Τα αδιέξοδα μιας δεξιάς γραμμής

Σεβόμενοι τη διαδικασία της συνέλευσης της ΕΛΜΕ Πειραιά τη Δευτέρα 25 Μάη, που έγινε μετά από συλλογή υπογραφών και κάτω από την απόλυτη δυσαρέσκεια της πλειοψηφίας του ΔΣ, περιοριστήκαμε σε μία μόνο τοποθέτηση. Επανερχόμαστε, λοιπόν, για να διευκρινίσουμε κάποια ζητήματα που τέθηκαν, κάποια από αυτά σοβαρά και άλλα όχι. Πάντως, πριν ξεκινήσουμε θέλουμε

να κάνουμε μια σημαντική παρατήρηση.

 Το γεγονός ότι μέσα σε δύο μέρες υπέγραψαν 270 συνάδελφοι για να γίνει συνέλευση αλλά και το γεγονός ότι η συνέλευση ξεκίνησε με 200 περίπου εκπαιδευτικούς για να καταλήξει μετά από τρεισήμιση ώρες με 120 (αρκετά ικανοποιητικά νούμερα και πολύ μεγαλύτερα από οποιαδήποτε άλλη συνέλευση τα τελευταία επτά χρόνια – ακόμα και από τις εκλογοαπολογιστικές που γίνονται με άδεια) δείχνουν ότι μπορεί ο κλάδος να μην είναι «στα κάγκελα» αλλά είναι σίγουρα σε πολύ καλύτερη κατάσταση από τις ηγεσίες του – αστικές και ρεφορμιστικές.

 Η έλλειψη πολιτικών εφοδίων μαζί με την ταυτόχρονη ύπαρξη πολλών πολιτικών εμποδίων είναι εκείνοι οι παράγοντες που δημιουργούν παραλυσία. Το ότι το πλαίσιο της Ενότητας Αντίστασης Ανατροπής έχασε για λίγους ψήφους ενώ είχε να αντιμετωπίσει στη συνέλευση ουσιαστικά όλες τις άλλες παρατάξεις είναι ένα γεγονός ελπιδοφόρο στην προοπτική του.

Οι συνεχείς καθυστερήσεις και αναβολές σύγκλησης συνέλευσης (κάθε φορά με άλλη δικαιολογία) από το ΔΣ αποτέλεσαν βούτυρο στο ψωμί της κυβερνητικής επίθεσης και εκθέτουν σοβαρά και τις τέσσερις δυνάμεις που ήταν υπεύθυνες. Με χίλια ζόρια και πιέσεις η συνέλευση έγινε έναν ολόκληρο μήνα μετά τη δημοσιοποίηση του πολυνομοσχεδίου και δυόμιση βδομάδες μετά την τροπολογία. Πρόγραμμα αδράνειας!

Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση και τα αδιέξοδα της διγλωσσίας

Από την αρχή της καραντίνας και της ιστορίας της «εξ αποστάσεως», το ΠΑΜΕ προσπαθούσε να μας πείσει ότι η βασική πλευρά της τηλεκπαίδευσης δεν είναι η προσπάθεια του συστήματος να φορτώσει την κρίση στο λαό, αλλά το καθήκον των εκπαιδευτικών να συνεχίσουν την εκπαιδευτική διαδικασία. Ενώ, εδώ και χρόνια το κεφάλαιο προσπαθεί να χρησιμοποιήσει τα διάφορα «τηλε» ως πολιορκητικό κριό απέναντι στα λαϊκά δικαιώματα, το ΠΑΜΕ όλη αυτήν την περίοδο εξαφάνιζε την πλευρά αυτή, δίνοντας πολύτιμη βοήθεια στην κυβερνητική εκστρατεία  αποπροσανατολισμού και υποταγής των εργαζομένων. 

Στην ανακοίνωση της ΕΛΜΕ Πειραιά που βγήκε αμέσως μετά την τροπολογία (μονιμοποίησης της εξ αποστάσεως και κάμερες) δεν υπήρχε κουβέντα για τη μονιμοποίηση της εξ αποστάσεως και καταψηφίστηκε πρόταση της Ενότητας Αντίστασης Ανατροπής που αναδείκνυε όλο το βάθος της επίθεσης. Μετά από πολλές πιέσεις, αναγκάστηκε το ΠΑΜΕ να τοποθετηθεί ενάντια στη μονιμοποίηση της εξ αποστάσεως στην τελευταία συνέλευση, αλλά στο κείμενο που προτείνει ως απόφαση των Συλλόγων Διδασκόντων λείπει και πάλι αυτή η πλευρά. Το ΠΑΜΕ ακροβατεί οπορτουνιστικά προσπαθώντας να μην πληρώσει την αχαρακτήριστη γραμμή του όλη αυτήν την περίοδο. Τελικά ρωτάμε:

Η πολιτική (και θεσμική) νομιμοποίηση της εξ αποστάσεως είναι θετική, αρνητική ή ουδέτερη εξέλιξη για το λαό; Και ποιος ήταν ο ρόλος της κάθε παράταξης σε αυτήν την εξέλιξη;

Οι «συμμαχίες» ο κοινωνικός αυτοματισμός και τα ΜΜ Εξαπάτησης

Ακούστηκε από στέλεχος του ΠΑΜΕ στη συνέλευση ότι δεν αναπτύχθηκε κοινωνικός αυτοματισμός απέναντι στους εκπαιδευτικούς με βάση την στάση συμμετοχής στην εξ αποστάσεως και ότι αυτό δημιουργεί όρους κοινωνικής συμμαχίας. Πράγματι, στην ιστορία της ταξικής πάλης οι συμμαχίες αποτελούν μια βασική πλευρά. Συμμαχίες γίνονται και πρέπει να γίνονται ανάμεσα σε ομάδες εργαζομένων, ανάμεσα σε πολιτικές τάσεις. 

Μέχρι τώρα ο στόχος ήταν σαφής: Η πάλη σε στόχους αιχμής είναι μετωπική για να είναι πιο αποτελεσματική και να νικήσουν όλα τα μέρη αυτής της συμμαχίας. Αν συμφωνούμε ότι η εξέλιξη με την εξ αποστάσεως έχει πια δείξει τα δόντια της και αποτελεί σοβαρή αρνητική εξέλιξη για το λαό, τότε έχουμε μια νέα… πρωτοποριακή εκδοχή των συμμαχιών: Συμμαχούμε όλοι μαζί (εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς) στην υποχώρηση, συμμαχούμε όλοι μαζί για να ηττηθούμε όλοι μαζί! Στην πραγματικότητα η συμμαχία δεν γίνεται με τους γονείς και τους μαθητές.

Η «συμμαχία» εδώ γίνεται επί της ουσίας με τον αντίπαλο, αφού πάνω στην πολιτική του αντιπάλου επιδιώκεται η… συμμαχία με το λαό!

Υπάρχει επίσης και η σύγχυση ανάμεσα στην πίεση που ασκεί ο λαός και στην πίεση που ασκούν τα παπαγαλάκια των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης. Για εμάς είναι καθαρό: Σε οποιαδήποτε σοβαρή αντίσταση που θα επιδιώξει να κάνει ο λαός, τα παπαγαλάκια του συστήματος θα φριάξουν. Στην ιστορία της εξ αποστάσεως στόχος του κινήματος έπρεπε να είναι να αποκαλύψει στο λαό τις ολέθριες συνέπειες που φέρνει αυτή η διαδικασία στα δικαιώματα των παιδιών του στις σπουδές αλλά και συνολικότερα η τηλε-εργασία για τους εργαζόμενους. Και όχι να υποκύπτει στις πιέσεις που ασκούνται από ΜΜΕξαπάτησης, από υπουργούς και παράγοντες του συστήματος.

Αλληλεγγύη, «αλληλεγγύη» και υποταγή

Πάμε στην αλληλεγγύη. Για όποιον έχει στοιχειώδεις ταξικές αναφορές στην ανάλυσή του, η αλληλεγγύη κάποιων τμημάτων του λαού σε άλλα εκφράζεται βασικά και κυρίως μέσω της πάλης! Η αλληλεγγύη στους μαθητές εκφράζεται μέσω του μαζικού αγώνα να μην περάσει το αντιδραστικό πολυνομοσχέδιο και να μην νομιμοποιηθεί η εξ αποστάσεως ως μια κανονική διαδικασία. 

Αν υπάρχει το κίνημα που δίνει τον αγώνα αυτό, δευτερευόντως μπορεί αυτό να πλαισιωθεί με άλλες πλευρές (δωρεάν μαθήματα, πολιτιστικές εκδηλώσεις κλπ). Αυτές οι δευτερεύουσες πλευρές μόνες τους χωρίς την βασική πλευρά του αγώνα, μετατρέπουν την αλληλεγγύη σε «αλληλεγγύη» και πολιτικό αποπροσανατολισμό. Αυτό έλεγε το εκτεταμένο απόσπασμα από προκήρυξή μας, που διάβασε στέλεχος του ΠΑΜΕ (σε μια αποτυχημένη προσπάθεια να μας τη βγει «από τα αριστερά») στη συνέλευση.

Για να το πούμε πιο απλά: Η πρόταση του ΠΑΜΕ στους φοιτητές Ιατρικής να πάνε εθελοντές στα νοσοκομεία κατά τη διάρκεια της καραντίνας και ενώ το αίτημα ήταν οι μαζικές προσλήψεις νοσηλευτών και γιατρών ήταν πρόταση, η οποία –στο όνομα της αλληλεγγύης τάχα μου- υπέσκαπτε τον αγώνα για προσλήψεις και αποτελούσε χέρι βοήθειας στο σύστημα. Είναι το παράδειγμα του «εθελοντισμού» ως υποταγή!

Οι ταξικές ανισότητες «που υπήρχαν και πριν» και άλλα μαργαριτάρια

Ακούσαμε και διάφορα μαργαριτάρια στη συνέλευση από στελέχη του ΠΑΜΕ: «Ταξικές ανισότητες υπήρχαν και πριν την εξ αποστάσεως», «το σωματείο δεν μπορεί να καλέσει τους συναδέλφους σε αποχή από την εξ αποστάσεως – είναι ατομική τους υπόθεση» και άλλα που δεν αξίζει να απαντήσουμε.

Κάτι, ωστόσο, δεν μπορεί να περάσει έτσι… Στέλεχος του ΠΑΜΕ παρουσίασε μια θέση κάποιας παράταξης των Παρεμβάσεων, όπως ισχυρίστηκε, στο χώρο των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, η οποία ζητούσε να συνεχιστεί η δουλειά στα φροντιστήρια μέσω τηλεκπαίδευσης. 

Την «καταγγελία» του την έντυσε με την εξής απίστευτη δήλωση: «Δηλαδή στα φροντιστήρια που υπάρχει η τρομοκρατία του αφεντικού ζητάτε τηλεκπαίδευση και στο δημόσιο ζητάμε να καθόμαστε και ο μισθός να τρέχει;». Παρά το γεγονός ότι η τοποθέτηση εγείρει πολύ σοβαρά ζητήματα, θέλουμε να πιστεύουμε ότι το ολίσθημα οφείλεται σε ένα μείγμα πίεσης της στιγμής και πολιτικών αδιεξόδων του φορέα του. Γι΄αυτό δεν θα το συνεχίσουμε. Θα προτείνουμε όμως στους συναδέλφους που είναι συνδικαλιστικά στελέχη να είναι πιο ψύχραιμοι και, πριν μιλήσουν, να σκέφτονται ποιους θυμίζουν αυτά που σκοπεύουν να πουν.

Και θα ρωτήσουμε και κάτι: Απέναντι σε ένα αίτημα εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα εταιρίας που δεν λειτουργούσε επί καραντίνας για «πλήρη καταβολή όλου του μισθού», το ΠΑΜΕ θα ήταν αντίθετο; Θα έλεγε «κάθεστε και ο μισθός τρέχει»;

Και κάτι ακόμα: Πώς θα σταθούν αν οι στημένες προτάσεις από τα ΜΜ Εξαπάτησης για διώξεις εκπαιδευτικών που «έμειναν πίσω» (όπως λένε) στην εξ αποστάσεως «εισακουστούν» από το Υπουργείο;

Η «μάχη της πλατφόρμας» ή αλλιώς «πώς πουλάμε τρέλα»

Η θέση των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών από την έναρξη της καραντίνας και της εξ αποστάσεως ψευτο-εκπαίδευσης ήταν η εξής: Εφόσον τα σχολεία είναι κλειστά, η εκπαιδευτική διαδικασία έχει διακοπεί! Καλούσαμε τους εκπαιδευτικούς να είναι σε επαφή με τους μαθητές για να δουν τι κάνουν, για να μάθουν αν οι γονείς τους έχουν απολυθεί, ακόμα και αν χρειαστεί να συνεννοηθούν για στοιχειώδεις εκπαιδευτικές ανάγκες. 

Αυτό σε καμία περίπτωση δεν είναι εκπαίδευση και, άλλωστε, δεν μπορεί να αφορά ούτε το σύνολο των μαθητών ούτε το σύνολο των εκπαιδευτικών. Από πού κι ως πού είναι σε θέση ένας συνάδελφος που είναι σε τρία σχολεία να έρθει σε επαφή με τους μαθητές του σε αυτές τις συνθήκες; Για όποια επαφή θα υπήρχε, ξεκαθαρίσαμε ότι δεν έπρεπε να χρησιμοποιηθεί κανένας τρόπος που εντάσσεται στην προσπάθεια του υπουργείου να νομιμοποιήσει την τηλεκπαίδευση.

Ε, από αυτό οι φωστήρες του ΠΑΜΕ (έκαναν ότι) κατάλαβαν ότι αυτό που προτείναμε ήταν η χρησιμοποίηση άλλης πλατφόρμας! Δύο ώρες τοποθετήσεις τους επιχειρηματολογούσαν ότι την επικοινωνία στον καπιταλισμό την έχουν τα μονοπώλια και άλλες φαιδρότητες απείρου κάλλους.

Δεν πειράζει… Αυτό που κάνουν ότι δεν κατάλαβαν οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ το κατάλαβαν πολύ καλά φυλλάδες και δημοσιογραφίσκοι του βαθέως συστήματος («Φιλελεύθερος», «Ομάδα αλήθειας» του διαβόητου Σαμαρά, παρατρεχάμενοι του ΣΕΒ) που «έκαναν την τιμή» να ασχοληθούν με τις… ταπεινές Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών, πετώντας μας στην πυρά και (ούτε λίγο ούτε πολύ) απαιτώντας να μας κλείσουν σε ψυχιατρεία! Φανταζόμαστε, επειδή δίναμε τη… μάχη της πλατφόρμας!

Την ίδια ώρα, η Κεραμέως δεν τσιγγουνευόταν επαίνων στη συνδικαλιστική ηγεσία της υποταγής για τη στάση της στο ζήτημα… Μήπως τώρα καταλάβατε συνάδελφοι του ΠΑΜΕ;

Το υβρίδιο σχολείου και τηλε-σχολείου και η κάλυψή του από την ΕΛΜΕ

Με τα πολλά, τα σχολεία άνοιξαν. Και, όπως όλα δείχνουν, άνοιξαν για να διευκολυνθεί η κλιμάκωση της επίθεσης στους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς. Τα σωματεία έπρεπε να καλέσουν σε αποχή από κάθε διαδικασία εξ αποστάσεως. Τι είδους αλληλεγγύη στους μαθητές είναι η διευκόλυνση της κανονικότητας για να περάσει το πολυνομοσχέδιο και η τροπολογία;

Αντί αυτού είχαμε δύο απαντήσεις:

Η πρώτη εκφράστηκε με την αλλόκοτη συνδικαλιστικά θέση ότι «η ΕΛΜΕ δεν έχει δικαίωμα να πει κάτι τέτοιο στους συναδέλφους»! Λίγες γραμμές παρακάτω, το ΠΑΜΕ καλεί τους συναδέλφους σε… απεργία-αποχή από την αξιολόγηση! Η μια γραμμή παίζει μπουνιές με την άλλη. Πραγματικός μύλος…

Η δεύτερη απάντηση είναι χειρότερη. Συμπυκνώθηκε στην παρακάτω απαράδεκτη θέση που υπερψήφισε η πλειοψηφία της ΕΛΜΕ (ΠΑΜΕ-ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ) στην απόφαση 57/3-5-2020, μετά από εισήγηση του πρώτου. Θαυμάστε:

«Για τους συναδέλφους που φροντίζουν άτομα που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, να δοθεί η δυνατότητα εργασίας από απόσταση (τηλε-εκπαίδευση). Η δυνατότητα αυτή περιγράφεται και δίνεται σαφώς στην εγκύκλιο με αριθμό πρωτοκόλλου ΔΙΔΑΔ/Φ.69/110/οικ.8189, ημερομηνία 20-3-2020, του ΥΠΕΣ-Ενότητα Α).»

Όχι, το Νομικό Γραφείο Εύρυθμης Λειτουργίας του κράτους (σε κάτι τέτοιο προσομοιάζει η παραπάνω «διεκδίκηση») δεν απαιτεί άδεια για αυτούς τους συναδέλφους! Αλλά η πλειοψηφία της ΕΛΜΕ άνοιξε το δρόμο στην κυβέρνηση να εκβιάσει τους συναδέλφους που φοβούνται για την υγεία τους, ώστε κάτω από αυτόν τον εκβιασμό να νομιμοποιηθεί του υβρίδιο ταυτόχρονης ύπαρξης σχολείου και τηλε-«σχολείου». Εδώ όμως δε θα δείξουμε καμία κατανόηση! Για τη συγκεκριμένη αθλιότητα, το ΔΣ της ΕΛΜΕ πρέπει να απολογηθεί και να ανακαλέσει αυτήν την απαράδεκτη συκοφάντηση της λέξης «διεκδίκηση».

Οσο για τα «τάμπλετ για όλους» («διεκδίκηση» που σύμφωνα με στελέχη του ΠΑΜΕ ήταν η καρδιά της αντιπαράθεσης! – μιλάμε για παράλληλο σύμπαν) αποτέλεσε έναν επικίνδυνο στόχο, γιατί δεν τέθηκε εν κενώ, αλλά στην επιδίωξη να δουλέψει πιο σωστά η τηλεκπαίδευση για αυτό και αγκαλιάστηκε από τις φωνές του συστήματος. Και αφήνουμε στην άκρη το πάρτι χορηγών που ακολούθησε.

Ποιοι είναι με ποιους και ποιο είναι το πολιτικό συμπέρασμα

Βεβαιώνουμε τους πάντες που δεν ήταν στη συνέλευση αλλά και όσους δεν λειτουργούν στη βάση μικροπαραταξιακών συμφερόντων ότι η εικόνα που αποκόμισαν όσοι παραβρέθηκαν, ήταν μια απόλυτη σύμπνοια παλιού και νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού με το ΠΑΜΕ και κόντρα στην Ενότητα Αντίστασης Ανατροπής. Ηταν, άλλωστε, η δημόσια έκφραση αυτού που γίνεται στο ΔΣ εδώ και ένα διάστημα.

Υπάρχει ωστόσο ένα ζήτημα προς εκτίμηση. Τι έχει οδηγήσει το ΠΑΜΕ ειδικά το τελευταίο διάστημα (αρχής γενομένης από το φακέλωμα των σωματείων μέσω ΑΦΜ και του Μητρώου Πραγματικών Δικαιούχων μέχρι τη στάση του για την εξ αποστάσεως και τη συνέργειά του να καθυστερήσουν οι γενικές συνελεύσεις και να οδηγείται ο κλάδος σε απογευματινά συλλαλητήρια τη στιγμή που ο εχθρός εφορμά;) σε αυτήν την αχαλίνωτη δεξιά πορεία που θυμίζει τη γνωστή στάση του το 2013; Τι το έχει οδηγήσει σε τοποθετήσεις τόσο απολίτικες και αταξικές, όσο αυτές που ακούστηκαν στη συνέλευση της ΕΛΜΕ Πειραιά;

Η εκτίμησή μας είναι η εξής: Η επίθεση του συστήματος έχει στρέψει δεξιά όλο το πολιτικό σκηνικό. Ο διαγκωνισμός ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ για το ποιος φορέας είναι το καλύτερο… ΠΑΣΟΚ έχει αφήσει ένα κενό στο χώρο που καταλάμβανε ο παλιός παρδαλός ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το κενό επιδιώκει να καλύψει το ΠΑΜΕ μέσω της γραμμής «θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα»! Επιδιώκει να χαϊδέψει μικροαστικές αυταπάτες ότι, τη στιγμή που η εργατική τάξη θα στενάξει από την επίθεση του κεφαλαίου, ο «καλός – λειτουργός – εκπαιδευτικός» θα αμβλύνει αυτές τις δραματικές συνθήκες με ενέσεις ψεύτικης κανονικότητας και μιας γραμμής ότι η κοινωνία θα μείνει όρθια μέσω των ενέσεων αυτών.

Το έχουμε γράψει και θα το ξαναγράψουμε: Ο λαός δεν θα μείνει όρθιος υπό τις διαταγές του συστήματος!

Ο δικός μας δρόμος

Είμαστε μπροστά σε κρίσιμες εξελίξεις. Ο καπιταλισμός, παγκόσμια και στη χώρα μας, κάτω από το βάρος της κρίσης που παροξύνεται και με βάση τον κορονοϊό, επιταχύνει και κλιμακώνει την επίθεσή του απέναντι στην εργατική τάξη, τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Τα στοιχειώδη δικαιώματα στις σπουδές, στη δουλειά και στις ελευθερίες θα επιδιωχθεί να συντριβούν.

Αυτή ο ταξικός πόλεμος δεν θα αντιμετωπιστεί ούτε με «αποφασιστικές απαντήσεις ολιγομελών αντιπροσωπειών» ούτε με τη γραμμή να «ταράξουμε το σύστημα στη νομιμότητα».

Οσο μας αφορά, θα συμμετέχουμε σε κάθε προσπάθεια να δυναμώσει ο δύσκολος αλλά μόνος αποτελεσματικός δρόμος της αντίστασης και του αγώνα. Και θα αντιπαρατεθούμε σκληρά σε κάθε ταλάντευση, υποταγή, συμβιβασμό. Για να μπορέσει το κίνημα να προχωρήσει

ΕΛΜΕ ΠΕΙΡΑΙΑ