Για την απόφαση του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά

Ομοψυχία κάτω από την κυβερνητική ομπρέλα και υπευθυνότητα απέναντι στο σύστημα για να τονωθεί η εικόνα μιας ψεύτικης κανονικότητας:

Όταν στο όνομα της αλληλεγγύης, εφαρμόζεται… αντι-αλληλεγγύη

Με ευρεία… συναίνεση ΠΑΜΕ-ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ και μόνη εξαίρεση την Ενότητα Αντίστασης Ανατροπής, το ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά κατέληξε σε μια ανακοίνωση ανοιχτής υποστήριξης της πλατφόρμας του Υπουργείου για την εξ αποστάσεως εκπαίδευση, μια απόφαση πασπαλισμένη με μπόλικες τεχνικές επισημάνσεις, γενικά σωστές μεν, αλλά περιορισμένης αξίας και το χειρότερο στην κατεύθυνση της καλύτερης υλοποίησης της «εξ αποστάσεως εκπαίδευσης». Για την απόφαση αυτή (και αφού παρακάμψουμε την ασόβαρη αίσθηση των συντακτών ότι είναι σύμβουλοι του ΥΠΑΙΘ), θα θέλαμε να θέσουμε κάποια ερωτήματα, να απαντήσουμε σε κάποια άλλα που με… μουλωχτό τρόπο υπαινίσσεται η απόφαση, αλλά και να θυμίσουμε κάποια σημαντικά δεδομένα:

1.       Εχουμε τη σταθερή εκτίμηση ότι είναι μόνιμος σχεδιασμός του συστήματος να χρησιμοποιεί κάθε είδους κρίσεις για να αναβαθμίσει την κυριαρχία του απέναντι στον εχθρό λαό. Αυτό συμβαίνει σε όλη τη γκάμα των εργασιακών και εκπαιδευτικών θεμάτων. Η σημερινή αποθράσυνση των εργοδοσιών ήρθε για να μείνει. Η απλήρωτη δουλειά ήρθε για να μείνει. Η αντικατάσταση προσλήψεων από «ψηφιακές τάξεις» ήρθε για να μείνει. Η παρακολούθηση σημειώσεων και της δουλειάς των εκπαιδευτικών ήρθε για να μείνει. Ο έλεγχος και η απαγόρευση των διαδηλώσεων ήρθε για να μείνει. Το κατέβασμα πανό που απαιτούν προσλήψεις στην περίθαλψη από την αστυνομία (!) ήρθε για να μείνει.

2.       Ας σκεφτούν όσοι υπερασπίζονται -με τόση θέρμη κιόλας- τις ψηφιακές πλατφόρμες του υπουργείου, πόσο εύκολα μπορεί αυτές οι πλατφόρμες να χρησιμοποιηθούν για να γενικευτεί σε όλη τη νησιωτική (κατ αρχήν) χώρα η, ήδη εφαρμοσμένη σε κάποιες περιπτώσεις, αντικατάσταση ζωντανών εκπαιδευτικών από τηλε-«εκπαιδεύσεις». Κατά τα άλλα, όλοι αναγνωρίζουμε ότι η «τηλε-εκπαίδευση» δεν είναι εκπαίδευση!

3.       Για όποιον κάνει ότι δεν καταλαβαίνει, η Υπουργός Παιδείας το είπε καθαρά: «θα αναζητηθεί πιθανότατα φόρμουλα ακόμη και για ολοκλήρωση της ύλης μόνο με εξ αποστάσεως μαθήματα». Στη λαλίστατη ανακοίνωσή του, το ΔΣ της ΕΛΜΕ δεν βρήκε μια κουβέντα για να καταγγείλει τις κυβερνητικές προθέσεις, που ξεδιπλώνονται με ταχύτητα. Και αν δεν πρόλαβε, γιατί η διευρυμένη πλειοψηφία δεν βγάζει έστω και εκ των υστέρων μια ανοιχτή καταγγελία; Τόση ομοψυχία πια;

4.       Όποιος ζει σε αυτήν την κοινωνία και δεν είναι στη γυάλα του, ξέρει ότι στις φτωχές οικογένειες των ανέργων δεν υπήρξαν ποτέ ούτε τα μέσα, ούτε η ηρεμία για εξ αποστάσεως εκπαιδεύσεις. Ξέρει ότι μεγάλο τμήμα των μαθητών –ιδιαίτερα στις λαϊκές και εργατικές γειτονιές- δεν έχει υπολογιστή ή την απαραίτητη υποδομή. Με την έννοια αυτή τα αιτήματα «δωρεάν σύνδεση Internet και Η/Υ για όλους τους μαθητές και εκπαιδευτικούς» είναι γενικά σωστά, αλλά άσχετα με το θέμα μας. Οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί πρέπει να έχουν δωρεάν αυτές τις παροχές, αλλά όχι για να υποκατασταθεί και να αντικατασταθεί η δωρεάν εκπαίδευση ούτε για να νομιμοποιηθεί η κυβερνητική πολιτική. Προχωρώντας ένα βήμα, θα λέγαμε ότι αυτά τα αιτήματα, συνδεμένα με αυτή τη φάση και με αυτήν την αφορμή, είναι επικίνδυνα. Δηλαδή, αν μοιραστούν του χρόνου tablet στις Κυκλάδες, αυτό θα σημαίνει ότι μπορούν να υποκαταστήσουν τους πραγματικούς εκπαιδευτικούς;

5.       Με πονηρό τρόπο, η απόφαση του ΔΣ της ΕΛΜΕ ισχυρίζεται ότι «απόψεις που ακούγονται να απέχουμε από την εξ αποστάσεως διδασκαλία… απαξιώνουν το δημόσιο σχολείο, την ίδια στιγμή που τα φροντιστήρια και τα ιδιωτικά σχολεία αυτό το διάστημα λειτουργούν αξιοποιώντας την εξ αποστάσεως διδασκαλία». Επειδή οι παρατάξεις αυτές κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν ποιο ζήτημα τίθεται, θα αναφερθούμε αμέσως μετά στο τι λένε «οι απόψεις που ακούγονται» για να απέχουμε από τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις. Για την ώρα, θα τους θυμίσουμε, ότι τα φροντιστήρια δουλεύουν «όλη μέρα και εκτός ωραρίου» και με… βαθμολόγηση των εκπαιδευτικών από γονείς και μαθητές. Μήπως να το κάνουμε και εμείς; Ας προσέχει τι επιχειρήματα χρησιμοποιεί αυτό το μπλοκ παρατάξεων.

6.       Το κίνημα των εκπαιδευτικών κόντρα σε απειλές συμβούλων και στελεχών του υπουργείου παιδείας έδωσε μάχες  για να μη δέχεται την παρουσία των «επιθεωρητών» στη σχολική τάξη, να μη παραδίδει διαγωνίσματα τεστ και φύλλα εργασίας στους σχολικούς συμβούλους και τους διευθυντές και τώρα θα πρέπει να αποδεχτεί τον  "big brother"   του ΥΠΑΙΘ που θα ελέγχει και φυσικά  θα αξιολογεί τα μαθήματα, τις σημειώσεις, τα πάντα που θα «ανεβάζει» ο εκπαιδευτικός. Είναι εντυπωσιακό δείγμα υποταγής πώς από το «κανείς αξιολογητής στην τάξη» να καταλήγεις να αποδέχεσαι το πανοπτικό αξιολογικό εργαλείο-πλατφόρμα του ΥΠΑΙΘ. 

7.       Οποιος, λοιπόν, στο όνομα της αλληλεγγύης νομιμοποιεί την πολιτική της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης μέσω της πλατφόρμας του υπουργείου, στην πράξη ανοίγει το δρόμο στην παραπέρα διεύρυνση των ταξικών ανισοτήτων και ταξικών φραγμών, νομιμοποιεί την πολιτική της αδιοριστίας και της παρακολούθησης της σχολικής ζωής μέχρι το επίπεδο της διδασκαλίας, «ταΐζει» τις προγραμματισμένες τράπεζες θεμάτων που θα πετάξουν την πλειοψηφία της μαθητικής νεολαίας έξω από την εκπαιδευτική διαδικασία. Βάζει ένα ακόμα καρφί στα δικαιώματα της νεολαίας στις δωρεάν σπουδές. Στην πράξη κάνει αντι-αλληλεγγύη, όπως, ακριβώς, κάνει αντι-αλληλεγγύη όποιος καλεί τους φοιτητές σε εθελοντική δουλειά στα νοσοκομεία για να διευκολύνει την κυβερνητική πολιτική της αδιοριστίας.

