Α' ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης

       Στην επέλαση του συστήματος και την απραξία των ηγεσιών

          να αντιτάξουμε την ανασυγκρότηση του εκπ/κού κινήματος.

Με καταιγιστικούς ρυθμούς συνεχίζεται η επιβολή της σύγχρονης βαρβαρότητας, η φτώχεια, η καταπίεση και το ξεπούλημα της χώρας. Συνεχώς νέα αντεργατικά μέτρα προωθούνται. Για να διαμορφώσουν εργαζόμενους και άνεργους που θα πεινάνε, που δε θα έχουν κανένα δικαίωμα στη δουλειά, στο εισόδημα, στην υγεία και στην παιδεία. Για να διαμορφώσουν μια χώρα ξεπουλημένη χωρίς παραγωγική βάση, αιχμάλωτη των μεγάλων αρπακτικών που θα την ξεζουμίζουν.

  Οι αποικιοκρατικού χαρακτήρα Δανειακές Συμβάσεις και τα υποδουλωτικά Μνημόνια

αποδεικνύουν στην πράξη ότι δεν χωράνε γιατροσόφια οποιουδήποτε τύπου (επιμήκυνση, επαναδιαπραγμάτευση, ευρωομόλογα, κλπ) για το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης.

Για να περάσουν όλα αυτά, χρειάστηκε μια πρόθυμη κυβέρνηση πολύχρωμων ανδρείκελων του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου που πανηγυρίζει όταν, τα αφεντικά της, της αναγνωρίσουν τις «προσπάθειες που κάνει» για να προωθήσει το φρικτό της έργο.

  Με εργαλείο τους κρατικούς μηχανισμούς ταξικής καταπίεσης και επιβολής επιτίθεται ενάντια στον εχθρό - λαό: Δικαστήρια, ποικίλες  δυνάμεις κρατικής καταστολής, διοικητικός μηχανισμός. Και από κοντά τις συστημικές παρακρατικές φασιστικές συμμορίες (με πρώτη τη Χρυσή Αυγή) για να «ακονίσουν τις ξιφολόγχες» ενάντια στον αγωνιζόμενο λαό, καλυπτόμενες πίσω από τις πλάτες του κράτους και της αστυνομίας.

Εκπαίδευση: Στο στόχαστρο η δημόσια δωρεάν παιδεία και τα δικαιώματα εκπαιδευτικών

 Με ταχύτατη προώθηση όλων των μέτρων των σχετικών με την αξιολόγηση (Προεδρικό Διάταγμα για την Αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, Αρχή Πιστοποίησης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, Αυτοαξιολόγηση της εκπαιδευτικής μονάδας), η κυβέρνηση ολοκληρώνει  το θεσμικό πλαίσιο, με το οποίο το σύστημα καταπνίγει οποιασδήποτε εργασιακή μας κατάκτηση, με εντελώς αυθαίρετο και ασύδοτο τρόπο. Με δυο λόγια επιδιώκει:
• να μας τρομοκρατήσει
• να αυξήσει το ωράριο μας.
• να μας μετακινεί οπουδήποτε καλέσει η υπηρεσία,
• να μας υποχρεώνει σε (ουσιαστικά απλήρωτες) υπερωρίες,
• να μας καθηλώνει και υποβαθμίζει μισθολογικά,
• να μας οδηγεί στην «έξοδο», στην αργία και την απόλυση «δι’ ασήμαντον αφορμή» με βάση το νέο πειθαρχικό πλαίσιο,

Να κατακερματίζει τις εργασιακές μας σχέσεις
• να κατηγοριοποιεί σχολεία, εκπαιδευτικούς και μαθητές

Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση κυκλοφορούν, και αυτό αφορά και το μεγαλύτερο τμήμα της Αριστεράς,  διάφοροι «στόχοι» και «στοχεύσεις» .

 Έχουμε λοιπόν την προβολή της λογικής «να μείνουν τα μέτρα στα χαρτιά», να μπλοκαριστούν και να μην εφαρμοστούν οι διαδικασίες.

Δεν είμαστε, ασφαλώς, εκείνοι που θα απέχουμε από οποιαδήποτε κίνηση κερδίσματος χρόνου, δημιουργίας ρωγμών και γενικότερης παρεμπόδισης οποιασδήποτε διαδικασίας εφαρμογής της αξιολόγησης ή οποιουδήποτε άλλου αντιδραστικού μέτρου. Ωστόσο, όσο μας αφορά, μας ενδιαφέρει για κάθε κίνηση που κάνει το κίνημα να είναι καθαρά στον κόσμο που συμμετέχει οι στόχοι, τα όρια και η προοπτική της κίνησης αυτής.
 Η λαίλαπα, λοιπόν των αντιλαϊκών μέτρων στην εκπαίδευση δεν μπορεί να ανατραπεί μέσω του σαμποταρίσματος ούτε και της ανυπακοής. Μπορεί να δώσει ανάσες, να δώσει για κάποιο μικρό διάστημα κουράγια στον κόσμο. Αλλά ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ με αυτόν τον τρόπο. Από πού κι ως πού οι εμπνευστές αυτής της πολιτικής γραμμής θεωρούν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών θα πετάξει έξω τους αξιολογητές από την τάξη, όταν μάλιστα επικρατεί όλο και περισσότερο ο φόβος, ο οποίος πολλαπλασιάζεται όταν ένας εργαζόμενος είναι μόνος του απέναντι στο μηχανισμό; Αλλά ακόμα και αν συμβεί αυτό, δεν είναι φανερό ότι τα επιτελεία της κυβέρνησης μπορούν εύκολα να παρακάμψουν τέτοιες διαδικασίες με διάφορους τρόπους; Και με ποια ακριβώς ανυπακοή θα εμποδιστούν οι διευθυντές να κάνουν αξιολογήσεις, οι σύμβουλοι να φακελώνουν το «ενδιαφέρον των εκπαιδευτικών για επιμορφώσεις» (που είναι αξιολογικό κριτήριο); Με ποια ανυπακοή θα ανατραπεί το μισθολόγιο, θα μπλοκαριστεί το νέο πειθαρχικό πλαίσιο και η αύξηση του ωραρίου;

Με αφορμή τα συνέδρια των εκπαιδευτικών Ομοσπονδιών, μια άλλη «μάχη – σταθμός», για μια ακόμη φορά  προβάλλεται ως καθοριστικός παράγων: «η αλλαγή των συσχετισμών».

Αλλά μήπως και οι υπάρχοντες (ιδιαίτερα ευνοϊκοί για την Αριστερά) συσχετισμοί στα ΔΣ αρκετών πρωτοβάθμιων Σωματείων της εκπαίδευσης έχουν καταφέρει να προωθήσουν, σε κάποιο βαθμό και έκταση,  την ενδυνάμωση του Σωματείου που είναι και ο απαραίτητος όρος για την ανασυγκρότηση του κινήματος; Aντίθετα, έχει αποδειχτεί από τα πράγματα,  η χρόνια διαλυτική δράση του κυβερνητικού συνδικαλισμού  έχει απλωθεί σε όλη τη κλίμακα της συνδικαλιστικής πράξης  και έχει φτάσει μέχρι τα πρωτοβάθμια σωματεία.

 Συνάδελφοι,

Δεν μπορούμε να κρυφτούμε από τα προβλήματα του κινήματος 

Δεν μπορούμε να αποφύγουμε τη μάχη
Κατά την άποψή μας, οι δυνάμεις του κινήματος πρέπει να κινηθούν για τη συγκρότηση των εκπαιδευτικών στην κατεύθυνση προετοιμασίας μιας μεγάλης κεντρικής μάχης . Η συγκρότηση αυτή πρέπει να γίνει με κάθε δυνατό τρόπο. Αν τα ΔΣ των σωματείων δε θέλουν, θα πρέπει να συγκροτηθούν επιτροπές αγώνα. Αν η ΟΛΜΕ δε θέλει, θα πρέπει να συντονίζονται πρωτοβάθμια σωματεία.

Και η αυτή μάχη δεν μπορεί παρά να έχει τη διαδήλωση και την απεργία ως βασικές μορφές.

Και να κινείται στους παρακάτω περίπου άξονες:
• Ανατροπή των μνημονίων, Αντίσταση στην εργασιακή και κοινωνική βαρβαρότητα που επιβάλλουν ΕΕ - ΔΝΤ - κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις τους.

• Δημόσια Δωρεάν Παιδεία για όλους. Όχι στην εκπαίδευση των μνημονίων, της φτώχειας, της υποταγής και των ταξικών φραγμών - Oύτε ένα ευρώ από την τσέπη των γονιών.

• Όχι στην αξιολόγηση - να αποσυρθεί το ΠΔ - Ανατροπή του νόμου για το νέο μισθολόγιο - φτωχολόγιο.  Καμιά σύνδεση βαθμού – μισθού. Όχι στις απολύσεις, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και τη φοροληστεία.

• Μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα για όλους. Ζωή με αξιοπρέπεια και δικαιώματα για όλους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα!

•Κάτω τα χέρια από τις απεργίες, τις πολιτικές και συνδικαλιστικές ελευθερίες.

Στηρίζουμε – ψηφίζουμε:
Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών

Α΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης

Χαρίλαος Βόντσης

Σοφία Καδιανά

Αφροδίτη Κοτσυφάκη