Αντίσταση - οργάνωση – αγώνας

Μόνιμη και σταθερή δουλειά, μισθοί, ασφάλιση-περίθαλψη, σπουδές, ελευθερίες ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

Με σωματεία όργανα αντίστασης και διεκδίκησης ενάντια στην υποταγή, τη συνδιαχείριση και το συμβιβασμό

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

«Αξιοποίηση δυνατοτήτων» ή παγίδευση και υποταγή στην πολιτική του συστήματος;



ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΙΑ Υ.Σ.

«Αξιοποίηση δυνατοτήτων» ή
παγίδευση και υποταγή στην πολιτική του συστήματος;
‘Όταν κάνουμε εκλογές για την ανάδειξη Δ.Σ. της ΕΛΜΕ ζητάμε και επιδιώκουμε τη μέγιστη συμμετοχή των συναδέλφων. Γιατί η ίδια η ύπαρξη των σωματείων είναι κατάκτηση που θέλουμε και πρέπει να την υπερασπιστούμε. Γιατί η μαζική και ενεργητική συμμετοχή είναι προϋπόθεση για να μπορεί το σωματείο να παλεύει ενάντια στο πλαίσιο της πολιτικής του Υπουργείου και συνολικά της κυβέρνησης που χτυπά όσα στοιχεία της Δημόσιας Δωρεάν Εκπαίδευσης και όσα δικαιώματα των εργαζομένων έχουν απομείνει. Αυτά είναι τα ελάχιστα που μια αγωνιστική και αριστερή φωνή και δύναμη-πρέπει να- θεωρεί και να παλεύει. Και ταυτόχρονα αυτά είναι και τα ελάχιστα που κατά τη γνώμη μας ο κάθε συνάδελφος πρέπει να θεωρεί και να παλεύει. Ιδιαίτερα σήμερα που μετά τα πολύ μεγάλα χτυπήματα που ήδη έχουμε δεχθεί, προωθούνται και ετοιμάζονται ακόμα χειρότερα: Ανατροπή στο ωράριο, υποχρεωτικές μεταθέσεις οπουδήποτε στην Ελλάδα, κατάργηση οργανικότητας-μονιμότητας, νέα μείωση μισθών-συντάξεων, κατάργηση –πρακτικά- κάθε περίθαλψης,  νέες συγχωνεύσεις-κλεισίματα σχολείων, αξιολόγηση, απολύσεις…

Όταν το Υπουργείο προκηρύσσει τις εκλογές για ΠΥΣΔΕ, ΑΠΥΣΔΕ, ΚΥΣΔΕ (Υ.Σ.)  για ποιο λόγο θα «πρέπει» να συμμετέχουμε; Ποιο είναι το νόημα της «ανάδειξης» αιρετού εκπροσώπου σε ένα Υ.Σ. όπου καταρχάς το κράτος έχει φροντίσει να έχει έτσι κι αλλιώς την πλειοψηφία; (π.χ 3 στους 5 είναι διορισμένοι στο εδώ ΠΥΣΔΕ). Ακόμα περισσότερο ποιο είναι το νόημα της συμμετοχής «εκπροσώπου του κλάδου» σε  αυτό το διοικητικό όργανο που αποστολή του είναι να εφαρμόζει τους νόμους και τις εγκυκλίους της πολιτικής που αντιπαλεύουμε; Π.χ. να «μοιράσει» έναν συνάδελφο σε τόσα σχολεία ώστε αυτός να συμπληρώσει τις 24-25 ώρες που θα προβλέπει το νέο ωράριο;
Όσο αφορά τις κυβερνητικές παρατάξεις (ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ) δεν μπορεί να υπάρχει καμιά απορία σχετικά με το γιατί με μανία υπερασπίζονται και με ευλάβεια συμμετέχουν στα Υ.Σ. 
Γι αυτές τα Υ.Σ. είναι τα καλύτερα «θερμοκήπια» ανάδειξης των στελεχών τους μέσα από τους γνωστούς τρόπους: Παραγοντισμός, δίκτυα πελατειακών σχέσεων, ρουσφέτια. Είναι ταυτόχρονα και ο καλύτερος τρόπος υπεράσπισης της πολιτικής των κυβερνήσεων τους, της πολιτικής που στηρίζουν και εκπροσωπούν. Γιατί ποιά αποτελεσματικότερη καθυπόταξη της δυσφορίας και της οργής που αυτή η πολιτική προκαλεί στους συναδέλφους μπορούν να βρουν από αυτή που προσφέρει η «δυνατότητα» των Υ.Σ.; Αντί ο κόσμος να απευθύνεται στο σωματείο του για να αποκρούσει ή να ακυρώσει μια απόφαση της τοπικής διοίκησης –ή πολύ περισσότερο του Υπουργείου- τρέχει στον «αιρετό του», να τον «βολέψει». Η δυσφορία και η οργή αντί να γίνει συλλογική, εξατομικεύεται. Το πρόβλημα του κλάδου γίνεται «πρόβλημα του συναδέλφου». Πολύ συχνά μάλιστα γίνεται πρόβλημα «εξ αιτίας άλλου συναδέλφου» που «φταίει» γιατί πήρε αυτός την τοποθέτηση, την βελτίωση θέσης, την απόσπαση κοκ.  

Πάντως ποτέ «δεν φταίει» η πολιτική που μας έχουν επιβάλλει! Που είναι αυτή στην πραγματικότητα η μόνη υπεύθυνη για το ότι δεν αντέχουμε πια ούτε μια διάθεση σε ένα σχολείο σε απόσταση 10-12 χιλιόμετρα από αυτό που υπηρετούμε. Όμως αν αυτή η πολιτική γίνει «ταμπού» που «απαγορεύεται» να συζητηθεί μεταξύ μας –και πολύ περισσότερο να ανατραπεί!- που μπορεί να μας οδηγήσει το «μακελειό» των μεταξύ μας αντεκδικήσεων για την α΄ ή β΄ εξυπηρέτηση που ζητάμε από τον αιρετό του ΠΥΣΔΕ;
Δεν υπάρχει λοιπόν καμιά αμφιβολία ότι η κατασκευή της «συμμετοχής του κλάδου» στα διοικητικά όργανα της Εκπαίδευσης, λειτουργεί ως στήριγμα της πολιτικής του συστήματος και των παρατάξεων του. Και ταυτόχρονα είναι όρος αποδυνάμωσης των σωματείων και της λογικής της μαζικής πάλης ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική. Σε τέτοιο βαθμό ώστε να υπάρχει σύγχυση- ταύτιση σε μεγάλο κομμάτι των συναδέλφων μεταξύ της ΕΛΜΕ από τη μια και του ΠΥΣΔΕ από την άλλη! Ή ακόμα χειρότερα, να θεωρείται πως η «βασική δουλειά» των «συνδικαλιστών» είναι να παρεμβαίνουν στο ΠΥΣΔΕ!

Τα επιχειρήματα –που χρόνια τώρα λέγονται- ότι ο «αιρετός θα είναι το μάτι και το αυτί του κλάδου εντός των Υ.Σ.» θεωρούμε πως τώρα πια ούτε τυπικά δεν ευσταθούν. Όχι μόνο γιατί τόσα χρόνια αυτό το «μάτι και το αυτί» καθόλου δεν απέτρεψε την κατρακύλα των κατακτήσεων μας. Στην πραγματικότητα όχι μόνο δεν θα μπορούσε, αλλά ουσιαστικά, ως λογική, και ανεξάρτητα από προθέσεις, την βοήθησε. Αλλά κυρίως γιατί σήμερα, με την σφαγή των δικαιωμάτων μας σε πλήρη εξέλιξη, δεν μας λείπει η «ενημέρωση»! Και ούτε μπορούμε να στοχεύουμε στην «διαφάνεια» και στην «δίκαιη εφαρμογή για όλους» αυτής της πολιτικής. Γιατί απλούστατα η εφαρμογή αυτής της πολιτικής μας εξουθενώνει, γιατί δεν χωράμε να ζήσουμε μέσα σε αυτή την πολιτική!

Ήρθε λοιπόν η ώρα πριν από όλα για τις δυνάμεις που αναφέρονται στο κίνημα, να ξαναμετρήσουν τη στάση τους σε σχέση με το ζήτημα αυτό. Το απόλυτα αναγκαίο ζωντάνεμα των σωματείων, η ρήξη με το «συνδικαλισμό που κατέρρευσε», για όσους τα εννοούν και τα επιδιώκουν, δεν μπορεί να γίνει με τη γραμμή και την πρακτική αυτού του ηττημένου συνδικαλισμού. Δεν μπορεί να γίνει αναζητώντας ρόλο μέσα στη διοίκηση, στα Υ.Σ., σπέρνοντας αυταπάτες και στέλνοντας στους συναδέλφους, μηνύματα σύμπλευσης με τον αντίπαλο.

Χρειάζεται να διαλέξουμε: Ή (παριστάνουμε ότι) «συνδιοικούμε» την Εκπαίδευση των Μνημονίων και την πολιτική της μαζικής εξαθλίωσης των Εκπαιδευτικών, ή παλεύουμε για την ανατροπή της.
Αυτό το πραγματικό δίλημμα όμως τίθεται και μπροστά σε κάθε συνάδελφο ενόψει των εκλογών για τα Υ.Σ. της 7/11. Έχει ο καθένας μας ευθύνη, έχει ο καθένας μας τη δυνατότητα να αρνηθεί τη συμμετοχή του σε αυτή την πολιτική απάτη και παγίδευση μας. Εξ άλλου στους καιρούς που ζούμε, οι «από κάτω», δηλαδή οι «καθημερινοί» εργαζόμενοι, ξεπέρασαν ήδη πολλές φορές με τις πρωτοβουλίες τους και την πάλη τους τα σχέδια και τα όρια που οι κάθε λογής «από πάνω» είχαν προδιαγράψει.

Σημείωση: Το κείμενο αυτό γράφτηκε πριν γίνει γνωστό ότι το Υπουργείο χρησιμοποιεί τις εκλογές για τα Υ.Σ. για να κλείσει τα σχολεία τη Δευτέρα 5/11 και να μπλοκάρει έτσι τις προετοιμασίες για τη 48ωρη Γενική Απεργία στις 6&7 Νοέμβρη. Βέβαια αυτή η επιλογή του Υπουργείου μόνο έκπληξη δεν μπορεί να προκαλεί. Επιβεβαιώνει και αυτή η επιλογή πως τα Υ.Σ. αλλά και οι εκλογές για αυτά είναι δικά του όργανα και δική του διαδικασία που χρησιμοποιούνται-με κάθε τρόπο- ενάντια στις ανάγκες και τους αγώνες του κλάδου.
 Αντώνης Αρχοντούλης
Νίκος Παπαβασιλείου
Εκπρόσωποι της Δημοκρατικής Συσπείρωσης στο Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Σάμου

Δεν υπάρχουν σχόλια: