ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ, ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ -ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΗ ΜΑΣ!

Η έναρξη της σχολικής χρονιάς συμπίπτει πάντα με την παρουσία του εκάστοτε πρωθυπουργού στα εγκαίνια της ΔΕΘ. Και φέτος η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ θα προσπαθήσει για άλλη μια φορά με ηχηρά λόγια για ανάπτυξη και επενδύσεις να παραμυθιάσει τον κοσμάκη με ψεύτικες ελπίδες και προσδοκίες. Ανάλογες και οι υποσχέσεις της αντιπολίτευσης, ενώ από κοινού υπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, ΕΕ και ΔΝΤ. Δεν θα τα καταφέρουν!

Είναι πια σε όλους ορατό ότι η λεγόμενη ανάπτυξη δεν είναι τίποτα άλλο παρά αύξηση της κερδοφορίας για τους λίγους πάμπλουτους- ντόπιους και ξένους, μια κερδοφορία που θα προέλθει απ’ το παραπέρα ξεζούμισμα των εργαζομένων.

Είναι σε όλους ορατό ότι, παρά τις ταχυδακτυλουργίες των στατιστικολόγων και της κυβέρνησης, η ανεργία αυξάνει δραματικά και δίπλα της η μερική απασχόληση, η «μαύρη», η ελαστική και η απλήρωτη εργασία. Οι εργαζόμενοι βιώνουν τον εργασιακό μεσαίωνα. Την ίδια στιγμή, οι υποδομές της πόλης μας είτε ξεπουλιούνται στο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο (Λιμάνι), είτε ‘κρατικοποιούνται’, για να ξεπουληθούν αργότερα (ΟΑΣΘ), είτε οδηγούνται σε κλείσιμο (ΕΛΒΟ, ΕΒΖ). Ενώ τα νοσοκομεία, τα σχολεία, οι δρόμοι, οι δομές πρόνοιας συνεχώς υποβαθμίζονται και αντιμετωπίζουν λειτουργικές ελλείψεις.

Στην ίδια αντιλαϊκή κατεύθυνση και το μέτωπο της εκπαίδευσης. Οι περσινές αλλαγές σε δημοτικό- γυμνάσιο συμπληρώνονται φέτος με τις εξαγγελίες για το ‘Νέο Λύκειο’ και το θολό τοπίο των ΕΠΑΛ. Βασικός στόχος: περισσότερες εξετάσεις για τους μαθητές, λιγότερες θέσεις για τους καθηγητές. Η μείωση των ωρών στα προγράμματα σπουδών, τα παιχνίδια με τις αναθέσεις θα οδηγήσουν στην παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων των μόνιμων εκπαιδευτικών αλλά και στην απόλυση (μέσω της μη πρόσληψης) χιλιάδων αναπληρωτών που δούλευαν χρόνια και πια δεν είναι απαραίτητοι.

Την ίδια ώρα καταρρέουν οι μύθοι της ΕΕ της ευμάρειας και του ΝΑΤΟ της ασφάλειας. Ενώ το βάθεμα της εξάρτησης στους αμερικανονατοϊκούς σχεδιασμούς και η ευθυγράμμιση της άρχουσας τάξης σ’ αυτούς σε συνδυασμό με την όξυνση των ανταγωνιστών ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές μόνο πολεμικούς κινδύνους εγκυμονεί για το λαό μας και τους λαούς της περιοχής..

Συνάδελφοι, Έτσι δεν θα πάνε τα πράγματα! θα πάνε πολύ χειρότερα, αν δεν…

      Ορθώσουμε το ανάστημά μας! Αν δεν συνειδητοποιήσουμε τη δύναμη που κρύβουμε, οι εκπαιδευτικοί μαζί με όλους τους εργαζόμενους του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα.

      Και έχουμε δύναμη- η ιστορία το αποδεικνύει. Όλα τα δικαιώματα και οι κατακτήσεις που βρίσκονται τώρα στο στόχαστρο (ωράριο, μόνιμη και σταθερή δουλειά, ασφάλιση, σύνταξη, περίθαλψη, δωρεάν εκπαίδευση,…) δεν μας χαρίστηκαν. Τα κερδίσαμε οι εργαζόμενοι με τους αγώνες μας.

      Μπορούμε να τα κερδίσουμε πάλι! Φτάνει να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, παραμερίζοντας τους αυτόκλητους Μεσσίες. Να ξαναοικοδομήσουμε συλλογικότητες. Να οργανωθούμε. Να βαδίσουμε το δικό μας δρόμο- το δρόμο της Αντίστασης και της Διεκδίκησης- το δρόμο της Αναμέτρησης μ’ αυτούς που μας γυρίζουν πίσω έναν αιώνα!

Κι ας κάνουμε στην πορεία στα εγκαίνια της ΔΕΘ το πρώτο βήμα! Οι Αγωνιστικές Κινήσεις καλούν

τους συναδέρφους τους εκπαιδευτικούς να συμμετάσχουν μαζί με άλλους εργαζόμενους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, νεολαίους και άνεργους  στην πορεία διαμαρτυρίας στα εγκαίνια της ΔΕΘ που καλεί η Λαϊκή Αντίσταση- Αριστερή Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία το Σάββατο 9 Σεπτέμβρη στις 6 μμ στην Καμάρα

Σεπτέμβρης 2017

agkinekp.blogspot.gr

Ο αντικομμουνισμός είναι η ιδεολογική εμπροσθοφυλακή της βάρβαρης καπιταλιστικής επίθεσης και της πολιτικής της φασιστικοποίησης

Λύσσαξαν τα τσιράκια του συστήματος για τα «εγκλήματα του κομμουνισμού». Με ικανοποίηση για τη φάση ήττας του κομμουνιστικού κινήματος αλλά και με τρόμο για το ενδεχόμενο ανασύστασής του προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία, χρησιμοποιώντας ως «θύματα» ναζιστές και δοσίλογους δολοφόνους, ανύπαρκτους παππούδες και ένα κάρο τραγικές αστειότητες.

