1. Για την κίνηση που έγινε στο Πέραμα και τη συνέχειά της
Με βάση απόφαση συνέλευσης της ΕΛΜΕ αμέσως πριν τα Χριστούγεννα για συλλογή σχετικών στοιχείων από μαθητές, συνάδελφοι από την ΕΠΑΣ Περάματος πληροφορήθηκαν από μαθητές για διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος που είχε γίνει στα σπίτια τους από τη ΔΕΗ λόγω αδυναμίας πληρωμής του λογαριασμού. Οι συνάδελφοι μαζί με μαθητές του σχολείου έκαναν περιοδεία στα σχολεία του Περάματος για να προπαγανδίσουν κινητοποίηση στη ΔΕΗ Πειραιά με απαίτηση την επανασύνδεση του ρεύματος στα σπίτια των μαθητών. Την Πέμπτη 22/12 συγκεντρώθηκαμε στη ΔΕΗ στα Καμίνια περίπου 45 εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς και αλληλέγγυοι, παρεμβήκαμε στο χώρο με ενημέρωση για το λόγο της διαμαρτυρίας και συνθήματα όπως «ψωμί, δουλειά, ρεύμα και νερό - στη ζωή δικαίωμα για όλο το λαό» και «χωρίς ρεύμα και χωρίς νερό - κανένα σπίτι εργατικό». Στη ΔΕΗ βρήκαμε κλίμα αλληλεγγύης από άλλους πολίτες αλλά και εργαζόμενους της ΔΕΗ αλλά άθλια συμπεριφορά από τη διεύθυνση του καταστήματος, η οποία μας είπε ότι «δεν πρόκειται να υπογράψει επανασύνδεση».
Ακολούθησε συζήτηση όπου αποφασίστηκε η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης από την ΕΛΜΕ Πειραιά για την επανασύνδεση του ρεύματος. Για το λόγο αυτό δόθηκε ραντεβού την επόμενη μέρα στο Πέραμα. Ετσι έγινε την Παρασκευή 23/12 με την παρουσία εικοσιπέντε περίπου εργαζόμενων.
Στα θετικά του απολογισμού καταγράφεται η κοινή παρουσία την Παρασκευή μελών της ΕΛΜΕ, των λαϊκών συνελεύσεων Πειραιά, Κερατσινίου, της Λαϊκής Επιτροπής Περάματος κα, παρά τις εκατέρωθεν καχυποψίες.
Οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών κινήθηκαν ολόψυχα για τη στήριξη των παραπάνω μαζικών κινήσεων δράσης και σκοπεύουν να συνεχίσουν πιο σχεδιασμένα και αποφασιστικά την επόμενη περίοδο στην παραπάνω κατεύθυνση.
Προτείνουμε η ΕΛΜΕ Πειραιά να καλέσει σε ανοιχτή σύσκεψη – συνέλευση στο Πέραμα όπου να κληθούν οι συνάδελφοι των σχολείων του Περάματος, οι μαθητές, ο Διδασκαλικός Σύλλογος, η Ενωση Γονέων, η Λαϊκή Επιτροπή, η Ανοιχτή Συνέλευση και όποιος άλλος φορέας και συλλογικότητα ενδιαφέρεται με στόχους τη δημιουργία ανοιχτής επιτροπής αγώνα και διοργάνωση κινητοποιήσεων που θα απαιτήσουν «Κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα» και θα δημιουργήσουν ένα δίκτυο αγωνιστικής αλληλεγγύης σε περίπτωση που επιδιωχθεί σε σπίτια της περιοχής διακοπή ρεύματος αλλά και επανασυνδέσεων.
2. Για την αναίρεση της ιατροφαρμακευτικής κάλυψης
Τόσο η επιβολή της άμεσης καταβολής χρημάτων για ιατρικές επισκέψεις και φάρμακα όσο και ο διαδοχικός και συνεχής περιορισμός των καλύψεων εξετάσεων και φαρμάκων αποτελούν μια ιδιαίτερα σοβαρή αρνητική εξέλιξη που ανατινάζει πλήρως τα εναπομείναντα ψήγματα δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Στην ουσία –μαζί με τη δραματική ένταση της φτώχειας- τίθεται και από αυτήν την πλευρά ζήτημα όχι απλά διαβίωσης αλλά επιβίωσης για τις οικογένειες των εργαζομένων και της εργατικής τάξης. Είναι μια ακόμα πλευρά της βάρβαρης ταξικής πολιτικής που προωθούν συγκυβέρνηση, ΕΕ και ΔΝΤ.