8.       Και πώς λέμε εμείς ότι μπορεί να εκφραστεί η απαραίτητη αλληλεγγύη στους μαθητές μας και στις οικογένειές τους; Υπάρχουν εκατό τρόποι επικοινωνίας –τηλέφωνα, mail, και άλλα που δεν έχει νόημα να απαριθμήσουμε- όχι μόνο για να δούμε τι χρειάζονται και αν είναι καλά αλλά και για να βοηθήσουμε όσο μπορούμε στις εκπαιδευτικές τους ανάγκες. Αλλά όχι κάτω από την αιγίδα του Υπουργείου και της πλατφόρμας του, μέσω της οποίας θέλει η κυβέρνηση να συμφιλιώσει την κοινωνία με μια σειρά αντιδραστικές επιδιώξεις. Και ξέροντας ότι και πάλι δεν μπορούν να λυθούν με εξ αποστάσεως επικοινωνία τα πραγματικά και δραματικά προβλήματα (είτε στην εκπαίδευση, είτε στην κοινωνία), που θα γεννήσει και αυτή η κρίση στη μεγάλη πλειοψηφία του λαού και των παιδιών του.

9.       Κάποιοι (η κυβέρνηση και δυστυχώς πολλοί άλλοι) κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τι έρχεται. Η κυβέρνηση μιλάει για μισθούς στο 50% για έξι μήνες σε εταιρίες που ο εργοδότης «δύναται να ορίζει προσωπικό ασφαλείας». Η περίθαλψη είναι στο όριο κατάρρευσης. Σε αυτό το ζοφερό σκηνικό, όλοι οι προηγούμενοι κάνουν ενέσεις ψεύτικης κανονικότητας. Τους το λέμε καθαρά. Η κοινωνία δεν πρόκειται να μείνει όρθια κάτω από τις διαταγές του συστήματος και της κυβέρνησής του.

Αν, λοιπόν, κάποιοι «μένουν» υπό την ομοψυχία του συστήματος και της κυβέρνησης, εμείς επιμένουμε για ζωή με δικαιώματα. Και όσο και αν δεν έχουμε αυτή τη στιγμή –και στο καθεστώς πλήρους απαγόρευσης- έτοιμη την πρόταση για το πώς θα αγωνιστούμε για διεκδικήσεις μας, τα αιτήματα είναι για μας καθαρά:

·         Άμεσες μαζικές μόνιμες προσλήψεις στην υγεία.

·         Ανοιχτά και δωρεάν τα νοσοκομεία για όλους που έχουν ανάγκη, ανεξάρτητα οικονομικής κατάστασης, χρώματος, εθνικότητας, ασφάλισης.

·         Δωρεάν σε όλο το λαό όλο το απαραίτητο υλικό προστασίας – δωρεάν όλες οι απαραίτητες εξετάσεις και θεραπείες.

·         Όχι στη νομιμοποίηση της λεγόμενης «τηλε-εκπαίδευσης», είμαστε σε επαφή με τους μαθητές μας και τις οικογένειές τους έξω από τις πλατφόρμες του υπουργείου - Οχι στη νομιμοποίηση της αδιοριστίας και του ανταγωνισμού.  

·         Αμεση μείωση της ύλης σε όλες τις βαθμίδες και καμία παράταση της σχολικής χρονιάς – ματαίωση προαγωγικών και απολυτήριων εξετάσεων.

·         Να σταματήσει η υποκριτική κουβέντα για την υποτιθέμενη «αναπλήρωση ύλης» - καμία αναπλήρωση ύλης δεν μπορεί να γίνει.

·         Γενναία αύξηση του αριθμού των εισακτέων σε όλες τις σχολές.

·         Κανένας εκπαιδευτικός – κανένας μαθητής στα σχολεία όσο διαρκεί η πανδημία .