Όταν οι δυνάμεις της επίθεσης έχουν το πάνω χέρι, τα μεγάλα λόγια και οι σχεδιασμοί επί χάρτου προκαλούν σύγχυση και απογοήτευση!

Όταν οι δυνάμεις της επίθεσης έχουν το πάνω χέρι,
τα μεγάλα λόγια και οι σχεδιασμοί επί χάρτου
 προκαλούν σύγχυση και απογοήτευση!

Με αφορμή τη γενική συνέλευση της ΕΛΜΕ Χανίων

Την Τετάρτη 20 Φλεβάρη πραγματοποιήθηκε η πρώτη γενική συνέλευση της ΕΛΜΕ Χανίων μετά την ψήφιση του προσοντολόγιου. Η συμμετοχή στη γεν. συνέλευση μικρή, αναντίστοιχη του μεγέθους της επίθεσης στα δικαιώματα μας. Η μικρή συμμετοχή δείχνει την απαξίωση των μαζικών διαδικασιών απ’ τους συναδέλφους και την κυριαρχία της λογικής της ανάθεσης .Καταγράφει την ανεμπιστοσύνη  στις συλλογικές διεκδικήσεις και στους αγώνες.
Αυτό φανερώνεται και απ’ το ότι το τελευταίο διάστημα, αμέσως μετά τις 3 απεργιακές κινητοποιήσεις για να μην περάσει το προσοντολόγιο  και για τη διεκδίκηση των μαζικών διορισμών μονίμων, το μοναδικό ζήτημα που κυριαρχεί στα σχολεία είναι οι δικαστικές προσφυγές για  τον 13ο και 14ο μισθό!!

Είναι «αντικειμενική αυτή η εξέλιξη»; Είναι ατομική στάση;. Είναι τελικά  η μοναδική διέξοδος για τα δικαιώματα μας ο δρόμος του αγώνα και της μαζικής πάλης ή απλά «τα γράφουμε στις ανακοινώσεις», «τα ψηφίζουμε στα ΔΣ»,  «τα γυροφέρνουμε σαν  αποφάσεις» και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε!

 Για τις Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών η συνείδηση και οι απόψεις διαμορφώνονται μέσα στους αγώνες που γίνονται  και τη στάση που κρατάνε οι διάφορες δυνάμεις απέναντι τους, την εξήγηση από τα αποτελέσματα των αγώνων  αλλά και από τους αγώνες που δεν έγιναν, όταν χρειάζονταν. Υπάρχει λοιπόν πολιτική –συνδικαλιστική ευθύνη γι αυτή την κατάσταση. Ευθύνη των συνδικαλιστικών οργάνων και  των δυνάμεων που παρεμβαίνουν στο κίνημα.

Υπάρχει η ευθύνη  της ηγεσίας της ΟΛΜΕ, των φιλοκυβερνητικών παρατάξεων ΣΥΝΕΚ, ΔΑΚΕ . ΠΕΚ που υπονομεύουν κάθε διάθεση για αντίσταση και αγώνα ενάντια στις βάρβαρες πολιτικές όλα αυτά τα χρόνια. Για αυτό δεν  συγκάλεσαν  Γενική συνέλευση, ούτε προκήρυξαν  μια απεργία, μόνο τριώρες στάσεις ενάντια στο προσοντολόγιο  –καρμανιόλα του δικαιώματος στη δουλειά χιλιάδων συναδέλφων μας αναπληρωτών. Γι αυτό η εισήγηση της στη συνέλευση ήταν ένα λιβάνισμα της κυβερνητικής πολιτικής στο χώρο της εκπαίδευσης. Μιας πολιτικής που χτυπάει το δικαίωμα στην εργασία για τους αναπληρωτές και τους μόνιμους ,με το προσοντολόγιο, το νέο Λύκειο,  την αξιολόγηση εργαλείο πειθαναγκασμού  και πειθάρχησης των εκπαιδευτικών, την ίδια ώρα που η φτώχεια , η λιτότητα , η ανεργία , η φασιστικοποίηση εξαπλώνονται. Μια πολιτική  που κάνει πιο ταξικό το εκπαιδευτικό σύστημα και σπρώχνει τη νέα γενιά στην εκμετάλλευση της μαθητείας και το κυνήγι των  ακριβοπληρωμένων καταρτίσεων. 

Οι καθηγητές  δεν μπορούν να περιμένουν απ’ αυτές τις δυνάμεις να οργανώσουν τους αναγκαίους μαζικούς αγώνες  για τα δικαιώματα τους.

Κατά τη γνώμη μας δεν συγκροτούν μαζικούς αγώνες, αγώνες  που θα έχουν στόχο τη σύγκρουση με τις κυρίαρχες πολιτικές και όχι το συμβιβασμό και   τη συνδιαχείρηση.

Απόψεις που θεωρούν ότι υπάρχουν «εμπόδια νομικά» για τη μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων και ζητούν την κατάργηση του άρθρου 103 του συντάγματος αποδεχόμενοι έτσι τα επιχειρήματα του συστήματος και της κυβέρνησης(ΠΑΜΕ).

