Όταν εξοργίζεις τον αντίπαλο, βρίσκεσαι στον σωστό δρόμο

Επίθεση στις Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών από αμαρτωλούς οπαδούς των μνημονίων και άλλους γελωτοποιούς της εξουσίας

https://omadaalithias.gr/ellada/agonistikes-kiniseis-ekpaideytikon-kamia-paratasi-sholikoy-etoys-kamia-anaplirosi-ylis-kanena?fbclid=IwAR0zYSJT59JEWniF--gj1_jIYgHA1iWKa66NloEizo-K9cBhTJ2UTnlJ4mA

https://www.liberal.gr/politics/oi-aristeroi-pseudoepanastates-tis-dimosias-ekpaideusis/293052

Οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών, με προκήρυξη που κυκλοφόρησαν, εξέφρασαν την καθαρή αντίθεσή τους στην «εξ αποστάσεως εκπαίδευση» που προωθείται από το Υπουργείο Παιδείας. Η μεθόδευση αυτή εντάσσεται στο γενικό σχεδιασμό του συστήματος να χρησιμοποιήσει και τον κορονοϊό ως ευκαιρία για να περάσει στα μουλωχτά μια σειρά αντιλαϊκές μεθοδεύσεις. Στην κατεύθυνση αυτή, μέσω της λεγόμενης  «εξ αποστάσεως εκπαίδευσης», επιδιώκει να νομιμοποιήσει (αλλά και να μονιμοποιήσει) την πολιτική της αδιοριστίας, να δείξει ότι τάχα υπάρχει εκπαίδευση χωρίς εκπαιδευτικούς και φυσική επαφή, να προωθήσει τον κανιβαλισμό και την αξιολόγηση.

Αποτελεί μια βαθιά ταξική πολιτική ενάντια στο δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, καθώς προσανατολίζεται σε μια λογική «ιδιαίτερου», καθώς ψηφιακή τάξη με 20 και 27 μαθητές δεν μπορεί να υπάρξει. Η ίδια λογική  επιχειρείται να εμπεδωθεί και στον χώρο της υγείας, με θύματα ανθρώπινες ζωές και τη δημόσια υγεία. Η ίδια λογική, της «κρίσης ως ευκαιρίας», έχει απογειώσει την αισχροκέρδεια του κεφαλαίου, έχει δώσει εισιτήριο ξεσαλώματος στις εργοδοσίες, απέναντι στα δικαιώματα των εργαζομένων.

Το γεγονός ότι αποκαλύψαμε τα πραγματικά σχέδια της κυβέρνησης του παρακμάζοντος και καταστροφικού καπιταλισμού εξόργισε, ως φαίνεται, τους φανατικούς και διαχρονικούς οπαδούς της «ατομικής ευθύνης» δηλ της άγριας επίθεσης του συστήματος, που θεωρούν ότι οι διάφοροι αποκλεισμοί στην εκπαίδευση, στην εργασία και στη ζωή αποτελούν «προσωπική επιλογή» των αποκλεισμένων ή (ακόμη και αυτό!) ότι είναι αποτέλεσμα  της… δράσης κάποιου «ανθρώπινου γονίδιου», που ξεχωρίζει τους «άριους» από τα «σκουπίδια», τους «άριστους» από τους «ανεπαρκείς», τους «τεμπέληδες» από τους «εργατικούς», τους «επικίνδυνους» από τους «χρήσιμους», τους… «επαναστάτες» από τους «ψευτοεπαναστάτες» κ.λπ. κ.λπ.

Τους φανταζόμαστε όλους αυτούς να κατηγορούν για "αντικοινωνική συμπεριφορά" τους μαθητές στη Γαύδο και σε άλλα νησιά που απαιτούσαν δασκάλους ενω η κυβέρνηση του πρόσφερες τηλε-εκπαίδευση, μαζί με τους άλλους "αντικοινωνικούς και "σάπιους",  τους  αναπληρωτές συμβασιούχους στην εκπαίδευση που διεκδικούν διορισμούς ενώ υπάρχει κάμερα… μικρόφωνο και υπολογιστής.

