Οι αντιδραστικές αναπροσαρμογές στην εκπαίδευση:

Ορθώνονται ταξικοί φραγμοί, βυθίζονται δικαιώματα και ελευθερίες

Η κυβέρνηση εκμεταλλευόμενη το σάστισμα των εκπαιδευτικών μπροστά στο «σοκ και δέος» της καταιγιστικής επίθεσης από τη μια και την κατάσταση του κινήματος από την άλλη, ανοίγει όλη την αντιδραστική ατζέντα και στην εκπαίδευση:

Συγχωνεύσεις – κλεισίματα: Μέσω των συγχωνεύσεων σχολείων (που θα συνεχιστούν μαζικά και τα επόμενα χρόνια), κυβέρνηση, ΔΝΤ και ΕΕ επιδιώκουν:
-    Τη μείωση του κόστους λειτουργίας της εκπαίδευσης. Παράλληλα, καταργείται ό,τι έχει να κάνει με δωρεάν παροχή (συντηρήσεις σχολείων, μετακινήσεις μαθητών, θέρμανση, βιβλία κλπ),
-    Την επιδείνωση της πρόσβασης των μαθητών στην εκπαιδευτική διαδικασία και τη δημιουργία φθηνών και μεγάλων σχολείων – γκέτο, την ίδια στιγμή που πληθαίνουν τα ταξικά μέτρα αποκλεισμού των παιδιών των εργαζομένων από τις σπουδές (ακρίβεια, εξετάσεις κλπ),
-    Την παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών, την επιβολή του μοντέλου «εκπαιδευτικός – λάστιχο» και, τελικά, το άνοιγμα του δρόμου για απολύσεις εκπαιδευτικών, στόχος ομολογημένος από διάφορους απολογητές του κεφάλαιου και του μνημονίου.

«Νέο Λύκειο» - Αλλαγές στην εισαγωγή στην Τριτοβάθμια: Το σύστημα προωθεί ένα σύστημα άγριας ταξικής επιλογής και πολλαπλών φραγμών για να αποκόψει βίαια τη δυνατότητα των παιδιών των λαϊκών οικογενειών να συνεχίσουν σε επόμενες εκπαιδευτικές βαθμίδες. Στο γενικό πλαίσιο της έντασης της φτώχειας και της ανεργίας, που λειτουργούν –έτσι κι αλλιώς- ως «εξωεκπαιδευτικοί» ταξικοί φραγμοί, προστίθενται σοβαρά μέτρα ταξικής επιλογής:
-    Η θεσμοθέτηση εσωτερικών εξετάσεων στο Α’ έτος της τριτοβάθμιας, και με όρους μάλιστα που θα καθορίζουν τα πανεπιστήμια, τα οποία, όπως είναι γνωστό, πρωτοστατούν σε αυτή τη λογική του ταξικού «ξεσκαρταρίσματος».
-    Η «όχι αυστηρά καθορισμένη εξεταστέα ύλη των πανελλαδικών» μάς πηγαίνει τέσσερις δεκαετίες πίσω και είναι φανερό ότι ευνοεί τα παιδιά των οικογενειών της αστικής τάξης που έχουν τη δυνατότητα να προετοιμάζονται με ιδιαίτερες βοήθειες - έξω από το μέσο όρο του μαθητικού δυναμικού.
-    Η καθιέρωση εργασιών - projects είτε ανοίγει το δρόμο αντίστοιχα σε μαθητές που το ίδιο το περιβάλλον της καθημερινότητάς τους επιτρέπει το πολύμορφο ψάξιμο σε διάφορες πηγές, είτε ευνοεί την αγοραπωλησία εργασιών. Σε κάθε περίπτωση μπορούμε να καταλάβουμε το άνισο της «μάχης» ανάμεσα στα παιδιά των εργατικών και φτωχών αγροτικών περιοχών και στα παιδιά των λίγων.
-    Με τις αλλαγές στα προγράμματα και την ενίσχυση των κατευθύνσεων εξυπηρετούνται και στόχοι σχετικοί με τον παραπέρα εκπαιδευτικό κατακερματισμό αλλά και με επιδιωκόμενες κατανομές των εκπαιδευτικών (πχ. μειώσεις ωρών ειδικοτήτων που προορίζονται για την πρωτοβάθμια).

Οικονομική ασφυξία των σχολείων – μετακύλιση του κόστους σε γονείς και εκπαιδευτικούς - χορηγοί: Τα λειτουργικά προβλήματα των σχολείων αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο καθώς η χρηματοδότηση των σχολικών επιτροπών έχει μειωθεί στο μισό. Ολο και συχνότερα, γονείς καλούνται να «βάλουν κάτι» για έργα στοιχειώδους συντήρησης και εκπαιδευτικοί να φέρουν το χαρτί φωτοτυπίας. Οι ιδιώτες «χορηγοί» θα κληθούν να κάνουν τους σωτήρες και τμήματα του κεφάλαιου θα διαφημίζονται (ελέω Καλλικράτη) σε σχολικούς χώρους αλλά τις περισσότερες φορές θα είναι «χορηγοί» οι ίδιοι οι… γονείς και όταν κι αυτοί δε θα μπορούν να ανταπεξέλθουν –στο πλαίσιο της συνολκής φτώχειας- σχολεία θα οδηγούνται σε μαρασμό.

Βίαιο σπρώξιμο μαθητών στην τεχνική εκπαίδευση: Στην «πρόταση για το Νέο Λύκειο» το υπουργείο επαναφέρει τη γνωστή δυσαρέσκεια της αστικής τάξης για το «μεγάλο ποσοστό μαθητών που επιλέγει το γενικό λύκειο έναντι του ΤΕ δρόμου».  Με δεδομένη την παραγωγική αποσυγκρότηση – διάλυση της χώρας και τη συνακόλουθη ανυπαρξία ελκυστικού περιβάλλοντος για τους μαθητές ώστε να επιλέξουν την τεχνική εκπαίδευση, είναι αρκετά πιθανό, η κυβέρνηση να προχωρήσει σε βίαιο σπρώξιμο μαθητών εκεί, όπως είχε επιχειρήσει με την αντιμεταρρύθμιση Αρσένη το 1998.

Αξιολόγηση – χειραγώγηση εκπαιδευτικών– κατηγοριοποίηση σχολείων: Σε ένα εκπληκτικού θράσους απόσπασμα στην «πρόταση για το Νέο Λύκειο», το υπουργείο αναφέρει: «Τα αποτελέσματα του Λυκείου μπορούν να αξιολογηθούν αναφορικά με δυο διαστάσεις: α) τις ακαδημαϊκές επιδόσεις των μαθητών και β) την απορρόφηση των αποφοίτων από την αγορά εργασίας».
    Ε, ναι! Καλά καταλάβατε. Όποιος συνάδελφος δουλεύει σε φτωχές λαϊκές περιοχές και διδάσκει σε παιδιά ανέργων και ημιαπασχολούμενων, είναι ΑΥΤΟΣ υπεύθυνος γιατί οι μαθητές του δεν προχωράνε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά και γιατί δεν μπορούν να βρουν δουλειά!! Η πλήρης αντιστροφή της πραγματικότητας… Σύμφωνα με επίσημο Δελτίο Τύπου του υπουργείου, η αξιολόγηση θα αφορά σχολεία και εκπαιδευτικούς και θα είναι και εξωτερική. Στόχος της είναι η συντριβή των ελευθεριών, η πειθάρχηση – τρομοκράτηση και το χτύπημα της μόνιμης εργασιακής σχέσης των εκπαιδευτικών αλλά και η ταξική κατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων.

Υπερεξουσίες Διευθυντών – αλλαγές στη διοικητική δομή: Σε ένα τέτοιο κλίμα ολομέτωπης επίθεσης, η πάταξη των ελευθεριών και η διάλυση των εργασιακών κατακτήσεων των εκπαιδευτικών πρέπει να είναι… καθημερινή υπόθεση. Το ρόλο της καθημερινής καταστολής και της πειθάρχησης των εκπαιδευτικών θα τον αναλάβει ο διευθυντής με τις υπερεξουσίες που θα έχει. Οι εκπαιδευτικοί (σε ένα καθόλου δημοκρατικό περιβάλλον και επιφορτισμένοι με τις πρόσθετες γραφειοκρατικές δουλειές που θα προκύψουν από τη διάλυση των γραφείων) θα περιορίζονται στο ρόλο του υποταγμένου και φοβισμένου κρατικού υπαλλήλου.
Και θα χρησιμοποιηθούν με τη σειρά τους σε ρόλο καταστολέα της διογκούμενης μαθητικής οργής. Αυτό άλλωστε μαρτυρά η πρόσφατη επιστολή Διαμαντοπούλου που επαναφέρει την αναπλήρωση ωρών αλλά στις αιτίες προσθέτει –πέρα από τις μαθητικές καταλήψεις- και τις απεργίες και στάσεις εργασίας των εκπαιδευτικών! Το κίνημα και των δύο στην κυβερνητική ατζέντα!

Εργασιακές σχέσεις - μισθοί: Με όλα τα παραπάνω, με τη μνημονιακή αναλογία συντάξεων προς προσλήψεις 5:1 (που θα γίνει 7:1) αλλά και με τους νόμους που θα έρθουν για αλλαγή του ωραρίου των δημοσίων υπαλλήλων και το μισθολόγιο (που θα περιλαμβάνει την αξιολόγηση), η δουλειά μας γίνεται κάτι εντελώς διαφορετικό απ’ ό,τι ξέραμε μέχρι σήμερα.

Συμπερασματικά

• Στο πλαίσιο της συνολικής μνημονιακής επίθεσης κυβέρνησης –ΔΝΤ –ΕΕ, το κράτος αποσύρεται απ΄ ό,τι έχει σχέση με δωρεάν παροχή και από την άλλη επιβάλλει την πλήρη πειθάρχηση εκπαιδευτικών και μαθητών στις αντιλαϊκές επιδιώξεις του.
• Οι μαθητές βρίσκονται μπροστά σε μια αναχρονιστική έξαρση των ταξικών φραγμών  που τους αποκλείει ουσιαστικά από την εκπαιδευτική διαδικασία, ενώ όσοι καταφέρουν να προχωρήσουν βρίσκονται μπροστά στην εργασιακή κόλαση.
• Οι εκπαιδευτικοί είναι μπροστά σε: ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, απολύσεις, εντατικοποίηση της δουλειάς, φτώχεια, τρομοκρατία και σε ρόλο ιμάντα μεταβίβασης αντιδραστικών πολιτικών και «ιδεών» στους μαθητές.
• Συνολικά τα δικαιώματα στην εκπαίδευση, τη δουλειά και τις ελευθερίες κυριολεκτικά ανατινάζονται…

Το παζλ της αντιδραστικής επέλασης
Όλα τα παραπάνω αναπτύσσονται σε ένα αντίστοιχο περιβάλλον συνολικής, ιστορικού τύπου, επίθεσης του κεφάλαιου απέναντι στις κατακτήσεις της ανθρωπότητας. Κατακτήσεις που τις έγραψαν με τους αγώνες τους οι λαοί και η εργατική τάξη.

Σήμερα, σε κάθε έκφραση της ζωής μας, παρεμβαίνει η καταστροφική μανία του κοινωνικού συστήματος που κυριαρχεί στον πλανήτη. Από το πυρηνικό έγκλημα στην Ιαπωνία και τη θρασύτατη αμερικανοευρωπαϊκή επέμβαση στη Λιβύη, μέχρι τα απανωτά μνημόνια και τα Σύμφωνα ανταγωνιστικότητας, ένα πράγμα γίνεται τραγικά φανερό. Ότι το μόνο χαρακτηριστικό του συστήματος είναι ακριβώς αυτή η καταστροφική του μανία. Ο ιμπεριαλισμός – καπιταλισμός καταστρέφει τη γη, ερημώνει χώρες, εξοντώνει ζωές, καταστρέφει παραγωγικές δυνάμεις και ανάμεσά τους τη σημαντικότερη, την ίδια την εργατική τάξη.

Σήμερα, απανωτά μνημόνια και σύμφωνα ανταγωνιστικότητας υπογράφονται. Χώρες κομματιάζονται και πουλιούνται και η κοινωνική ερήμωση βαθαίνει και στην ελληνική κοινωνία. Εργάτες απολύονται ή παραδίνονται δεμένοι χειροπόδαρα στις επιδιώξεις της εργοδοσίας. Οι συλλογικές συμβάσεις ανατρέπονται και η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων είναι απόλυτη. Κυβέρνηση – ΕΕ - ΔΝΤ ανατινάζουν όλες τις κατακτήσεις. Νέα μισθολόγια ετοιμάζονται για ακόμα μικρότερους μισθούς. Η δωρεάν περίθαλψη βρίσκεται στο απόσπασμα. Και βέβαια, φόντο είναι η ζοφερή πραγματικότητα της φτώχειας και για πολλούς της ανεργίας και της απόγνωσης. Όλα για το κεφάλαιο – τίποτα για τους εργαζόμενους. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση προσφέρει τη χώρα ως βάση εξόρμησης εγκληματικών ιμπεριαλιστικών στρατών, εμπλέκοντας το λαό σε επικίνδυνες περιπέτειες. Προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν το λαό με ψεύτικες επιτυχίες «επιμηκύνσεων». Δεν υπάρχει τίποτα να επιμηκυνθεί εκτός από την πολιτική της καταλήστευσης και της καταστροφής. Οι εργαζόμενοι δε χρωστάνε τίποτα και σε κανέναν.

Το σύστημα ξέρει πού το πάει και θωρακίζεται. Εκτρέπεται σε άγρια κρατική βία και καταστολή. Οι απεργίες βγαίνουν όλες παράνομες, διαδηλωτές χτυπιούνται, περιοχές βρίσκονται υπό αστυνομική κατοχή (Κερατέα) ή απαγορεύεται η συνάθροιση (Σέρρες) και δηλώνεται ανοιχτά ότι προετοιμάζεται η χρησιμοποίηση στρατού υπό τις οδηγίες του ΝΑΤΟ για την καταστολή των λαϊκών αντιστάσεων (άσκηση Καλλίμαχος)!

