ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΕΙΤΟΝΕΣ

Τα σπίτια που κατέρρευσαν στην Τουρκία σαν πύργος από τραπουλόχαρτα δεν ήταν παλάτια. Τα παλάτια δεν καταρρέουν από σεισμούς. Ο τούρκικος λαός θρηνεί τους νεκρούς του, η ηγεσία δεν έπαθε ούτε γρατζουνιά. Δεν τα γνωρίζουμε απ’ τα δικά μας;

Σπεύδει η κυβέρνηση των γειτόνων να στείλει σωστικά συνεργεία. Οι επιχειρήσεις απεγκλωβισμού προβάλλονται ως θέαμα απ’ τα κανάλια. Όταν κατακάτσει ο κουρνιαχτός, πού τους είδατε πού τους απαντήσατε! Αν και δε μιλάμε την ίδια γλώσσα, καταλαβαίνουμε.

Οι αρμόδιες υπηρεσίες της γειτονικής χώρας θα διαπιστώσουν τις κακοτεχνίες. Τα σπίτια που έγιναν ένας σωρός φτιάχτηκαν για να καταλήξουν έτσι. Οι Τούρκοι εργολάβοι πλουτίζουν τρώγοντας σίδερα. Οι δικοί μας πάνε πίσω;

Βγήκε ο Μητσοτάκης να δηλώσει τη συμπαράστασή του. Όσο κόπτεται για εμάς, κόπτεται και για τους απέναντι. Ο Ερντογάν μία απ’ τα ίδια. Γνωρίζει κανείς καμιά αστική τάξη που να στεναχωριέται για τα πάθη των λαών;

Άμα χάσει το σπίτι του ένας φτωχός άνθρωπος, άντε να το ξαναχτίσει. Ο φτωχός Έλληνας και ο φτωχός Τούρκος στο ίδιο καζάνι βράζουν.

Κι εμείς λαός κι αυτοί λαός!

Μα είναι τώρα ώρα να σκεφτόμαστε αντίστροφα από τα σχολικά βιβλία, να αμφισβητούμε κυβέρνηση, αντιπολίτευση, ΜΜΕ, Βελόπουλο και Καραμπελιά;

Είναι ώρα να προσπεράσουμε τα καλέσματα για εθνική ομοψυχία;

Είναι ώρα να προτάξουμε τα ταξικά μας συμφέροντα;

Είναι ώρα να δίνουμε το κακό παράδειγμα στον γείτονα λαό για να κάνει το ίδιο;

Είναι ώρα να δηλώνουμε τη φιλία και την αλληλεγγύη μας στους Τούρκους;

Πώς θα αλληλοσκοτωθούμε, αν μας διατάξουν;

Άσε που, που αν δείξουμε αλληλεγγύη στους γείτονες και στρέψουμε την πλάτη στον ταξικό εχθρό, γινόμαστε επικίνδυνοι για τα ισχυρά όρνεα που κόβουν βόλτες με αεροπλανοφόρα στη Μεσόγειο και παίζουν στρατέγκο με πιόνια τους λαούς. Για να βγάλει το πολεμικό τους παιχνίδι νικητή, δεν αρκούν οι βόμβες και τα κανόνια, πρέπει τα πιόνια να βγάλουν τα μάτια τους αναμεταξύ τους.

Έλληνες, Τούρκοι, Σύριοι, Λίβυοι, Παλαιστίνιοι, Κούρδοι, Αφγανοί, Ιρανοί, Ιρακινοί, Βορειομακεδόνες, Αλβανοί, Ουκρανοί…

Γιὰ να ψοφήσ΄ ὁ λύκος, ὀποῦ σας τυραννεῖ.

Μὲ μία καρδιὰν ὅλοι, μία γνώμην, μία ψυχή,

Κτυπᾶτε τοῦ τυράννου, τὴν ρίζαν να χαθῆ…

Καὶ σὰν ἀστροπελέκια, κτυπᾶτε τὸν ἐχθρόν.

Ποτὲ μὴ στοχασθῆτε, πὼς εἶναι δυνατός,

…Να σφάξωμεν τοὺς λύκους, ποὺ στὸν ζυγὸν βαστοῦν,

Καὶ Χριστιανούς, καὶ Τούρκους, σκληρὰ τοὺς τυραννοῦν.

…Ὁ Κόσμος νὰ γλυτώση, ἀπ΄ αὔτην τὴν πληγή,

κ΄ ἐλεύθεροι νὰ ζῶμεν, ἀδέλφια εἰς τὴν Γῆ.

Β.Δ.