Ο «εξωραϊστικός όμιλος» γύρω από την κυβέρνηση της ΝΔ περιορίστηκε στο να υπονοεί τις «κρεμάλες που χρειάζονται», ενώ άλλες ακροδεξιές εφεδρείες (πιο φανατικοί οπαδοί της παιδείας αυτοί), παρουσιάστηκαν έτοιμες να βγάλουν τα μαχαίρια. Σε κάθε περίπτωση φάνηκε το ενδιαφέρον όλων για τη δημόσια εκπαίδευση των μαθητών, με κραυγές τύπου «σταματήστε τους, απολύστε τους τεμπέληδες του δημοσίου» κ.λπ.  Ενοχλούνται από τους «ολίγιστους εργατοπατέρες» που δεν στρογγυλοκάθονται στην εργοδοτική ΓΣΕΕ, από τους «αριστερούς ψευδο-επαναστάτες», που δεν συγκινούνται με την… επαναστατική κυβέρνησης της ΝΔ, αλλά (αλίμονο!) ούτε και με την αντιπολίτευση, που «θα έκανε τα ίδια»!

Θλίβονται και εξοργίζονται με μια «μικρή συνομοταξία εκπαιδευτικών», που δεν θαμπώθηκε με την «καινοτομία» της τηλε-εκπαίδευσης. Και, αφού είμαστε «ολίγιστοι, θλιβερή μειοψηφία, μικρή συνομοταξία, παρωχημένοι, ανεύθυνοι και τεχνολογικά ακατάρτιστοι», προκύπτει αυθόρμητα το ερώτημα: γιατί τέτοια λύσσα; Μήπως γνωρίζουν ότι τελικά περισσότεροι μαθητές, εκπαιδευτικοί και γονείς βλέπουν ή θα ανακαλύψουν σύντομα πού οδηγούν τα πράγματα; Όχι μόνο με την «τηλε-εκπαίδευση» αλλά γενικότερα;

Βρισκόμαστε στην αρχή μιας μακροχρόνιας οικονομικής και κοινωνικής καταστροφής, που επιταχύνει και οξύνει την ήδη υπάρχουσα καπιταλιστική κρίση. Μια κρίση που θα χτυπήσει συνολικά τον λαό και, φυσικά, τους μαθητές, τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς, όπως και κάθε άλλο εργαζόμενο.

Η κανονικότητα, αν υπήρξε ποτέ κάτι τέτοιο, δεν έρχεται ούτε με την «εξ αποστάσεως εκπαίδευση», ούτε απλά «μένοντας σπίτι».

Αντιλαμβάνονται όλοι αυτοί που ζουν στον πολυτελή μικρόκοσμό τους (αλλά και αυτοί που  τους θαυμάζουν) τις συνθήκες που βιώνει και θα βιώσει ακόμη περισσότερο η λαϊκή οικογένεια; Γνωρίζουν ότι στο δυάρι-τριάρι, στις φτωχές οικογένειες των ανέργων δεν υπήρξαν ποτέ ούτε τα μέσα, ούτε η ηρεμία για οποιαδήποτε μορφή μάθησης (είτε εξ αποστάσεως, είτε «κανονική»); Αντίθετα, οι… τεχνολογικά «ευαίσθητοι και καταρτισμένοι» προτιμούν να επαναλαμβάνουν τα αντιδραστικά δόγματα κάθε παλιάς και σύγχρονης «αριστοκρατίας»: «έτσι κι αλλιώς, δεν παίρνει τα γράμματα, όποιος μπορεί, όποιος θέλει και ενδιαφέρεται και εσχάτως… όποιος έχει σύνδεση και υπολογιστή». Φυσικά επιδιώκουν να ενισχύσουν και τεχνολογικά τις κοινωνικές ανισότητες στην εκπαίδευση.