Ο συσχετισμός που μας ανήκει!

Είναι αλήθεια ότι ο συσχετισμός δείχνει δυσμενής. ΟΛΟ το πολιτικό προσωπικό του συστήματος ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και ΛΑΟΣ μαζί με τις τσόντες του και τα ΜΜΕ συστρατεύονται σε αυτή την επέλαση.
Είναι όμως ακόμα πιο αλήθεια πως ο συσχετισμός θα μπορούσε και μπορεί να γίνει συντριπτικός υπέρ του λαϊκού παράγοντα. Η επίθεση του συστήματος έχει θύματα τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι η προσπάθεια συνολικοποίησης και συνάντησης των επιμέρους εστιών αντίστασης σε ένα μεγάλο μέτωπο που θα συντρίψει την πολιτική του συστήματος και όσους τη στηρίζουν. Είναι, άλλωστε, φανερό ότι η ίδια η επίθεση του συστήματος σε παιδεία και υγεία ευνοεί άμεσους κοινούς αγώνες εκπαιδευτικών, μαθητών, γονιών, φοιτητών αλλά και εργαζόμενων στα νοσοκομεία. Για δωρεάν υγεία και παιδεία για όλο το λαό.

Ώρα για πραγματικό κίνημα

Ας μην κρυβόμαστε. Μπροστά σε αυτή την επίθεση το κίνημα των εκπαιδευτικών (που έχει τουλάχιστον το «προνόμιο» να μπορεί να απεργεί χωρίς να απολύεται – ακόμα!) βρέθηκε κάτω από τις απαιτήσεις.  Η διάλυση που έχει επιβληθεί τόσα χρόνια έχει βάθος. Τα «όπλα» που «πούλαγαν» οι συνδικαλιστικές ηγεσίες ήταν άσφαιρα:
 Οι αιρετοί στα ΠΥΣΔ-ΠΕ (δεξιά και «αριστερά μάτια του κλάδου»), οι κοινωνικοί «διάλογοι», η «υπευθυνότητα» του συνδικαλισμού των ΔΟΕ – ΟΛΜΕ, η υποταγή στη νομιμότητα των κυβερνήσεων και των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης, η ανάθεση των αγώνων σε εκπροσώπους… Χρεοκόπησαν! ΟΛΑ! Ηταν ΟΛΑ μία φούσκα για να μας αποκοιμίσουν. Για να ξεδοντιάσουν το μόνο παράγοντα που έχει παράξει στην ιστορία τις λαϊκές κατακτήσεις: Τη μαζική κίνηση ανθρώπων, τους ανυποχώρητους αγώνες τους, τη συγκρότηση των ανθρώπων τόσο σε σχέση με την ιδεολογία όσο και σε σχέση με την οργάνωσή τους. Το ίδιο το σύστημα λοιπόν μας φέρνει ξανά σε μία αρχή, σε μια θεμελιώδη ανάγκη.

•    Να μην κρυφτούμε από το καθήκον που μας βάζει η ιστορία για τον εαυτό μας και τα παιδιά μας.
•    Να πετάξουμε τη σαβούρα που μας φόρτωσαν τόσα χρόνια οι διαχειριστές της ήττας μας.
•    Να ξεκόψουμε με ανεδαφικές και χρεωκοπημένες λογικές συμβιβασμών με αυτούς που έχουν αποφασίσει να μας αφανίσουν.
•    Να χτίσουμε τη δική μας αλληλεγγύη και ενότητα με όλους όσους χτυπιούνται.
•    Να ξαναχτίσουμε το συνδικαλιστικό κίνημα από την αρχή.
•    Να ανακαλύψουμε ξανά την αξία της πολιτικοποίησης και των μαζικών αγώνων. Οι μάζες μπροστά, η πολιτική μπροστά!
•    Να διεκδικήσουμε τα βασικά δικαιώματα στη ζωή μας: Μόνιμη και σταθερή δουλειά, ανθρώπινους μισθούς, ασφάλιση, δημόσια δωρεάν παιδεία και υγεία, ελευθερίες για όλους.

Στους αγώνες αυτούς θα βρούμε τις πρώτες απαντήσεις, στους αγώνες αυτούς θα συναντηθούμε με τα επόμενα ερωτήματα, στους αγώνες αυτούς θα βάλουμε τις βάσεις για το ιστορικό κύμα που θα έρθει ξανά για να θεμελιώσει μια άλλη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση…

2/4/2011
Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών