Ολοκληρωτικός πόλεμος της κυβέρνησης και του συστήματος σε δικαιώματα μαθητών και εκπαιδευτικών

Αξιολόγηση – αντιδραστικό πολυεργαλείο

Μόνο ο ξεσηκωμός μπορεί να αντιμετωπίσει αυτόν τον πόλεμο

Οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών θα είναι στην πρώτη γραμμή της υλοποίησης των αποφάσεων για ΑΠΟΧΗ από όλες τις διαδικασίες αξιολόγησης. Αλλά όχι για να σταματήσουμε εκεί. Αλλά για να χρησιμοποιηθεί αυτή η μάχη ώστε να συγκροτηθεί κεντρικός αγώνας αντιπαράθεσης με την κυβερνητική πολιτική, με Γενικές Συνελεύσεις,  με συλλογική στάση, οργανώνοντας διαδηλώσεις και άμεσα ΑΠΕΡΓΙΑ!

Εδώ και λιγότερο από ένα χρόνο, σε συνθήκες πανδημίας, η κυβέρνηση και το σύστημα έχουν κλιμακώσει σε απίστευτο βαθμό την επίθεση στα δικαιώματα μαθητών, φοιτητών και εκπαιδευτικών, θεσμοθετώντας πλήθος αντιδραστικών νόμων – αντιλαϊκών τερατουργημάτων: Νόμος 4692, θεσμοθέτηση τηλε-«εκπαίδευσης» - τηλε-εργασίας, νόμος 4763 (επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση), τράπεζα θεμάτων και μείωση των εισακτέων, διαγραφές φοιτητών, πανεπιστημιακή αστυνομία και κάμερες στις σχολές, εσωτερικοί κανονισμοί στα σχολεία. Και τώρα το πακέτο αξιολόγηση σχολείων και εκπαιδευτικών. Δύο είναι οι βασικοί στόχοι αυτής της αντιλαϊκής καταιγίδας στην εκπαίδευση:

1)      Ο ένας είναι η κατακόρυφη ένταση της ταξικότητας στην εκπαίδευση. Κάτω από την πίεση που θα δημιουργεί το εξεταστικό κάτεργο στο λύκειο, μεγάλη μερίδα των μαθητών, από το τέλος του γυμνασίου, θα σπρώχνονται σε δομές μεταγυμνασιακής κατάρτισης, θα παραδίδονται δηλαδή στη ζούγκλα της απόλυτης εργασιακής εκμετάλλευσης. Όσοι συνεχίσουν στο λύκειο, θα έχουν να αντιμετωπίσουν τις απανωτές τράπεζες θεμάτων και τους μικρούς αριθμούς εισακτέων, αποχαιρετώντας το όνειρο συνέχισης των σπουδών. Όσοι καταφέρουν να περάσουν και αυτά τα φίλτρα, θα βρεθούν σε πανεπιστημιακές σχολές με απειλές διαγραφών με νέους φραγμούς και φίλτρα. Πάνω κάτω, η περίληψη της παραπάνω πραγματικότητας είναι: «όσοι έχουν, ίσως μπορέσουν να σπουδάσουν».

2)      Ο δεύτερος στόχος είναι ο περιορισμός, ο εξοβελισμός από τη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση κάθε ίχνους αμφισβήτησης, σκέψης και συλλογικότητας. Τα Πολυτεχνεία δεν πρέπει να παράγουν… εξεγέρσεις του Πολυτεχνείου, τα σχολεία δεν πρέπει να είναι χώροι συλλογικών κοινωνικών προβληματισμών, ζύμωσης, αντίστασης και αγώνα. Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να είναι οι ιμάντες μεταβίβασης της αντιδραστικής πολιτικής στους μαθητές. Ως κρατικοί υπάλληλοι, δεν πρέπει να επιτρέπουν τη συλλογική κίνηση μαθητών, μια κίνηση που μπορεί να βγαίνει στους δρόμους και να ανατρέπει νόμους.

Η αξιολόγηση έρχεται να υπηρετήσει όλους τους παραπάνω αντιλαϊκούς στόχους:

·     Να σηκώσει τείχος ελέγχου, πειθάρχησης και τρομοκράτησης του κλάδου.

·     Να “μεταλλάξει” τον εκπαιδευτικό σε πειθήνιο ιμάντα μεταβίβασης των μαύρων αντιδραστικών σχεδίων του συστήματος και των κυβερνήσεών του.

·     Να διασπείρει τον ιό του ανταγωνισμού, του διαχωρισμού, της κατηγοριοποίησης σχολείων και εκπαιδευτικών.

·     Να ανατρέψει παραπέρα τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών με τη σύνδεση της αξιολόγησης  με το μισθό και τη θέση εργασίας.

·     Να ρίξει την ευθύνη για όλα τα προβλήματα που το ίδιο το σύστημα δημιουργεί στον καθηγητή, στο δάσκαλο, στο νηπιαγωγό.

·     Να μετακυλήσει την ευθύνη της οικονομικής λειτουργίας των σχολείων στις πλάτες των γονιών (στα ΑΕΙ, η χρηματοδότησή τους κατά 80% καθορίζεται από την αξιολόγησή τους).

Η υποχρεωτικότητα συμμετοχής των εκπαιδευτικών σε τουλάχιστον δυο ομάδες,  δεν είναι μόνο ότι προσθέτει και άλλο φόρτο στην ήδη μεγάλη εξωδιδακτική εργασία μας, αλλά ουσιαστικά αλλάζει το χαρακτήρα της δουλειάς μας σε μια γραφειοκρατική λειτουργία, με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Η έκθεση Πισσαρίδη για την εκπαίδευση παρουσιάζει σκηνές από το μαύρο μέλλον που επιφυλάσσουν τα κυβερνητικά σχέδια για σχολεία και εκπαιδευτικούς. Όλη η διαδικασία της αυτοαξιολόγησης και της ατομικής αξιολόγησης που ακολουθεί, έρχονται για να “τεκμηριώσουν επιστημονικά” τις αντιδραστικές αλλαγές για αυτονομία της σχολικής μονάδας, διευθυντές -μάνατζερ, προσλήψεις από τους δήμους, τη σύνδεση μισθού αξιολόγησης κοκ.

Σε αυτή την επίθεση, η κυβέρνηση έχει πολλούς μουλωχτούς συμμάχους: Τους φασίστες της Ελληνικής Λύσης που ψηφίζει μαζί με την κυβέρνηση. Το ΚΙΝΑΛ που έχει πρωτοστατήσει στην αξιολόγηση και που προτείνει άλλη αστυνόμευση του φοιτητικού κινήματος. Τον ΣΥΡΙΖΑ που είναι με την «αποτίμηση» και που αντί για πανεπιστημιακή Αστυνομία, προτείνει να αστυνομεύονται τα Πανεπιστήμια από έναν αριθμό «αστυνομικών εν ενεργεία, που ως φοιτητές παρακολουθούν μαθήματα»!

Σημαντικός αρωγός στην κυβέρνηση και οι πλειοψηφίες σε ΟΛΜΕ – ΔΟΕ (ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ-ΠΑΜΕ), πού όλο αυτό το διάστημα έδωσαν το σήμα της ολικής συνθηκολόγησης, νομιμοποίησαν την επίθεση της τηλε-«εκπαίδευσης», δεν έριξαν ούτε μια «τουφεκιά» όταν ψηφίστηκε ο ν.4692, δεν έκαναν καμία πραγματική προσπάθεια να συμμετέχει ο κλάδος στα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια. Αυτές οι ηγεσίες είναι υπόλογες για την κλιμάκωση της επίθεσης. Αυτές οι ηγεσίες δεν θέλουν και δεν μπορούν να οργανώσουν καμία αντίσταση.

Να οργανώσουμε τον αγώνα με τα σωματεία μας!

Ο ολοκληρωτικός πόλεμος της κυβέρνησης και του συστήματος απέναντι στα λαϊκά δικαιώματα στην εκπαίδευση απαιτεί γενικό ξεσηκωμό! Απαιτεί τη συγκρότηση κινήματος. Απαιτεί μαζικές γενικές συνελεύσεις, διαδηλώσεις και απεργίες. Απαιτεί αγώνα που θα έχει το κόστος του, που θα έχει τις δυσκολίες του αλλά είναι ο μόνος πραγματικός δρόμος απάντησης. Αυτός ο αγώνας μπορεί να χρησιμοποιήσει διάφορους τρόπους για να κερδίσει χρόνο. Η απεργία – αποχή είναι ένας τέτοιος τρόπος αλλά δεν μπορεί να είναι τελικά αποτελεσματικός αν μείνουμε εκεί.

Η γραμμή των ΟΛΜΕ-ΔΟΕ με τα εξώδικα και την υποτιθέμενη «νομική θωράκιση» των αντιστάσεων υποτιμάει τον αντίπαλο και σπέρνει αυταπάτες για την ένταση της μάχης που πρέπει να δοθεί. Δεν δημιουργεί συνειδήσεις αλλά σύγχυση.

Οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών θα είναι στην πρώτη γραμμή της υλοποίησης των αποφάσεων για ΑΠΟΧΗ από όλες τις διαδικασίες αξιολόγησης. Αλλά όχι για να σταματήσουμε εκεί. Αλλά για να χρησιμοποιηθεί αυτή η μάχη ώστε να συγκροτηθεί κεντρικός αγώνα αντιπαράθεσης με την κυβερνητική πολιτική, με Γενικές Συνελεύσεις,  με συλλογική στάση, οργανώνοντας διαδηλώσεις και άμεσα ΑΠΕΡΓΙΑ!

Απέχουμε, σύμφωνα με τις αποφάσεις των σωματείων μας και των ΟΛΜΕ-ΔΟΕ-ΑΔΕΔΥ από τις διαδικασίες αξιολόγησης.

Θεωρούμε ότι η στάση της ΑΠΟΧΗΣ δεν μπορεί παρά να πάρει σταδιακά το χαρακτήρα απεργίας, μετωπικής δηλαδή σύγκρουσης με την κυβέρνηση, καθώς η τελευταία  έχει δείξει τα δόντια της στις περιπτώσεις της αποχής συναδέλφων από την τηλεκπαίδευση, κόντρα στις καταλήψεις των μαθητών. Πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι όργανα πάλης είναι τα σωματεία και ΟΧΙ οι σύλλογοι διδασκόντων.

Ø  ΚΑΜΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Ø  ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΟΠΟΙΗΣΗ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Ø  ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ

ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ, ΤΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