Η εκπαίδευση (ακόμη και η αστική, η ταξική) είναι από τη φύση της μια κοινωνική διαδικασία. Αυτό φυσικά το γνωρίζουν οι θιασώτες της «σύγχρονης και ασύγχρονης εξ αποστάσεως εκπαίδευσης», παρά τον «εκσυγχρονισμό» που θέλει να την ορίζει ως μια διαδικασία «παροχής εκπαιδευτικών υπηρεσιών και εμπορευμάτων». Στην πραγματικότητα,  μιλούν για «εκπαιδευτικές υπηρεσίες», για να εισάγουν μια αυστηρά ταξική, αντιδραστική εκπαίδευση-στρατώνα. Και στρατώνας εξατομικευμένος, απλά, δεν υπάρχει.

Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση ήρθε, για να μείνει. Εξάλλου, κανένα «έκτακτο μέτρο», που με διάφορες… έκτακτες αφορμές επιβλήθηκε, δεν έχει αρθεί. Κι αυτό, παρά τις επιστροφές στην «κανονικότητα».

Το Υπουργείο Παιδείας κατηγορούσε κατά καιρούς  τους καθηγητές ως ιδιαιτεράκηδες. Τώρα, αφού πληρωνόμαστε και δε γίνεται να καθόμαστε, θέλει όλους του εκπαιδευτικούς «ιδιαιτεράκηδες εξ αποστάσεως» και με μαθητές «όποιους μπορούνε». Όμως, για χρόνια, μας κόβουνε μισθούς και συντάξεις. Υπάρχουν εκπαιδευτικοί των 760 ευρώ! Μας χρωστάνε, δεν τους χρωστάμε. Κι αυτό ισχύει για όλους τους εργαζομένους και ανέργους.  

Όμως, τι γίνεται με την «κοινή γνώμη»; Ποια «κοινή γνώμη» ακριβώς; Αυτή που έβριζε τα μνημόνια; Όχι φυσικά. Αναφέρονται σε μια «κοινή γνώμη» που είναι απλά μια «κοινή» κατασκευή.   

      

Πίσω από την «ατομική ευθύνη» επιχειρείται, όπως πάντα, να κρύψουν τις ευθύνες του συστήματος, των κυβερνήσεων, αλλά και κάτι που είναι προφανές: ότι τα κοινωνικά προβλήματα έχουν κοινωνικές αιτίες.        

Μας θέλουν υπάκουες μηχανές, με εξάρτημα και ανταλλακτικό τους μαθητές και τα παιδιά μας. Να επικοινωνούμε ψυχρά, διαδικτυακά, με ερωτήσεις, ασκήσεις και αξιολογήσεις. Αντικειμενικά! Κι όποιος μαθητής κάνει «φασαρία» θα αποβάλλεται από την ψηφιακή τάξη μέσω σίγασης μικροφώνου και μπλοκάρισμα της κάμερας. Γιατί η ανθρώπινη επαφή δυσκολεύει τα σχέδιά τους.

Όπως επαναλάβαμε, σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες,  θα είμαστε δίπλα στους μαθητές και τις οικογένειές τους να στηριχτούμε στις δύσκολες εποχές που βιώνουμε και σε αυτές που έρχονται στην εκπαίδευση και την κοινωνία, χωρίς, όμως να δίνουμε την ευκαιρία στην κυβέρνηση και το υπουργείο να νομιμοποιεί την επίθεσή του, χωρίς να χρησιμοποιούμε τις αξιολογικές πλατφόρμες του υπουργείου και να νομιμοποιούμε την ψεύτικη δυνατότητα μιας εκπαίδευσης χωρίς εκπαιδευτικούς, χωρίς να καταχωρηθούμε στις πλατφόρμες του υπουργείου. Και πρέπει να είμαστε σε επαφή μαζί τους για να κουβεντιάσουμε μαζί τους αγώνες που πρέπει να οργανωθούν ενάντια στη νέα λαίλαπα που προετοιμάζεται.

			agkinekp.blogspot.gr Μάρτιος 2020