Μια νέα αρχή για τα ΕΠΑΛ - Δούρειος Ίππος για:
► μια πιο ταξική εκπαίδευση και τον ιδεολογικό πειθαναγκασμό της νέας γενιάς
► την επιβολή της αξιολόγησης-χειραγώγησης των εκπαιδευτικών
Με fast track διαδικασίες το Υπ. Παιδείας προωθεί «νέους θεσμούς» στα ΕΠΑΛ με στόχο την «ψυχοκοινωνική στήριξη των μαθητών, την ανάδειξη του κοινωνικού ρόλου των ΕΠΑΛ και τη σύνδεση τους με την αγορά εργασίας» !
Ο σύμβουλος καθηγητής, οι ψυχολόγοι, τα «σχέδια Δράσης» , η «μαθητεία» είναι τα εργαλεία με τα οποία το υπουργείο παιδείας, η κυβέρνηση σύμφωνα και με τις μνημονιακές υποχρεώσεις επιδιώκει να επιβάλει την αξιολόγηση και να διαμορφώσει τη νέα γενιά σύμφωνα με τις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας (ανασφαλής, ευέλικτη εργασία χωρίς δικαιώματα, πειθαναγκασμένος εργαζόμενος).
Η «αναβάθμιση» των ΕΠΑΛ και η πραγματικότητα :
1. Μονιμοποίηση της εργασιακής ανασφάλειας και των μονίμων εκπαιδευτικών και χτύπημα του δικαιώματος στις σπουδές των μαθητών με τις συγχωνεύσεις και καταργήσεις τμημάτων και την αναγκαστική μεταφορά μαθητών σε μακρινά σχολεία.
2. Ελλείψεις καθηγητών ειδικοτήτων και γενικών μαθημάτων, ακόμη και στα τέλη Νοεμβρίου , παρά το «κανονικό άνοιγμα των σχολείων»!
3. Καθηγητής πολυεργαλείο σε ένα σχολείο του «φαίνεσθαι». Πλήθος εξωδικαστικών –γραφειοκρατικών εργασιών, με μόνο στόχο τον κεντρικό ασφυκτικό έλεγχο ( π. χ αποστολή κάθε μήνα στην περιφέρεια του αριθμού των μαθητών που αρρώστησαν και δεν χρησιμοποίησαν λεωφορείο!!!). Εργασίες που αντιστοιχούν σε διοικητικό προσωπικό που λείπει παντελώς από τα σχολεία. Συναντήσεις με γονείς, σχολικές εκδηλώσεις, εφημερίες, μαστορέματα στο σχολείο, πέρα από τη δουλειά στο σπίτι (προετοιμασία, διορθώσεις γραπτών).
Γιατί θεσμοθετείται «Ο σύμβουλος καθηγητής» ;
Σύμφωνα με τα εγχειρίδια που προτείνονται στους εκπαιδευτικούς ο σύμβουλος καθηγητής πρέπει «να δώσει το μήνυμα ότι η κρίση είναι μια ευκαιρία να αναθεωρήσουμε τη σημασία του χρήματος για την ανθρώπινη ζωή», «να εξηγήσει στους μαθητές τη διαφορά ανάμεσα στις πραγματικές και στις πλασματικές, τεχνητές ανάγκες του ανθρώπου, ανάμεσα σε όσα πρέπει να έχουμε και σε όσα θέλουμε να έχουμε», «να μιλήσει για το κακό που προξενεί στο ίδιο το άτομο η απληστία ή λαιμαργία, αλλά και ο φθόνος προς όσους έχουν καλύτερη οικονομική κατάσταση»! (Ψυχοκοινωνική υποστήριξη παιδιών και εφήβων σε συνθήκες οικονομικής κρίσης Οδηγίες για Εκπαιδευτικούς Συγγραφή ‐ Επιμέλεια: Ευαγγελία Γαλανάκη). Δηλαδή να δώσει το μήνυμα στους μαθητές ότι πρέπει να είναι και ευχαριστημένοι που οι γονείς τους δεν έχουν χρήματα , αφού έχουν άλλες αξίες !
Αποτελεί υποκρισία απ’ τη μεριά του Υπουργείου το ενδιαφέρον για τη «ψυχοκοινωνική στήριξη των μαθητών», όταν είναι η ίδια η κυβέρνηση και οι προηγούμενες που έχουν οδηγήσει με τις πολιτικές τους το 1/3 του πληθυσμού κάτω από τα όρια της φτώχειας την ίδια ώρα που αυξάνεται ο πλούτος των λίγων, έχουν επιβάλλει την κυλιόμενη εργασία –ανεργία ( ~ 500.000 απολύονται τον ένα μήνα και προσλαμβάνονται άλλοι 500.000!! ) και προδιαγράφουν μαύρο το μέλλον της νέας γενιάς.
Με το « σύμβουλο καθηγητή» μεταφέρουν την ευθύνη των αποτελεσμάτων της βάρβαρης πολιτικής τους στους καθηγητές και τους καθιστούν υπεύθυνους για την ψυχική υγεία και την κοινωνική ισορροπία των μαθητών.
Ταυτόχρονα με τη δομή την οποία επιβάλλουν (συναντήσεις – συντονιστής κλπ) εντατικοποιούν παραπέρα την εργασία του καθηγητή και εφαρμόζουν την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού (ας λέει ο Γαβρόγλου ότι δεν αξιολογείται)
2. «Σύνδεση των ΕΠΑΛ με την αγορά εργασίας» σημαίνει να «αφομοιώσουν» οι νέοι ότι το εργασιακό μέλλον τους θα είναι οι ατομικές συμβάσεις, η εκ περιτροπής εργασία, η μερική απασχόληση, οι απλήρωτες υπερωρίες, η ανασφάλιστη εργασία, ο υποκατώτατος μισθός. Αυτό το εργασιακό μέλλον καλούνται να «διδάξουν» οι καθηγητές μέσω της λεγόμενης μαθητείας στην οποία τους αναθέτουν και το ρόλο του «επόπτη εργασίας». Η μαθητεία ανοίγει το δρόμο για την υποκατάσταση συνολικά της τεχνικής εκπαίδευσης με την εργασιακή εμπειρία και την κατάρτιση. Στόχος που είχε τεθεί με τους νόμους Αρσένη το 1998.Εξ άλλου το ίδιο το υπουργείο προβάλλει σαν κίνητρο να δεχτούν οι εκπαιδευτικοί να υλοποιήσουν τους σχεδιασμούς του, «για να μην περάσει στους εργοδότες η τεχνική εκπαίδευση» σύμφωνα με τις απαιτήσεις των «εταίρων».
3.Ναι ή όχι ψυχολόγοι στα σχολεία;
Διαχωρίζουμε την ατομική ανάγκη οποιουδήποτε για ψυχολογική στήριξη, όπως και την αναγκαιότητα για νοσηλευτικό προσωπικό και γραμματείς στα σχολεία από την «αναγκαιότητα» να αντιμετωπιστούν τα κοινωνικά προβλήματα που προκαλούν οι αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων με ψυχολογικούς όρους. Η νέα γενιά έχει ανάγκη να δει με αισιοδοξία το μέλλον Θέλει ζωή με δικαιώματα στις δωρεάν σπουδές, μόνιμη και σταθερή δουλειά και μισθούς για να απολαύσει όλα όσα παράγουν οι εργαζόμενοι και τα καρπώνεται το κεφάλαιο. Θέλει να ζήσει σ’ έναν κόσμο ειρήνης και όχι να γίνει κρέας στα κανόνια των ιμπεριαλιστών. Αυτό το μέλλον της στερούν και γι’ αυτό ασφυκτιά και αγωνιά. Αυτή η αγωνία μπορεί να βρει διέξοδο μόνο στους μαζικούς αγώνες !
Μόνιμη επιδίωξη όλων των κυβερνήσεων το χτύπημα του δικαιώματος στη μόνιμη και σταθερή δουλειά. Αυτήν την κατεύθυνση υλοποιεί και το πρόγραμμα «μια νέα αρχή για τα ΕΠΑΛ».
Με τις συγχωνεύσεις ειδικοτήτων και την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων (πολλά σχολεία , πολλαπλά αντικείμενα). Με το «κυνήγι» κάθε χρόνο των λεγόμενων ολιγομελών τμημάτων, άρα και των θέσεων εργασίας.
Με την καλλιέργεια αίσθησης ανεπάρκειας στα πολλαπλά και εναλλασσόμενα αντικείμενα που αναθέτουν και το κυνήγι «χαρτιών επιμορφώσεων» και εκτός εργασιακού ωραρίου.
Με την επιβολή μηχανισμού ελέγχου – αξιολόγησης με τους συντονιστές κλπ.
Με την κατηγοριοποίηση των σχολείων μέσω της αυτοαξιολόγησης. Αυτό το στόχο υπηρετούν και τα σχέδια δράσης ( ΝΟΗΣΙΣ) , την ίδια ώρα που οι καθηγητές καλούνται να βρουν χορηγούς για διάφορες δραστηριότητες ή ανάγκες των σχολείων.
Όλες οι κυβερνήσεις για να σπρώξουν, τις νέες και τους νέους στην Τεχνική Εκπαίδευση χρησιμοποιούν το μαστίγιο (όρθωση νέων ταξικών φραγμών στα ΓΕΛ) αλλά και το καρότο (τις διαφημιστικές καμπάνιες, τις υποσχέσεις για πρόσβαση στην τριτοβάθμια, τις εξαγγελίες για τα προγράμματα «Νέα αρχή στα ΕΠΑΛ). Μια Τεχνική Εκπαίδευση, όμως, σε μια χώρα που το ίδιο το σύστημα ισχυρίζεται στα σοβαρά ότι ως «βαριά βιομηχανία έχει τον τουρισμό»! Μια Τεχνική Εκπαίδευση, στην Ελλάδα της εξάρτησης και των μνημονίων, όπου αποσαρθρώνεται κάθε μέρα η παραγωγική της βάση. Μια Τεχνική Εκπαίδευση που απ’ το ρόλο της αδυνατεί να ανοίξει το δρόμο στους μαθητές της για την εξεύρεση έστω ενός μεροκάματου, όχι γιατί «δεν τα έχουν μάθει καλά στα ΕΠΑΛ» αλλά για όλους τους παραπάνω λόγους.
Η απάντηση σε όλα αυτά δεν μπορεί να είναι άλλη παρά εκείνη που δείχνει ο δρόμος του αγώνα, ο δρόμος της αντίστασης και πάλης. Κανείς εκπαιδευτικός δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνος του την αντιλαϊκή πραγματικότητα που βιώνει, τη λαίλαπα που του ετοιμάζουν. Η απόκρουση των νέων αντιδραστικών σχεδίων, της αξιολόγησης, της πειθάρχησης δεν μπορεί να αποτελέσει ατομική υπόθεση. Να γίνουν άμεσα γενικές συνελεύσεις, ο κλάδος να συζητήσει, να οργανωθεί και να αρθρώσει την απάντησή του.
Μόνιμοι μαζικοί διορισμοί εκπαιδευτικών- να καλυφθούν άμεσα όλα τα κενά στα σχολεία.
ΚΑΜΙΑ ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΩΡΑΡΙΟΥ. Ανατροπή της αυτοαξιολόγηση –αξιολόγησης.
Κανένας καθηγητής στο ρόλο συντονιστή –αξιολογητή.
