Η 85η συνέλευση της ΔΟΕ δεν θα μπορούσε παρά να
αποτυπώσει την εκπαιδευτική συνδικαλιστική χρονιά που πέρασε και η οποία
χαρακτηρίστηκε από την πλήρη ανικανότητα και απροθυμία της ηγεσίας του κλάδου
να οργανώσει μια σοβαρή αντίσταση στην επίθεση που δέχτηκαν οι εκπαιδευτικοί.
Είτε ως ουρά των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ είτε με την ουρά στα σκέλια μπροστά στην
κυβέρνηση, έδωσε το στίγμα της στο ασφαλιστικό, τις μαζικές απολύσεις
αναπληρωτών, τη διάλυση της ειδικής αγωγής, των νηπιαγωγείων, των δημοτικών και
του ολοήμερου, την ελαστικοποίηση και διεύρυνση του εργασιακού ωραρίου στην
πρωτοβάθμια, την ελαχιστοποίηση των μεταθέσεων και αποσπάσεων κλπ.
Με απόφαση της πλειοψηφίας, το ΔΣ της ΔΟΕ συμμετείχε στο διάλογο του υπουργείου και σε απόλυτη σύμπνοια των μελών του διοργάνωσε τον παράλληλο διάλογο με τίτλο «το σχολείο που βιώνουμε, το σχολείο που ονειρευόμαστε». Όχι τυχαία, επέλεξε να μην καλέσει τον κλάδο να συζητήσει και να δράσει για τα θέματα που τον έπνιγαν αλλά να τον καλέσει σε ονειροπόληση με θέμα το «άλλο σχολείο». Τελικά, φαίνεται πως όλες οι παρατάξεις που εκφράζονται στο ΔΣ βολεύονται στο σχήμα «ενιαίο 12χρονο ή 14χρονο σχολείο» αφού λειτουργεί ως ένα άδειο μαξιλάρι που ο καθένας μπορεί να το παραγεμίσει με ό,τι θέλει. Η 85η ΓΣ της ΔΟΕ το έκανε θέση του κλάδου, με αποχή από την ψηφοφορία των Παρεμβάσεων και του ΠΑΜΕ που δήλωσε ότι διαθέτει τη δική του ολοκληρωμένη πρόταση! Όλες αυτές οι μακροσκελείς αναλύσεις που σχεδιάζονται για τον λαό χωρίς τον λαό, θα ήταν απλά αέρας κοπανιστός αν δεν λειτουργούσαν παραλυτικά, καλλιεργώντας τη ρεφορμιστική λογική πως πρέπει να έχει ο κλάδος τις δικές του ολοκληρωμένες(!) προτάσεις ως απάντηση στην επίθεση που δέχεται και όχι αιτήματα και διεκδικήσεις δικαιωμάτων. Φευγιό από την πραγματικότητα!
Χαρακτηριστικά, η συνέλευση μέχρι την τρίτη μέρα το μεσημέρι, δεν είχε συζητήσει ακόμη για πρόταση δράσης. Όλα έδειχναν πως οι εργασίες θα τελείωναν χωρίς να αποφασιστεί τίποτα. Η πρώτη μέρα είχε αναλωθεί σε διαδικαστικά θέματα, η δεύτερη χάθηκε μέσα στην αιώνια συζήτηση για το ύψος της συνδρομής και τον οικονομικό απολογισμό (κυρίως με πρωτοβουλία των ΠΑΜΕ και Παρεμβάσεων) και φυσικά όλη τη συζήτηση και τις τρεις μέρες κάλυπτε το "τι σχολείο θέλουμε". Η πλάκα είχε η αντιπαράθεση αν το σχολείο πρέπει να είναι 14χρονο και ή 12χρονο με 2χρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή
Στις 2:30μμ τη Παρασκευή, με βάση το πρόγραμμα οι εργασίες θα έληγαν στις 3μμ, ο πρόεδρος (ΔΑΚΕ) ζήτησε από το σώμα να σταματήσει η συζήτηση και να μπουν στο πρόγραμμα δράσης. Η ΔΑΚΕ πρότεινε κινητοποίηση το πρώτο 10μερο του Σεπτέμβρη (ίσως και μέσα στο καλοκαίρι αν η κυβέρνηση νομοθετήσει) χωρίς απεργία, κύκλο γενικών συνελεύσεων με πρόταση στο σώμα για τριήμερες ή πενθήμερες ή άλλης μορφής επαναλαμβανόμενες. Οι Παρεμβάσεις περίπου το ίδιο, απλά έβαλαν να γίνει μια απεργία το πρώτο 10ημερο και δεν ξεκαθάρισαν τη μορφή των επαναλαμβανόμενων. Το ΠΑΜΕ δεν πρότεινε τίποτα συγκεκριμένο (αφού ο αγώνας δε σταματά ποτέ) και προσπάθησε να ισορροπήσει την απροθυμία του στα γνωστά κλισέ «ότι αποφασίσουν οι συνελεύσεις, να απεργούν οι εκπαιδευτικοί και όχι μόνο το ΠΑΜΕ» κλπ. Η ΕΡΑ (που είχε 13 ανεξαρτητοποιήσεις) ζήτησε κινητοποιήσεις για να στηριχτεί η κυβέρνηση. Η ΔΗΣΥ (ΠΑΣΚ) τοποθετήθηκε θολά για 24ωρες και 48ωρες γιατί ο κόσμος δεν έχει διάθεση για αγώνες και λίγο πιο μαχητικά αλλά στο ίδιο πλαίσιο τοποθετήθηκε η ΕΚΙΝΗΣΗ (διάσπαση της ΠΑΣΚ). Μια ομάδα 17 συνέδρων (ανάμεσά τους κι αυτοί που διαχωρίστηκαν από την ΕΡΑ) έθεσαν προς ψήφιση πρόταση για να αποφασίσει το συνέδριο και να οργανώσει τη μορφή των επαναλαμβανόμενων απεργιών του Σεπτέμβρη. Τελικά, η απόφαση που διαμορφώθηκε και ψηφίστηκε από κοινού από ΔΑΚΕ, Παρεμβάσεις ΕΡΑ, ΕΚΙΝΗΣΗ είναι μια 24ωρη το πρώτο 10ημερο, κύκλο γενικών συνελεύσεων με ολομέλεια προέδρων από 1-9 του Σεπτέμβρη και πρόταση για επαναλαμβανόμενες απεργίες αλλά απροσδιορίστου μορφής.
Για άλλη μια φορά η συνέλευση αποτύπωσε γλαφυρά τη διάσταση βάσης και ηγεσίες. Ήταν φανερό πως η ΔΑΚΕ νοιάζεται να αντιπαρατεθεί στην κυβέρνηση στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού παιχνιδιού. Οι Παρεμβάσεις, που δεν μπορούν πια να κρύψουν την έλλειψη συμφωνίας στο εσωτερικό τους, με κυρίαρχη την άποψη ότι ο κόσμος δεν τραβάει (δηλαδή είναι άξιος της μοίρας του), προσπάθησαν να ισορροπήσουν με την κινηματική ρητορεία και την εποικοδομητική ονειροπόληση. Δεν έδειξαν να αγωνιούν για το πρόγραμμα δράσης αφήνοντας το θέμα να έρθει προς συζήτηση στο παρά πέντε. Η ΔΗΣΥ(ΠΑΣΚ) και οι διασπάσεις της αναζητούν ρόλο πατώντας πάντα πάνω στον παλιό. Το ΠΑΜΕ κινήθηκε σταθερά στη γραμμή της αυτάρκειά του, χωμένο και χαμένο στους δικούς του σχεδιασμούς και κανονισμούς που πρέπει να διέπουν τους αγώνες. Η ΕΡΑ υπηρέτησε με συνέπεια τον νέο κυβερνητικό της ρόλο. Δεν έχει πρόβλημα να στηρίξει αποφάσεις που βαφτίζονται αγωνιστικές, ποντάροντας στη συνδικαλιστική διάλυση και στο ότι τίποτα δε θα γίνει στο τέλος.
