Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά πατέρα ; Υλοποιείται στ αλήθεια η δίχρονη υποχρεωτική αγωγή ή κάτι άλλο;

Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά πατέρα ;

Υλοποιείται στ αλήθεια η δίχρονη υποχρεωτική αγωγή ή κάτι άλλο;

Ως νηπιαγωγός δεν συμμερίζομαι την θριαμβολογία για την θεσμοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής . Συμμερίζομαι όμως τις ανησυχίες τόσο στο χώρο των νηπιαγωγών συναδέλφων όσο και στο χώρο των νηπιοβρεφοκόμων  και έρχομαι –διαβάζοντας τις ανακοινώσεις της ΔΟΕ και του «Συντονιστικού» να θέσω μερικά ερωτήματα:

1.   Η αντίθεση στη δημόσια εκπαίδευση έπαψε να είναι ανάμεσα στην κυβέρνηση και στους εκπαιδευτικούς και μαθητές;

2.   Έχει σταματήσει η κυβέρνηση να απεργάζεται μέτρα «ανάμειξης» των βαθμίδων της προσχολικής αγωγής και της παραχώρησης τους συνολικά στους δήμους; Αν ναι, τότε όλη η προπέρσινη ημερίδα  της ΔΟΕ (Ιούνης 2016) που σχεδόν αφιερώθηκε σε αυτή την εκδοχή ήταν μία κινδυνολογία; Μόνο οι «κακοί» δήμοι ενδιαφέρονται –που ενδιαφέρονται- να πάρουν την προσχολική αγωγή συνολικά;

3.  
Η κυβέρνηση και η πολιτική που εφαρμόζει δηλαδή των περικοπών , των συγχωνεύσεων και του κλεισίματος σχολικών μονάδων , της αυτοαξιολόγησης και του περιορισμού διορισμών αλλά και των προσλήψεων έχει πάψει να υφίσταται;

4.   Από πότε ένα συνδικαλιστικό όργανο όπως η ΔΟΕ τοποθετεί ως αιχμή της την αντιπαράθεση με ένα άλλο συνδικαλιστικό όργανο ; Και αν –ειδικά στον «αντίπαλο» χώρο τον ΟΤΑ- ένας τέτοιος  εργοδοτικός «συνδικαλισμός» είναι κάτι σχεδόν φυσιολογικό γιατί αυτά τα ήθη καθιερώνονται και στο συνδικαλισμό των εκπαιδευτικών; Που λειτουργεί ως εκπρόσωπος της κυβερνητικής εργοδοσίας…

5.   Από πότε ένα   «συντονιστικό νηπιαγωγών»  σε ψήφισμα που προτείνει στους γονείς  συμβουλεύει την κυβέρνηση σε «δύσκολους καιρούς» να μην προβεί σε περικοπές και «να μην υποχωρήσει σε πιέσεις εξωεκπαιδευτικών κύκλων»   εφαρμόζοντας την υποχρεωτική προσχολική αγωγή; Συγνώμη μιλάμε γι «αυτό» το  Υπουργείο ή κάποιο Υπουργείο μίας εξωδιαστημικής ουτοπίας;

6.   Τα 200 νηπιαγωγεία που θα ιδρύσουν (οι δήμοι; Το Υπουργείο;) με ποιες εργασιακές σχέσεις θα απασχολούν τους νηπιαγωγούς; Και αν αυτό είναι το πραγματικά ζητούμενο  δηλαδή νηπιαγωγεία και διορισμοί  και όχι μία εκ του ασφαλούς –και πονηρή –«θεσμοθέτηση» της προσχολικής αγωγής (πιλοτική και αυτή!) όπως τώρα όλοι έμμεσα αναγνωρίζουν, τι εμπόδιζε Υπουργείο και Δήμους να το κάνουν πράξη τόσον καιρό ;

7.   Και αυτή η «πιλοτική εφαρμογή» που από μόνη της είναι αρκετά ύποπτη και διαχωριστική  επί ποίου πραγματικού εδάφους θα εφαρμοστεί; Είναι σε γνώση των συναδέλφων/ισσων ότι όλοι οι σχολικοί σύμβουλοι δηλώνουν προς κάθε κατεύθυνση πως του χρόνου δεν υπάρχει νηπιαγωγείο κάτω από 20 νήπια;  Είναι γνωστό πως έχουν αλλάξει και τις εγκυκλίους –και τις αναλογίες –ακόμα και για νηπιαγωγεία που έχουν τμήματα ένταξης; Υποχρεωτικότητα μέσω της … «κομποστοποίησης» νηπίων;

Αν για την συνδικαλιστική ηγεσία της ΔΟΕ δεν είχα καμία αυταπάτη , ούτε διέθετα ποτέ καμία εκτίμηση απευθύνομαι ωστόσο στις συναδέλφισσες και στους συναδέλφους του «συντονιστικού» για να τους πως το εξής;

Σ Υ Ν Ε Λ Θ Ε ΤΕ!

Αν η κυβέρνηση για τους δικού της λόγους τους πιο απλούς (να περιορίσει π.χ. τα voucher που δίνει στους γονείς) έως τους πιο σύνθετους (να ανακατέψει την τράπουλα της προσχολικής ανοίγοντας τον δρόμο της υπαγωγής της στους δήμους), ακολουθεί την συγκεκριμένη πολιτική  καλλιεργώντας μάλιστα την πολύ πρόθυμη αντιπαράθεση συνδικαλιστικών κλάδων, εμείς ως εκπαιδευτικοί της δημόσιας εκπαίδευσης τι γυρεύουμε να ρίξουμε νερό στο μύλο μιας τέτοιας αντιδραστικής πολιτικής;

Αν η καθιέρωση της μονοετούς υποχρεωτικότητας έφερε την επέκταση του ωραρίου μας (θυμίζουμε πως το συντονιστικό με την «συνδικαλιστική κάλυψη της ΔΟΕ» καλούσε σε ανυπακοή και μη εφαρμογή του ωραρίου ή μήπως τα ξεχάσαμε αυτά;) αυτό το νέο «δώρο» των κυβερνητικών Δαναών,  η πιλοτική εφαρμογή της δίχρονης προσχολικής αγωγής μήπως μας φέρει πολύ χειρότερα;

Συγκαταλέγομαι στους  «φοβικούς» συναδέλφους που σε μία εποχή της πλέον βάρβαρης επίθεσης στα δικαιώματα των εργαζομένων  δεν πείθονται από τα δώρα που οι ξεθεμελιωτές αυτών των δικαιωμάτων δήθεν μας προσφέρουν.

Σ ` αυτούς που πιστεύουν πως μόνο με τους αγώνες και από τους αγώνες μπορούν να υποχρεωθούν οι κυβερνήσεις να βάλουν κάποιο φραγμό στην «ατελείωτη» πολιτική των περικοπών και της αφαίρεσης κατακτήσεων . Πως μόνο αυτός ο αγώνας έχει τη δυνατότητα να επιβάλλει στην πορεία του αιτήματα και διεκδικήσεις όπως εκείνο  των μαζικών διορισμών και της ίδρυσης νέων σχολικών μονάδων που δίνουν ουσιαστική και πραγματική υπόσταση στις θεσμικές ονειροπολήσεις («δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή») όπως αρχίζουν όλοι να διαπιστώνουν και  φοβάμαι –και πάλι- ότι θα διαπιστώσουμε δραματικότερα τη χρονιά που έρχεται.

Δημήτρης Μάνος νηπιαγωγός , μέλος των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών

ΥΓ Νομίζω ότι οι «απλοί» συνάδελφοι και συναδέλφισσες έχουν πολύ πιο οξυμένο κριτήριο από τις θεσμικές ή αυτόκλητες ηγεσίες του κλάδου και δικαίως προβληματίζονται…