Όχι στον καθηγητή-συμβουλάτορα υποταγής.
► μια πιο ταξική εκπαίδευση και τον ιδεολογικό πειθαναγκασμό της νέας γενιάς
► την επιβολή της αξιολόγησης-χειραγώγησης των εκπαιδευτικών
Με fast track διαδικασίες το Υπ. Παιδείας προωθεί «νέους θεσμούς» στα ΕΠΑΛ με στόχο την «ψυχοκοινωνική στήριξη των μαθητών, την ανάδειξη του κοινωνικού ρόλου των ΕΠΑΛ και τη σύνδεση τους με την αγορά εργασίας» !
Ο σύμβουλος καθηγητής, οι ψυχολόγοι, τα «σχέδια Δράσης» , η «μαθητεία» είναι τα εργαλεία με τα οποία το υπουργείο παιδείας, η κυβέρνηση σύμφωνα και με τις μνημονιακές υποχρεώσεις επιδιώκει να επιβάλει την αξιολόγηση και να διαμορφώσει τη νέα γενιά σύμφωνα με τις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας (ανασφαλής, ευέλικτη εργασία χωρίς δικαιώματα, πειθαναγκασμένος εργαζόμενος).
Η «αναβάθμιση» των ΕΠΑΛ και η πραγματικότητα :
1. Μονιμοποίηση της εργασιακής ανασφάλειας και των μονίμων εκπαιδευτικών και χτύπημα του δικαιώματος στις σπουδές των μαθητών με τις συγχωνεύσεις και καταργήσεις τμημάτων και την αναγκαστική μεταφορά μαθητών σε μακρινά σχολεία.
2. Ελλείψεις καθηγητών ειδικοτήτων και γενικών μαθημάτων, ακόμη και στα τέλη Νοεμβρίου , παρά το «κανονικό άνοιγμα των σχολείων»!
3. Καθηγητής πολυεργαλείο σε ένα σχολείο του «φαίνεσθαι». Πλήθος εξωδικαστικών –γραφειοκρατικών εργασιών, με μόνο στόχο τον κεντρικό ασφυκτικό έλεγχο ( π. χ αποστολή κάθε μήνα στην περιφέρεια του αριθμού των μαθητών που αρρώστησαν και δεν χρησιμοποίησαν λεωφορείο!!!). Εργασίες που αντιστοιχούν σε διοικητικό προσωπικό που λείπει παντελώς από τα σχολεία. Συναντήσεις με γονείς, σχολικές εκδηλώσεις, εφημερίες, μαστορέματα στο σχολείο, πέρα από τη δουλειά στο σπίτι (προετοιμασία, διορθώσεις γραπτών).
Γιατί θεσμοθετείται «Ο σύμβουλος καθηγητής» ;
Σύμφωνα με τα εγχειρίδια που προτείνονται στους εκπαιδευτικούς ο σύμβουλος καθηγητής πρέπει «να δώσει το μήνυμα ότι η κρίση είναι μια ευκαιρία να αναθεωρήσουμε τη σημασία του χρήματος για την ανθρώπινη ζωή», «να εξηγήσει στους μαθητές τη διαφορά ανάμεσα στις πραγματικές και στις πλασματικές, τεχνητές ανάγκες του ανθρώπου, ανάμεσα σε όσα πρέπει να έχουμε και σε όσα θέλουμε να έχουμε», «να μιλήσει για το κακό που προξενεί στο ίδιο το άτομο η απληστία ή λαιμαργία, αλλά και ο φθόνος προς όσους έχουν καλύτερη οικονομική κατάσταση»! (Ψυχοκοινωνική υποστήριξη παιδιών και εφήβων σε συνθήκες οικονομικής κρίσης Οδηγίες για Εκπαιδευτικούς Συγγραφή ‐ Επιμέλεια: Ευαγγελία Γαλανάκη). Δηλαδή να δώσει το μήνυμα στους μαθητές ότι πρέπει να είναι και ευχαριστημένοι που οι γονείς τους δεν έχουν χρήματα , αφού έχουν άλλες αξίες !
Αποτελεί υποκρισία απ’ τη μεριά του Υπουργείου το ενδιαφέρον για τη «ψυχοκοινωνική στήριξη των μαθητών», όταν είναι η ίδια η κυβέρνηση και οι προηγούμενες που έχουν οδηγήσει με τις πολιτικές τους το 1/3 του πληθυσμού κάτω από τα όρια της φτώχειας την ίδια ώρα που αυξάνεται ο πλούτος των λίγων, έχουν επιβάλλει την κυλιόμενη εργασία –ανεργία ( ~ 500.000 απολύονται τον ένα μήνα και προσλαμβάνονται άλλοι 500.000!! ) και προδιαγράφουν μαύρο το μέλλον της νέας γενιάς.
Με το « σύμβουλο καθηγητή» μεταφέρουν την ευθύνη των αποτελεσμάτων της βάρβαρης πολιτικής τους στους καθηγητές και τους καθιστούν υπεύθυνους για την ψυχική υγεία και την κοινωνική ισορροπία των μαθητών.
Ταυτόχρονα με τη δομή την οποία επιβάλλουν (συναντήσεις – συντονιστής κλπ) εντατικοποιούν παραπέρα την εργασία του καθηγητή και εφαρμόζουν την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού (ας λέει ο Γαβρόγλου ότι δεν αξιολογείται)
2. «Σύνδεση των ΕΠΑΛ με την αγορά εργασίας» σημαίνει να «αφομοιώσουν» οι νέοι ότι το εργασιακό μέλλον τους θα είναι οι ατομικές συμβάσεις, η εκ περιτροπής εργασία, η μερική απασχόληση, οι απλήρωτες υπερωρίες, η ανασφάλιστη εργασία, ο υποκατώτατος μισθός. Αυτό το εργασιακό μέλλον καλούνται να «διδάξουν» οι καθηγητές μέσω της λεγόμενης μαθητείας στην οποία τους αναθέτουν και το ρόλο του «επόπτη εργασίας». Η μαθητεία ανοίγει το δρόμο για την υποκατάσταση συνολικά της τεχνικής εκπαίδευσης με την εργασιακή εμπειρία και την κατάρτιση. Στόχος που είχε τεθεί με τους νόμους Αρσένη το 1998.Εξ άλλου το ίδιο το υπουργείο προβάλλει σαν κίνητρο να δεχτούν οι εκπαιδευτικοί να υλοποιήσουν τους σχεδιασμούς του, «για να μην περάσει στους εργοδότες η τεχνική εκπαίδευση» σύμφωνα με τις απαιτήσεις των «εταίρων».
3.Ναι ή όχι ψυχολόγοι στα σχολεία;
Διαχωρίζουμε την ατομική ανάγκη οποιουδήποτε για ψυχολογική στήριξη, όπως και την αναγκαιότητα για νοσηλευτικό προσωπικό και γραμματείς στα σχολεία από την «αναγκαιότητα» να αντιμετωπιστούν τα κοινωνικά προβλήματα που προκαλούν οι αντιλαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων με ψυχολογικούς όρους. Η νέα γενιά έχει ανάγκη να δει με αισιοδοξία το μέλλον Θέλει ζωή με δικαιώματα στις δωρεάν σπουδές, μόνιμη και σταθερή δουλειά και μισθούς για να απολαύσει όλα όσα παράγουν οι εργαζόμενοι και τα καρπώνεται το κεφάλαιο. Θέλει να ζήσει σ’ έναν κόσμο ειρήνης και όχι να γίνει κρέας στα κανόνια των ιμπεριαλιστών. Αυτό το μέλλον της στερούν και γι’ αυτό ασφυκτιά και αγωνιά. Αυτή η αγωνία μπορεί να βρει διέξοδο μόνο στους μαζικούς αγώνες !
Μόνιμη επιδίωξη όλων των κυβερνήσεων το χτύπημα του δικαιώματος στη μόνιμη και σταθερή δουλειά. Αυτήν την κατεύθυνση υλοποιεί και το πρόγραμμα «μια νέα αρχή για τα ΕΠΑΛ».
Με τις συγχωνεύσεις ειδικοτήτων και την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων (πολλά σχολεία , πολλαπλά αντικείμενα). Με το «κυνήγι» κάθε χρόνο των λεγόμενων ολιγομελών τμημάτων, άρα και των θέσεων εργασίας.
Με την καλλιέργεια αίσθησης ανεπάρκειας στα πολλαπλά και εναλλασσόμενα αντικείμενα που αναθέτουν και το κυνήγι «χαρτιών επιμορφώσεων» και εκτός εργασιακού ωραρίου.
Με την επιβολή μηχανισμού ελέγχου – αξιολόγησης με τους συντονιστές κλπ.
Με την κατηγοριοποίηση των σχολείων μέσω της αυτοαξιολόγησης. Αυτό το στόχο υπηρετούν και τα σχέδια δράσης ( ΝΟΗΣΙΣ) , την ίδια ώρα που οι καθηγητές καλούνται να βρουν χορηγούς για διάφορες δραστηριότητες ή ανάγκες των σχολείων.
Όλες οι κυβερνήσεις για να σπρώξουν, τις νέες και τους νέους στην Τεχνική Εκπαίδευση χρησιμοποιούν το μαστίγιο (όρθωση νέων ταξικών φραγμών στα ΓΕΛ) αλλά και το καρότο (τις διαφημιστικές καμπάνιες, τις υποσχέσεις για πρόσβαση στην τριτοβάθμια, τις εξαγγελίες για τα προγράμματα «Νέα αρχή στα ΕΠΑΛ). Μια Τεχνική Εκπαίδευση, όμως, σε μια χώρα που το ίδιο το σύστημα ισχυρίζεται στα σοβαρά ότι ως «βαριά βιομηχανία έχει τον τουρισμό»! Μια Τεχνική Εκπαίδευση, στην Ελλάδα της εξάρτησης και των μνημονίων, όπου αποσαρθρώνεται κάθε μέρα η παραγωγική της βάση. Μια Τεχνική Εκπαίδευση που απ’ το ρόλο της αδυνατεί να ανοίξει το δρόμο στους μαθητές της για την εξεύρεση έστω ενός μεροκάματου, όχι γιατί «δεν τα έχουν μάθει καλά στα ΕΠΑΛ» αλλά για όλους τους παραπάνω λόγους.
Η απάντηση σε όλα αυτά δεν μπορεί να είναι άλλη παρά εκείνη που δείχνει ο δρόμος του αγώνα, ο δρόμος της αντίστασης και πάλης. Κανείς εκπαιδευτικός δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνος του την αντιλαϊκή πραγματικότητα που βιώνει, τη λαίλαπα που του ετοιμάζουν. Η απόκρουση των νέων αντιδραστικών σχεδίων, της αξιολόγησης, της πειθάρχησης δεν μπορεί να αποτελέσει ατομική υπόθεση. Να γίνουν άμεσα γενικές συνελεύσεις, ο κλάδος να συζητήσει, να οργανωθεί και να αρθρώσει την απάντησή του.
Μόνιμοι μαζικοί διορισμοί εκπαιδευτικών- να καλυφθούν άμεσα όλα τα κενά στα σχολεία.
ΚΑΜΙΑ ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΩΡΑΡΙΟΥ. Ανατροπή της αυτοαξιολόγηση –αξιολόγησης.
Κανένας καθηγητής στο ρόλο συντονιστή –αξιολογητή.
Όχι στον καθηγητή-συμβουλάτορα υποταγής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου