2011: Χώρες κομματιάζονται και πουλιούνται. Εργάτες απολύονται ή παραδίνονται δεμένοι χειροπόδαρα στις επιδιώξεις της εργοδοσίας. Παροχές στην υγεία και την παιδεία καταργούνται. Οι συλλογικές συμβάσεις ανατρέπονται και η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων είναι απόλυτη. Κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ ξηλώνουν με ταχύτητα ριπών όλες τις κατακτήσεις. Και βέβαια, φόντο είναι η ζοφερή πραγματικότητα της φτώχειας και για πολλούς της ανεργίας και της απόγνωσης.
Το σύστημα ξέρει και θωρακίζεται. Εκτρέπεται σε άγρια κρατική βία και καταστολή. Οι απεργίες βγαίνουν όλες παράνομες, διαδηλωτές χτυπιούνται, περιοχές βρίσκονται υπό αστυνομική κατοχή (Κερατέα) ή απαγορεύεται η συνάθροιση (Σέρρες) και δηλώνεται ανοιχτά ότι προετοιμάζεται η χρησιμοποίηση στρατού υπό τις οδηγίες του ΝΑΤΟ για την καταστολή των λαϊκών αντιστάσεων (άσκηση Καλλίμαχος)!
Αντίστοιχη επίθεση ξεδιπλώνεται στο χώρο της εκπαίδευσης. Στόχος ένα άγρια ταξικό σχολείο, φτηνό για το κράτος, ακριβό για το λαό και τα παιδιά του. Ένα σχολείο με μαθητές και εκπαιδευτικούς τρομοκρατημένους και χωρίς δικαιώματα. Στην κατεύθυνση αυτή, τις μέρες αυτές βρίσκεται σε εξέλιξη το άνοιγμα του σχεδίου συγχωνεύσεων σχολείων που θα συνοδευτεί με το στοίβαγμα μαθητών σε 30άρια τμήματα. Οι συγχωνεύσεις αυτές χτυπάνε εκπαιδευτικούς, μαθητές και τους γονείς. Μπορεί και πρέπει να δημιουργηθεί μέτωπο για να μην περάσουν οι συγχωνεύσεις. Παράλληλα, προχωράει σχέδιο πλήρους διάλυσης των εργασιακών σχέσεων του κλάδου: αδιοριστία, μετακινήσεις σε όλη την Ελλάδα, αύξηση του ωραρίου, πλήρης ευελιξία, αξιολόγηση – τρομοκρατία.
Οι αυταπάτες έχουν τελειώσει. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες κάθε απόχρωσης –με ό,τι κορώνες κι αν χρησιμοποιούν- προσπαθούν να φρενάρουν και να καταστείλουν την οργή του κόσμου. Στις απεργίες των ΜΜΜ, στην Κερατέα, όπου έχει κινηθεί μαζικά και ασυμβίβαστα κόσμος, το επίσημο πολιτικό σκηνικό (συστημικό και «αριστερό») είναι απόν ή ανοιχτά εχθρικό.
Όμως, ο κόσμος βγαίνει στο προσκήνιο. Η βαρβαρότητα που «υπόσχεται» ο καπιταλισμός έχει βγάλει στους δρόμους του αγώνα και των εξεγέρσεων λαούς που το σύστημα είχε «αποφασίσει» ότι είναι ηττημένοι. Από τις φτωχές Τυνησία και Αίγυπτο μέχρι τις «αναπτυγμένες» Αγγλία, Γαλλία και Ολλανδία, οι λαοί ανακαλύπτουν ξανά το δρόμο της μαζικής αντίστασης.
Το ίδιο συμβαίνει μέρα με τη μέρα και στη χώρα μας. Εργαζόμενοι στα ΜΜΜ, εργάτες σε εταιρίες που κλείνουν, μαθητές και γονείς, διάφοροι κλάδοι βγαίνουν στο δρόμο – έστω ασύμμετρα, έστω ασυντόνιστα για την ώρα. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι οι επιμέρους εστίες αγώνα να ενωθούν σε ένα μεγάλο ποτάμι αντίστασης και διεκδίκησης των βασικών δικαιωμάτων στη ζωή μας.
Να μην κάνουμε πίσω! 22 – 23 Φλεβάρη απεργούμε!
• Αγώνας για την ανατροπή της πολιτικής της φτώχειας, της ανεργίας, της καταστολής. Διεκδικούμε τα δικαιώματα στη ζωή μας. Δουλειά, μισθούς, ασφάλιση, ελευθερίες.
• Αντίσταση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, στον ιμπεριαλισμό και στους πολιτικούς τους εκφραστές.
22 Φλεβάρη 11 πμ Προπύλαια
23 Φλεβάρη, 11 πμ στην απεργιακή συγκέντρωση - Μουσείο
14/2/2011
Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου