ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΔΟΕ: Πώς νικά αυτός που έχασε!

 

  

Οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών και άλλοι συνάδελφοι βρέθηκαν από νωρίς στο NOVOTEL για να διαμαρτυρηθούν με πανό και συνθήματα για το γεγονός ότι θα γινόταν κεκλεισμένων των θυρών η ολομέλεια των προέδρων της ΔΟΕ. Στο τέλος, το ΔΣ της ομοσπονδίας αναγκάστηκε να υποχωρήσει και να δεχτεί παρατηρητές. Οι εργασίες άρχισαν με πολύ μεγάλη καθυστέρηση. Η ατμόσφαιρα ήταν βαριά, υπήρχε ένταση και με το παραμικρό η ΔΑΚΕ και η ΔΗΣΥ απειλούσαν να αποχωρήσουν.

Μετά την εισήγηση του προέδρου της ΔΟΕ, ακολούθησαν οι τοποθετήσεις των εκπροσώπων. Η συναισθηματική φόρτιση που έσπαγε τη φωνή αρκετών προέδρων ΣΕΠΕ, μετέφερνε το κλίμα οργής και αγωνίας που επικρατεί στη βάση του κλάδου. Μόνο τρεις ΣΕΠΕ τάχθηκαν υπέρ τω λεγόμενων «ενιαίων κειμένων». Όλες οι υπόλοιπες είχαν απόφαση για συνέχιση της απεργίας/αποχής και οι άσκησαν σκληρή κριτική τόσο στο περιεχόμενο των ενιαίων κειμένων όσο και στο χρόνο που τα έστειλαν. Αυτό που καταγράφηκε με απόλυτη σαφήνεια ήταν η απόρριψη των ενιαίων κειμένων και η καθαρή επικράτηση της συνέχισης της απεργίας αποχής. Κάποιοι σύλλογοι είχαν αποφασίσει να προκηρύξουν μόνοι τους απεργία/αποχή σε περίπτωση που δεν το αποφάσιζε η ολομέλεια προέδρων.

Στο τέλος, η πλειοψηφία φιμώθηκε και νίκησε αυτός που έχασε! Πώς έγινε το θαύμα; Εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο το καταστατικό που δίνει στο ΔΣ της ΔΟΕ σημαντικές εξουσίες ενώ η ψήφος των προέδρων έχει συμβουλευτικό χαρακτήρα αν δεν μεταφέρουν απόφαση Γ.Σ. με απαρτία. Δεν έγινε καμιά ψηφοφορία, δεν πάρθηκε καμία απόφαση. Την τελική απόφαση έπρεπε να την πάρει το ΔΣ της ΔΟΕ. Αν συνεδρίαζε εκείνη την ώρα, δεν θα μπορούσε εύκολα να παρακάμψει τις αποφάσεις της βάσης του κλάδου. Ο πρόεδρος της ομοσπονδίας δεν δεσμεύτηκε πότε θα συνεδριάσει το ΔΣ για να αποφασίσει. Ξεκαθάρισε πως ισχύει η τελευταία απόφαση του ΔΣ της ΔΟΕ που εισηγείται τα «ενιαία κείμενα»!

Κανένα χαμός δεν έγινε στην ολομέλεια προέδρων! Μόνο στο πίσω μέρος της αίθουσας άνοιξαν δυο πανό, το ένα των Αγωνιστικών Κινήσεων-το άλλο ανυπόγραφο, και ακούστηκαν συνθήματα. Στην αίθουσα είχαν παραμείνει ελάχιστοι πρόεδροι. Οι θέσεις όπου καθόταν η ΔΑΚΕ και η ΔΗΣΥ είχαν αδειάσει από το μεσημέρι ενώ η εικόνα των υπόλοιπων δυνάμεων ήταν αξιοθρήνητη. Το σύνολο της συνδικαλιστικής ηγεσίας απέδειξε πως ούτε θέλει ούτε μπορεί να σταθεί στο ύψος των απαιτήσεων της περιόδου και να υλοποιήσει την απόφαση της βάσης του κλάδου, που ενώ γνωρίζει πολύ καλά πως η απεργία/αποχή έχει κριθεί παράνομη και επιμένει στην επαναπροκήρυξή της.

Ας δούμε όμως αναλυτικά ποια ήταν η στάση των παρατάξεων που έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά μόλις η κυβέρνηση απείλησε με το όπλο της νομιμότητας.

Η αμηχανία του προέδρου κατά την εισήγηση αλλά κυρίως το κόμπιασμα της φωνής του κατά το ολιγόλεπτο κλείσιμό του, φανέρωνε το ζόρι της ΔΑΚΕ που πολιτικά ανήκει στο κυβερνητικό κόμμα αλλά συνδικαλιστικά πρέπει να εκφράσει έναν κλάδο που η κυβέρνηση θέλει να συντρίψει. Ο εκνευρισμός των προέδρων που ανήκουν στη ΔΑΚΕ ήταν ολοφάνερος. Είναι καθαρό πως η ΔΑΚΕ δεν θα προβεί ως παράταξη σε ενέργειες που θα κοντράρουν παραπέρα την κυβέρνηση.

Η ΔΗΣΥ το μόνο που είχε να πει είναι να έχουμε προτάσεις για όλα τα ζητήματα και να υπερασπιστούμε τους θεσμούς, εννοώντας κυρίως τους αιρετούς. Η ΕΡΑ σε διπλό ρόλο συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης υπερασπίστηκε τα ενιαία κείμενα.

Το ΠΑΜΕ τάχτηκε με τη συνέχιση της απεργίας/αποχής την οποία ζήτησε να επαναπροκηρύξει το ΔΣ της ΔΟΕ. Προφανώς ευελπιστεί να τη βγάλει καθαρή καλώντας τους υπόλοιπους να ακολουθήσουν τον προγραμματισμό του, προβάλλοντας τα «ταξικά» σωματεία του και χωρίς να λέει κουβέντα για το τι θα κάνει από δω και πέρα στις ΣΕΠΕ που ελέγχει.

Οι Παρεμβάσεις εμφανίστηκαν διασπασμένες. Ένα τμήμα τους, που μάλλον είναι πλειοψηφικό, εισηγήθηκε τα λεγόμενα «ενιαία κείμενα» και συνεργάστηκε με ΔΑΚΕ, ΕΡΑ, ΑΕΕΚΕ για να περάσουν. Αντάλλαξε πολλές φιλοφρονήσεις με τη ΔΑΚΕ και τον πρόεδρο. Το άλλο τμήμα των Παρεμβάσεων, που δεν είναι ομοιογενές, τάχθηκε με τη συνέχιση της απεργίας/αποχής αλλά φάνηκε αδύναμο να κάνει οτιδήποτε άλλο πέρα από το να καταγράψει τις θέσεις του.

Ως Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών, παρά το γεγονός ότι δεν εκπροσωπούμασταν στην ολομέλεια προέδρων, πήραμε την πρωτοβουλία να θέσουμε το ζήτημα του συντονισμού εκείνων των κομματιών που θέλουν ο αγώνας να συνεχιστεί κα να μην κλείσει με την άνευ όρων παράδοση του κλάδου. Προτείναμε τον συντονισμό όλων των κομματιών που θέλουν να συμβάλουν σε αυτή την υπόθεση είτε ως μέλη Διοικητικών Συμβουλίων είτε ως εκπρόσωποι παρατάξεων και άλλων συλλογικοτήτων είτε ως ανέντακτοι συνάδελφοι. Συγκεκριμένα, τονίσαμε την ευθύνη που έχουμε απέναντι στον κλάδο και προτείναμε συνάντηση μετά την ολομέλεια για να συνεννοηθούμε. Δεν έγινε τελικά αυτή η συνάντηση και υπάρχουν ευθύνες γι’ αυτό. Θεωρούμε πως θα έδινε κουράγιο στους συναδέλφους μια κίνηση που με σαφήνεια θα έβγαινε μπροστά να πει «Δεν κάνουμε πίσω!».

Η αλήθεια είναι πως οι δυνάμεις που έχουν πραγματική έγνοια είναι μικρές αλλά εκφράζουν την πλειοψηφία και τις διαθέσεις του κλάδου. Θα επιμείνουμε. Το βάρος πέφτει στα πρωτοβάθμια σωματεία. Σε αυτή την προσπάθεια πρέπει να δούμε τις αδυναμίες μας κατάματα με πρώτη τη μικρή συμμετοχή στις Γενικές Συνελεύσεις. Τις αποφάσεις τις υλοποιούν αυτοί που τις ψηφίζουν κι αυτό σημαίνει δέσμευση και υποχρέωση.

Οι ΣΕΠΕ και οι ΕΛΜΕ αυτή την εβδομάδα που έρχεται, πρέπει να κηρύξουν στάσεις εργασίας για να μη γίνουν σύλλογοι διδασκόντων για την αξιολόγηση. Τίποτα δεν έχει τελειώσει. Έχουμε όλοι καθήκον να αναλάβουμε τις ευθύνες μας.