ΝΑ ΥΨΩΣΟΥΜΕ ΦΩΝΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΟΧΙ ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΣΗΣ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ ΣΧΕΔΙΑΣΜΩΝ

Δεν υπογράφουμε το κείμενο νομιμοποίησης της κυβερνητικής επίθεσης μέσω της εξ αποστάσεως «εκπαίδευσης»

Την ίδια χρονική στιγμή που, εκβιαστικά, το υπουργείο και οι διευθύνσεις απαιτούν την καταγραφή όσων εκπαιδευτικών συμμετέχουν στην “εξ αποστάσεως...”, που τα παπαγαλάκια τους στα ΜΜΕ διαδίδουν ότι όποιοι δεν συμμετέχουν θα τους κοπεί ο μισθός, που διευθύνσεις και συντονιστές έχουν επιδοθεί σε όργιο αυθαιρεσιών και τρομοκρατίας, την ίδια στιγμή ΔΑΚΕ- ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ-ΠΑΜΕ ζητούν καλύτερη υλοποίηση των κυβερνητικών μέτρων. Το ΠΑΜΕ μάλιστα πήρε πρωτοβουλία καλώντας σωματεία και εκπαιδευτικούς να υπογράψουν κείμενο,

και να κάνουν παράσταση στο υπουργείο απαιτώντας “να βελτιωθεί η τηλεκπαίδευση”, δίνοντας μια νότα… «διεκδίκησης» στη γραμμή υποταγής. Αλλά και αναπαράγοντας την αυταπάτη ότι μπορεί να εφαρμοστεί η επίθεση του συστήματος χωρίς ταξικό πρόσημο.

Την ίδια χρονική στιγμή που το υπουργείο τρίβει τα χέρια του δηλώνοντας ξετσίπωτα ότι “Ας μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία” και  “...τα νέα εργαλεία  μπορούν να γίνουν παρακαταθήκη για μελλοντική αξιοποίηση” τόσο οι καθεστωτικοί όσο και οι “ταξικοί” συντονιστές του εκπαιδευτικού  έργου δηλώνουν “μαχητικά”: Αξιοποιήστε μας!

Που 'σαι ΟΟΣΑ με τα “εργαλεία σου” να τους δεις!!!

Όσο και να ψάξεις δε θα βρεις διαφορές στις ανακοινώσεις του μπλοκ των προθύμων ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ-ΠΑΜΕ. Τέσσερις παρατάξεις, ίδια η πολιτική αποδοχής των κυβερνητικών μέτρων, με ατελείωτη προτασεολογία επέκτασής της. Μέσω της επισήμανσης των υπαρκτών τεχνικών προβλημάτων παίρνουν θέση δίπλα στους εκβιασμούς της διοίκησης, σπρώχνοντας τον εκπαιδευτικό κόσμο να συμμετέχει. Αποδεχόμενοι ουσιαστικά ως κανονική εκπαιδευτική διαδικασία την εξ αποστάσεως «εκπαίδευση», μια διαδικασία που πετάει αντικειμενικά έξω το (καθόλου μικρό, παρά την κυρίαρχη αντίληψη) κομμάτι της νεολαίας, το οποίο δεν έχει υποδομές, δεν διαθέτει πολλούς και νέους υπολογιστές, δεν έχει ασφαλές και ήρεμο περιβάλλον στο σπίτι, συνθλίβεται από τη φτώχεια.

Δε θα μπορούσε να βρει καλύτερους πρόθυμους συμμάχους η κυβέρνηση στο έργο “το μάθημα συνεχίζεται”. Με απολυμένους γονείς, με μισθούς-επιδόματα φτώχειας και απροστάτευτους χωρίς περίθαλψη, το να καταλήγεις κομπάρσος στο έργο “όλα βαίνουν καλώς” είναι όχι μόνο θλιβερό αλλά και η χειρότερη προσφορά στο λαό και τα παιδιά του.

Μα θα αντικρούσει κανείς ότι όλες οι παρατάξεις απειλούν(;) την κυβέρνηση να μη παγιώσει το πρόγραμμα της “εξ αποστάσεως”. Αφέλεια, ανοησία, φαντασίωση... Αποδοχή σήμερα της “εξ αποστάσεως εκπαίδευσης” ως έκτακτο μέτρο σημαίνει απλά και καθαρά αποδοχή της ως μέτρο για κάθε χρήση αύριο. Εχουμε νιώσει στο πετσί μας την πληθώρα των «προσωρινών» μέτρων από το 2010 και έχουμε καταλάβει επώδυνα τη μονιμότητα της «προσωρινής» επίθεσης του συστήματος.

Είναι πραγματικά αχαρακτήριστο ότι, ενώ ο κλάδος πιέζεται ασφυκτικά από την κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της να συμμετέχει στις πλατφόρμες του υπουργείου, η συμμαχία των πρόθυμων όχι μόνο γίνεται ουρά στη συστημική «ομοψυχία», αλλά μεταφέρει εμμέσως το μήνυμα ότι αφήνει έκθετο απέναντι στον κρατικό μηχανισμό το (καθόλου μικρό, παρά τις πιέσεις) κομμάτι του κλάδου που διαφωνεί!

Σε κάθε περίπτωση η στάση τους είναι στην κατεύθυνση της ενσωμάτωσης στην εθνική «ομοψυχία» κάτω από τις διαταγές της άρχουσας τάξης και της κυβέρνησης, της υποστήριξης της ψεύτικης κανονικότητας του ΥΠΑΙΘ, της νομιμοποίηση της ψεύτικης δυνατότητα μιας εκπαίδευσης χωρίς εκπαιδευτικούς, της αποδοχή της διεύρυνσης των ταξικών φραγμών σε βάρος του πιο φτωχού τμήματος της κοινωνίας.

Τα καλυμμένα στόματα πρέπει να βγάζουν φωνή  -
όχι όμως για να αναμεταδίδουν τα κυβερνητικά σχέδια

Φωνή αποκάλυψης των κυβερνητικών προθέσεων, φωνή εναντίωσης και αντίστασης στην επίθεση που έρχεται “εξ αποστάσεως” τόσο για το δικαίωμα στις σπουδές των μαθητών μας όσο και τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών και όχι  κάλεσμα προς το υπουργείο για “σοβαρή” και “υπεύθυνη” εφαρμογής των κυβερνητικών σχεδίων.

Τι θα πουν στους αναπληρωτές όταν η κυβέρνηση χρησιμοποιήσει (πιο διευρυμένα από σήμερα) την εξ αποστάσεως «εκπαίδευση», ακυρώνοντας προσλήψεις;

Και τι απόσταση καλύφθηκε ώστε από το “κανείς αξιολογητής στην τάξη”, σήμερα όλοι και όλα φάτσα φόρα στην αξιολογική πλατφόρμα του υπουργείου, που μάλιστα πρέπει να βελτιωθεί ώστε να χωράει τα πάντα όλα;

Τι απόσταση καλύφθηκε ώστε από το “Η μόρφωση δεν είναι κονσέρβα...” να καταλήγουν αρνητές του καθολικού δικαιώματος στις δωρεάν σπουδές και θλιβεροί υπερασπιστές της ατομικής παροχής υπηρεσιών που συνιστά η τηλεκπαίδευση;

Συμπερασματικά, όλοι αυτοί βάζουν πλάτη, για να διευκολύνουν την κυβερνητική επίθεση διεύρυνσης των ταξικών ανισοτήτων και ταξικών φραγμών, νομιμοποιώντας την πολιτική της αδιοριστίας και της παρακολούθησης της σχολικής ζωής μέχρι το επίπεδο της διδασκαλίας. Βάζουν ένα ακόμα καρφί στα δικαιώματα της νεολαίας στις δωρεάν σπουδές.

Στην πράξη κάνουν αντι-αλληλεγγύη, όπως, ακριβώς, κάνει αντι-αλληλεγγύη όποιος καλεί τους φοιτητές σε εθελοντική δουλειά στα νοσοκομεία σήμερα και ενώ απαιτούνται προσλήψεις, για να διευκολύνει την κυβερνητική πολιτική της αδιοριστίας.

Επαναλαμβάνουμε κόντρα στα ψεύδη περί αδιαφορίας ότι πρέπει και μπορεί (όσο μπορεί) να εκφραστεί η απαραίτητη αλληλεγγύη στους μαθητές μας και στις οικογένειές τους! Υπάρχουν εκατό τρόποι επικοινωνίας –τηλέφωνα, mail, και άλλα που δεν έχει νόημα να απαριθμήσουμε- όχι μόνο για να δούμε τι χρειάζονται και αν είναι καλά αλλά και για να βοηθήσουμε όσο μπορούμε στις εκπαιδευτικές τους ανάγκες. Αλλά όχι κάτω από την αιγίδα του Υπουργείου και της πλατφόρμας του, μέσω της οποίας θέλει η κυβέρνηση να συμφιλιώσει την κοινωνία με μια σειρά αντιδραστικές επιδιώξεις.

Αν το κίνημα ήταν σε καλύτερη κατάσταση και στα σωματεία ήταν ισχυρή η αγωνιστική γραμμή, θα μπορούσαν να στηθούν δομές (ανεξάρτητες ασφαλώς από την άρχουσα τάξη και το κράτος της) οργάνωσης των αγώνων, οι οποίες θα κάλυπταν και ανάγκες λαϊκής αλληλεγγύης. Γιατί η αλληλεγγύη είναι δεμένη με τον αγώνα…

Οσο μας αφορά, ξέρουμε ότι όταν επιστρέψουμε στα σχολεία η πραγματικότητα που θα βρούμε καμιά σχέση δεν θα έχει με αυτή που αφήσαμε. Η «κρίση ως ευκαιρία» για πάσης φύσης εργοδοσίες, η φτώχεια και η ανεργία που θα ακολουθήσουν θα κάνουν φανερό ότι η «κανονικότητα» δεν αποκαθίσταται με δύο webex και τρεις e-classes.

Οι ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ είμαστε στρατευμένοι στην υπόθεση της υπεράσπισης των δικαιωμάτων των μαθητών μας και των συναδέλφων μας. Δεν απολογούμαστε στο σύστημα…

Έχουμε διαλέξει μεριά. Αυτή της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ. Δεν υπογράφουμε καμιά δήλωση νομιμοποίησης –και τελικά υποταγής- στα κυβερνητικά μέτρα.

·         Όχι στη νομιμοποίηση της λεγόμενης «τηλε-εκπαίδευσης», είμαστε σε επαφή με τους μαθητές μας και τις οικογένειές τους έξω από τις πλατφόρμες του υπουργείου - Οχι στη νομιμοποίηση της αδιοριστίας και του ανταγωνισμού.  

·         Αμεση μείωση της ύλης σε όλες τις βαθμίδες και καμία παράταση της σχολικής χρονιάς – ματαίωση προαγωγικών και απολυτήριων εξετάσεων.

·         Να σταματήσει η υποκριτική κουβέντα για την υποτιθέμενη «αναπλήρωση ύλης» - καμία αναπλήρωση ύλης δεν μπορεί να γίνει.

·         Καμιά μείωση εισακτέων-Γενναία αύξηση του αριθμού των εισακτέων σε όλες τις σχολές.