Ενώ η εισήγηση για το πρόγραμμα δράσης φαντάζει αγωνιστική, οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν είναι πολλοί.. Η απόφαση είναι αριστοτεχνικά διαμορφωμένη, που από τη μια αποτυπώνει την πίεσης της βάσης για κινητοποιήσεις που να έχουν προοπτική για νίκη και από την άλλη την απροθυμία όλων των παρατάξεων στο ΔΣ να κουνήσουν το δαχτυλάκι τους. Το ροκάνισμα και ο διαμελισμός της απόφασης από αυτούς που την ψήφισαν και από αυτούς που ομνύουν στους αγώνες είναι υπαρκτός. Συγκεκριμένη είναι μόνο η χωρίς καλές προοπτικές πρόταση για 24ωρη το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη αφού τα σχολεία δε λειτουργούν κανονικά. Η πρόταση για επαναλαμβανόμενες απεργίες που αφήνει θολό τι μορφή θα έχουν, κρύβει τον κίνδυνο να χτιστεί ο πύργος της Βαβυλώνας με προτάσεις γενικών συνελεύσεων ασύνδετων μεταξύ τους που θα έκανε αδύνατη τη λήψη απόφασης. Όμως, κάθε παιχνίδι, όσο και να θέλουν κάποιοι να προδιαγράψουν τα αποτελέσματά του, μπορεί να κερδηθεί. Χρειάζονται κότσια καιεμπιστοσύνη στις δυνατότητες του κλάδου που έχει πλούσια αγωνιστική ιστορία..
Τον Σεπτέμβρη εγκαινιάζεται στα σχολεία μια νέα κατάσταση. Οι εκπαιδευτικοί θα αντιμετωπίσουν κατά πρόσωπο τα αποτελέσματα των κυβερνητικών μέτρων που πιθανό να έχουν εμπλουτιστεί και με άλλα την περίοδο του καλοκαιριού. Ο Φίλης και η κυβέρνηση μπορεί να πιστεύουν πως θα μπορέσουν να δείξουν καλό πρόσωπο φροντίζοντας για ένα κανονικό ρυθμό λειτουργίας των σχολείων με τη βοήθεια των μέτρων εξαφάνισης των κενών. Η δε συνδικαλιστική ηγεσία μπορεί να πιστεύει πως μπορεί να εκτονώσει «κομψά και αγωνιστικά» την ανάγκη για αναμέτρηση με την κυβέρνηση και να μην καταφύγει σε χοντροκομμένα ξεπουλήματα.
Μέχρι το Σεπτέμβρη μεσολαβεί ς πολιτικός χρόνος που θα σημαδευτεί από σημαντικές πολιτικές εξελίξεις και από όξυνση της επίθεσης. Ο νέος συνδικαλιστικός νόμος θα είναι προ των πυλών.
Ως Αγωνιστικές Κινήσεις θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, θα ανιχνεύσουμε ό,τι δυνατότητες υπάρχουν ώστε να συντονιστούμε με ό,τι υπάρχει και κινείται και που έχει διάθεση και κουράγιο να παλέψει. Ο συντονισμός και η συνεννόηση είναι αναγκαίοι όροι για να στηριχτεί και να εμπνευστεί ο κλάδος να συμμετέχει σε έναν μεγάλο και δύσκολο αγώνα, που θα συγκρουστεί για να κερδίσει.
Ιούνης 2016 …με το μυαλό μας στον «βάρβαρο» Σεπτέμβρη που έρχεται ..
Με απόφαση της πλειοψηφίας, το ΔΣ της ΔΟΕ συμμετείχε στο διάλογο του υπουργείου και σε απόλυτη σύμπνοια των μελών του διοργάνωσε τον παράλληλο διάλογο με τίτλο «το σχολείο που βιώνουμε, το σχολείο που ονειρευόμαστε». Όχι τυχαία, επέλεξε να μην καλέσει τον κλάδο να συζητήσει και να δράσει για τα θέματα που τον έπνιγαν αλλά να τον καλέσει σε ονειροπόληση με θέμα το «άλλο σχολείο». Τελικά, φαίνεται πως όλες οι παρατάξεις που εκφράζονται στο ΔΣ βολεύονται στο σχήμα «ενιαίο 12χρονο ή 14χρονο σχολείο» αφού λειτουργεί ως ένα άδειο μαξιλάρι που ο καθένας μπορεί να το παραγεμίσει με ό,τι θέλει. Η 85η ΓΣ της ΔΟΕ το έκανε θέση του κλάδου, με αποχή από την ψηφοφορία των Παρεμβάσεων και του ΠΑΜΕ που δήλωσε ότι διαθέτει τη δική του ολοκληρωμένη πρόταση! Όλες αυτές οι μακροσκελείς αναλύσεις που σχεδιάζονται για τον λαό χωρίς τον λαό, θα ήταν απλά αέρας κοπανιστός αν δεν λειτουργούσαν παραλυτικά, καλλιεργώντας τη ρεφορμιστική λογική πως πρέπει να έχει ο κλάδος τις δικές του ολοκληρωμένες(!) προτάσεις ως απάντηση στην επίθεση που δέχεται και όχι αιτήματα και διεκδικήσεις δικαιωμάτων. Φευγιό από την πραγματικότητα!
