Ο απόλυτος κατήφορος των συνδικαλιστικών ηγεσιών. Ζητούν διαγραφή προστίμων μονάχα για τον εαυτό τους

Σχόλιο στην ανακοίνωση για την διαδικτυακή σύσκεψη ΣΕΠΕ και ΕΛΜΕ

(Εκπαίδευση: Πραγματοποιήθηκε σύσκεψη συλλόγων Π.Ε. και ΕΛΜΕ | Alfavita)

 

Δεν είναι η πρώτη φορά που τα «παχιά αγωνιστικά καλέσματα» κρύβουν επί της ουσίας μια υποχωρητική αντίληψη και στάση απέναντι στην κυβερνητική επίθεση. Κάποιες στιγμές, ωστόσο, τα όρια ξεπερνιούνται (και σε θράσος και έλλειψη ντροπής) από όσους υποτίθεται αντιστρατεύονται μια χωρίς όρια κυβερνητική επίθεση στο χώρο της εκπαίδευσης και την κοινωνία. Επίθεση που διαλύει κάθε δικαίωμα για μαθητές και εκπαιδευτικούς, που διαμορφώνει μια βαθιά ταξική εκπαίδευση και τον εργασιακό μεσαίωνα με πρόσχημα την πανδημία. 

Σε σύσκεψη Συλλόγων Π.Ε. και ΕΛΜΕ που πραγματοποιήθηκε στις 13/12, προφανώς υπό την εποπτεία του ΠΑΜΕ, και με αντικείμενο την «οργάνωση της πάλης μας το επόμενο διάστημα», αποκαλύφθηκε περίτρανα τί εννοούν λέγοντας «οργάνωση της πάλη». Μια περιστροφή γύρω από τον εαυτό τους!

Μετά τη χρεωκοπημένη «τακτική» της διαμαρτυρίας… δια αντιπροσώπων, που υιοθέτησε σύσσωμη η συνδικαλιστική ηγεσία της ΟΛΜΕ, της ΔΟΕ και του ΠΑΜΕ, επικαλούμενες την πανδημίας, έρχονται τώρα νέα ήθη και έθιμα. Η συνδικαλιστική… άδεια κυκλοφορίας και η απαίτηση διαγραφής των προστίμων μονάχα για τα εκλεγμένα μέλη των ΔΣ των σωματείων! Δίνοντας, εκτός των άλλων, τροφή στις αντιδραστικές ανοησίας της κυβέρνησης και του υπουργού καταστολής περί συνδικαλιστικών προνομίων και «νόμων που ισχύουν για όλους». 

Στην εν λόγω σύσκεψη, λοιπόν, τονίστηκε η «ανάγκη να στηριχτεί η απαίτηση για να διαγραφούν όλα τα πρόστιμα που επιβλήθηκαν σε εκλεγμένα μέλη ΔΣ σωματείων που μετακινούνται για συνδικαλιστική δράση.»! Ενώ λίγο πιο κάτω διαβάζουμε στο ίδιο κείμενο «κανένας μόνο απέναντι στην πανδημία»! Κάποιοι, βέβαια, προορίζεται να βρεθούν «πιο μόνοι» απέναντι στην πανδημία, με πρόστιμα που δεν θα «απαιτεί τη διαγραφή» η συνδικαλιστική αριστοκρατία. Είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση πανηγυρίζει με κάτι τέτοιες «προνομιακές» απαιτήσεις, που αντιγράφουν έως και τα δικά της «ήθη και έθιμα». 

Είναι φανερό ότι το κείμενο της σύσκεψης συλλόγων Π.Ε και ΕΛΜΕ δεν μπορεί να αποτελέσει τη βάση για μια κοινή στάση και δράση απέναντι στη σαρωτική επίθεση της κυβέρνησης. Κι αυτό γιατί αποδέχεται τα βασικά ιδεολογήματα και αφηγήματα του αντιπάλου, όπως: 

· Την αναστολή της «από τα κάτω» δράσης απέναντι στην εγκληματική διαχείριση της πανδημίας και την αντιμετώπισής ως «ευκαιρία» από το σύστημα για να περάσει μια σειρά από βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα. 

· Τον συνδικαλισμό «δια αντιπροσώπων» που είναι η άλλη όψη του κοινοβουλευτικού κρετινισμού, του κρατικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. 

· Την αποδοχή της τηλ-«εκπαίδευσης» ως κανονική εκπαιδευτική διαδικασία που επιδέχεται βελτιώσεις. Αγνοώντας επιδεικτικά το συνολικό αντιδραστικό πλαίσιο λειτουργίας της τηλ-«εκπαίδευσης». 

Οι ανέξοδες αντικυβερνητικές κορώνες δεν μπορούν να κρύψουν αυτήν την αλήθεια. Μάταια χαιρετίζεται στο κείμενο «η συμβολή των εκπαιδευτικών σωματείων στους αγώνες του εργατικού λαϊκού κινήματος ενάντια στην καταστολή, που έσπασε στην πράξη στις 17/11 και στις 26/11», αλλά, ως φαίνεται, όχι στις 6/12, επέτειο της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου. Διότι στην πανδημία, σύμφωνα με τους συνδικαλιστικούς φωστήρες, δεν μπορούμε παρά να μιλάμε και να δρούμε «δια αντιπροσώπων», που στιγματίζουν μάλιστα την «ανικανότητα» της κυβέρνησης να εφαρμόσει «σωστά» την πολιτικής της! 

Είναι ολοφάνερο ότι, παρά τις δυσκολίες της πανδημίας, δεν μπορεί να μπει στο ελάχιστο φραγμός στην άγρια επίθεση του συστήματος χωρίς την προσπάθεια να δημιουργηθούν λαϊκές συναθροίσεις και αντιστάσεις, τηρώντας όλα τα μέτρα προστασίας. Δεν μας σώζει η σημερινή ή κάποια μελλοντική κυβέρνηση. Ο λαός είναι που σώζει τον λαό. Η φωνή της αντίστασης και της διεκδίκησης που πρέπει να ακουστεί, ακόμη και κάτω από τη μάσκα.