Αντίσταση - οργάνωση – αγώνας

Μόνιμη και σταθερή δουλειά, μισθοί, ασφάλιση-περίθαλψη, σπουδές, ελευθερίες ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

Με σωματεία όργανα αντίστασης και διεκδίκησης ενάντια στην υποταγή, τη συνδιαχείριση και το συμβιβασμό

Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

Μπροστά σε νέα όξυνση της επίθεσης – ΓΕΝΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ


Η εκπαίδευση…
Στο πλαίσιο της συνολικής μνημονιακής επίθεσης κυβέρνησης – ΔΝΤ – ΕΕ, το κράτος αποσύρεται απ΄ ό,τι έχει σχέση με δωρεάν παροχή και από την άλλη επιβάλλει την πλήρη πειθάρχηση εκπαιδευτικών και μαθητών στις αντιλαϊκές επιδιώξεις του.

Οι μαθητές βρίσκονται μπροστά σε έξαρση των ταξικών φραγμών ενώ όσοι καταφέρουν να προχωρήσουν βρίσκονται μπροστά στην εργασιακή κόλαση.

Οι εκπαιδευτικοί είναι μπροστά σε ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, απολύσεις, φτώχεια, τρομοκρατία και σε ένταση της μεταβίβασης αντιδραστικών πολιτικών και «ιδεών» στους μαθητές.

Συνολικά τα δικαιώματα στην εκπαίδευση, τη δουλειά και τις ελευθερίες κυριολεκτικά ανατινάζονται…

…η κοινωνία…
Όλα τα παραπάνω αναπτύσσονται σε ένα αντίστοιχο περιβάλλον συνολικής επίθεσης του κεφάλαιου απέναντι στις κατακτήσεις της ανθρωπότητας. Κατακτήσεις που τις έγραψαν με τους αγώνες τους οι λαοί και η εργατική τάξη.

Από το πυρηνικό έγκλημα στην Ιαπωνία και την αμερικανοευρωπαϊκή επέμβαση στη Λιβύη, μέχρι τα απανωτά μνημόνια και τα Σύμφωνα ανταγωνιστικότητας γίνεται τραγικά φανερή η καταστροφική μανία του συστήματος.

Χώρες κομματιάζονται και πουλιούνται και η κοινωνική ερήμωση βαθαίνει και στην ελληνική κοινωνία. Εργάτες απολύονται ή δουλεύουν χωρίς συλλογικές συμβάσεις, χωρίς ασφάλιση και περίθαλψη με μικρούς ή ανύπαρκτους μισθούς. Όλα για το κεφάλαιο – τίποτα για τους εργαζόμενους.

…και το κίνημα

Τα «όπλα» που «πούλαγαν» οι συνδικαλιστικές ηγεσίες ήταν άσφαιρα: Οι αιρετοί στα ΠΥΣΔ-ΠΕ («μάτια του κλάδου»), οι «διάλογοι», η «υπευθυνότητα» του συνδικαλισμού των ΔΟΕ – ΟΛΜΕ, η υποταγή στη νομιμότητα των κυβερνήσεων και των Μέσων Μαζικής Εξαπάτησης, η ανάθεση των αγώνων σε εκπροσώπους… Χρεοκόπησαν! Ηταν ΟΛΑ μία φούσκα για να μας αποκοιμίσουν. Για να ξεδοντιάσουν το μόνο παράγοντα που έχει φέρει στην ιστορία τις κατακτήσεις: Τους μαζικούς αγώνες, την ιδεολογική και οργανωτική συγκρότησή των εργαζομένων. Το ίδιο το σύστημα λοιπόν μας φέρνει ξανά σε μια θεμελιώδη ανάγκη.

• Να χτίσουμε τη δική μας αλληλεγγύη και ενότητα με όλους όσους χτυπιούνται.
• Να χτίσουμε το συνδικαλιστικό κίνημα από την αρχή. Εξω από την κρατική κηδεμονία, μακριά από την αστική επιρροή, εξαρτημένο μόνο από τα λαϊκά και εργατικά συμφέροντα.
• Να ανακαλύψουμε ξανά την αξία της πολιτικοποίησης και των μαζικών αγώνων. Οι μάζες μπροστά, η πολιτική μπροστά!
• Το σύστημα της εκμετάλλευσης δε μεταρρυθμίζεται, δεν εξανθρωπίζεται!
• Κάθε μικρός αγώνας θα μας φέρνει πιο κοντά στην ανάγκη πολιτικοποίησής του όχι μόνο ενάντια στη βάρβαρη πολιτική αλλά και συνολικά ενάντια στον ιμπεριαλισμό – καπιταλισμό.
• Να διεκδικήσουμε τα ζωτικά μας δικαιώματα: Μόνιμη και σταθερή δουλειά, ανθρώπινους μισθούς, ασφάλιση, δημόσια δωρεάν παιδεία και υγεία, ελευθερίες για όλους.

Στους αγώνες αυτούς θα βρούμε τις πρώτες απαντήσεις, θα συναντηθούμε με τα επόμενα ερωτήματα, θα βάλουμε τις βάσεις για το ιστορικό κύμα που θα έρθει ξανά για να ανατρέψει την κοινωνία αυτή, για να θεμελιώσει μια άλλη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση…

Η ανησυχία, η αγανάχτηση και η οργή δεν πρέπει να γίνουν απογοήτευση και παραίτηση. Δε χαρίζουμε το σωματείο μας σε κανέναν γιατί ανήκει σε κάθε συνάδελφο, μόνιμο, αναπληρωτή, ωρομίσθιο. Το έχουμε ανάγκη, γιατί το σωματείο είναι μπορεί να είναι η βάση για να χτίσουμε το συνδικαλιστικό κίνημα που χρειαζόμαστε: των αγώνων και της σύγκρουσης.



Δεν υπάρχουν σχόλια: