Δήλωση απάντησης στις ανακρίβειες και τους χειρισμούς του ΔΙΔΕ Πειραιά σε σχέση με τις συνεχιζόμενες διώξεις

 

Το «πες πες κάτι θα μείνει» δεν θα περάσει!

Στις 3/10 πραγματοποιήθηκε συνάντηση αντιπροσωπείας του ΔΣ της ΕΛΜΕ με τον ΔΙΔΕ Πειραιά για το ζήτημα των διώξεων. Στη συνάντηση ΔΕΝ ΣΥΜΕΤΕΙΧΑΝ τα δύο μέλη στο ΔΣ της Ενότητας Αντίστασης Ανατροπής, μετά από απόφαση της παράταξης, με δεδομένη την συνέχιση τουλάχιστον των υπόλοιπων έξι διώξεων και την επιδίωξη του ΔΙΔΕ να εκτονωθεί η αγανάκτηση μέσω παζαριών για το πόσες διώξεις «παγώνουν» και πόσες συνεχίζονται.

Η ενημέρωσή μας, λοιπόν, προέρχεται από την ενημέρωση που έκανε η πλειοψηφία του ΔΣ μέσω του Δελτίου Τύπου που εξέδωσε για την συνάντηση (ΑΠ 134/4-40-2023).

Πριν απαντήσουμε στους ισχυρισμούς του ΔΙΔΕ Πειραιά, όπως αυτές καταγράφονται στο Δελτίο Τύπου, θέλουμε να κάνουμε μια σοβαρή παρατήρηση. Ένα σωματείο ΔΕΝ είναι portal ενημέρωσης. Ρόλος του δεν είναι να αναπαράγει χωρίς απάντηση τις αιτιάσεις της διοίκησης. Όταν το κάνει αυτό, αλείφει, εκούσια ή ακούσια, βούτυρο στο ψωμί της διοίκησης και στις επιδιώξεις της να σπείρει την σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό – νομιμοποιεί τα ψεύδη.

Διαβάζουμε, λοιπόν στο Δελτίο Τύπου του ΔΣ της ΕΛΜΕ:

«σχετικά με την παραπομπή των συναδέλφων Χουντή Παναγιώτη και Γκέρτσου Ζήση, ο ΔΙΔΕ Πειραιά υποστήριξε ότι έγινε “κατά καθήκον”, λόγω της ποινικής διαδικασίας που είναι σε εξέλιξη (για την άδικη και τρομοκρατική σύλληψη των συναδέλφων μας σε διαδήλωση την ημέρα της επετείου της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου, την περίοδο του COVID-19) και μετά την σχετική ενημέρωση της ΔΙΔΕ Πειραιά από την Εισαγγελία (με βάση τις διατάξεις του αντιδραστικού Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα για αναξιοπρεπή συμπεριφορά εκτός υπηρεσίας)».

Ηταν… αναγκασμένος, λοιπόν «κατά καθήκον» ισχυρίστηκε ο ΔΙΔΕ Πειραιά! Εχουμε και λέμε, λοιπόν:

Πρώτο: Παραθέτουμε απόσπασμα των δύο παραπομπών (είναι το μόνο χαρτί που επιδόθηκε στους διωκόμενους ΖΓ και ΠΧ)

Όπως φαίνεται, χρονολογικά πρώτο είναι το έγγραφο 7) της ΔΔΕ Πειραιά και ακολουθεί το 8) έγγραφο της Εισαγγελίας [ότι δεν έχουν μάθει να μετράνε και μετά το 8) ακολουθεί… 8) έχει λίγη σημασία]. Οσο, λοιπόν, μπορούμε να καταλάβουμε, η ΔΔΕ Πειραιά επιδίωξε να βρει στοιχεία για να συγκροτήσει πειθαρχική δίωξη.

Δεύτερο: Ακόμα κι αυτός ο αντιδραστικός Δημοσιοϋπαλληλικός Κώδικας, αναφέρει στο άρθρο 107, παράγραφος 3 (Ν.3528/07 και Ν.4325/15 - https://www.ypes.gr/epikairopoiimenos-kodikas-ypallilon-dimosioy-n-p-d-d/) :

«Σε καμιά περίπτωση δεν συνιστά ανάρμοστη συμπεριφορά ή αναξιοπρεπή ή ανάξια για υπάλληλο διαγωγή κατά την έννοια της περίπτωσης ε΄ της παρ. 1 του παρόντος άρθρου η άσκηση συνδικαλιστικής, πολιτικής ή κοινωνικής δράσης».

Το ίδιο ασφαλώς ισχύει και για τις άλλες 4 διώξεις που αφορούν την κινητοποίηση της ΕΛΜΕ για τις εξετάσεις ΠΙΖΑ.