Δεν μας κάνει εντύπωση. Για τα αφεντικά του καπιταλισμού – ιμπεριαλισμού, οι κολασμένοι δεν έχουν το δικαίωμα ούτε καν να διανοηθούν να διεκδικήσουν τον κόσμο. Όταν το διανοηθούν είναι «επικίνδυνοι» και «τυχοδιώκτες», όταν το υλοποιούν είναι «αντιδημοκρατικοί», «πραξικοπηματίες», «δολοφόνοι», «βάρβαροι»…

Με το ίδιο τρόπο έχουν ανακαλύψει τη «βαρβαρότητα» των μαζών στη γαλλική επανάσταση, τη «βιαιότητα» των σφαγιασμένων Κομμουνάρων του Παρισιού, την «εγκληματικότητα» των Μπολσεβίκων, τη «δολοφονική μανία» της δολοφονημένης Ρόζας και του μακελεμένου γερμανικού προλεταριάτου, τα «εγκλήματα» του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του Αρη απέναντι στους κατακτητές και τους δοσίλογους, του ΔΣΕ απέναντι στους νέους κατακτητές, των Βιετκόγκ απέναντι στους «δημοκράτες» Αμερικάνους των Ναπάλμ, την «τραχύτητα» των Κινέζων Ερυθροφρουρών απέναντι στους νέους εκμεταλλευτές,  την «επικινδυνότητα» του ενός εκατομμυρίου εκτελεσμένων κομμουνιστών Ινδονήσιων κάτω από τους πανηγυρισμούς των ιμπεριαλιστών διπλωματών.

Οι ιμπεριαλιστές και οι αστοί, εμπνευστές και  απολογητές της αποικιοκρατίας, των δύο παγκόσμιων πολέμων, των εκατοντάδων εισβολών, της απόλυτης βάρβαρης εκμετάλλευσης του προλεταριάτου και των λαών έχουν δείξει, δείχνουν κάθε μέρα όχι μόνο σε τι σημείο «έξαλλης σκληρότητας μπορούν να φτάσουν» (όπως λέει ο Μαρξ) όταν οι ξυπόλητοι αμφισβητήσουν την κυριαρχία των αφεντικών, αλλά και με τι θράσος προσπαθούν να αντιστρέψουν την ιστορία για να αποφύγουν μελλοντικές εμπλοκές από την συγκροτημένη πάλη των λαών.

Αλλωστε ο νεοναζί με παραλλαγή Εσθονός υπουργός Δικαιοσύνης ομολογεί ντροπαλά (αλλά με ταξική ειλικρίνεια) ότι η εγκληματικότητα του κομμουνισμού αποδεικνύεται από την απαγόρευση της ατομικής ιδιοκτησίας και του επιχειρείν!

Θλιβεροί ακολουθητές της απαίτησης του συστήματος να στρατευθούν όλοι στη μεγάλη φασιστική – αντικομμουνιστική εκστρατεία και διάφοροι θλιβεροί της Αριστεράς, ανάμεσά τους και ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ιδεολογικοί του πρόγονοι, που πρώτοι σήκωσαν τη σημαία του «αντι-ολοκληρωτισμού» και του αντικομμουνισμού. Γιατί ήξεραν και ξέρουν ότι ο αντικομμουνισμός μπορεί να μην είναι ικανή αλλά είναι η πρώτη αναγκαία συνθήκη για να μπορεί να μπει κάποιος στα σαλόνια του συστήματος. Γνωστός και ο –αγαπημένος σε «προοδευτικούς» κύκλους- Οργουελ για τον οποίο κανένας δεν έχει συγκλονιστεί για το γεγονός ότι τα αντισταλινικά – αντικομμουνιστικά του πονήματα γράφονταν ενώ ο συγγραφέας ήταν αποδεδειγμένα πια πράκτορας της Ιντέλιτζενς  Σέρβις και κάρφωνε κομμουνιστές.

Η έξαρση της έως γελοιότητας αντικομμουνιστικής υστερίας έχει διπλό στόχο:

·         Αφενός να ισχυροποίησει τον οδοστρωτήρα του συστήματος απέναντι στα λαϊκά και εργατικά δικαιώματα μέσα από την εμπέδωση του καπιταλιστικού μονόδρομου και του μάταιου όποιας απόπειρας οικοδόμησης μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.

·         Αφετέρου να προλάβει οποιαδήποτε συνάντηση των αντιστάσεων που γεννάει η καπιταλιστική επίθεση με μια κοσμοθεωρία που μπορεί να βάλει την ατζέντα της ανατροπής της κοινωνίας των πολέμων, της φτώχειας, της εκμετάλλευσης.

Για αυτούς τους λόγους η αποφασιστική αντίσταση στον αντικομμουνισμό είναι υπόθεση όχι μόνο των κομμουνιστών αλλά όλων των αγωνιστών που θέλουν να αντισταθούν στη βαρβαρότητα του συστήματος.

Για αυτούς τους λόγους, πραγματική απάντηση στον αντικομμουνισμό και τη φασιστικοποίηση είναι η ανάπτυξη λαϊκών αγώνων για τα βασικά δικαιώματα στη ζωή. Σε αυτούς άλλωστε τους αγώνες, το ίδιο το κίνημα θα βρει τι έχει κάνει καλά και τι όχι στο προηγούμενο ιστορικό κύμα. Θα κάνει τους απολογισμούς του, όχι για να «νομιμοποιηθεί» στο σύστημα, αλλά για να είναι πιο αποτελεσματική η πάλη του.

Προτάσεις Γαβρόγλου: Περισσότερες εξετάσεις για τους μαθητές, λιγότερες θέσεις για τους καθηγητές

Προτάσεις Γαβρόγλου: Περισσότερες εξετάσεις για τους μαθητές, λιγότερες θέσεις για τους καθηγητές

Είναι γνωστό ότι ποτέ δεν πήραμε στα σοβαρά τις κυβερνητικές εξαγγελίες για κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων. Όχι γιατί κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί σε μια καπιταλιστική χώρα. Αναπτυγμένες ιμπεριαλιστικές χώρες με σοβαρή παραγωγική βάση και δυνατότητες σχετικά μακροπρόθεσμου σχεδιασμού έχουν τη δυνατότητα να ελέγχουν τη ροή πιο «τακτοποιημένα» και χρονικά μοιρασμένα – που μπορεί να σημαίνει και ακόμα πιο ταξικά. Η ιμπεριαλιστική Γερμανία που εφαρμόζει σκληρό ταξικό διαχωρισμό από το δημοτικό ακόμα έχει παράλληλα και τη δυνατότητα εκτός από το «μαστίγιο» να χρησιμοποιεί και το «καρότο»: Ο γιός του βιομηχανικού εργάτη που θα έχει κατευθυνθεί από μικρός στην επαγγελματική εκπαίδευση θα μπορεί… τουλάχιστον να διεκδικήσει ένα μεροκάματο στη διευρυμένη γερμανική παραγωγική βάση. Ο ταξικός διαχωρισμός γίνεται με υποτιθέμενη εθελοντικότητα, έστω κι αν αυτή προκύπτει ουσιαστικά με το πιστόλι στον κρόταφο. Για να μην παρεξηγηθούμε, δεν υπαινισσόμαστε καθόλου ότι αυτή η πραγματικότητα εμπεριέχει οτιδήποτε το φιλολαϊκό, απλώς κάνουμε τη δική μας ανάλυση.

Ο εξαρτημένος ελληνικός καπιταλισμός δεν έχει δυνατότητες σχεδιασμού. Το βάθεμα της εξάρτησης, η όξυνση της κρίσης και η παραπέρα αποσυγκρότηση της παραγωγικής βάσης της χώρας αποτελούν τις βάσει των συνεχών «μεταρρυθμίσεων» (δηλαδή αντιδραστικών αναπροσαρμογών) που γίνονται στην ελληνική εκπαίδευση και που αφαιρούν οποιαδήποτε δυνατότητα στην αστική τάξη να λύσει το πρόβλημα της ροής και του καταμερισμού μέσω (και) «καρότων». Αυτός είναι και ο λόγος των (έως γελοιότητας) παλινωδιών στην Επαγγελματική Εκπαίδευση. Στην Ελλάδα το πρόβλημα του ταξικού καταμερισμού στην εκπαιδευτική ροή λύνεται με δύο βασικά τρόπους: μέσω των εξωεκπαιδευτικών φραγμών και του κοινωνικού ταξικού φίλτρου, που πετούν έξω (ουσιαστικά ή και τυπικά) τα παιδιά φτωχών και άνεργων οικογενειών και μέσω των άμεσων βίαιων εκπαιδευτικών φραγμών, που δεν είναι άλλοι από τις γνωστές εξετάσεις.

Αυτός είναι και ο λόγος που πίσω από τις εξαγγελίες για «κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων» εμείς βλέπαμε περισσότερες εξετάσεις με άλλο όνομα (κατά τη γνωστή συριζέικη επικοινωνιακή τακτική).

Οι εξαγγελίες για το «Νέο Λύκειο» (η κατάσταση είναι κωμική, όσον αφορά τα ΕΠΑΛ, αυτή τη στιγμή είμαστε στο νέο, νέο, νέο ΕΠΑΛ!) συνοψίζονται στο δίπολο: περισσότερες εξετάσεις για τους μαθητές, λιγότερες θέσεις για τους καθηγητές. Πιο συγκεκριμένα:

1.       Το Λύκειο γίνεται εξεταστικό κέντρο. Οι πανελλαδικού τύπου εξετάσεις (διαγώνισμα το λέει η κυβέρνηση) το Γενάρη αλλά και οι εργασίες που θα διορθώνονται από άλλο σώμα εκπαιδευτικών οξύνουν τους ταξικούς φραγμούς και την εντατικοποίηση. Οι αιτιάσεις του Υπουργείου περί «προαιρετικότητας» της προσμέτρησής τους στον τελικό βαθμό στερούνται σοβαρότητας. Η πίεση θα αυξηθεί έτσι κι αλλιώς. Και τα φροντιστήρια επίσης, μιας και ανταγωνισμός όχι μόνο παραμένει αλλά και οξύνεται.

2.       Με βάση τα παραπάνω, μπορεί να υπηρετηθεί και ο διακαής πόθος του συστήματος για βίαιη μετακίνηση μαθητών στην Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση.

3.       Η μείωση των ωρών του προγράμματος κατά μία ώρα στη Β’ Λυκείου και κατά τρεις ώρες στη Γ’ Λυκείου οδηγεί σε αύξηση των υπεραριθμιών των καθηγητών. Οι ώρες αυτές πολλαπλασιασμένες επί τα τμήματα επί τα Λύκεια κάθε περιοχής θα βγάλουν πολλά λιγότερα ωράρια ανά ΠΥΣΔΕ (διοικητική εκπαιδευτική περιοχή της δευτεροβάθμιας).

4.       Η κατάργηση και συγχώνευση μαθημάτων (στη Β’ Λυκείου από 18 σε 10 και στη Γ’ Λυκείου από 15 σε 7) θα οδηγήσει σε παραπέρα δημιουργία υπεραριθμιών και πιθανά συνολικό «περίσσευμα» ειδικοτήτων.

5.       Η παραπάνω μεταβολή και η συνακόλουθη ενεργοποίηση – διεύρυνση της τρίτης ανάθεσης μαθημάτων θα οδηγήσει όχι μόνο στην παραπέρα ελαστικοποιήση των εργασιακών σχέσεων των μόνιμων εκπαιδευτικών, αλλά (και αυτό είναι ακόμα πιο σοβαρό) μέσω του ντόμινο και στην απόλυση (μέσω της μη πρόσληψης) χιλιάδων αναπληρωτών που δουλεύουν χρόνια και πια δε θα είναι «απαραίτητοι»!

6.       Η πανελλαδικοποίηση του διαγωνίσματος του πρώτου τετραμήνου (του οποίου η βαθμολόγηση θα γίνεται ηλεκτρονικά) αλλά και η ανώνυμη εξωτερική αξιολόγηση των μαθητικών εργασιών της Γ’ Λυκείου, όπως λέει ο Γαβρόγλου λειτουργούν «ως ένας ‘αντικειμενικός’ δείκτης για την αξιολόγηση του υποψηφίου από τον εκπαιδευτικό», συνδέοντας έτσι την αξιολόγηση του μαθητή με την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού.

7.       Η ακόμα μεγαλύτερη υποταγή των δύο τελευταίων τάξεων του Λυκείου στη διαδικασία προετοιμασίας στην πληθώρα εξετάσεων θα αυξήσει το κλίμα εσωτερικού ανταγωνισμού ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς και θα οξύνει την πολιτική της de facto αξιολογικής περικύκλωσης του κλάδου.

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, όσο το κίνημα των εκπαιδευτικών παραμένει αδρανές, τόσο θα οξύνεται η ανθρωποφαγία, η κόντρα ειδικοτήτων και τα «αιτήματα» για αύξηση των ωρών διδασκαλίας της μιας κόντρα στην άλλη ειδικότητα. Ούτε πραγματική κριτική είναι η γκρίνια για «κυβερνητική προχειρότητα», ούτε βέβαια η λύση είναι η αναζήτηση «εποικοδομητικών προτάσεων» που θα παραδώσει το κίνημα στην κυβέρνηση για της υποδείξει με ποιο τρόπο η αστική εκπαίδευση θα λειτουργεί προς το συμφέρον της εργατικής τάξης και του λαού. Η κυβερνητική υιοθέτηση του «αιτήματος» περί 14χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης –που δεν αποτελεί κανενός είδους απτή προοδευτική δέσμευση- θα έπρεπε να βάλει μυαλό σε όσους πλέουν σε πελάγη ρεφορμιστικών φαντασιώσεων, οι οποίες τελικά ρίχνουν νερό στο μύλο της αντιλαϊκής πολιτικής.

Η αποκάλυψη των πραγματικών συνεπειών της εφαρμογής των προτάσεων για το «νέο Λύκειο» δεν μπορεί παρά να στοχεύει στην έναρξη συλλογικών διαδικασιών, στη σύγκληση γενικών συνελεύσεων του κλάδου, σε αποφάσεις για αγώνες να μην περάσουν τα σχέδια του συστήματος και της κυβέρνησής του. Αγώνες στους οποίους οι καθηγητές μπορούν να συναντηθούν με τους μαθητές.

Για το Σταύρο Καλλώνη

Για το Σταύρο Καλλώνη

Πέθανε σε ηλικία 52 χρονών ο αγωνιστής δάσκαλος Σταύρος Καλλώνης. Ο Σταύρος ήταν μέλος των Παρεμβάσεων, συνδικαλιστής στο Σύλλογο Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Κερατσινίου – Περάματος «Νίκος Πλουμπίδης» (μέλος ΔΣ και Πρόεδρος του Συλλόγου) και πρώην μέλος του ΔΣ της ΔΟΕ.

Είχαμε την τύχη να συνεργαστούμε με το Σταύρο σε πλήθος κινητοποιήσεων και πρωτοβουλιών στο πλαίσιο του κινήματος στην εκπαίδευση. Πάντα παρών στους αγώνες και στις κινητοποιήσεις ενάντια στην επίθεση του συστήματος, ενάντια στη φτώχεια, τις απολύσεις, το φασισμό, πάντα πρόθυμος να συνεργαστεί, πάντα βοηθητικός στο συντονισμό δασκάλων και καθηγητών, πάντα γελαστός και έξω καρδιά ο Σταύρος θα λείψει όχι μόνο από τους οικείους του αλλά και από όλον τον κόσμο του αγώνα.

Στη συναδέλφισσα και συναγωνίστρια Βάσω, συντρόφισσά του στη ζωή και στους αγώνες, στα παιδιά του, στους συγγενείς, στις συντρόφισσες και τους συντρόφους του, στις φίλες και τους φίλους του, εκφράζουμε τη βαθιά και ειλικρινή μας θλίψη.

agkinekp.blogspot.gr 28/8/17

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΣΤΟ 18ο Συνεδριο ΟΛΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΟΛΜΕ

"Ιμπεριαλιστικός πόλεμος και Οκτωβριανή Επανάσταση" στο Εκτός των Τειχών ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ

"Ιμπεριαλιστικός πόλεμος και Οκτωβριανή Επανάσταση" στο Εκτός των Τειχών
ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ

«Ιμπεριαλιστικός πόλεμος και Οκτωβριανή Επανάσταση»



Στο πλαίσιο εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια
από την Οκτωβριανή Επανάσταση,
το βιβλιοπωλείο-καφέ «Εκτός των Τειχών»
διοργανώνει εκδήλωση-συζήτηση
με θέμα:

Ιμπεριαλιστικός πόλεμος και Οκτωβριανή Επανάσταση
Η αντιπαράθεση στο πλαίσιο του διεθνούς εργατικού κινήματος

Παρασκευή 23 Ιουνίου
στις 7:30 μ.μ.

ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ-ΚΑΦΕ
Εκτός των τειχών
Γραβιάς 10-12, Εξάρχεια
Τηλ. 210-3303348

www.ektostonteixon.gr

Απέναντι στην αντιδραστική επέλαση του συστήματος μόνη λύση είναι η συγκρότηση κινήματος

Απέναντι στην αντιδραστική επέλαση του συστήματος

μόνη λύση είναι η συγκρότηση κινήματος

Η καπιταλιστική κοινωνία της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και των πολέμων δείχνει σε κάθε πτυχή το αποκρουστικό της πρόσωπο. Οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί –που παροξύνονται κάτω από το βάρος της καπιταλιστικής κρίσης- καταστρέφουν χώρες, σφαγιάζουν λαούς, δημιουργούν καραβιές προσφύγων. Ταυτόχρονα, το κεφάλαιο ξεδιπλώνει την επίθεσή του στην εργατική τάξη και στους εργαζόμενους με στόχο την ολοκληρωτική συντριβή όλων των δικαιωμάτων που είχαν κατακτηθεί τον προηγούμενο αιώνα ως αποτέλεσμα της πάλης των λαών και της εργατικής τάξης αλλά και τις νικηφόρες επαναστάσεις που σφράγισαν τον αιώνα. Στην περιοχή μας, από τη Λιβύη μέχρι τη Συρία και τη Μέση Ανατολή αλλά και έως την Ουκρανία και τα Βαλκάνια, έχει δημιουργηθεί ένα τεράστιο τόξο πολεμικών συγκρούσεων ή εντάσεων που σφραγίζεται από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ και τον ανταγωνισμό με το ρώσικο ιμπεριαλισμό, στοιχεία που ευνοούν τους τυχοδιωκτισμούς των τοπικών αστικών τάξεων.

Σε όλον τον κόσμο, το κλίμα αντιδραστικοποιείται. Οι πολιτικές εκδοχές του συστήματος διαγκωνίζονται για το ποια είναι πιο μαύρη και δεξιά: Τραμπ και Κλίντον, Μακρόν και Λεπέν, Μέρκελ και Σουλτς. Σε αυτό το φόντο αποθρασύνονται και οι πιο ξεμασκάρευτες φασιστικές τάσεις.

Στη χώρα μας η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεχίζει το έργο των ΝΔ-ΠΑΣΟΚ κι έχει αποδειχτεί εξαιρετικά αποτελεσματική στη συνέχιση της αντιλαϊκής μνημονιακής πολιτικής πετυχαίνοντας μέχρι τη στιγμή αυτή την αδρανοποίηση του λαϊκού παράγοντα. Οι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν να κρύψουν τη… ζήλια τους για το γεγονός αυτό. Η κυβέρνηση πολλαπλασιάζει τα μνημόνια και οξύνει την επίθεση στον εργαζόμενο λαό. Ταυτόχρονα παρουσιάζει τους φονιάδες ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της ΕΕ σα φίλους, εντάσσει τη χώρα στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και στον αντιδραστικό άξονα Ελλάδα – Αίγυπτος – Ισραήλ και κάνει το σφαγέα Νετανιάχου να δηλώνει για αυτήν «είναι ωραίο να νιώθεις ότι έχεις φίλους»! Σημαντικότερη όμως προσφορά της κυβέρνησης στο σύστημα είναι ότι ενίσχυσε την απάτη του μονόδρομου της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και επίθεσης και ότι λέρωσε τα οράματα της αριστεράς και της αντίστασης σε αυτή τη βαρβαρότητα.

Στην εκπαίδευση όλα κινούνται με ταχύτητα στον αστερισμό της εργαλειοθήκης ΕΕ-ΟΟΣΑ. Οι απολύσεις χιλιάδων αναπληρωτών (έχει και αυτή η κυβέρνηση τους δικούς της απολυμένους) συνοδεύεται από πλήρη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων των μόνιμων, που όλο και περισσότερο τρέχουν σε πολλά σχολεία διάφορων βαθμίδων και αντικειμένων – ακόμα και στη μέση της χρονιάς (Πρωτοβάθμια, Δευτεροβάθμια, ΕΠΑΛ, Μαθητεία, Ειδική Εκπαίδευση). Η αξιολόγηση έκανε το πρώτο βήμα εφαρμογής της, εμπλέκοντας τον κλάδο μέσω των «ειδικών συνεδριάσεων έκφρασης γνώμης» για επιλογή διευθυντών. Νέες συγχωνεύσεις τμημάτων είναι μπροστά. Η κατεύθυνση αυτή φάνηκε καθαρά και στην Τεχνική, όπου με όχημα τις ηλεκτρονικές εγγραφές, δημιουργείται η βάση για μαζικές συγχωνεύσεις τμημάτων, τομέων και ειδικοτήτων.

Η απάντηση του κινήματος είναι εντελώς αναντίστοιχη με την ένταση και το βάθος της επίθεσης. Η αποσυγκρότηση αυτή:

• Είναι συνέπεια της διαλυτικής κατεύθυνσης που κυριαρχεί, να χειροκροτεί, να προτείνει διορθώσεις, να συμμετέχει σε διαλόγους, να εκδίδει άπειρα υπομνήματα ζητώντας “σεβασμό στο δίκιο”, αντί να οργανώνει την πάλη ενάντια στα κυβερνητικά μέτρα.
• Είναι αποτέλεσμα της γραμμής να μη γίνεται συζήτηση για να προκύψουν αγωνιστικά βήματα αλλά ημερίδες και συζητήσεις με τον υπουργό και τις τοπικές διοικήσεις, αλλά ούτε σκέψη για απεργία- διαδήλωση.
• Είναι επακόλουθο της τακτικής να το στρίβεις μέσω των συλλόγων διδασκόντων, να νομιμοποιείς την εφαρμογή όλων των αντεργατικών-αντιεκπαιδευτικών εγκυκλίων συμμετέχοντας στα ΠΥΣ(Π-Δ)Ε, να προσφεύγεις στα δικαστήρια ενώ το άδικο γίνεται νόμος, να περιμένεις επερωτήσεις και προτάσεις νόμων στη Βουλή.

Είναι συμπύκνωση μια συνολικής πολιτικής γραμμής συνδιαλλαγής, συμβιβασμού, αυταπατών, ανάθεσης, συνδιοίκησης και ταξικής συνεργασίας (δηλαδή υποταγής), ήττας. Είναι η αστική και ρεφορμιστική γραμμή που κυριαρχεί για δεκαετίες στο κίνημα. Αυτή τη γραμμή πληρώνουμε, σε αυτή τη γραμμή πρέπει να γυρίσουμε την πλάτη.

Και να βαδίσουμε τον ΔΙΚΟ ΜΑΣ δρόμο: Είναι ο δρόμος της σύγκρουσης με την κυβέρνηση, τα ξένα και ντόπια αφεντικά της και τα δεκανίκια της. Είναι ο δρόμος της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ και ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ των δικαιωμάτων, της ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗΣ με αυτούς που μας γυρίζουν έναν αιώνα πίσω. Είναι δύσκολος και βασανιστικός, κόντρα στους αρνητικούς συσχετισμούς -αναμετριόμαστε και με τις δικές μας αδυναμίες- αλλά και ο μόνος πραγματικός και αποτελεσματικός. Είναι η επιλογή που θα ανακόψει τη βάρβαρη επίθεση. Γιατί το εύκολο, το άμεσο, το “εδώ και τώρα” αποδείχτηκε ψεύτικο και απατηλό.

Η πρόσφατη κόντρα που δόθηκε κατά τη διαδικασία «έκφρασης γνώμης» των Συλλόγων Διδασκόντων σχετικά με την επιλογή διευθυντών σχολείων, απέδειξε ότι ο κλάδος αρχίζει και πάλι να εκφράζει τη δυσαρέσκειά του για την συνέχιση και όξυνση της επίθεσης. Απέδειξε επίσης (τόσο μέσω των χειρισμών της ΔΟΕ όσο και τους ανοιχτού ξεπουλήματος της ΟΛΜΕ) ότι η ηγεσία αυτή είναι βαθιά ποτισμένη από την υποταγή και τη θεσμολαγνεία. Όπως και νάχει (και κρατώντας το θετικό της αντίστασης των εκπαιδευτικών στην ένταξή τους στην αξιολόγηση), η συζήτηση για το πώς θα εκφραστεί η ανυπακοή πρέπει να δώσει τη θέση της στη σοβαρή συζήτηση για το πώς θα συγκροτηθεί κίνημα. Γιατί η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, η αξιολόγηση, οι ταξικοί φραγμοί, η μείωση μισθών και συντάξεων κοκ δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με ανυπακοή και με «εναλλακτικά πρακτικά». Αλλά με κίνημα αντίστασης και διεκδίκησης. Οσο δύσκολο κι αν είναι, δεν υπάρχει άλλος δρόμος.

Με κίνημα:

• ΕΝΑΝΤΙΑ στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, την ιμπεριαλιστική εξάρτηση, το ΝΑΤΟ την ΕΕ, στην εμπλοκή της χώρας στα δολοφονικά ιμπεριαλιστικά σχέδια, σε ρατσισμό, εθνικισμούς και τυχοδιωκτισμούς - ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ να μην αλλάξουν τα σύνορα, να κλείσουν οι βάσεις, για ανθρώπινες συνθήκες σε πρόσφυγες και μετανάστες.
• ΕΝΑΝΤΙΑ σε παλιά και νέα μνημόνια, στην καπιταλιστική επίθεση, την εκμετάλλευση, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, τις απολύσεις και την ανεργία, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, την κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών, την αξιολόγηση και τον κανιβαλισμό, τους ταξικούς φραγμούς – ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, για μαζικούς μόνιμους διορισμούς, για ανθρώπινους μισθούς και συντάξεις, για δωρεάν περίθαλψη για όλους, για δωρεάν σπουδές για όλα τα παιδιά.
• ΕΝΑΝΤΙΑ στην πολιτική της φασιστικοποίησης και της κρατικής και παρακρατικής βίας και καταστολής, στους τρομονόμους και στους αντισυνδικαλσιτικούς νόμους – ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ για πολιτικές, συνδικαλιστικές και ατομικές ελευθερίες.
• ΕΝΑΝΤΙΑ σε αυταπάτες συνδιαχείρισης και συνδιοίκησης – ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ να δυναμώσει η γραμμή της αναμέτρησης με το σύστημα και τις κυβερνήσεις του, την αντιλαϊκή πολιτική.

Καθαρή ΑΠΟΧΗ από την αξιολογική διαδικασία «επιλογής» διευθυντών

Kαθαρή ΑΠΟΧΗ από την αξιολογική διαδικασία «επιλογής» διευθυντών

Ούτε δηλώσεις, ούτε εναλλακτικά πρακτικά, ούτε παύλες

Η διαδικασία «έκφρασης γνώμης» του Συλλόγου Διδασκόντων για την επιλογή Διευθυντών σχολείων δεν είναι καν ψευδεπίγραφα δημοκρατική. Αποτελεί μια επιθετική, αντιδραστική κίνηση του συστήματος και της κυβέρνησής του με διπλό στόχο:

1. Το σφίξιμο της αξιολογικής περικύκλωσης του κλάδου, ο οποίος πλέον θα «είναι λογικό να αξιολογηθεί αφού αξιολογεί».
2. Την στήριξη της κυβερνητικής προπαγάνδας περί «κλίματος ησυχίας και ηρεμίας» στα σχολεία.

Και όλα αυτά μέσα στο πλαίσιο της κόλασης των μνημονίων, της φτώχειας και της ανεργίας, της διάλυσης εργασιακών δικαιωμάτων, της έντασης των ταξικών φραγμών για τους μαθητές, των καταργήσεων-συγχωνεύσεων σχολείων, ειδικοτήτων και τομέων που δημιουργούν νέους πλεονάζοντες εκπαιδευτικούς και οδηγούν στην απόλυση χιλιάδες αναπληρωτές. Δεν είναι τυχαία η ουσιαστική σύμπλευση ΣΥΝΕΚ – ΔΑΚΕ.

Οι αιτιάσεις ότι ο κλάδος πρέπει να μπει στο παιχνίδι για να βάλει το λιθαράκι του μπας και μερικά σχολεία γλιτώσουν από ολότελα αντιδραστικούς διευθυντές, βλέπουν το δέντρο αλλά χάνουν το δάσος της αξιολόγησης και της αντιλαϊκής πολιτικής που θα οδηγήσει σε ακόμα πιο βαρύ κλίμα σε όλα τα σχολεία.

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, μόνη επιλογή είναι ένα μεγάλο και καθαρό ΟΧΙ στην κοροϊδία και η καθαρή ΑΠΟΧΗ από τη διαδικασία.

Ενώ τα πράγματα είναι φως – φανάρι, ενώ οι ηγεσίες της ΑΔΕΔΥ και αρκετών σωματείων κινήθηκαν αρχικά στην παραπάνω κατεύθυνση της ΑΠΟΧΗΣ, τις τελευταίες μέρες άρχισαν τα «ίσως», τα «ναι μεν αλλά», οι δισταγμοί, οι ελιγμοί και οι υποχωρήσεις. Αλλοι εισάγουν την καινοτομία να υπογράψουν δήλωση αποχής από τη διαδικασία οι συνάδελφοι που θα απέχουν (σκέφτεστε σε κάθε απεργία να μας βάζουν να υπογράφουμε δήλωση ότι απεργούμε;), άλλοι συντάσσουν εναλλακτικά πρακτικά (συμμετέχουμε για να κάνουμε πρακτικό ότι απέχουμε;!) και γενικά δεν θέλουμε να φανταστούμε τι άλλο σουρεαλιστικό θα σκεφτούν οι ηγεσίες μας…

Η πανσπερμία στάσεων «ΑΠΟΧΗΣ μέσω μισοΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ» που γίνεται στο όνομα του να εκφραστούν περισσότεροι συνάδελφοι ενάντια στην αξιολόγηση δρα υπονομευτικά και διαβρωτικά στην ΑΠΟΧΗ και στην πραγματικότητα (όπως όλες οι μεσοβέζικες και «ντροπαλές» στάσεις) σπρώχνει τους συναδέλφους στην αγκαλιά της αξιολογικής διαδικασίας και της κυβέρνησης. Και σίγουρα εκφράζει τους πραγματικούς δισταγμούς των εμπνευστών αυτών των στάσεων που δε διανοούνται ότι το συνδικαλιστικό κίνημα δρα έξω από τους θεσμούς και όχι σε συνεργασία μαζί τους. Εκφράζει τη συμβιβαστική γραμμή των παρατάξεων που εμπνεύστηκαν αυτές τις ανοησίες.

Ακόμα πιο προκλητική η γραμμή «οι αιρετοί συμμετέχουν στη διαδικασία και την ώρα της βαθμολογίας βάζουν παύλα» αλλά και εκείνη σύμφωνα με την οποία αξιολογούν αρνητικά τους συνδικαλιστικά κακούς διευθυντές! Και τι είναι οι αιρετοί; Είναι κάποιοι προνομιούχοι του κλάδου οι οποίοι καλούνται να έχουν διαφορετική στάση από τους άλλους συναδέλφους; Και τι θα ελέγξουν εκεί; Αν και πόσο σωστά εφαρμόζεται η… κατάπτυστη διαδικασία; Και το χειρότερο: Αυτή η γραμμή ανοίγει την πόρτα σε απομαζικοποίηση της αποχής αφού με την ίδια λογική μπορούν οι συνάδελφοι να είναι στη διαδικασία και όποιος θέλει να βάζει παύλες!

Όλα βέβαια μπορούν να είναι πιο εύκολα. Τα σωματεία να κηρύξουν στάσεις εργασίας την ώρα σύγκλησης του συλλόγου για να δυναμώσουν πολιτικά και οργανωτικά την γραμμή της αντίθεσης στην αξιολογική κυβερνητική φιέστα. Σε κάθε περίπτωση όμως (είτε κηρυχτούν στάσεις εργασίας είτε όχι):

Πριν την έναρξη της συνεδρίασης του συλλόγου δηλώνουμε ότι συμμετέχουμε στην απεργία – αποχή που έχουν κηρύξει τα σωματεία και στις στάσεις όπου έχουν κηρυχτεί και αποχωρούμε από το σύλλογο. Δεν αξιολογούμε, δεν είμαστε παρόντες, δεν υπογράφουμε δηλώσεις ότι απέχουμε, δεν υπογράφουμε «εναλλακτικά» πρακτικά, δεν βάζουμε παύλες, δε συμμετέχουμε ούτε άμεσα ούτε έμμεσα.

Η Απεργία, όποιας μορφής δεν δηλώνεται, διαπιστώνεται!

Συνάδελφοι,

σας κοινοποιούμε το εξώδικο της ΑΔΕΔΥ προς το Υπουργείο Παιδείας με το οποίο ενισχύει και εξειδικεύει την ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΧΗ, που έχει κηρύξει για όλο το Δημόσιο απ’ το Μάρτη 2017 για τις διαδικασίες αξιολόγησης.

Σύμφωνα με το εξώδικο κηρύσσει Απεργία –Αποχή για κάθε ενέργεια που έχει σχέση με την αξιολόγηση των υποψηφίων διευθυντών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Η απόφαση είναι απλή και ξεκάθαρη. Πριν την έναρξη αυτής της διοικητικής πράξης που λέγεται «έκφραση γνώμης κλπ» δηλώνουμε ΠΡΟΦΟΡΙΚΑ. ότι συμμετέχουμε στην ΑΠΕΡΓΙΑ–ΑΠΟΧΗ που έχει κηρύξει η ΑΔΕΔΥ και η ΕΛΜΕ Χανίων και αποχωρούμε.

Η Απεργία, όποιας μορφής δεν δηλώνεται, διαπιστώνεται!

Όπου εφαρμόστηκε η απεργία-αποχή στο δημόσιο, δεν έγιναν γραπτές δηλώσεις συμμετοχής σε αυτή, παρόλο που τα έντυπα αξιολόγησης μοιράστηκαν από τους προϊσταμένους στα χέρια των υπαλλήλων. Στην ΕΛΜΕ Χανίων αρνήθηκαν όλες οι παρατάξεις να κηρυχθούν κυλιόμενες στάσεις εργασίας για τις 20 Ιούνη την ώρα σύγκλησης των ειδικών συνεδριάσεων στα σχολεία αποφεύγοντας να δυναμώσουν πολιτικά και οργανωτικά τη γραμμή αντίθεσης στην αξιολογική κυβερνητική φιέστα

Οι προτάσεις για εναλλακτικά πρακτικά ή γραπτές δηλώσεις συμμετοχής στην απεργία-αποχή αποδέχονται - νομιμοποιούν την ειδική συνεδρίαση και απλά ζητούν να συνταχτεί άλλο πρακτικό!

Δημιουργούν έτσι σύγχυση και αβεβαιότητα ψάχνοντας διοικητικούς τρόπους!!! για να «διασφαλιστούμε» απ’ την κυβερνητική επίθεση στα δικαιώματα μας!!!

Μόνο η μαζική συμμετοχή μας σε στοχοπροσηλωμένους αγώνες μπορεί να υπερασπιστεί τα εργασιακά μας δικαιώματα. Εξ’ άλλου σαν κλάδος έχουμε βιώσει πρόσφατα και την επιστράτευση, αλλά και την επαναφορά των συναδέλφων σε διαθεσιμότητα μετά από απεργιακές και παρατεταμένος κινητοποιήσεις.

Ο στόχος μας με τη συμμετοχή στην ΑΠΕΡΓΙΑ _ΑΠΟΧΗ είναι ένας : Να μην ανοίξει ο δρόμος για την εφαρμογή της αξιολόγησης –χειραγώγησης.

Δεν απεργούμε για έναν «άλλο τρόπο επιλογής διευθυντών» και για αυτό σαν ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ θεωρούμε υπονομευτικό της ΑΠΕΡΓΙΑΣ – ΑΠΟΧΗΣ να εξαιρούνται οι αιρετοί και να συμμετέχουν στη συνέντευξη «βάζοντας παύλες»!!!

Σε κάθε περίπτωση πριν την έναρξη της ειδικής συνεδρίασης δηλώνουμε προφορικά ότι συμμετέχουμε στην απεργία – αποχή που έχουν κηρύξει τα σωματεία και αποχωρούμε από τη συνεδρίαση. Δεν αξιολογούμε, δεν είμαστε παρόντες, δεν υπογράφουμε δηλώσεις ότι απέχουμε, δεν υπογράφουμε «εναλλακτικά» πρακτικά, δεν βάζουμε παύλες, δε συμμετέχουμε ούτε άμεσα ούτε έμμεσα.

Χανιά ,18-06-2017