Προτείνουμε η ΕΛΜΕ Πειραιά να καλέσει όλα τα σωματεία του Πειραιά σε σύσκεψη με στόχο τη διοργάνωση απεργιακής κινητοποίησης και διαδήλωσης με αίτημα την «πλήρη και δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους».
3. Για το εκλογικό αποτέλεσμα στην ΕΛΜΕ Πειραιά
Οι κυβερνητικές παρατάξεις ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ είχαν μια μικρή πτώση. Η σχετική αντοχή τους (και η άνοδος της ΠΑΣΚ) δεν πρέπει να δημιουργεί απογοήτευση στους συναδέλφους ούτε και πρέπει να υποτιμάται η δυνατότητα του κράτους να εκμεταλλεύεται τους μηχανισμούς που διαθέτει. Σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα της συγκυβέρνησης (συνολικά 300 ψήφοι και 32%) δεν μπορεί να αποτελεί αποτέλεσμα πανηγυρισμών για τους απολογητές της κυβερνητικής πολιτικής.
Οι μεγάλες δυνάμεις της Αριστεράς στο χώρο της εκπαίδευσης (ΠΑΜΕ-Παρεμβάσεις) είχαν σημαντική άνοδο και έγιναν ουσιαστικά εκλογικοί υποδοχείς της δυσαρέσκειας των συναδέλφων – χωρίς, ωστόσο σύμφωνα με την εκτίμησή μας, η άνοδος αυτή να αντανακλάται σε πραγματικά δεδομένα κίνησής τους ή κίνησης του σωματείου.
Αυτή η «κοινοβουλευτικοποίηση» των σωματειακών εκλογών δε διευκόλυνε τη δική μας άποψη και η παράταξή μας είχε μια μείωση σε ψήφους και ποσοστά, μένοντας, ωστόσο σε υψηλά νούμερα. Θα λέγαμε ότι τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει το κίνημα στους εκπαιδευτικούς είχαν την αντανάκλασή τους – καθώς η άποψή μας είναι πιο κινηματική, επενδύει στη μαζική κίνηση και πολύ λιγότερο στην αλλαγή των συσχετισμών στα ΔΣ. Από την άλλη η αριστερή πόλωση/πολεμική ΠΑΜΕ-Παρεμβάσεων πίεσε τη δική μας παρουσία. Πάνω από όλα αυτά, βέβαια, βρίσκονται οι δικές μας αδυναμίες στο άνοιγμα ρωγμών που θα δώσουν την ευκαιρία σε ένα ευρύτερο δυναμικό αγωνιστών συναδέλφων να σπάσουν τη «συνομωσία» σιωπής στο σωματείο και θα βάλουν την αγωνιστική τους σφραγίδα στις εξελίξεις.
Η κατανομή των εδρών στο ΔΣ έγινε κατά παράβαση του καταστατικού που προβλέπει απλή αναλογική. Η πλειοψηφία της εφορευτικής επιτροπής ΠΑΜΕ-ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ –υπό την υψηλή εποπτεία και έγκριση του κράτους, μέσω του δικαστικού αντιπροσώπου- αποφάσισε για μια ακόμα φορά ότι ο κρατικός νόμος 1264 είναι πάνω από το καταστατικό του σωματείου (μειοψήφησε η πρότασή μας να εφαρμοστεί το καταστατικό, πρόταση που ψηφίστηκε και από τις Παρεμβάσεις). Αποτέλεσμα ήταν να κλαπεί η έδρα από την παράταξή μας (92 ψήφοι) και να δοθεί δεύτερη έδρα στη ΔΑΚΕ (υπόλοιπο 44 ψήφοι).
Οι αιτιάσεις του ΠΑΜΕ ότι πρέπει να εφαρμοστεί η απλή αναλογική σε όλη την Ελλάδα είναι πέρα για πέρα λαθεμένες. Το καταστατικό της ΕΛΜΕ Πειραιά ορίζει ως εκλογικό σύστημα την απλή αναλογική σε αντίθεση με άλλα καταστατικά που ορίζουν ότι η κατανομή των εδρών γίνεται βάση (της ενισχυμένης) του Ν.1264. Και αποτελεί βέβαια καθήκον της κάθε παράταξης που θέλει να δηλώνει αριστερή ότι εξαντλεί σε κάθε πρωτοβάθμιο σωματείο τις δυνατότητες να λειτουργεί με τον πιο δημοκρατικό τρόπο. Ούτε –ακόμα περισσότερο- μπορεί να αποτελεί αριστερή τοποθέτηση το «ψηφίζουμε ό,τι λέει ο νόμος»!