Τρίτο: Όπως φαίνεται, λοιπόν, η δίωξη δεν έγινε καθόλου κατά καθήκον, αλλά απολύτως κατ’ επιλογή! Αλλωστε θα ήταν παράξενο, ο ΔΙΔΕ Πειραιά να υπαινίσσεται πως ο προηγούμενος ΔΙΔΕ έπραξε… κατά παράβαση καθήκοντος. Θα είχε, επίσης, πλάκα, να εξηγήσει πώς αυτό το… καθήκον εκτελέστηκε δυόμιση ολόκληρα χρόνια μετά την αθλιότητα των δεκάδων συλλήψεων (του «αδικήματος», δηλαδή) κατά την απόπειρα διαδηλώσεων στις 6/12/2020. Αλλά και πώς έτυχε να συμπέσει με την ομοβροντία διώξεων για τρεις διαφορετικούς λόγους, διώξεις που επιδόθηκαν (πάλι τυχαία!) ΟΛΕΣ μία μέρα πριν κλείσουν τα σχολεία στις 29/6/2023 και που ΟΛΕΣ αφορούσαν πολιτικούς και συνδικαλιστικούς λόγους.

Τέταρτο και σημαντικότερο όλων: Όλα τα παραπάνω λίγη σημασία έχουν. Είμαστε νοήμονες άνθρωποι. Και ξέρουμε πολύ καλά, πως η προώθηση διώξεων ή οι ανακλήσεις τους, η διασταλτική ερμηνεία των (δικών τους) νόμων αποτελεί ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ που σχετίζεται με πολιτικές επιδιώξεις. Το σύστημα έχει επιβάλει ένα συνολικό κλίμα επίσημης κρατικής φασιστικοποίησης, ένα κλίμα που εκφράζεται στους αντιαπεργιακούς νόμους, στο ξύλο στις διαδηλώσεις, στις συλλήψεις και στις «κλήσεις για εξηγήσεις» (ακόμα και όταν κάνει απλώς κανείς απεργία, όπως είδαμε στο Ρέθυμνο). Δεν ξέρουμε και δεν μας ενδιαφέρει αν ο ΔΙΔΕ Πειραιά «πάτησε» απλώς σε αυτό το κλίμα φασιστικοποίησης ή αν έλαβε άνωθεν εντολές, για να προχωρήσει στην ομοβροντία διώξεων.

Ο αγώνας για να ανακληθούν οι διώξεις δεν αφορά τους διωκόμενους. Αφορά το κίνημα και τα σωματεία. Αφορά το κλίμα στην κοινωνία και τα σχολεία. Αφορά το αύριο των συνθηκών δουλειάς και ζωής για εμάς και τα παιδιά μας.

Καλούμε όλες τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους να πιέσουν τα σωματεία να οργανώσουν πανελλαδικές κινητοποιήσεις ενάντια στις διώξεις και την τρομοκρατία. Το ζήτημα αποκτά νέα και ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα μετά το γεγονός στο Ρέθυμνο, που οδηγεί σε ποινικοποίηση και αυτήν την άσκηση του δικαιώματος της απεργίας.

Μια τελευταία σημείωση προς κάθε ενδιαφερόμενο (και μένουμε εδώ για την ώρα): Τα προαναφερόμενα μέλη των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπ/κών και της ΕΑΑ (Ζήσης Γκέρτσος, Παναγιώτης Χουντής) αλλά και οι υπόλοιποι σύντροφοι διωκόμενοι της Ενότητας Αντίστασης Ανατροπής (Γιώργος Καββαδίας, Ακρίτας Καλούσης, Δημήτρης Μητρόπουλος) ΔΕΝ ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟ, να ζητάει καμία «καλή κουβέντα» κατά τη διαδικασία εκδίκασης των διώξεων από τον ΔΙΔΕ, από το πρόσωπο, δηλαδή που τις ενορχήστρωσε! Δεν παζαρεύουμε για τον εαυτό μας, δεν ζητάμε εξαίρεση, ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΣΣΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ, ΜΕ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ανάκληση ΟΛΩΝ των διώξεων.

Να αποσυρθούν καθαρά ΟΛΕΣ οι διώξεις – Κάτω τα χέρια από τα σωματεία, την πολιτική και συνδικαλιστική δράση, το δικαίωμα διατύπωσης άποψης

Οι αγώνες δεν είναι νόμιμοι ή παράνομοι είναι δίκαιοι και αναγκαίοι

	ΕΛΜΕ Πειραιά

Συμμετέχουμε στην Ενότητα Αντίστασης Ανατροπής