Χαρακτηριστικά, η συνέλευση μέχρι την τρίτη μέρα το μεσημέρι, δεν είχε συζητήσει ακόμη για πρόταση δράσης. Όλα έδειχναν πως οι εργασίες θα τελείωναν χωρίς να αποφασιστεί τίποτα. Η πρώτη μέρα είχε αναλωθεί σε διαδικαστικά θέματα, η δεύτερη χάθηκε μέσα στην αιώνια συζήτηση για το ύψος της συνδρομής και τον οικονομικό απολογισμό (κυρίως με πρωτοβουλία των ΠΑΜΕ και Παρεμβάσεων) και φυσικά όλη τη συζήτηση και τις τρεις μέρες κάλυπτε το "τι σχολείο θέλουμε". Η πλάκα είχε η αντιπαράθεση αν το σχολείο πρέπει να είναι 14χρονο και ή 12χρονο με 2χρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή
Στις 2:30μμ τη Παρασκευή, με βάση το πρόγραμμα οι εργασίες θα έληγαν στις 3μμ, ο πρόεδρος (ΔΑΚΕ) ζήτησε από το σώμα να σταματήσει η συζήτηση και να μπουν στο πρόγραμμα δράσης. Η ΔΑΚΕ πρότεινε κινητοποίηση το πρώτο 10μερο του Σεπτέμβρη (ίσως και μέσα στο καλοκαίρι αν η κυβέρνηση νομοθετήσει) χωρίς απεργία, κύκλο γενικών συνελεύσεων με πρόταση στο σώμα για τριήμερες ή πενθήμερες ή άλλης μορφής επαναλαμβανόμενες. Οι Παρεμβάσεις περίπου το ίδιο, απλά έβαλαν να γίνει μια απεργία το πρώτο 10ημερο και δεν ξεκαθάρισαν τη μορφή των επαναλαμβανόμενων. Το ΠΑΜΕ δεν πρότεινε τίποτα συγκεκριμένο (αφού ο αγώνας δε σταματά ποτέ) και προσπάθησε να ισορροπήσει την απροθυμία του στα γνωστά κλισέ «ότι αποφασίσουν οι συνελεύσεις, να απεργούν οι εκπαιδευτικοί και όχι μόνο το ΠΑΜΕ» κλπ. Η ΕΡΑ (που είχε 13 ανεξαρτητοποιήσεις) ζήτησε κινητοποιήσεις για να στηριχτεί η κυβέρνηση. Η ΔΗΣΥ (ΠΑΣΚ) τοποθετήθηκε θολά για 24ωρες και 48ωρες γιατί ο κόσμος δεν έχει διάθεση για αγώνες και λίγο πιο μαχητικά αλλά στο ίδιο πλαίσιο τοποθετήθηκε η ΕΚΙΝΗΣΗ (διάσπαση της ΠΑΣΚ). Μια ομάδα 17 συνέδρων (ανάμεσά τους κι αυτοί που διαχωρίστηκαν από την ΕΡΑ) έθεσαν προς ψήφιση πρόταση για να αποφασίσει το συνέδριο και να οργανώσει τη μορφή των επαναλαμβανόμενων απεργιών του Σεπτέμβρη. Τελικά, η απόφαση που διαμορφώθηκε και ψηφίστηκε από κοινού από ΔΑΚΕ, Παρεμβάσεις ΕΡΑ, ΕΚΙΝΗΣΗ είναι μια 24ωρη το πρώτο 10ημερο, κύκλο γενικών συνελεύσεων με ολομέλεια προέδρων από 1-9 του Σεπτέμβρη και πρόταση για επαναλαμβανόμενες απεργίες αλλά απροσδιορίστου μορφής.
Για άλλη μια φορά η συνέλευση αποτύπωσε γλαφυρά τη διάσταση βάσης και ηγεσίες. Ήταν φανερό πως η ΔΑΚΕ νοιάζεται να αντιπαρατεθεί στην κυβέρνηση στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού παιχνιδιού. Οι Παρεμβάσεις, που δεν μπορούν πια να κρύψουν την έλλειψη συμφωνίας στο εσωτερικό τους, με κυρίαρχη την άποψη ότι ο κόσμος δεν τραβάει (δηλαδή είναι άξιος της μοίρας του), προσπάθησαν να ισορροπήσουν με την κινηματική ρητορεία και την εποικοδομητική ονειροπόληση. Δεν έδειξαν να αγωνιούν για το πρόγραμμα δράσης αφήνοντας το θέμα να έρθει προς συζήτηση στο παρά πέντε. Η ΔΗΣΥ(ΠΑΣΚ) και οι διασπάσεις της αναζητούν ρόλο πατώντας πάντα πάνω στον παλιό. Το ΠΑΜΕ κινήθηκε σταθερά στη γραμμή της αυτάρκειά του, χωμένο και χαμένο στους δικούς του σχεδιασμούς και κανονισμούς που πρέπει να διέπουν τους αγώνες. Η ΕΡΑ υπηρέτησε με συνέπεια τον νέο κυβερνητικό της ρόλο. Δεν έχει πρόβλημα να στηρίξει αποφάσεις που βαφτίζονται αγωνιστικές, ποντάροντας στη συνδικαλιστική διάλυση και στο ότι τίποτα δε θα γίνει στο τέλος.
Ενώ η εισήγηση για το πρόγραμμα δράσης φαντάζει αγωνιστική, οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν είναι πολλοί.. Η απόφαση είναι αριστοτεχνικά διαμορφωμένη, που από τη μια αποτυπώνει την πίεσης της βάσης για κινητοποιήσεις που να έχουν προοπτική για νίκη και από την άλλη την απροθυμία όλων των παρατάξεων στο ΔΣ να κουνήσουν το δαχτυλάκι τους. Το ροκάνισμα και ο διαμελισμός της απόφασης από αυτούς που την ψήφισαν και από αυτούς που ομνύουν στους αγώνες είναι υπαρκτός. Συγκεκριμένη είναι μόνο η χωρίς καλές προοπτικές πρόταση για 24ωρη το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη αφού τα σχολεία δε λειτουργούν κανονικά. Η πρόταση για επαναλαμβανόμενες απεργίες που αφήνει θολό τι μορφή θα έχουν, κρύβει τον κίνδυνο να χτιστεί ο πύργος της Βαβυλώνας με προτάσεις γενικών συνελεύσεων ασύνδετων μεταξύ τους που θα έκανε αδύνατη τη λήψη απόφασης. Όμως, κάθε παιχνίδι, όσο και να θέλουν κάποιοι να προδιαγράψουν τα αποτελέσματά του, μπορεί να κερδηθεί. Χρειάζονται κότσια καιεμπιστοσύνη στις δυνατότητες του κλάδου που έχει πλούσια αγωνιστική ιστορία..
Τον Σεπτέμβρη εγκαινιάζεται στα σχολεία μια νέα κατάσταση. Οι εκπαιδευτικοί θα αντιμετωπίσουν κατά πρόσωπο τα αποτελέσματα των κυβερνητικών μέτρων που πιθανό να έχουν εμπλουτιστεί και με άλλα την περίοδο του καλοκαιριού. Ο Φίλης και η κυβέρνηση μπορεί να πιστεύουν πως θα μπορέσουν να δείξουν καλό πρόσωπο φροντίζοντας για ένα κανονικό ρυθμό λειτουργίας των σχολείων με τη βοήθεια των μέτρων εξαφάνισης των κενών. Η δε συνδικαλιστική ηγεσία μπορεί να πιστεύει πως μπορεί να εκτονώσει «κομψά και αγωνιστικά» την ανάγκη για αναμέτρηση με την κυβέρνηση και να μην καταφύγει σε χοντροκομμένα ξεπουλήματα.
Μέχρι το Σεπτέμβρη μεσολαβεί ς πολιτικός χρόνος που θα σημαδευτεί από σημαντικές πολιτικές εξελίξεις και από όξυνση της επίθεσης. Ο νέος συνδικαλιστικός νόμος θα είναι προ των πυλών.
Ως Αγωνιστικές Κινήσεις θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, θα ανιχνεύσουμε ό,τι δυνατότητες υπάρχουν ώστε να συντονιστούμε με ό,τι υπάρχει και κινείται και που έχει διάθεση και κουράγιο να παλέψει. Ο συντονισμός και η συνεννόηση είναι αναγκαίοι όροι για να στηριχτεί και να εμπνευστεί ο κλάδος να συμμετέχει σε έναν μεγάλο και δύσκολο αγώνα, που θα συγκρουστεί για να κερδίσει.
Ιούνης 2016 …με το μυαλό μας στον «βάρβαρο» Σεπτέμβρη που έρχεται ..
Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου