Ονόματα και διευθύνσεις εκπαιδευτικών, μελών του συνδικαλιστικού σχήματος «Ενότητα – Αντίστασης – Ανατροπής» της ΕΛΜΕ Πειραιά ζητά η Εισαγγελία Πρωτοδικών από το ίδιο το σωματείο!
Θέλουν να τρομοκρατήσουν τους αγωνιστές, θέλουν σωματεία καταδότες!
Να μας βρουν όλους απέναντι!
Εφιαλτικές μνήμες ξυπνά η ενέργεια της Εισαγγελίας Πειραιά να ζητήσει εγγράφως από την ΕΛΜΕ «τα πλήρη στοιχεία ταυτότητας και τις ενεστώσες διευθύνσεις κατοικίας/διαμονής των νόμιμων εκπρόσωπων της ΕΑΑ». Να σημειωθεί ότι τα στοιχεία των μελών της ΕΑΑ στο ΔΣ έχουν ζητηθεί ξανά, προφορικά, στο πλαίσιο προανάκρισης που ποτέ δεν έγινε γνωστό τι αφορά. Η έγγραφη κλήση συνιστά σαφή κλιμάκωση της επιχείρησης τρομοκράτησης αγωνιστών και της λογικής φακελώματος των σωματείων. Γίνεται δε με την άνεση που δίνει σε κάθε λογής «κυνηγούς κεφαλών» το κλίμα διώξεων και καταστολής που προβάλλεται ως κανονικότητα. Γι’ αυτό δεν επιτρέπεται να περάσει «σαν να μην τρέχει τίποτα».
Για το Δ.Σ. ενός σωματείου, είναι αυτονόητο συνδικαλιστικό καθήκον η ξεκάθαρη και χωρίς αστερίσκους, ΑΡΝΗΣΗ επίδοσης στοιχείων των μελών του στο κράτος. Αλλά σε συνθήκες τέτοιας επίθεσης στην στοιχειώδη συνδικαλιστική δράση, η άρνηση δεν αρκεί. Τα σωματεία - όχι μόνο το πληττόμενο - οφείλουν να πάρουν θέση, να καταγγείλουν την τρομοκρατία, να προστατέψουν τον συλλογικό τους χαρακτήρα, να αντιδράσουν μαζικά και δυναμικά.
Ποιοι είναι οι «νόμιμοι εκπρόσωποι»;
Οι συνδικαλιστικές παρατάξεις δεν είναι νομικά πρόσωπα και δεν έχουν νόμιμους εκπροσώπους. Το φακέλωμα των σωματείων είναι διαχρονική επιδίωξη του συστήματος και βασικός στόχος του περιβόητου Νόμου 4808 (νόμος Χατζηδάκη) που θέλει τα σωματεία όλων των βαθμίδων να υποβάλλουν τα διαπιστευτήρια τους, να φακελώνονται αυτοβούλως (εγγραφή στο ΓΕΜΗΣΟΕ) και τελικά να μετατραπούν σε φοβισμένες μαριονέτες – συνομιλητές της εργοδοσίας. Είναι φανερό, ότι αν θέλουμε σωματεία αγωνιστικά, όπλα στα χέρια των εργαζομένων, πρέπει πρωτίστως να υπερασπιστούμε τον συλλογικό τους χαρακτήρα.
Γιατί η έγγραφη κλήση της Εισαγγελίας είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα;
· Γιατί αποτελεί μία ακόμα αδιάντροπη απόπειρα ποινικοποίησης της ίδιας της έννοιας του συνδικαλισμού: της προάσπισης των δικαιωμάτων των εργαζομένων μέσω της οργάνωσης, της συλλογικής δράσης, της απεργίας.
· Γιατί ζητά από ένα Σωματείο να λειτουργήσει σαν το αλήστου μνήμης «Συνδικαλιστικό της Ασφάλειας» και να καταδώσει τα μέλη του. Και δεν το κάνει τυχαία, ούτε «κατά λάθος». Τα στοιχεία των μελών του ΔΣ της πολλαπλά στοχοποιημένης «Ενότητας Αντίστασης Ανατροπής» είναι διαθέσιμα από πολλές πηγές. Αποτελεί πολιτική – και καθόλου αθώα - επιλογή η απεύθυνση στο σωματείο.
· Γιατί μας αφορά όλους! Όχι μόνο τους διωκόμενους για την συνδικαλιστική τους δράση,
όχι μόνο τους χιλιάδες νεοδιόριστους που συμμετέχουν στην απεργία-αποχή από την αξιολόγηση αλλά και όποιον τολμήσει να πει, να γράψει ή να ζωγραφίσει κάτι που δεν αρέσει στην διοίκηση ή
στην κυβέρνηση. Αφορά όποιον δεν συμμορφώνεται «προς τας υποδείξεις» που γίνονται όλο και πιο ασφυκτικές, όλο και πιο βάρβαρες, όλο και πιο απειλητικές.
Τι να κάνουμε;
Ένα ζήτημα τέτοιας σοβαρότητας, απαιτεί άμεση και δυναμική απάντηση. Όχι επειδή αφορά τα μέλη μιας συγκεκριμένης παράταξης που έχει στοχοποιηθεί πολλές φορές και αντιμετωπίζει διώξεις και αργίες, αλλά γιατί η σιγή ιχθύος και το «θάψιμο κάτω απ’ το χαλί» από την μεριά του κινήματος δίνει μήνυμα φόβου και υποταγής. Δίνει επίσης «αέρα στα πανιά» όσων σχεδιάζουν και οραματίζονται περισσότερες διώξεις, απολύσεις και άρση μονιμότητας. Η γραμμή αυτή, της ηττοπάθειας, όχι μόνο δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα και στην ιστορία του κλάδου αλλά αποτελεί προσβολή για τους χιλιάδες συναδέλφους που κρατούν στα χέρια τους πειθαρχικά για την αντίστασή τους την αξιολόγηση αλλά και για όσους αναζητούν στα σωματεία τους αγωνιστική διέξοδο από την καθημερινή βαρβαρότητα.
Είναι απορίας άξια λοιπόν η αντίδραση της πλειοψηφούσας παράταξης της ΑΣΕ ΠΑΜΕ στην ΕΛΜΕ Πειραιά που σε οργισμένη ανακοίνωσή της διαμαρτύρεται γιατί η ΕΑΑ δημοσιοποίησε «το κείμενο των δικαστικών αρχών». Βλέπει δε, στην πρόταση της ΕΑΑ για άμεση αντίδραση, «μικροπαραταξιακή λογική που δεν αφορά τους συναδέλφους!». Αλήθεια, πόσοι βαθμοί συνδικαλιστικής μυωπίας χρειάζονται για να μην βλέπεις το μέλλον που μας περιμένει ΟΛΟΥΣ αν σωπάσουμε; Αν σωπάσουμε όταν πλήττεται η συνδικαλιστική δράση ΜΕ ΤΙ ΟΠΛΑ θα βγούμε να ζητήσουμε αυξήσεις στους μισθούς, ζωή με δικαιώματα, εκπαίδευση δημόσια και δωρεάν για όλα τα παιδιά;
Οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών δεν θα συναινέσουν στις προτάσεις σιωπής και αναμονής απέναντι σε τόσο καταφανώς επιθετικές πράξεις, δεν θα παίξουν παιχνίδια καθυστερήσεων και δεν θα υιοθετήσουν πλάγιες μεθόδους και κόλπα.
- Η απαράδεκτη ενέργεια της Εισαγγελίας Πειραιά πρέπει να καταγγελθεί, να κοινοποιηθεί και να συζητηθεί παντού. Να αποκαλυφθεί ο βρώμικος ρόλος δικαστικών και αστυνομικών αρχών ενάντια στα σωματεία.
- Να παρθούν πρωτοβουλίες για κινητοποιήσεις ενάντια στο καθεστώς τρομοκρατίας και διώξεων που επιχειρείται να επιβληθεί σε όλο το Δημόσιο, σε εργαζόμενους, φοιτητές και μαθητές.
- Να πάρουν θέση και να βγάλουν ψηφίσματα όλες οι ΕΛΜΕ – ΣΕΠΕ η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ.
- Να απαιτήσουν να μάθουν τους λόγους διενέργειας της προανάκρισης και να σταματήσει η νέα δίωξη που ετοιμάζεται.
Δεν θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε! Προϋπόθεση για όλους τους αγώνες που έρχονται, όλες τις δίκαιες διεκδικήσεις του κλάδου, να υπερασπιστούμε στα σωματεία μας το δικαίωμά μας να διεκδικούμε, να απεργούμε, να εκφραζόμαστε ελεύθερα! Αυτή είναι η κομβική σημασία του αγώνα ενάντια στις διώξεις, του αγώνα να γυρίσει η Χρύσα στην δουλειά της, να παρθούν πίσω τα πειθαρχικά των νεοδιόριστων συναδέλφων μας, να καταγγελθεί η ύπουλη και επικίνδυνη ενέργεια της Εισαγγελίας.
Με βάση τα παραπάνω, καλούμε ΟΛΜΕ – ΔΟΕ, σωματεία, κάθε αγωνίστρια και αγωνιστή, κάθε συναδέλφισσα και συνάδελφο να γίνει κομμάτι αυτού του αγώνα και φορέας της αξιοπρέπειας του κλάδου: στα σχολεία, στις Γενικές Συνελεύσεις, στον δρόμο - εκεί που γράφεται η πραγματική ιστορία του κινήματος.
