ΕΝΑΝ ΜΥΘΟ ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ: ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

Τη Γη την ξεζουμίζουν οι αστοί ιδιοκτήτες της. Ζεύουν τους εργάτες στη δουλειά για να πάρουν από μέσα της καθετί πολύτιμο. Καταστρέφουν όταν παράγουν, πετούν ό,τι δεν πουλιέται στην τιμή που θέλουν και παράγουν ακόμη περισσότερα.Αμέτρητα προϊόντα, νέα υλικά και ελκυστικές συσκευασίες καταλήγουν στα καλάθια των αχρήστων.

Όσο προχωράμε από τη φτώχεια στον πλούτο, τόσο αυξάνεται η παραγωγή απορριμμάτων. Ο μεγαλύτερος ρυπαντής παγκοσμίως δεν είναι άλλος από τις ΗΠΑ. Παράγουν το τριπλάσιο του παγκόσμιου μέσου όρου των σκουπιδιών. Ακολουθούν η Ιαπωνία, η Γερμανία και η Βρετανία.

Τα σκουπίδια δεν κρύβονται. Θα χρειαζόταν ένα χαλί μυθικών διαστάσεων για να χωθούν από κάτω. Η Γη  δεν μπορεί να τα χωνέψει. Όμως, η τρέλα της υπερπαραγωγής δε σταματά.

Οι ευθύνες και οι «λύσεις» αναζητούνται στο επίπεδο της κατανάλωσης. Ακούγονται διάφορες φαεινές, που, λόγω της ρεκλάμας που τις προωθεί, κάνουν πάταγο.Ακόμη κι ο Μητσοτάκης δήλωσε πριν λίγο καιρό, ότι στηρίζει την εκστρατεία που ζητά να καταργηθούν τα καλαμάκια μιας χρήσης!

Υπάρχει όμως και η σοβαρή πρόταση που ονομάζεται ανακύκλωση. Να επιστρέψουν τα σκουπίδια ως πρώτη ύλη. Ο τρόπος που οργανώνεται η ανακύκλωση αποκαλύπτει πως ένα πράγμα ενδιαφέρει το κεφάλαιο. Το κέρδος που θα αποκομίσει. Τα προγράμματα ευαισθητοποίησης των καταναλωτών δεν είναι τίποτε άλλο παρά λάδι στα γρανάζια των νέων επιχειρήσεων που στήνει. Για να πάνε καλά οι δουλειές, ο καταναλωτής πρέπει να ανακυκλώνει.

Χιλιάδες ρακοσυλλέκτες έναντι πενιχρής αμοιβής, βουτούν μες στα σκουπίδια για να βρουν το ανακυκλώσιμα υλικά.Κάδοι ανακύκλωσης υπάρχουν πια σχεδόν παντού. Όμως, η τελική διαλογή και επεξεργασία κοστίζουν. Οι Δήμοι φορτώνουν το κόστος στους δημότες επιβάλλοντας νέα χαράτσια. Έτσι κι αλλιώς, όλοι οι λογαριασμοί πληρώνονται από τον λαό.

Η Ε.Ε., που τα πλούσια και ισχυρά μέλη της είναι πρωτοπόρα στην παραγωγή σκουπιδιών, συλλέγει το 37% και οι ΗΠΑ το 34% των ανακυκλώσιμων υλικών. Τα υπόλοιπα μολύνουν το περιβάλλον που ζουν οι πιο φτωχοί. Έτσι, περιοχές όπως η Εκάλη λάμπουν από καθαριότητα ενώ τα Λιόσια βρωμάνε λόγω της διάσημης χωματερής τους. Την ίδια ώρα που στα σχολεία τρέχουν προγράμματα ευαισθητοποίηση των μαθητών για την ανακύκλωση, επιχειρείται η μετατροπή ολόκληρων περιοχών σε σκουπιδότοπους. Η Κερατέα αντιστάθηκε!

Οι πλούσιες ιμπεριαλιστικές χώρες ξεφορτώνουν τα σκουπίδια τους σε φτωχές μετατρέποντάς τες σε χωματερές. Αυτό συνέβαινε πάντα.

Το 1930 κοντά στους καταρράχτες του Νιαγάρα μια χημική βιομηχανία έθαψε σιδερένια βαρέλια με τοξικά. Είκοσι χρόνια μετά χτίστηκε το χωριό LoveCanal.  Στις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα, ξαφνικά, τα δέντρα άρχισαν να μαυρίζουν και μια απαίσια μυρωδιά πλανιόταν παντού. Οι κάτοικοι άρχισαν να εμφανίζουν πολλαπλά προβλήματα υγείας και μια μαύρη ουσία που ξέβραζε το έδαφος τους τρυπούσε τα παπούτσια. Περίπου 80 χημικές ουσίες ανιχνεύτηκαν, από τις οποίες αρκετές καρκινογόνες. Η πόλη εκκενώθηκε… Στις χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου, οι κάτοικοί τους μπορούν να διηγηθούν πολλές τέτοιες ιστορίες. Τα πυρηνικά απόβλητα της πολιτισμένης Δύσης εγκαταλείπονται στα εδάφη των λεηλατημένων χωρών της Αφρικής,της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής. Ακόμη και τα οικιακά απόβλητα «εξάγονται».

Τα ανακυκλώσιμα υλικά δεν τα επεξεργάζονται όλα οι χώρες που τα συλλέγουν. Υπολογίζοντας τον τρόπο που αυτά θα τους δώσουν μεγαλύτερα κέρδη, μάλλον κατέληξαν στο συμπέρασμα πως συμφέρει να τα πουλάνε. Τα εξάγουν σε άλλες χώρες όπως Κίνα, Τουρκία και Ινδία οι οποίες αγοράζουν τα ανακυκλώσιμα υλικά, κυρίως πλαστικό και χαρτί,για να τα επεξεργαστούν.

Η Κίνα ήταν για παρά πολλά χρόνια ο μεγαλύτερος εισαγωγέας πλαστικών απορριμμάτων του πλανήτη και ακολουθούσαν η Μαλαισία, η Ταϊλάνδη και το Βιετνάμ. Το 2017, με νόμο που φέρει την κωδική ονομασία «Εθνικό Σπαθί»,απαγορεύτηκε η εισαγωγή σκουπιδιών και ανακυκλώσιμων υλικών.Με την απόφαση αυτή, άφησε μετέωρους τους μεγάλους εξαγωγείς σκουπιδιών της Δύσης που έπρεπε είτε να βρουν τρόπο να διαχειριστούν εντός χώρας τα απορρίμματα είτε να βρουν άλλες χώρες για να τα εξάγουν.Οι τιμές των ανακυκλώσιμων υλικών κατρακύλησαν.

Φυσικά επηρεάστηκε και η Ελλάδα. Ακόμη και οι ρακοσυλλέκτες μειώθηκαν και όλο και πιο αραιά τους βλέπουμε να εξερευνούν τους κάδους αφού οι πενιχρές απολαβές τους εξαϋλώθηκαν. Τα ανακυκλώσιμα υλικά δημιουργούν μικρές χωματερές μέσα στα Κέντρα Διαλογής-ΚΔΑΥ.

Μια σειρά χώρες πέτυχαν να υποχρεώνονται οιεξαγωγείς αποβλήτων να ζητούν άδεια από τις κυβερνήσεις των δικαιούχων κρατών προτού τα ξεφορτώσουν στην επικράτειά τους!Έτσι, μπορούν να διαπραγματεύονται τα ανταποδοτικά οφέλη.Καρφί δεν τους καίγεται για την προστασία των λαών τους.

Η ανακύκλωση, η σοφή επαναχρησιμοποίηση των υλικών που χαρακτηρίζει την καθημερινή λαϊκή οικονομία, που γεννήθηκε από την ανάγκη επιβίωσης του λαού και αντανακλά τη σχέση του με τη φύση, στα πλαίσια του καπιταλισμού είναι άλλη μία μπίζνα που στηρίζεται σε πήλινα πόδια.

Την ίδια ώρα που δουλεύουν τα εργοστάσια ανακύκλωσης στο φουλ, πυρκαγιές καίνε τα δάση τη Γης καταδεικνύοντας πως το σύστημα είναι επικίνδυνο για καθετί ζωντανό.

Η Γη είναι ζωντανή. Γεννά και καταστρέφει, αλλάζει και προσαρμόζεται, γερνά μα καρπίζει, ζει και θα ζει πιο πολύ από κάποια παιδιά της. Δεν μπορεί όμως να καταπιεί το σύστημα εξουσίας που την απομυζεί. Αυτό είναι δουλειά του εργάτη.

Β.Δ.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Προλεταριακή Σημαία