Ωστόσο, δεν εκτιμάμε ότι αποτελεί βασικό ζήτημα η εκπροσώπησή μας στο ΔΣ του σωματείου. Αλλωστε και προεκλογικά είχαμε γράψει ότι ανεξάρτητα με το συσχετισμό τα ΔΣ «Η φράση «ο αγώνας στα χέρια των εργαζομένων» πρέπει να αρχίσει να γίνεται πραγματικότητα. Αν οι ομοσπονδίες και τα ΔΣ δε θέλουν, οι εργαζόμενοι πρέπει να μπορέσουν…». Η παράταξή μας θα συνεχίσει να κινείται στη λογική στήριξης του σωματείου, και δημιουργίας εστιών δράσης και αντίστασης στη βάση.
Από την άλλη υπάρχουν κάποια σοβαρά ζητήματα: η σχέση του σωματείου με το κράτος, αν στο σωματείο συμμετέχει ως μέλος ο Διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ο εργοδότης, δηλαδή!), αν το σωματείο λειτουργεί όπως θέλουν τα μέλη του ή όπως ορίζει το κράτος, αν το σωματείο ψάχνει αναγνώριση από τα ίδια τα μέλη του ή από τα δικαστήρια και τη διοίκηση είναι ζητήματα για τα οποία πρέπει επιτέλους να ανοίξει η συζήτηση. Και όχι να κρύβονται κάτω από το χαλί για να ανακυκλώνεται και να ενισχύεται η γραφειοκρατικοποίηση και η κρατική κηδεμονία των σωματείων, που οδηγούν τελικά στο προβοκάρισμα και στη διάλυσή τους.
Οι αιτιάσεις του ΠΑΜΕ ότι πρέπει να εφαρμοστεί η απλή αναλογική σε όλη την Ελλάδα είναι πέρα για πέρα λαθεμένες. Το καταστατικό της ΕΛΜΕ Πειραιά ορίζει ως εκλογικό σύστημα την απλή αναλογική σε αντίθεση με άλλα καταστατικά που ορίζουν ότι η κατανομή των εδρών γίνεται βάση (της ενισχυμένης) του Ν.1264. Και αποτελεί βέβαια καθήκον της κάθε παράταξης που θέλει να δηλώνει αριστερή ότι εξαντλεί σε κάθε πρωτοβάθμιο σωματείο τις δυνατότητες να λειτουργεί με τον πιο δημοκρατικό τρόπο. Ούτε –ακόμα περισσότερο- μπορεί να αποτελεί αριστερή τοποθέτηση το «ψηφίζουμε ό,τι λέει ο νόμος»!
Ωστόσο, δεν εκτιμάμε ότι αποτελεί βασικό ζήτημα η εκπροσώπησή μας στο ΔΣ του σωματείου. Αλλωστε και προεκλογικά είχαμε γράψει ότι ανεξάρτητα με το συσχετισμό τα ΔΣ «Η φράση «ο αγώνας στα χέρια των εργαζομένων» πρέπει να αρχίσει να γίνεται πραγματικότητα. Αν οι ομοσπονδίες και τα ΔΣ δε θέλουν, οι εργαζόμενοι πρέπει να μπορέσουν…». Η παράταξή μας θα συνεχίσει να κινείται στη λογική στήριξης του σωματείου, και δημιουργίας εστιών δράσης και αντίστασης στη βάση.
Από την άλλη υπάρχουν κάποια σοβαρά ζητήματα: η σχέση του σωματείου με το κράτος, αν στο σωματείο συμμετέχει ως μέλος ο Διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ο εργοδότης, δηλαδή!), αν το σωματείο λειτουργεί όπως θέλουν τα μέλη του ή όπως ορίζει το κράτος, αν το σωματείο ψάχνει αναγνώριση από τα ίδια τα μέλη του ή από τα δικαστήρια και τη διοίκηση είναι ζητήματα για τα οποία πρέπει επιτέλους να ανοίξει η συζήτηση. Και όχι να κρύβονται κάτω από το χαλί για να ανακυκλώνεται και να ενισχύεται η γραφειοκρατικοποίηση και η κρατική κηδεμονία των σωματείων, που οδηγούν τελικά στο προβοκάρισμα και στη διάλυσή τους.
Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών ΕΛΜΕ Πειραιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου