Στις 30 Μάη απεργούμε! Δεν τους χαρίζουμε το όπλο μας!

Κεφάλαιο-κυβέρνηση χτυπάνε την απεργία-Οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ την εξευτελίζουν

Στις 30 Μάη απεργούμε! Δεν τους χαρίζουμε το όπλο μας!

Συνάδελφοι,

Μέσα σ’ έναν πολύ αρνητικό συσχετισμό καλούμαστε, οι εργαζόμενοι, να δώσουμε τη μάχη της απεργίας στις 30 Μάη. Αρνητικό γιατί έχουμε να αντιμετωπίσουμε την επίθεση κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ, ξένου και ντόπιου κεφαλαίου. Μια επίθεση που στην εκπαίδευση εξειδικεύεται με την αυτοαξιολόγηση στην προοπτική της ατομικής αξιολόγησης. Με τις ηλεκτρονικές εγγραφές που αποβλέπουν σε κλείσιμο- συμπτύξεις τμημάτων. Με την ενοποίηση ειδικοτήτων, τροποποίηση αναθέσεων για τη διαχείριση του υπάρχοντος προσωπικού, ώστε να φτάνει και κυρίως να περισσεύει. Με την παντελή έλλειψη διορισμών και τη γενίκευση της ελαστικής εργασίας.

Κι όλα αυτά σε ένα συνολικότερο πλαίσιο υλοποίησης 88 προαπαιτούμενων ενόψει της 4^ης αξιολόγησης.  Σε μια προοπτική διαρκούς επιτροπείας που  θα παγιώνει τα αντιλαϊκά μέτρα. Κάτω από τον εκβιασμό της γενικευμένης ανεργίας. Την ισοπέδωση μισθών και όρων δουλειάς. Τις τυπικά και ουσιαστικά ανύπαρκτες συλλογικές συμβάσεις. Τις εργατικές δολοφονίες.

Αυτή όμως η ζοφερή καθημερινότητα κάνει περισσότερο από ποτέ αναγκαία την Απεργία. Οι εργαζόμενοι, με την πάλη τους, με το πιο αποτελεσματικό όπλο που διαθέτουν, είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να βάλει φραγμό σ’ αυτήν την επίθεση, να ανατρέψει αυτήν την πολιτική. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά κυβέρνηση, αντιπολίτευση και συνολικά το σύστημα. Γι’ αυτό και ψηφίζουν νόμους που επιδιώκουν να απαγορέψουν τις απεργίες και κάθε εργατικό αγώνα.

Αλλά ο αρνητικός συσχετισμός ορίζεται και από την κυριαρχία των εργατοπατέρων. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ (η τρόικα ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ) χτίζουν «κοινωνικές συμμαχίες» με το κεφάλαιο και την εργοδοσία. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα συμφέροντά μας είναι «κοινά» με του αφεντικού, ότι «όλοι μαζί» πρέπει να αποδεχτούμε το ξεζούμισμα της δουλειάς μας, την ολοένα και μεγαλύτερη ένταση της εκμετάλλευσής μας. Ότι δήθεν για να «πάει μπροστά» η χώρα, για να «έρθει η ανάπτυξη», θα πρέπει για άλλη μια φορά οι εργαζόμενοι να κάνουν θυσίες. Παράλληλα η συνδικαλιστική ηγεσία της ΟΛΜΕ υλοποιεί σιωπή, αδράνεια, συνδιαλλαγή, υποταγή. Έχει ολοκληρωτικά παραιτηθεί από την διοργάνωση αγώνων καθιστώντας την ΟΛΜΕ βασική υποστηρικτική δομή του υπουργείου.

Γι’ αυτούς η απεργία ποτέ δεν αποτέλεσε όπλο των εργαζόμενων. Ποτέ τους δεν έδωσαν τη μάχη της στους χώρους δουλειάς. Ποτέ τους δεν στήριξαν τον εργαζόμενο που απεργούσε κάτω από όρους δύσκολους, από όρους τρομοκρατίας. Γιατί ποτέ τους δεν είχαν τη λογική της σύγκρουσης με το κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους. Έτσι εξήγγειλαν την απεργία στις 30 Μάη ενώ συγχρόνως εύχονται και δουλεύουν για την αποτυχία της.

Δυστυχώς σε αυτήν την απεργία παρατηρούμε υπονόμευσή της και από δυνάμεις που θέλουν να τάσσονται με την πλευρά των εργαζομένων, από δυνάμεις που αναφέρονται στο κίνημα. Καταγγέλλουν την απεργία στις 30 του μήνα και καλούν σε απεργοσπασία, χαϊδεύοντας τα πιο καθυστερημένα ανακλαστικά των εργαζομένων. Καλλιεργούν ψευδαισθήσεις ότι μπορεί να υπάρξει άλλο όπλο για τους εργαζόμενους, ανώτερο κι αποτελεσματικότερο από την απεργία. Αποδέχονται τη γενικότερη κατάσταση αποσυγκρότησης, διάλυσης του κινήματος στους χώρους δουλειάς και υποτάσσονται σε αυτήν.

Συνάδελφοι,

Παρά και ενάντια στους αρνητικούς συσχετισμούς, κι αυτήν τη μάχη στις 30 του Μάη μπορούμε και πρέπει να τη δώσουμε. Γιατί δεν τους χαρίζουμε το όπλο της απεργίας. Για να πάρουμε την υπόθεση της αντίστασης στα δικά μας χέρια. Για να συγκροτήσουμε τις δικές μας δυνάμεις, σε λογική σύγκρουσης με το κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους. Σύγκρουσης και με την ξεπουλημένη συνδικαλιστική ηγεσία και τις κατευθύνσεις, τις αντιλήψεις και τις πρακτικές που προωθεί.

  Για να εκφραστεί μαζικά η αντίθεση στην αντεργατική πολιτική και αυτούς που την υπηρετούν. Για να χτίσουμε τους όρους της ανατροπής της. Για να διεκδικήσουμε το δικαίωμα στη δουλειά και τη ζωή, ενάντια στις επεμβάσεις και τα νέα πολεμικά σχέδια των ιμπεριαλιστών, που βάζουν τους λαούς και την εργατική τάξη μπροστά σε τεράστιους κινδύνους.

Στις 30 Μάη παλεύουμε για ΑΝΑΤΡΟΠΉ ΤΗΣ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΉΣ ΠΟΛΙΤΙΚΉΣ!

· Πλήρη και σταθερή δουλειά για όλους με δικαιώματα!

· Ελεύθερο συνδικαλισμό, ανεξάρτητο από κράτος και εργοδοσία!

· Ειρήνη και φιλία των λαών, όχι στον πόλεμο