Απόψεις που εκφράστηκαν με εικονικές ενέργειες  ( οι λίγοι αγωνιζόμαστε για τους πολλούς)  Απόψεις που  θεωρούν ότι οι αγώνες  είναι της μιας ριξιάς και εύκολοι, όταν απέναντι έχεις το σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης  και τις κυβερνήσεις του με τους κατασταλτικούς και δικαστικούς μηχανισμούς να εφαρμόσουν τις αντιλαϊκές πολιτικές.

 Απόψεις και θέσεις που εκφράστηκαν και στη  γενική συνέλευση της ΕΛΜΕ Χανίων, στην οποία απ’ τη μια μεριά κατατέθηκε εισήγηση  από το προεδρείο του Δ.Σ  ( Ενωτική Πρωτοβουλία  και Πρωτοβουλία Παρέμβαση ) με ένα κατεβατό αιτημάτων, και προγραμματισμό αγώνα (48ωρη  απεργία και συγκεντρώσεις για όλο το Μάρτη ) και στην ίδια γενική συνέλευση μέλη της Ενωτικής Πρωτοβουλίας  καταθέτουν πρόταση η ΕΛΜΕ να στηρίξει οικονομικά τις δικαστικές προσφυγές!!!!  Σε αντίθεση βέβαια με την απόφαση του ΔΣ της ΕΛΜΕ που είχαν ψηφίσει σαν παράταξη.   « …Να δώσει εδώ και τώρα πολιτική λύση στο ζήτημα της διεκδίκησης των αναδρομικών δίνοντας τα σε όλους τους δημοσίους υπαλλήλους με πολιτική απόφαση χωρίς να υποχρεώνει σε δικαστικές προσφυγές.»

Μεγαλοστομίες που ακυρώνονται επειδή δεν στηρίζονται στην ουσιαστική συμμετοχή των συναδέλφων. Το «εδώ και τώρα  πολιτική λύση »  πως συνάδει με τις δικαστικές προσφυγές;

 Στην ίδια  κατεύθυνση  οι εκπρόσωποι της Αγωνιστικής Συσπείρωσης ( ΠΑΜΕ ) ήρθαν στη Γ.Σ , κατέθεσαν το πλαίσιο τους, χωρίς  να μιλήσουν  και χωρίς να μείνουν να το ψηφίσουν. Αλήθεια πόσο πείθουν, όταν μιλάνε για σωματεία, για Γ. Σ και διαδικασίες από τα κάτω;

Συνάδελφοι, η παραπάνω κριτική σε απόψεις και θέσεις στοχεύει στο να ανοίξει η συζήτηση στο ερώτημα που τέθηκε στην αρχή. Είναι η μοναδική διέξοδος για τα δικαιώματα μας ο δρόμος του αγώνα και της μαζικής πάλης; Μήπως πρέπει να περιμένουμε τις εκλογές βουλευτικές κλπ για να αλλάξουν τα πράγματα  ψηφίζοντας το α ή το β κόμμα ;

Για τις Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών  τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα .οι δημοκρατικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες, το δικαίωμα των λαών στην ειρήνη  ποτέ δεν χαρίστηκαν. Κατακτήθηκαν με μαζικούς  αγώνες, με απεργίες, με διαδηλώσεις  και οι εργαζόμενοι και οι λαοί έχουν δώσει το αίμα τους  για αυτά.

  Σήμερα οι εκπαιδευτικοί, όπως όλοι  οι εργαζόμενοι  απέναντι στη βαρβαρότητα του συστήματος και των κυβερνήσεων του, όποια κι αν είναι αυτή χρειάζεται να βάλουμε φρένο σ ’ αυτή την επίθεση. Για να το πετύχουμε θα πρέπει να ανοίξουμε ένα αγωνιστικό δρόμο πάλης, στηριγμένοι στις δικές μας δυνάμεις. Να αναλάβουμε το ρόλο και την ευθύνη που μας αναλογεί , κόντρα στην υποταγμένη ηγεσία της ΟΛΜΕ-ΑΔΕΔΥ, κόντρα   στις  κοινοβουλευτικές αυταπάτες, τις αυταπάτες της εύκολης λύσης, τις λογικές της συνδιαχείρησης  και τις πρακτικές της ανάθεσης.

Η  Γ. Συνέλευση υιοθέτησε ψήφισμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης στους 9 Τούρκους αγωνιστές που δικάζονται  αυτές τις μέρες στην Αθήνα. Χωρίς καμιά εξήγηση μέλος του ΣΕΚ ψήφισε Λευκό. Θεωρούμε για ένα ζήτημα αλληλεγγύης προς  τους αγωνιστές( κινδυνεύουν να απελαθούν στην Τουρκία του Ερντογάν), απαιτείται τουλάχιστον αιτιολόγηση για αυτή τη στάση.

Χανιά, 25/02/2019