτικών των σχολείων αυτών θα έχει ως συνέπεια τον υποβιβασμό τους σε “απλούς” καθηγητές να αναζητούν άλλο σχολείο στα ...μέτρα τους.
5. Να “τελειώσει” την οργανική θέση μ' έναν χαρακτηρισμό. Όπως αντίστοιχα με την αλλαγή των ωρολογίων προγραμμάτων ειδικότητες έμειναν χωρίς διδακτικό ωράριο. Επίσης τα εργασιακά δικαιώματα ακόμα και το διδακτικό ωράριο των εκπαιδευτικών τίθεται υπό αμφισβήτηση, αφού το ΥΠΑΙΘ μπορεί να το τροποποιεί κατά το δοκούν (παράγραφο 23 του Άρθρου 19).
Παρά το γεγονός ότι οι αιτήσεις των γονιών για τα παιδιά τους για τα σχολεία αυτά ξεκίνησαν και η προθεσμία για τις αιτήσεις των συναδέλφων για τοποθετήσεις τελειώνει τη Δευτέρα 31/5 η μάχη πρέπει να συνεχιστεί.
Τόσο για την υπεράσπιση της οργανικότητας και των εργασιακών δικαιωμάτων των συναδέλφων όσο και για την υπεράσπιση του καθολικού δικαιώματος στην δημόσια δωρεάν παιδεία κόντρα σε κατηγοριοποιήσεις, αξιολογήσεις και ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Μόνο που η μάχη δε μπορεί να δοθεί με αυτή την ΕΛΜΕ.
Αυτό εννοούμε στην αρχή του σημειώματος. Ήμασταν λίγοι χθες, γιατί ήμασταν λίγοι στις γενικές συνελεύσεις, λίγοι όταν επιχειρούνταν να κλείσει το εσπερινό σχολείο, λίγοι όταν αντιμετώπιζαν προβλήματα τα ΕΠΑΛ, λίγοι στις απεργίες, διαδηλώσεις, λίγοι...
Οι καιροί απαιτούν ΣΩΜΑΤΕΙΟ. Μια ΕΛΜΕ που να ενώνει όλους τους συναδέλφους, να οργανώνει δημοκρατικές συνελεύσεις-συζητήσεις και να αποφασίζει και να υλοποιεί τη συλλογική στάση και τους μαζικούς αγώνες.
Μήπως θα πρέπει να ξεκινήσουμε να “πειραματιζόμαστε” με αυτή την κατεύθυνση;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου