Το να αλληλομηνύονται εκπαιδευτικοί συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ και των Παρεμβάσεων και η διεύθυνση δευτεροβάθμιας στη Θεσσαλονίκη να αγνοεί τη μήνυση που απευθύνεται στους Δακίτες καλώντας σε απολογία για τη γνωστή «ανάρμοστον συμπεριφοράν» μόνον τους συνδικαλιστές των Παρεμβάσεων γιατί έχουν… μηνυθεί, δεν είναι κάτι που μας κάνει να… πέφτουμε από τα σύννεφα!
Αλλοίμονο αν καλούσε για απολογία τα όργανα της κυβερνητικής πολιτικής στην εκπαίδευση! Θα ήταν κάτι πέρα και πάνω από τη φύση των Διευθύνσεων που υλοποιούν την κυβερνητική πολιτική.
Λογικά δεν θα έπρεπε να μας κάνει να πέσουμε από τα σύννεφα ούτε η στάση του ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών που σε όλες τις Γενικές Συνελεύσεις στη Θεσσαλονίκη αρνήθηκε να ψηφίσει το ψήφισμα συμπαράστασης προκρίνοντας ένα δικό του που καλούσε τα «δύο μέρη» να αποσύρουν τις μηνύσεις αγνοώντας πως αυτή τη στιγμή υπάρχουν διωκόμενοι συνάδελφοι!
Γιατί είναι άλλο πράγμα η-ορθή πολιτικά- αντίθεση σε πρακτικές μηνύσεων όσον αφορά τον συνδικαλισμό και τελείως διαφορετικό πράγμα η κρατική δίωξη. Που φυσικά είναι μονομερής!
Και δεν θα έπρεπε να μας κάνει να πέσουμε από τα σύννεφα η στάση αυτή γιατί έχουν προηγηθεί ακόμα μεγαλύτερα τέρατα και σημεία υποταγής στην πολιτική της καταστολής στην εκπαίδευση.
Παράδειγμα τρανό ο Πειραιάς (δες άρθρο Καββαδία για το τι συμβαίνει «κάτω στον Πειραιά»).
Εκεί η πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά ενώ κινητοποιούνται πρωτοβάθμια σωματεία για την στήριξη των συναδέλφων που με ποικίλες αναφορές σέρνονται στο Πειθαρχικό αρνείται να συμμετάσχει στις κινητοποιήσεις. Ποιος δηλαδή; Το σωματείο στο οποίο ανήκουν οι διωκόμενοι!
Στην αρχή της σχολικής χρονιάς διαπραγματεύτηκε την απόσυρση κάποιων διώξεων με την τότε υφυπουργό της καρδιάς μας Μιχαηλίδου. Και το θεώρησε και νίκη. Τις «δεσμεύσεις» πως κάποιες από τις διώξεις μπορεί και να παγώσουν!
Πάγωσε όμως κάθε κινητοποίηση που θα έβαζε και θα έβγαζε στους δρόμους την αντίθεση των συναδέλφων στις διώξεις και την καταστολή.
Προχωρεί- ή ίδια πλειοψηφία του ΔΣ- μάλιστα και σε μια κατάπτυστη ανακοίνωση (δες πάλι στο σχετικό άρθρο) που βγάζει λάδι την Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Πειραιά και τις προσδίδει μάλιστα και πρόθεση να μην εμποδίσει την απεργία αποχή στα σχολεία ευθύνης της . Ήμαρτον!
Ποιος έχει την πλειοψηφία στο ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά; Το ΠΑΜΕ!
Με τη σύμπραξη ποιων πήρε την απόφαση;
Με το συνδικαλιστικό σχήμα του Σύριζα.
Και ας υπάρχει και στους διωκόμενους μέλος του ΠΑΜΕ.
Μαζί με το Σύριζα ψηφίζουν λοιπόν και εκείνοι που θέλουν να γίνουν Σύριζα στη θέση του Σύριζα!
Γιατί πως αλλιώς να εξηγηθεί μια στάση που δεν μας… κάνει να πέσουμε από τα σύννεφα αλλά αντίθετα εκδηλώνεται ποικιλοτρόπως;
Τι σήμα δίνει στο σύστημα αυτή η στάση;
Μήνυμα υποταγής και συμμόρφωσης.
Όπως αρμόζει σε ένα κόμμα «νοικοκυραίων».
«Υπεύθυνος συνδικαλισμός» θα μου πεις… Δηλαδή μη συνδικαλισμός.
Το τέρμα του κατήφορου δεν είναι ο πάτος όταν πρόκειται για τέτοια κατάντια!
Δημήτρης Μάνος μέλος των αγωνιστικών κινήσεων εκπαιδευτικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου